Η ΔΟΜΗ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

Η ΔΟΜΗ ΚΑΙ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΥΛΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ

slide2

«Αν δεν είχατε ήδη μέσα σας τους εκατομμύρια Ήλιους που φέγγουν στο σύμπαν, δεν θα ήσαστε ικανοί να δείτε ούτε έναν Ήλιο στον ουράνιο θόλο.

Κι αν δεν είχατε ήδη μέσα σας τη Γη με όλα όσα περιέχει και κουβαλάει επάνω της,από το άτομο ως το πιο μεγάλο σχήμα που υπάρχει, δεν θα ήσασταν άξιοι να δείτε το παραμικρό πράγμα, ούτε να το σκεφθείτε ή να το περιγράψετε με τα λόγια.

Αν δεν είχατε ολόκληρο το σύμπαν βαθιά μέσα σας, δεν θα σας έφεγγαν τα άστρα από τον ουρανό.

Κι αν δεν είχατε μέσα σας το πνευματικό βασίλειο των Ουρανών και την αθανασία από τον Κύριο, αληθινά, δεν θα μπορούσατε να τα διανοηθείτε ούτε να τα ονομάσετε»

«Θεός και Δημιουργία.»

Το Μεγαλείο της Δημιουργίας και της Αγάπης του Θεού

(5 Σεπτεμβρίου 1840)

hs-2007-41-a-2560x1024_wallpaper

(Spiral Galaxy M74-Hubble Telescope NASA)

Αν περιεργαστείτε με τα πνευματικά σας μάτια το μέγεθος της Γης και του ήλιου σας, μπορείτε να σχηματίσετε μια καλή εικόνα για το πόσο πολλά έχω να φροντίσω και να περιφρουρώ διαρκώς από αγάπη. Γιατί από τη Θεία Τάξη εξαρτάται παντού η σοφή διατήρηση κάθε απειροελάχιστου και, μέσα απ’ αυτήν, κάθε μεγάλου πράγματος, όπως επίσης η διατήρηση τον Όλον εξαρτάται από τη διατήρηση κάθε ξεχωριστού ατόμού!

Στ’ αλήθεια, σας λέω πως αν κάποιος είχε τη δυνατότητα να καταστρέψει ακόμη και μία μονάχα μονάδα, κατόπιν σύντομα Θα καταστρεφόταν όλη η ορατή Δημιουργία. Αυτό, όμως, μόνο για τον Θεό θα ήταν δυνατόν, αν δεν είχε αγάπη.

Αλλά κατέχοντας στην πληρότητά της την αγάπη αυτή, ούτε Θέλω ούτε μπορώ να ενεργήσω αντίθετα με τη Θεμελιώδη τάξη Μου, που έξω απ’ αυτήν και χωρίς αυτήν τίποτα δεν Θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί και να υπάρξει, ούτε καν για ένα τρις εκατομμυριοστό του δευτερολέπτου.

Σας λέω ότι σε ένα ηλιακό σφαιρικό περίβλημα περιλαμβάνονται πραγματικά ένα δισεκατομμύριο ήλιοι. Συλλογιστείτε, λοιπόν, για λίγο γύρω από την ευρεία περιοχή του θανάτού! Σκεφτείτε, όμως, επιπλέον, ότι ανάμεσα σε δύο περιβλήματα Θα χωρούσαν ένα δισεκατομμύριο άλλα τέτοια περιβλήματα.

Αναλογιστείτε, ακόμη, ότι ένα δισεκατομμύριο δισεκατομμυρίων τέτοιων περιβλημάτων αποτελεί ένα (δηλαδή ένα όλον μίας Δημιουργίας), καθώς και ότι οι αριθμοί της Δημιουργίας Μου εξακολουθούν ν’ αυξάνουν, ότι ο άπειρος αριθμός τέτοιων Δημιουργιών είναι σαν μια δροσοσταλίδα στην παλάμη Μου κι ότι υπάρχουν αμέτρητες τέτοιες δροσοσταλίδες.

Τότε Θα καταλάβετε πόσο μεγάλος πρέπει να είμαι Εγώ, πόσο μεγάλη η φροντίδα Μου και, ακόμη περισσότερο, η αγάπη Μου, που διατηρεί τα πάντα σαν να ήταν ένα σημείο και εμφυσεί στα πάντα τη ζωή, ανάλογα με τις ανάγκες του Είναι! Βλέπετε, λοιπόν, ότι είμαι ένας πολύ μεγάλος Πατέρας, που έχει πάρα πολλά! Και τα παιδιά Μου κάποτε θα λάβουν τα ανάλογα – εννοείται, εκείνα που Με αγαπάνε! Γιατί ο οίκος Μου έχει πολλά διαμερίσματα. Αμήν.

Αυτά λέω Εγώ, ο μεγάλος, άγιος Πατέρας.

Ο Μακροκοσμικός Άνθρωπος της Δημιουργίας

«Αναμφισβήτητα, η Γη δεν είναι κανένα μικρό ουράνιο σώμα κι ο Ήλιος είναι περίπου ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερός της.

Αλλά ήδη ο αμέσως επόμενος κεντρικός Ήλιος είναι πάνω από ένα εκατομμύριο φορές μεγαλύτερος από τον Ήλιο που φωτίζει αυτή τη Γη. Ό όγκος του δε, είναι μεγαλύτερος απ’ όσο τα εκατομμύρια πλανητικοί ήλιοι που μαζί με τους πλανήτες, τα φεγγάρια και τους κομήτες τους, περιστρέφονται με μεγάλη ταχύτητα γύρω από έναν τέτοιο κεντρικό Ήλιο, σχηματίζοντας κύκλους, με τέτοια εκτεταμένη διάμετρο, που δεν τη βάζει ο νους σας.

Κι ωστόσο, ιδίως οι πιο απομακρυσμένοι, χρειάζονται μέχρι κι ένα εκατομμύριο χρόνια για να ολοκληρώσουν μία μόνο περιστροφή και να επιστρέψουν στο ίδιο σημείο απ’ όπου ξεκίνησαν. Μία τέτοια τεράστια ομάδα από ουράνια σώματα ονομάζεται ηλιακή περιοχή.

Υπάρχει όμως και μία δεύτερη ομοταξία κεντρικών Ήλιων, γύρω από τους οποίους περιστρέφονται ολόκληρες τέτοιες ηλιακές περιοχές μαζί με τους κεντρικούς Ήλιους τους.

Οι τροχιές τους είναι άπειρα μεγαλύτερες κι οι πιο μακρινές περιοχές χρειάζονται μυριάδες χρόνια για να διαγράψουν έναν μόνο κύκλο. Αυτό το δεύτερο είδος κεντρικού Ήλιου, μαζί με τα εκατομμύρια ηλιακές περιοχές με τους Ήλιους τους που περιστρέφονται γύρω του, τους ονομάζουμε με ένα όνομα ηλιακό κοσμικό σύμπαν.

Σκεφθείτε όμως τώρα έναν εξίσου μεγάλο αριθμό από τέτοια ηλιακά σύμπαντα. Κι αυτά με τη σειρά τους διαθέτουν σε μία απόσταση, αδιανόητη για την ανθρώπινη νοημοσύνη, έναν κεντρικό Ήλιο τρίτου είδους.

Αυτός εδώ πάλι, σαν ουράνιο σώμα είναι σίγουρα δέκα εκατομμύρια φορές μεγαλύτερος από τα ηλιακά σύμπαντα που περιστρέφονται γύρω του σε ανυπολόγιστες τροχιές. Αυτή την κοινότητα των ηλιακών συμπάντων μ’ έναν κεντρικό Ήλιο, την ονομάζουμε σύμπαν των ηλιακών συμπάντων.

Ο αριθμός τους είναι απροσδιόριστος για τα δικά σας δεδομένα κι όλα πάλι έχουν στα απύθμενα βάθη τους έναν τρομακτικά μεγάλο πρωταρχικό κεντρικό Ήλιο.

Γύρω απ’ αυτό τον Ήλιο περιστρέφονται σαν ένα σώμα, χωρίς να ενοχλούνται στο παραμικρό στις αμέτρητες, ξεχωριστές κινήσεις τους, διαγράφοντας μία τροχιά που μόνο οι άγγελοι μπορούν να τη μετρήσουν.

Για να γίνει αντιληπτό, θα ονομάσουμε ένα τέτοιο σύστημα από Ήλιους και κόσμους που γυρίζουν γύρω από έναν πρωταρχικό κεντρικό Ήλιο, ηλιακό και κοσμικό σφαιρικό περίβλημα.

Γιατί όλα αυτά τα σύμπαντα των συμπάντων που περιγράψαμε, περιστρεφόμενα προς όλες τις κατευθύνσεις γύρω απ’ τον πρωταρχικό κεντρικό Ήλιο, σχηματίζουν μία ανυπολόγιστα μεγάλη σφαίρα. Επιπλέον, λόγω της αστραπιαίας ταχύτητας με την οποία κινούνται και της ισχυρής κεντρόφυγης δύναμης που αναπτύσσεται, σχηματίζουν ένα είδος περιβλήματος ή κάψας.

Η πυκνότητά του είναι σχεδόν όμοια με αυτή του αέρα της γήινης ατμόσφαιρας. Η δε διάμετρος των τειχών του από μέσα ως τα έξω, είναι αδύνατον να μετρηθεί με τα μεγέθη αυτής της Γης».

(Από το Θεός και Δημιουργία» του Β. Λουτς. Αθήνα 1996)

blog-20-MWG-and-sun-teachastronomy-com1[1]. Στο κείμενο του Λόρμπερ «αιώνες», όπου ένας αιώνας ισοδυναμεί με 1060χ 1060έτη Γης.

Ο μεγάλος Άνθρωπος της Δημιουργίας

BrainCell-Universe«Τι θα πείτε τώρα όμως αν σας δείξω πως τέτοια σφαιρικά περιβλήματα είναι αμέτρητα και πως υπάρχόυν μάλιστα τόσα πολλά, που ούτε το πιο οξυδερκές μυαλό δεν μπορεί να τα μετρήσει; Και ακόμη πώς όλα μαζί στο γενικό τους περίγραμμα, παριστάνουν ακριβώς έναν άνθρωπο; Πόσο τρομακτικά μεγάλος πρέπει να είναι λοιπόν αυτός ο άνθρωπος, όταν ήδη ένα σφαιρικό περίβλημα είναι τόσο απέραντα μεγάλο; Κι όταν η απόσταση από το ένα σφαιρικό περίβλημά στο άλλο είναι αμέτρητες φορές μεγαλύτερη!

Αλλά κι αυτός ο άνθρωπος περιβάλλεται από ένα είδος επιδερμίδας στο εξωτερικό του περίγραμμα, όπως το κάθε σφαιρικό περίβλημα χωριστά. Βέβαια αυτή η επιδερμίδα είναι ασύγκριτα πιο χονδρή -για να σας το δώσω να το καταλάβετε- από εκείνη ενός σφαιρικού περιβλήματος.

Ο’ αναρωτιέστε τώρα τί υπάρχει πέρα απ’ αυτόν τον άνθρωπο, πού στηρίζεται και ποια είναι η αποστολή του. Πέρα απ’ αυτόν τον κοσμικό άνθρωπο εκτείνεται ατέρμονο προς όλες τις κατευθύνσεις το ελεύθερο αιθέριο άπειρο.

Εκεί μέσα αιωρείται αυτός ο άνθρωπος και, κατευθυνόμενος από τη Θέλησή Μου, διαγράφει απίθανα γιγάντιους κύκλους και με μία ασύλληπτη για σας ταχύτητα. Κι αυτό, λόγω της θρεπτικής ύλης που περιέχει η απέραντη αιθέρια θάλασσα, όπου κολυμπάει σαν ένα ψάρι.

Στο ελεύθερο αιθέριο άπειρο δεν υπάρχει πάνω ή κάτω και δεν έχει κανείς πού να πέσει. Έτσι κι αυτός ο άνθρωπος στέκεται το ίδιο καλά και σταθερά στο αιθέριο διάστημα, όπως στέκονται αυτή η Γη, ο Ήλιος της κι όλοι οι μυριάδες Ήλιοι μέσα σ’ ένα σφαιρικό περίβλημα».

307985-spiral-galaxy-2

 (Σπείρα Σύμπαν – Hubble Telescope NASA)

Ο χαμένος γιος

Ένα σημαντικό έργο του Λόρμπερ περιγράφει τη μεταθανάτια πνευματική εξέλιξη του Ρόμπερτ Μπλουμ, γνωστού αγωνιστή της ελευθερίας. Το πνεύμα του Μπλουμ έχει την ευκαίρία ν’ ατενίσει από πολύ μακριά στον άλλο κόσμο αυτόν τον «Μεγάλο Άνθρωπο της Δημιουργίας», πράγμα που του δίνει φώτιση και μία απερίγραπτη αγαλλίαση.

19 DORE THE RETURN OF THE PRODIGAL SON«Πολύ παράξενο!», λέει ο Μπλουμ, μιλώντας μόνος του. «Μοιάζει εντελώς με ανθρώπινη μορφή’ τα γόνατα λίγο λυγισμένα, τα χέρια κρέμονται άτονα προς τα κάτω. Το κεφάλι, όπου φυτρώνουν μακριά μαλλιά σαν του Αβεσσαλώμ, γέρνει προς τα μπρος και, με τα μάτια κατεβασμένα, κοιτάζει στ’ απύθμενα βάθη σαν ένας που πενθεί.

Οι γοφοί μόλις που καλύπτονται από ένα πανί που φαίνεται κατακουρελιασμένο. Μα κι όλη η όψη του μου δημιουργεί μια μελαγχολική εντύπωση! Από το τρομακτικό μέγεθος θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει πως πρόκειται για την εξωτερική μορφή του παντοδύναμου Πνεύματός Σου, Κύριε! Αλλά επειδή η μορφή πενθεί, θαρρώ πως τούτο είναι μάλλον αδύνατον.

Επιπλέον, το Πνεύμα Σου θα έδειχνε ζωντανό’ σ’ αυτή τη γιγάντια μορφή όμως δεν διακρίνω ίχνος ζωής. Κατά πάσα πιθανότητα, πρόκειται για μία φωσφορίζουσα εικόνα που η Παντοδυναμία Σου φύσηξε με μια πνοή στο απέραντο στερέωμα. Σίγουρα όλα αυτά θα έχουν έναν πολύ σημαντικό λόγο, αλλ’ αυτόν θα τον ξέρεις μόνο Εσύ».

Πλησιάζοντας πιο κοντά, ο Μπλουμ περιγράφει τις εντυπώσεις του: «Τώρα διακρίνω από τι αποτελείται όλη αυτή η τεράστια μορφή που φαίνεται ν’ απλώνεται στα βάθη του απείρου. Βλέπω πως την αποτελούν μυριάδες απειροελάχιστα, πυκνοσπαρμένα κοκκίδια άμμου που σπινθηρίζουν το ένα δίπλα στό άλλο.

Αυτά τα σπινθηροβόλα σημαδάκία πρέπει να είναι απειράριθμα, ή τουλάχιστον τόσα, που δεν τα χωράει κανένας γεννημένος νους. Πάντως η μορφή φαίνεται καλύτερα τώρα, γιατί τούτο το σπινθηροβόλημα της προσδίνει μία εντελώς ιδιαίτερη αίγλη και μεγαλείο!»

Και τότε εξηγεί ο Κύριος στον εκστατικό Μπλουμ: «Αυτός ο άνθρωπος που βλέπεις με όλα όσα έχει μέσα του, είναι το πρωτόπλαστο πνεύμα, αυτός που η Γραφή ονομάζει Εωσφόρο (φορέα του φωτός). Έχει ακόμη τώρα πλήρη συνείδηση του εαυτού του, αλλά έχει πια χάσει την αρχική του δύναμη.

Είναι δέσμιος και καταδικασμένος σε όλο του το είναι. Δεν του μένει παρά ένας δρόμος ανοικτός, αυτός που οδηγεί στην πατρική Μου Καρδιά. Κάθε άλλος δρόμος είναι κλειστός γι’ αυτόν, γιατί είναι καταδικασμένος κι ανίσχυρος σαν νεκρός, ανήμπορος να κουνηθεί έστω μία σπιθαμή από τη θέση του.

Αυτά δε πού εσένα σου φαίνονται να φεγγοβολούν σαν κόκκοι άμμου, δεν είναι άλλο από τα σφαιρικά περιβλήματα. Μέσα τους στριφογυρίζουν δισεκατομμύρια δισεκατομμυρίων Ήλιοι και εκατομμύρια φορές περισσότεροι πλανήτες, φεγγάριά και κομήτες». («Ρόμπερτ Μπλουμ», 2, 301).

«Το ότι είναι κατακερματισμένος σε όλα αυτά τα στερεά περιβλήματα είναι η καταδίκη αυτού του πνεύματος. Και η ζωή του, μοιρασμένη σε άπειρα χωριστά κομμάτια, δεν αποτελεί πια μια ενότητα, παρά διάσπαρτα συντρίμμια. Γιατί ζωή υπάρχει μονάχα μέσα σε κάθε σφαιρικό περίβλημα. Έξω από άυτό, δεν υπάρχει παρά η ζωή της αιώνια αμετάβλητης και σταθερής Θέλησής Μου. Το κάθε σφαιρικό περίβλημα έχει μία μόνιμη θέση και δεν μπορεί να την αλλάξει ούτε σπιθαμή σε σχέση με τους γείτονές του.

Κάτω-κάτω χαμηλά, στο μικρό δάκτυλο του αριστερού ποδιού, διακρίνεις πως τρεμοφέγγει ένα κοκκινωπό σημάδι. Αυτό έίναι το σφαιρικό περίβλημα όπου ανήκει φυσικά η Γη μας. Κι ακριβώς σ’ αυτό το περίβλημα, και μάλιστα αποκλειστικά στο σημείο εκείνο που λέγεται Γη, βρίσκεται τώρα δέσμια ολόκληρη η ζωή αυτού του πιο μεγάλου πνεύματος που ‘χε γίνει πρώτο.

Αν θα το πάρει απόφαση να ταπεινωθεί και να επιστρέψει κοντά Μου, θ’ αποκτήσει ξανά την πρώτη του ζωή. Τότε αυτός ο μεγάλος Άνθρωπος θα ελευθερωθεί και θα ζωντανέψει ολότελα. Αν όμως επιμείνει στο αλαζονικό του πείσμα, τούτη εδώ η Τάξη πραγμάτων θα παραμείνει όπως είναι. Και τούτο,ώσπου ολόκληρη η ύλη ν’ αποσυντεθεί ολότελα και να μοιραστεί κατακερματισμένη σε άπειρες νέες ζωές με ψυχή και πνεύμα.

Τούτη η Τάξη θα ισχύει ακόμη και στην περίπτωση που το πρωτοδημιούργητο πνεύμα μετανοούσε πραγματικά κι επέστρεφε από μόνο του. Γιατί τώρα πια μπορεί να γυρίσει μόνο ταπεινωμένο, σαν ένα κοινότατο πνεύμα, και πρέπει να απαρνηθεί εθελοντικά την πρωτινή του ακεραιότητα.

Σ’ αντάλλαγμα όμως θα κέρδιζε μια ασύγκριτα μεγαλύτερη θέση. Θα του επιφυλασσόταν η φαινομενικά απλή θέση ενός παιδιού του Θεού, η οποία περιμένει κάθε άλλο ανθρώπινο πνεύμα. Τότε ο εξωτερικός φλοιός αυτής της υλικής Δημιουργίας, που έτσι κι αλλιώς υφίσταται μόνο χάρη στην αιώνια αμετάβλητη Θέλησή Μου, θα παραμείνει, απογυμνωμένος όμως από την ψυχική και πνευματική ζωή που εσωκλείει. Θα μείνει σαν στερεό υπόβαθρο και σαν αιώνιο μνημείο στο μεγαλειώδες έργο μας. Και σ’ αυτό το έργο θα προστεθούν τότε νέες, καθαρά πνευματικές δημιουργίες!»

 Το Μέλλον της Δημιουργίας

«Ολοι οι ετερόφωτοι μικροί πλανήτες, όπως αυτή η Γη, η Σελήνη της, η Αφροδίτη, ο Ερμής, ο Άρης, ο Δίας, ο Κρόνος και ορισμένοι άλλοι παρόμοιοι πλανήτες που ανήκουν στον Ήλιο σας, μαζί με αμέτρητους κομήτες, μετά από την πάροδο μιας χρονικής περιόδου, που για τα δικά σας κριτήρια φαίνεται ανυπολόγιστα μεγάλη, θα διαλυθούν οριστικά μέσα στον Ήλιο σας. Με τον ίδιο τρόπο μια μέρα θα αντικρύσει και ο Ήλιος σας, μαζί με τους πολλούς συντρόφους του, τη δική του διάλυση στον κόλπο του δικού του κεντρικού Ηλίου.

Αυτοί οι κεντρικοί Ήλιοι, οι οποίοι έχουν τη δύνατότητα να φτάσουν σε απίστευτα υψηλές ηλικίες, και για τους οποίους ένας αιώνας (1060χ 1060 εκατομμύρια) από γήινα χρόνια, έχει την ίδια σημασία όπως για τη Γη ο ένας χρόνος, θα ζήσόυν με τη σειρά τους τη δική τους διάλυση στους κεντρικούς Ήλιους της ηλιακής περιοχής τους. Αυτοί πάλι έχουν εκατομμύρια φορές, το εκατομμυριοπλάσιο του μεγέθους των ήλιων που είναι υποδεέστεροί τους.

Στη συνέχεια αυτοί οι κεντρικοί Ήλιοι των ηλιακών περιοχών θα διαλυθούν μέσα στους αντίστοιχα μεγάλους κεντρικούς Ήλιους του δικού τους ηλιακού σύμπαντος. Και αυτοί τελικά θα διαλυθούν μέσα στον μοναδικό αρχέγογο κεντρικό Ήλιο, (του δικού μας σφαιρικού περιβλήματος) που οι διαστάσεις του είναι εντελώς ασύλληπτες για την αντίληψή σας.

Αλλά πού θα διαλυθεί τελικά αυτός ο αρχέγονος κεντρικός Ήλιος; Μέσα στη φωτιά της θέλησής Μου! Και από αυτήν την οριστική του διάλυση, όλα τα ουράνια σώματα θα επιστρέψουν στην πρότερη, πνευματική τους τάξη, υπηρετώντας τον πνευματικό σκοπό, για τον οποίο είναι φτιαγμένα. Έτσι θα υπάρχουν πια για πάντα σε πνευματική μορφή με όλη την αίγλη και τη μεγαλοπρέπειά τους.

Η νέα πνευματική Δημιουργία θα έχει σαν μορφή, όπως η υλική Πλάση, το αρχέτυπο της τελειότητας, δηλαδή την ανθρώπινη μορφή» .

Στο έργο του Λόρμπερ «Ρόμπερτ Μπλουμ» δίνεται η άδεια σε κάποιες μακάριες οντότητες που είναι ώριμες γι’ αυτό, να δουν αυτή τη μορφή της πνευματικής Δημιουργίας και έτσι παρακολουθούμε τα εξής:

Όλοι συναρθροίζονται για να δουν και πάλι έναν ασύλληπτα τεράστιο άνθρωπο που περιβάλλεται από μια απαλότατη ακτινοβολία απερίγραπτης γλυκύτητας. Και μόνο από το σημείο της καρδιάς του, φεγγοβολεί ένα πολύ έντονο φως, το οποίο όμως δεν προσβάλλει το μάτι, αλλά αντίθετα του προκαλεί ένα ιδιαίτερα ευχάριστο συναίσθημα. Κάτω από το αριστερό πόδι, βρίσκεται σε ημικλινή στάση με το κεφάλι γερμένο προς τα κάτω, μία πολύ μικρή ανθρώπινη μορφή, την οποία περιβάλλει μία κοκκινωπή αχνοφεγγιά.

Ένας από τους μακάριους ρωτάει για το νόημα αυτής της παρουσίασης, και παίρνει αυτήν την απάντηση: «Αυτό. που βλέπεις εδώ, είναι η πρώτη και η δεύτερη Δημιουργία, η μία δίπλα στην άλλη! Ο μεγάλος ολοφώτεινος Άνθρωπος αναπαριστά τη νέα Δημιουργία, ένα νέο ουρανό και μία καινούργια Γη.

Στην καινούργια Δημιουργία η Γη δεν βρίσκεται πια κάτω από το μικρό δακτυλάκι του αριστερού ποδιού, όπως αυτό συνέβαινε και συμβαίνει ακόμη στην πρώτη υλική Δημιουργία. Εδώ κατέχει το κεντρικό σημείο της καρδιάς. Το εντονότατο φως που βγαίνει από αυτό το κέντρο της καρδιάς, προέρχεται από τη νέα Γη η οποία θα παραμείνει μια παντοτεινή κατοικία της Αγάπης μου και όλων των παιδιών μου.

Εάν παρατηρήσεις αυτόν τον ολοφώτεινο, υπερμεγέθη άνθρωπο προσεκτικά, θα ανακαλύψεις εύκολα ότι και αυτός αποτελείται από αμέτρητα φεγγοβόλα αστέρια, και μάλιστα τόσο το σώμά του όσο και η φορεσιά του. Το κάθε ένα από αυτά τα αστέρια όμως, είναι ανυπολόγιστες φορές μεγαλύτερο από ό,τι ολόκληρος ο Μεγάλος Άνθρωπος της υλικής Δημιουργίας με όλα τα αμέτρητα σφαιρικά περιβλήματα που περιλαμβάνει (όπου μέσα σε κάθε περίβλημα συμπεριλαμβάνονται δεκάκις εκατομμύρια δεκάκις εκατομμυρίων Ήλιοι μαζί με τους ανάλογους πλανήτες τους).

Γιατί αυτά τα αστέρια είναι ενώσεις, που κατοικούνται από ευδαίμονες πνευματικές οντότητες, από τις οποίες ακόμη και η μικρότερη είναι κατά το χιλιαπλάσιο μεγαλύτερη και ισχυρότερη απ’ ό,τι ο πρώτος εκείνος Άνθρωπος της Δημιουργίας.

Την εικόνα αυτού τού ανθρώπου τη βλέπεις σε πραγματική αναλογία κάτω από το μικρό δακτυλάκι του δεύτερου όυράνιου Ανθρώπου, να φαντάζει σαν ένα μικρό, κουλουριασμένο σκουληκάκι. Στην πραγματικότητα σε σύγκριση με αυτόν τον φωτεινό άνθρωπο δεν είναι ούτε καν όσο ένας κόκκος άμμου επάνω στη Γη σε σχέση με ένα ολόκληρο σφαιρικό περίβλημα.

Αυτός ο φωτεινός Άνθρωπος παρουσιάζει στην ουσία του Εμένα τον ίδιο και το έργο μου πάνω σε έναν ήδη καλλιεργημένο αγρό. Όπως βλέπεις όμως, ακόμη και αυτός ο φωτεινός άνθρωπος πρέπει να έχει όρια, ένα περίγραμμα, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσες να αναγνωρίσεις ότι είναι άνθρωπος. Αλλά πες μου όμως, τί διακρίνεις πέρα από τα όρια αυτής της φωτεινής μορφής, η οποία σε όλα της τα μέρη δεν είναι άλλο από καθαρή ζωή;»

«Κύριε και Πατέρα! Όσο φτάνει το μάτι δεν βλέπω τίποτα άλλο παρά Φως και πάλι Φως!» Λέει ο Κύριος: «Ολα αυτά είναι το Πνεύμα Μου, η Δύναμή Μου, και η Αγάπη μου! Σε αυτό το χώρο θα βρουν άνετα τη θέση τους, άλλες αμέτρητες μυριάδες τέτοιων γιγάντιων πνευματικών ανθρώπων. Γιατί όλα τα παιδιά Μου βέβαια θα πρέπει να έχουν το χώρο, να παραθέσουν τις δικές τους Δημιουργίες».

Ωστόσο ας μην προσπαθήσουμε να υπολογίσουμε το πότε θα έρθει αυτή η στιγμή της ολοκλήρωσης της Δημιουργίας.

Και συνεχίζει ο Κύριος: «Οπωσδήποτε, δεν θα πρέπει να φανταστείτε αυτή τη στιγμή σαν να μπορούσε να έρθει ήδη αύριο ή μεθαύριο. Εάν υπολογίζατε από ένα γήινο έτος για κάθε κόκκο άμμου που θα μπορούσε να συμπεριλάβει ολόκληρη η Γη, και πάλι αυτό δεν θα έφτανε για να προσδιοριστεί για πόσο διάστημα ακόμη θα υπάρχει η Γη σας σε υλική μορφή.

Για να μην αναφερθούμε στην κατά πολύ μεγαλύτερη διάρκεια ζωής του Ήλιου σας ή ενός από τους πρώτους κεντρικούς Ήλιους ή των πιο απομακρυσμένων κεντρικών Ήλιων των ηλιακών περιοχών ή των ακόμη μεγαλύτερων κεντρικών Ήλιων του ηλιακού σύμπαντος.

Βέβαια δεν γίνεται καν λόγος για τον αρχέγονο κεντρικό Ήλιο, γιατί θα ήταν εντελώς αδύνατον με τον τρόπο μέτρησης που χρησιμοποιείτε. Και αυτό ακόμη λιγότερο, αφού ο Ήλιος σας συνεχίζει να γεννά νέα ουράνια σώματα, οι κεντρικοί Ήλιοι γεννούν νέους πλανητικούς Ήλιους και οι αρχέγονοι κεντρικοί Ήλιοι στρατιές ολόκληρες από Ήλιους όλων των ειδών».

«… Παρ’ όλη όμως την αμέτρητη για σας διάρκεια ύπαρξης αυτών των ουράνιων σωμάτων, κάποτε θα έρθει η στιγμή που ο χρόνος τους θα έχει λήξει. Και με αυτή τη λήξη θα έχει ολοκληρωθεί μια ολόκληρη δημιουργική περίοδος. Μετά από αυτό θα προχωρήσουμε σε μία νέα Δημιουργία, σε έναν άλλο αφάνταστα μακρινό χώρο.

Σ’ αυτή τη νέα δημιουργική διαδικασία, καθώς και στις αμέτρητες άλλες που θα ακολουθήσουν, θα λάβετε ενεργό μέρος και εσείς, προικισμένοι με όλο και μεγαλύτερη παντοδυναμία, αλλά μόνο σαν πραγματικά παιδιά Μου!

Γιατί όποιος δεν θα έχει κατακτήσει την πατρότητα του Θεού κατά τον προδιαγεγραμμένο τρόπο, θα είναι και αυτός ένα ολοκληρωμένο, νοήμον και ευτυχισμένο πλάσμα επάνω στην πνευματική του Γη. Επάνω σε εκείνη τη Γη, θα μπορεί να ζει, να ενεργεί, να κινείται και να επισκέπτεται μάλιστα τους γειτονικούς πνευματικούς κόσμους, όπως ακόμη και να περιφέρεται σε ολόκληρο το σφαιρικό περίβλημα όπου κατοικεί.

Ωστόσο πέρα από εκεί δεν θα μπορέσει ποτέ να εξέλθει, καθώς δεν θα φλέγεται, από τον πόθο για μία ανώτερη δημιουργική Ζωή.

Τα παιδιά Μου όμως θα είναι πάντοτε κοντά Μου και θα σκέφτονται, θα επιθυμούν, θα αισθάνονται και θα ενεργούν μαζί Μου, σαν μέσα από μία καρδιά. Ακριβώς σε αυτό θα βρίσκεται η ασύγκριτη διαφορά ανάμεσα στα πραγματικά παιδιά Μου και τα υπόλοιπα ευτυχισμένα πλάσματα που θα είναι προικισμένα με λογική και νοημοσύνη.

Γι’ αυτό προνοείστε, ώστε να μπορέσετε κάποτε να θεωρηθείτε αποδεκτοί και άξιοι για παιδιά Μου».

 Το Μεγγάλο Ευαγγέλιο του Ιωάννη[3]

ν/113 Οι άνθρωποι από τούς αστρικούς κόσμους και η πατρότητα τον Θεού.

SCAN0986[1] (Ο Κύριος:) «Να ξέρετε ότι στους αχανείς χώρους υπάρχουν αμέτρητα σφαιρικά περιβλήματα. Σε κάθε σφαιρικό περίβλημα, που για τα δικά σας μέτρα είναι αφάνταστα μεγάλο, καθώς εμπερικλείει αιώνες αιώνων ήλιους και ηλιακές περιοχές, ζουν ανυπολόγιστα πολλά ανθρώπινα όντα, είτε ενσαρκωμένα είτε ήδη ως πνεύματα. Συνήθως διαθέτουν διαυγή διάνοια και ένα ιδιαίτερα αναπτυγμένο νου την οξύτητα του οποίου δεν μπορείτε να φτάσετε με τίποτα.

[2] Οι άνθρωποι αυτοί κατά καιρούς έχούν τη διαίσθηση σαν ένα όνειρο ότι κάπου υπάρχούν παιδιά του ύψιστου, αιώνιού Πνεύματος και συχνά τρέφούν ενδόμύχα την επιθυμία να γίνουν πάση Θυσία παιδιά Μου. Αλλά ως επί το πλείστον αυτό δεν μπορεί να γίνει. Διότι το καθετί πρέπει να μένει μονίμως μέσα στην τάξη του, όπως αντίστοιχα σε έναν άνθρωπο το γόνατό του δεν μπορεί να μετασχηματιστεί σε ένα ευγενέστερο μάτι στο κεφάλι του ούτε τα δάχτυλα του ποδιού μπορούν να γίνουν αυτιά. Όλα τα μέλη του σώματος πρέπει να μείνουν αυτό που είναι εξαρχής. Όσο κι αν Θέλουν τα χέρια να αποκτήσούν όραση, αυτό αποκλείεται και έτσι παραμένουν υγιή και ευτυχέστατα χέρια, που ναι μεν είναι τυφλά, εντούτοις παίρνουν υπεραρκετό φως από τα ευγενή μάτια στο κεφάλι.

[3] Ομοίως και η Γη δεν χρειάζεται να γίνει ήλιος για να έχει φως, αφού φωτίζεται αρκετά από τον ένα ήλιο της. Με την τροφή που καταναλώνει ο άνθρωπος πρέπει να τραφούν ανάλογα με το είδος τους όλα τα μέρη του σώματός του, συμπεριλαμβανομένων των ματιών και της καρδιάς. Μα μόνο τα πιο αγνά συστατικά που είναι τα συγγενέστερα με το φως προάγονται σε τροφή των ματιών, ενώ τα ψυχικά συστατικά που είναι πλησιέστερα στη φύση της αγάπης αφομοιώνονται από τη ζωτική ουσία της καρδιάς. Τα μέρη της τροφής που είναι χονδροφνέστερα σε αύξοντα βαθμό τρέφουν τα αντίστοιχα μέρη του σώματος. Θα ήταν πολύ κακό για το μάτι π.χ. εάν αφομοίωνε Θρεπτικά στοιχεία που είναι κατάλληλα για να Θρέψουν τα κόκκαλα.

[4] Κατ’ επέκταση λοιπόν, θα ήταν πολύ αποτυχημένα τα αποτελέσματα στη μεγάλη τάξη της δημιουργίας εάν Θα άφηνα ανθρώπινα όντα από άλλους κόσμους να γίνούν τα κατ’ εξοχήν παιδιά της καρδιάς Μου. Ασφαλώς αραιά και που είναι δυνατό να επιτραπεί κάτι τέτοιο όμως απαιτεί μεγάλο εξαγνισμό και εντατική προπαρασκευή και άσκηση. Αυτή η χάρη παραχωρείται καταρχάς στις ψυχές αυτού του ήλιου ή στους αρχέγονους αρχάγγελους που καθήκον τους είναι να κυβερνούν και να καθοδηγούν ολόκληρα σφαιρικά περιβλήματα και να τα διατηρούν σε άριστη τάξη σύμφωνα με τον ισχύοντα νόμο. Όσο μεγάλοι κι αν είναι όμως σε όλους τους τομείς, τόσο μικροί πρέπει να αρκεστούν να είναι εδώ, όπως Εγώ, και να ανέχονται κάθε ταπείνωση.

[5] Επίσης μπορούν να έρθουν σε αυτή τη Γη για να γίνουν παιδιά Μου ψυχές από τον κεντρικό ήλιο του συστήματος στο οποίο ανήκει ο ήλιος σας, όπως επίσης από τους πιο μακρινούς ήλιους των ηλιακών περιοχών και του ηλιακού σύμπαντος που ανήκετε. Γενικά οι ψυχές που έρχονται εδώ γι’ αυτό το σκοπό πρέπει να προέρχονται από το ίδιο ηλιακό σύμπαν όπως η Γη. Από το γενικό αρχέγονο κεντρικό ήλιο είναι πια δύσκολο να έρθούν εδώ για το λόγο ότι οι ψυχές αυτών των κατ’ ανάγκη κολοσσιαίων ανθρώπων έχουν ασύγκριτα πολλή ουσία μέσα τους και ως εκ τούτον δεν μπορεί να τις περιλάβει το μικρό σώμα ενός γήινου ανθρώπου.

[6] Σε εκείνο τον υπέρογκα μεγάλο ήλιο υπάρχουν μερικοί τόσο μεγάλοι άνθρωποι που μόνο το κεφάλι τους είναι τουλάχιστον χιλιαπλάσιο από αυτή τη Γη παρ’ όλα αυτά, το πιο αδύναμο από τα αληθινά παιδιά Μου από τη Γη είναι χάρη στο πνεύμα Μου μέσα στην καρδιά της ψυχής του απείρως ισχυρότερο από μυριάδες από αυτούς τους κολοσσιαίους ανθρώπους.

[7] Σκεφθείτε λοιπόν τι σημαίνει να είναι κάποιος παιδί του ύψιστου Θεού. Επιπλέον αναλογιστείτε ποια μεγάλη δοκιμασία της εντελώς αβίαστης, απαραβίαστης και πανελεύθερης βούλησης χρειάζεται προκειμένου η ψυχή σας να γίνει ένα με το Πνεύμα Μου μέσα σας, ώστε να μπορείτε να γίνετε εξ ολοκλήρου παιδιά Μου!»

 ν/114 Ο μεγάλος Άνθρωπος της Δημιουργίας και η Γη.

[1] (Ο Κύριος:) «Θα απορούν κάποιοι από σας ασφαλώς δικαιολογημένα για ποιο λόγο αυτή ακριβώς η μικρή Γη και οι μικροί της κάτοικοι απολαμβάνούν αυτή την τιμή και τη χάρη, τη στιγμή που στο άπειρο υπάρχουν αμέτρητοι μεγάλοι και λαμπρότατοι φωτεινοί κόσμοι που Θα ήταν περισσότερο ενδεδειγμένοι για να τρέφουν τα παιδιά του Θεού και να τους προσφέρουν όλα τα απαραίτητα γι’ αυτό με άριστο τρόπο. Σκέφτεται κανείς ότι ασφαλώς οι άνθρωποι του αρχέγονού κεντρικού ήλιου που είναι μεγάλοι σαν ολόκληροι κόσμοι Θα ήταν ως παιδιά του Θεού πολύ πιο μεγαλοπρεπείς και ευπαρουσίαστοι από ότι τα σκονισμένα σκουλήκια αυτής της μικρής Γης. Από εξωτερική σκοπιά δεν έχει κανείς να αντιτάξει τίποτα ή πάρα μόνο λίγα σε αυτό το επιχείρημα. Αλλά από την άποψη των εσωτερικών συσχετισμών της ζωής κάτι τέτοιο Θα ήταν αδύνατο.

[2] Κάθε άνθρωπος έχει κοντά στο κέντρο της καρδιάς το ζωτικό του νεύρο, ένα απειροελάχιστο όργανο από το οποίο ζωογονείται όλος ο υπόλοιπος οργανισμός. Τα μέρη αυτού του βώλου είναι έτσι ρυθμισμένα που να μπορούν να απορροφούν το ζωτικό αιθέρα από το αίμα και από τον εισπνεόμενο αέρα ως αποτέλεσμα, κατά πρώτον τα ίδια διατηρούν την εξαιρετική ζωτική ενέργειά τους και κατά δεύτερον μεταδίδουν αυτή τη ζωτική ενέργεια σε όλο τον οργανισμό, ζωογονώντας έτσι όλο το σώμα με τον κατάλληλο τρόπο.

[3] Εάν σου κόψουν το χέρι ή το πόδι Θα συνεχίσεις να ζεις, όπως διαπιστώνεις και από παλιούς στρατιώτες που έχασαν στο πεδίο της μάχης άκρα, αυτιά, μύτη, αλλά εξακολουθούν να ζουν, έστω και σακατεμένοι. Όμως ο παραμικρός τραυματισμός της καρδιάς, όπου βρίσκεται το μικρό κύριο νεύρο της ζωής, συνεπάγεται αυτόματα τον ακαριαίο Θάνατο του σώματος.

[4] Αυτή η ρύθμιση που ισχύει για τον άνθρωπο και για τα Θερμόαιμα ζώα ισχύει επίσης για τον απέραντο χώρο της δημιουργίας: Τα αμέτρητα σφαιρικά περιβλήματα ως σύνολο συναποτελούν ένα τεραστίων διαστάσεων, για τα δικά σας κριτήρια απέραντο, άνθρωπο. Το σφαιρικό περίβλημα όπου βρισκόμαστε είναι η καρδιά αυτού του ανθρώπου. Και αυτή ακριβώς η Γη αποτελεί για όλον αυτόν τον τεράστιο άνθρωπο το φοβερά μικρό ζωτικό του νεύρο, το οποίο δεν βρίσκεται στο ακριβές κέντρο της καρδιάς αλλά λίγο πιο αριστερά.

[5] Στο κέντρο της καρδίας υπάρχει ένα, πολύ μεγάλο νευρικό σύμπλεγμα. Αλλά δεν είναι αυτό η έδρα της ζωής, παρά αποτελεί απλώς ένα εργαστήριο για την απορρόφηση και τη φύλαξη της ζωτικής Θρεπτικής ουσίας που προέρχεται από το αίμα και από τον αέρα. Το κύριο ζωτικό νεύρο αντλεί από εκεί αυτή την ουσία και την γονιμοποιεί, δηλαδή την ευλογεί και την μετουσιώνει για να γίνει κατάλληλη για τη ζωή της ψυχής όσο αυτή βρίσκεται μέσα στο φυσικό σώμα. Γιατί χωρίς αυτό το νεύρο η ψυχή δεν θα μπορούσε να έχει καμία σύνδεση με τον οργανισμό του σώματος.

[6] Επομένως το περί ου ο λόγος ζωτικό νεύρο που βρίσκεται στο αριστερό μέρος της καρδιάς, είναι ένα αφανές, πολύ μικρό σημείο, παρόμοιο με το μικρότατο αισθητηριακό σημείο στην κατώτατη καμπύλη του εξογκώματος κάτω από το μικρό δακτυλάκι στο αριστερό και αντίστοιχα στο δεξί πόδι. Αυτά τα δύο αισθητηριακά σημεία, που καλύπτονται μόνο από την επιδερμίδα, είναι οι κύριοι αγωγοί της αίσθησης στα πόδια, αλλά ποιος τους δίνει σημασία ή ξέρει καν πως βρίσκονται εκεί;

[7] Εάν κάποιος είχε την ατυχία να χάσει τα μικρά δάκτυλα των ποδιών του Θα δυσκολευόταν πάρα πολύ να περπατήσει, πολύ περισσότερο από ό,τι εάν έχανε τα μεγάλα δάκτυλα. Ποιος μπορεί όμως να Μου ζητήσει το λόγο γιατί έχω βάλει το κύριο βάρος της λειτουργικότητας της απέραντης δημιουργίας ακριβώς στα πιο μικρά πράγματα;

[8] Αυτόν που ρωτάει κάτι τέτοιο τον ρωτώ κι Εγώ με τη σειρά Μου: “Γιατί και σε σας τους ανθρώπους ο Θεμέλιος λίθος για ένα σπίτι συχνά είναι χιλιάδες φορές μικρότερος από όλο το οίκημα, το οποίο βασίζεται κυρίως σε αυτόν τον καλά τοποθετημένο Θεμέλιο λίθο; Γιατί υπάρχούν τόσα πολλά ψέματα ενώ κατά βάση μόνο μία βασική αλήθεια; Γιατί ενώ η βελανιδιά είναι τόσο μεγάλο δέντρο, ο σπόρος μέσα στον καρπό της, που εμπεριέχει αμέτρητες άλλες πελώριες βελανιδιές, είναι μικρός σαν κόκκος άμμου;”

[9] Στη μεγάλη δημιουργία υπάρχούν μερικά πράγματα που θα σας ξένιζαν λόγω της σύστασής τούς και της λειτουργίας τους, εάν γνωρίζατε τα πάντα. Εάν προσπαθούσα τώρα να σας δείξω κάποιες τέτοιες παράξενες ιδιαιτερότητες στην πλάση, δεν Θα μπορούσατε να τις καταλάβετε ακόμη.

[10] Άμα Θα σας έρθει όμως το Πνεύμα Μου, όταν Θα έχω επιστρέψει εκεί από όπου έχω έρθει, τότε αυτό Θα σας καθοδηγήσει από μόνο του σε όλη την αλήθεια, οπότε δεν Θα χρειάζεται πια να ρωτάτε: “Γιατί αυτό και γιατί εκείνο, Κύριε;” Θα ανοίξουν τότε τα μάτια σας και Θα δείτε σε άπλετο φως αυτά που τώρα διαισθάνεστε πολύ αμυδρά. Γι’ αυτό αρκεστείτε προς το παρόν σε αυτά που μάθατε τώρα. Είναι απλώς- ένας σπόρος φυτευμένος στην καρδιά σας που τους ώριμους καρπούς τον Θα τους συλλέξετε όταν Θα ανατείλει μέσα σε σας τους ίδιους ο ήλιος του Πνεύματός Μου».

Ανγγέλος 2