Η Δημιουργία της Καινής Διαθήκης – Ιστορική Ανασκόπηση
25 Απριλίου 1864
Χθες σου επέστησα την προσοχή σε διάφορες άλλες μικροαντιφάσεις που υπάρχουν στα τρία ευαγγέλια του ΜατΘαίου, του Μάρκου και τον Λουκά. Θέλω να σου επισημάνω μερικές ακόμη, που ρίζωσαν αργότερα στις διάφορες κοινότητες όχι από τους τρεις αυτούς ευαγγελιστές, αλλά πολύ περισσότερο εξαιτίας πολλών άλλων, τόσο Ιουδαίων όσο και ειδωλολατρών, που διέδιδαν τη διδασκαλία Μου και τους αποκαλούσαν επίσης ευαγγελιστές.
Ρίζωσε μάλιστα τόσο βαθιά, ώστε ούτε καν τριάντα χρόνια μετά από Μένα έγιναν εξαιτίας των διαφορών των γραπτών που Με αφορούν κανονικοί πόλεμοι και άλλες ταραχές, μεταξύ άλλων μία στη Ρώμη τον καιρό τον Νέρωνα, μεταξύ των πολλών Ιουδαίων χριστιανών και των ειδωλολατρικής προέλευσης μαθητών τον Παύλου.
Οι εχθροπραξίες ήταν τόσο έντονες, που ο Νέρων έκρινε αναγκαίο να καταστρέψει τη μεγάλη πλειοψηφία των Ιουδαίων χριστιανών της Ρώμης μαζί με μεγάλο μέρος της πόλης, εκεί που κατοικούσαν, και μάλιστα να μην αφήσει έξω ούτε εκείνούς τούς Ρωμαίούς που έδειχναν δημόσια το λάβαρο των Ιουδαίων χριστιανών, κατά κάποιον τρόπο, ως διακριτικό.
Μα ακόμη και αυτή η σκληρή καταδίωξη των Ιουδαίων χριστιανών από το Νέρωνα δεν είχε σπουδαία αποτελέσματα,γιατί οι Ιουδαίοι κατάφεραν να μπούν και πάλι κρυφά στη Ρώμη, όταν κυβερνούσαν οι διάδοχοί του, και την έκαναν μία δεύτερη Ιερουσαλήμ, όπως οι ‘Ελληνες την Κωνσταντινούπολη.
Αφού έγινε αυτό, ιδιαίτερα η ρωμαϊκή Ιερουσαλήμ (Ρώμη) γινόταν όλο και πιο ισχυρή και κατασκεύασε αυτά που αφορούν τον Ποντίφηκα εν μέρει από τα ιουδαϊκά Ευαγγέλια και εν μέρει επίσης υιοθετώντας τους παλιούς Θεσμούς τον Ναού της Ιερουσαλήμ κι εκείνους των Ρωμαίων ειδωλολατρών.
Συνεπώς οι Ρωμαίοι ήταν κάτοχοι διάφορων ιουδαϊκών ευαγγελίων και των παλαιών ιουδαϊκών κειμένων, καθώς και των ειδωλολατρικών ευαγγελίων, και προσέλαβαν κάποιους μορφωμένους εκκλησιαστικούς πατέρες που έγιναν οι κύριοι κατασκευαστές των ρωμαιοκαθολικών δογμάτων.
Αυτά πολλές φορές ήταν εντελώς αντίθετα με τα ελληνικά ευαγγέλια, και μάλιστα τόσο περισσότερο και τόσο πιο εύκολα, αφού ο Ρωμαίος προκαθήμενος δεν είχε τίποτα πιο σημαντικό να κάνει από το να στέλνει διαρκώς και στους Έλληνες ιεραπόστολούς, πράγμα που δημιούργησε 300 (325) χρόνια μετά από Μένα τόση σύγχυση στούς πιστούς, ώστε πολλοί Έλληνες ξανάρχισαν να επισκευάζουν τους ειδωλολατρικούς βωμούς και ναούς και να θυσιάζουν εκεί στη Θεά Αθηνά, στον Απόλλωνα, το Δία και τη Δήμητρα.
Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος, που ήταν πολύ ένθερμος Χριστιανός, αποφάσισε να περιορίσει αυτή την κατάσταση συγκαλώντας μία μεγάλη εκκλησιαστική σύνοδο στη Νίκαια, που ήταν κύρια έδρα των διαφόρων Θρησκευτικών πεποιθήσεων, στην οποία προσκάλεσε και τον αρχιεπίσκοπο της Ρώμης.
Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος προήδρευσε και τους έδειξε τα κακά επακόλουθα που θα είχε προσεχώς αναγκαστικά αυτή η μεγάλη απόκλιση απόψεων τον Χριστιανισμού. Τότε, πρότεινε ένα πλήρες ξεκαθάρισμα τόσο των πολλών γραπτών ευαγγελίων όσο και ακόμη περισσότερο των παραδοσιακών, και είπε ότι από όλα αυτά τα απόλυτα αντιφατικά μεταξύ τους ευαγγέλια θα έπρεπε να χρησιμοποιείται μόνο ένα, συγκεκριμένα του Ιωάννη, για να αποκτήσουν οι χριστιανοί ενιαία πίστη και να μην αλληλοκαταδιώκονται για δογματικά ζητήματα σαν τα άγρια ζώα.
Οι δε ειδωλολάτρες Θα ήταν καλύτερο να επιστρέψουν στην παλιά θρησκεία τους παρά να μείνουν μέσα σε μία τέτοια διδασκαλία που όσο καλή θέληση και να είχε κανείς, δεν Θα της έβρισκε πια τίποτα σωστό κι αληθινό. Γιατί αν υπήρχε ένας δημιουργός της χριστιανικής διδασκαλίας, Θα πρέπει να ήταν “Ενας που έδωσε επίσης μόνο μία διδασκαλία στους ανθρώπους.
Αυτή πάλι πρέπει να έχει ένα νόημα και ένα πνεύμα. ‘Ετσι όμως υπήρχαν από πολύ καιρό πολλά γραπτά ευαγγέλια, ακόμη περισσότερα προφορικά, που το καθένα τους είχε τον εντελώς δικό του Χριστό, που δεν έμοιαζε σε τίποτα με τους άλλους.
Επομένως, Θα έπρεπε να απορριφθούν όλα τα ευαγγέλια εκτός από ένα, που προφανώς θα ήταν το πιο παλιό. Κι αν δεν το ενέκριναν αυτό οι επίσκοποι, τότε εκείνος Θα εγκατέλειπε τελείως το Χριστιανισμό και Θα αποκαθιστούσε στο μεγάλο του βασίλειο την ειδωλολατρία, που παρ’ όλο το πλήθος των Θεών της είχε πολύ μεγαλύτερη ενότητα από έναν τέτοιο διχασμένο Χριστιανισμό.
Τότε οι’Ελληνες επίσκοποι πρότειναν να ενταχθούν τα ονόματα Ματθαίος, Μάρκος και Λουκάς επίσης στην πρώτη χριστιανική εποχή και να μην εμφανίζονται δυο και τρεις φορές με το όνομα ενός ευαγγελιστή. Ο αυτοκράτορας το δέχθηκε υπό τον όρο να συμπεριληφθεί επίσης η διδασκαλία του αποστόλου των ειδωλολατρών Παύλου και να απορριφθούν όλα τα άλλα ευαγγέλια.
Τον επέστησαν βέβαια την προσοχή στο ότι και ο Παύλος δεν είχε διατηρήσει πάντα ίδια τη διδασκαλία τον και ότι έγραφε διαφορετικές επιστολές στους ειδωλολάτρες απ’ ό,τι στούς Ιουδαίους, που δεν ταυτίζονταν ως προς το νόημα και το πνεύμα τους.
Ο Κωνσταντίνος είπε ότι αυτό δεν πειράζει, γιατί ο Παύλος είχε αποδείξει πιο πολύ απ’ όλούς με έργα και λόγια ότι δεν κήρνττε έναν ψεύτικο Χριστό, παρά μόνο Εκείνον τον οποίον το πνεύμα του είχε δώσει με Θαυμαστό τρόπο κοντά στη Δαμασκό το αξίωμα του αληθινού αποστόλου .
Μετά από κρίση που διήρκησε πάνω από τριάντα χρόνια,τελικά απορρίφθηκαν όλα εκτός από τα τέσσερα ευαγγέλια που υπάρχουν και σήμερα, μαζί με τις Πράξεις των Αποστόλων τον Λουκά και τις επιστολές τον Παύλου, καθώς και μερικές άλλες επιστολές παλαιότερων αποστόλων μαζί με την αποκάλυψη τον Ιωάννη. Τα κατέγραψαν τακτικά σ’ ένα βιβλίο και το ονόμασαν σύμφωνα με τις δύο επιστολές τον Παύλους προς τους Εβραίούς «Η Καινή Διαθήκη». Αυτό τότε έγινε αποδεκτό από τους επισκόπους, αλλά μετά από άλλα εκατό χρόνια είχε και πάλι τροποποιηθεί τόσο, ώστε ο Ιωάννης έφυγε από το προσκήνιο και πρώτη θέση πήραν ο Ματθαίος, ο Λουκάς και ο Μάρκος, έγιναν επίσης μικροαλλαγές στα κεφάλαια και στούς στίχους και καταγράφηκε σε ποια γιορτή πρέπει να διαβάζεται στο λαό ποιο ευαγγέλιο, πράγμα που οι Ελληνες το τηρούν ακόμη, όπως και μερικές άλλες χριστιανικές αιρέσεις.
Η Ρώμη όμως έκανε μία δική της διαίρεση και σε κατοπινές εποχές κατασκεύασε ένα σύντομο ευαγγέλιο αποτελούμενο από αποσπάσματα για τις Κυριακές και τις γιορτές. Απαγόρευσε αυστηρά στο λαό να διαβάζει ολόκληρο το Ευαγγέλιο και τα παλιά βιβλία των Ιουδαίων και τιμωρούσε μάλιστα τους παραβάτες ακόμη και με το Θάνατο.
‘Ετσι δημιουργήθηκε η σημερινή Καινή Διαθήκη και σιγά-σιγά οι Χριστιανοί την αποδέχθηκαν σαν τέτοια πριν από περί πού χίλια τριακόσια χρόνια.
Όμως περιείχε διάφορες τροποποιήσεις, καθώς και αυθαίρετες προσθήκες, κυρίως των Ρωμαιο-καθολικών επισκόπων, όπως φαίνεται στη λατινική Vulgata κυρίως από τις ερμηνείες των ρωμαιοκαθολικών εκκλησιαστικών πατέρων, ο καθένας δε μπορεί με λίγη καθαρή σκέψη να δει ποιον πνεύματος παιδιά είναι αυτές.
Προστέθηκε και μία διδασκαλία σύμφωνα με την οποία οι ψυχές των νεκρών πρέπει να κοιμούνται μέχρι την Ημέρα της Κρίσης, διδασκαλία που έλαβε τον ελληνικό χαρακτηρισμό ψυχοπανννχία, δηλαδή ύπνος της ψυχής. Όμως αυτή η διδασκαλία διατηρήθηκε μόνο μέχρις ότού κάποιος πάπας εισήγαγε τη Θεία ευχαριστία, που υπάρχει ακόμη σήμερα, και δήλωσε με στόμφο τα εξής: ότι ως αναίμακτη Θυσία είχε απόλυτα την ίδια δύναμη και ισχύ με την αιματηρή Θυσία του Χριστού στο σταυρό και επομένως ο Χριστός προσέφερε έτσι κατά Θαυμαστό τρόπο Θυσία στον Πατέρα Του στον ουρανό για τους πραγματικούς πιστούς της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, και ότι ένας πραγματικά πιστός χριστιανός πού Θα ήθελε να διαβαστεί μία τέτοια Θυσία για την αγία του συνοδευόμενη με μία μικρή Θυσία τον κόσμου τούτου, θα αφυπνιζόταν αμέσως μετά το σωματικό Θάνατο από τον Χριστό χωρίς μακρό ύπνο της ψυχής και Θα γινόταν απόλυτα μακάριος.
Αν δε ο χριστιανός δεν ήταν τέλειος, μπορούσε να κάνει πολλές τέτοιες θυσίες και να ξεφύγει έτσι από την αιώνια καταδίκη, μετά δε από μία μικρή κάθαρση στο καθαρτήριο του άλλου κόσμου να φθάσει, παρ’ όλ’ αυτά, στον παράδεισο. ‘Ετσι, το δόγμα του ύπνου της ψυχής, πού η διατήρησή του θα απέκλειε να αποδώσει η νέα εφεύρεση της Θείας ευχαριστίας, πήγε κι αυτό για ύπνο, όπως κι εκείνο το γελοίο δόγμα που δίδασκε στα σοβαρά ότι ο Θεός είχε δημιουργήσει λίγους μόνο ανθρώπους για τον παράδεισο, το δε μεγαλύτερο μέρος για την κόλαση.
Αυτές οι δύο κουτές διδασκαλίες με τον καιρό καταργήθηκαν εντελώς, αλλά αντί γι’ αυτές εισήχθηκαν οι γνωστές πέντε εκκλησιαστικές εντολές και αρκετά νεοκατασκευασμένα μυστήρια, που δεν χρειάζεται να σας απαριθμήσω, αφού ο καθένας τα αναγνωρίζει εύκολα μόνος τον. Μολονότι η χριστιανική διδασκαλία απλουστεύτηκε πολύ βάσει των αυστηρών συμβούλών του Κωνσταντίνου, ωστόσο έμειναν πολλά σκουπίδια μέσα σ’ αυτήν, παρ’ όλες τις συχνές εκκαθαρίσεις που έγιναν και επιτράπηκαν και που καθεμία τους είχε ως αποτέλεσμα την απόσχιση μιας νέας αίρεσης και εν συνεχεία την εκ νέου δημιουργία αρκετών Χριστών πού μέχρι σήμερα τραβιούνται από τα μαλλιά ως προαιώνιοι εχθροί.
Γι’ αυτό πρέπει τώρα να γίνει η τελευταία και μεγαλύτερη εκκαθάρισή και όπως ήδη παρατηρήθηκε πιο πριν, ο εκκαθαριστικός μηχανισμός λέγεται επιστήμη.
Οι Χριστοί πού είναι εχθροί μεταξύ τους πρέπει να φύγουν μαζί με όλα όσα συνάπτονται σ’ αυτούς, ώστε να μπορέσει να εμφανιστεί ανάμεσα στους ανθρώπούς και Να κατοικήσει Εκεί ο ενας Χριστός πού κήρυξε ο Ιωάωης.
Αυτό βέβαια Θα φέρει μαζί του κάποιους σκληρούς και δύσκολους αγώνες, αλλά οι πραγματικοί οπαδοί του Χριστού δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν απ’ αυτούς, γιατί Θα ενδυναμωθούν σε όλα και έτσι οι μέχρι τώρα λιγότερο πιστοί Θα δουν ένα φως πού δεν Θα μπορούν πια να το σβήσουν.
Και Εγώ, ο Κύριος, που σας τα είχα πει αυτά δια στόματος Ιωάωη, Θα δοκιμάσω τη Γη παντού με διάφορες κρίσεις και δυστυχίες όπως μεγάλους πολέμους, ακρίβεια και πείνα, επιδημίες ανθρώπων και ζώων, μεγάλους σεισμούς και άλλα μετεωρολογικά φαινόμενα, πλημμύρες και φωτιά. Μα τους δικούς Μου Θα τούς διατηρήσω μέσα στην αγάπη Μου και δεν Θα πάθούν καμία ζημιά.
Όποιος όμως επιχειρήσει να Με καταδιώξει με οποιοδήποτε τρόπο και οπουδήποτε σ’ αυτήν τη δεύτερη έλευσή Μου, Θα τον εξαφανίσω από τη Γη.
Όσον αφορά τις υπόλοιπες αντιφάσεις στα τέσσερα ευαγγέλια που υπάρχουν σήμερα, αυτές θα χαθούν από μόνες τους στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάωη» κι Εγώ, όπως είπα, στο τέλος Θα προσθέσω ένα δικό Μου παράρτημα, όπου Θα παρουσιάζονται με σαφήνεια όλα τα σφάλματα.
Γι’ αυτό προς στιγμήν να αρκεστείτε σε όσα σας έδωσα και να εργαστείτε με επιμέλεια πάνω στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάωη», γιατί μ’ αυτό Θα φθάσετε μελλοντικά σε περίσσεια εσωτερικού φωτός. Αν όμως κάποιος έχει κάτι δικό του για το οποίο Θέλει να ενημερωθεί, ας ρωτήσει, κι Εγώ Θα είμαι πρόθυμος να τον δώσω γι’ αυτό ένα μικρό, δυνατό φως. Αμήν.
