ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΟ«ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΟ»
Τί είναι η ‘Υλη *
Την εποχή του Λόρμπερ κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί πώς είναι δομημένος ο μικρόκοσμος του ατόμου. Σήμερα η επιστήμη με μία απίθανη επένδυση σε τεχνικά μέσα, έχει καταλήξει στις ίδιες γνώσεις που είχε αποκαλύψει η πνευματικη ενόραση του Γιάκομπ Λόρμπερ 50 ως 150 χρόνια προτύτερα.
… Στον Ινδουισμό, ο ορατός κόσμος ονομάζετάι «μάγια», δηλαδή ψευδαίσθηση. Τούτο δε σημαίνει ότι η ύλη δεν υφίσταται καθόλου, παρά ότι παρουσιάζει μία πραγματικότητα που είναι μόνο φαινομενική.
* Απόσπασμα από μια διάλεξη του Γ. Κούγιοτ, Ελβετία, Αύγουστος 1995
Αυτή η έννοια αναλύεται και στη Νέα Αποκάλυψη:
«Η ύλη δεν είναι αυτό που εμφανίζεται ότι είναι’ γι’ αυτό για τον άνθρωπο που πρέπει να δοκιμασθεί στην αλήθεια, αποτελεί ψέμα και απάτη, μια φαντασμαγορία που υπάρχει και δεν υπάρχει. Υπάρχει γιατί η ύλη αποτελεί πειρασμό για τη σάρκα του ανθρώπου. Ωστόσο όμως δεν υπάρχει, γιατί η ύλη δεν είναι αυτό που φαίνεται ότι είναι»
«Μεγάλο Ευαγγέλιο τον Ιωάννη 4, 103»
Τότε τί είναι η ύλη στην πραγματικότητα, αφού είναι ψέμα και απάτη;
Η απάντηση στον Λόρμπερ: «Το καθετί που είναι ή λέγεται ύλη, ήταν κάποτε πνεύμα. Αυτό το πνεύμα εγκατέλειψε εκούσια τη θέίκή τάξη του Καλού και χρησιμοποίησε λανθασμένα την ελευθερία της θέλησής του. Έτσι σκλήρυνε πνευματικά και στη συνέχεια κυριολεκτικά σχημάτισε την ύλη.
Επομένως η ύλη αυτή καθεαυτη δεν είναι παρά το καταδικασμένο πνεύμα, που οδηγήθηκε από μόνο του στη σκλήρυνση. ΤΙ σαφέστερα, είναι ένα χονδροειδές και βαρύ περίβλημα του πνεύματος. Βέβαια το ίδιο το πνεύμα δεν μπορεί ποτέ να γίνει τελείως ύλη, παρ’ όλο το σκληρό, χονδροειδές περίβλημά του. Απλά ζει και διατηρείται μέσα στην ύλη, ό,τι είδους κι αν είναι αυτή. Όταν η ύλη είναι πολύ σκληρή, η πνευματική ζωή που εμπεριέχει είναι σχεδόν ολοκληρωτικά φιμωμένη και δεν μπορεί να εκφρασθεί ή να εκδιπλωθεί παραπέρα».
Στο ίδιο συμπέρασμα έχουν καταλήξει οι επιστήμονες σήμερα. Ο νομπελίστας Μαξ Πλανκ έλεγε το 1947 σε μία διάλεξη:
«Σαν φυσικός που αφιέρωσε τη ζωή του στην ψυχρή έρευνα της ύλης, σίγουρα δεν μπορώ να θεωρηθώ ένας αιθεροβάμων. Έτσι, μετά τις έρευνές μου στο άτομο, σας λέω ότι δεν υπάρχει ύλη αυτή καθαυτή. Η ύλη παράγεται και διατηρείται χάρη σε μία δύναμη η οποία θέτει σε ταλαντώσεις τα ατομικά σωματίδια, ενώ παράλληλα τα συγκρατεί μέσα στο μικροσκοπικό ηλιακό σύστημα του ατόμου. Δεδομένου όμως ότι σ’ όλο το σύμπαν δεν υφίσταται καμιά ευφυής ή αέναη δύναμη, θα πρέπει να υποθέσουμε ένα συνειδητό, ευφυές πνεύμα πίσω από τούτη τη δύναμη. Αυτό το πνεύμα είναι η αιτία της ύλης.
Η ορατή παροδική ύλη δεν είναι η αλήθεια, η πραγματικότητα, γιατί όπως είδαμε, χωρίς αυτό το πνεύμα δεν θα υφίστατο ύλη. Συνεπώς είναι το αόρατο, αθάνατο πνεύμα που αποτελεί την αλήθεια. Επειδή όμως δεν μπορεί να υπάρχει ένα πνεύμα από μόνο του, χωρίς να ανήκει σε κάποιο ον, είμαστε υποχρεωμένοι να υποθέσουμε ότι υπάρχουν πνευματικά όντα. Πνευματικά όντα όμως δεν μπορεί να έχουν γίνει από μόνα τους, παρά πρέπει να έχουν δημιουργηθεί. Ως εκ τούτου δεν διστάζω να ονομάσω αυτό το μυστηριώδη Δημιουργό, ακριβώς όπως τον ονομάζουν εδώ και χιλιετηρίδες όλοι οι πολιτισμένοι λαοί της Γης, δηλαδή Θεό!
•••
Βλέπετε, λοιπόν, πώς στις μέρες μας, που κανείς πια δεν πιστεύει σε μία πνευματική Αρχή της Δημιουργίας και γι’ αυτό έχει απομακρυνθεί από τον Θεό, είναι ακριβεις το απειρολάχιστο, το αόρατο, που ξεθάβει την αλήθεια από τον τάφο του υλισμού και μεταμορφώνει τον κόσμο. Είναι το άτομο που ανοίγει την πύλη στην ανθρωπότητα για τον ξεχασμένο και χαμένο κόσμο του πνεύματος».
Όχι μόνο η ατομική φυσική, αλλά και η αστρονομία κατέληξε στις ίδιες γνώσεις τις οποίες είχε υπαγορεύσει το Πνεύμα στον Λόρμπερ δεκαετίες προτύτερα. Έτσι επαληθεύτηκε αυτό που είχε προαναγγείλει ο Ιησους στο «Μεγάλο Ευαγγέλιο»:
«Την κατάλληλη εποχή θα αφυπνίσω ανθρώπους για να υπηρετήσουν την καθαρή επιστήμη και την τέχνη (τεχνική). Εκείνοι θα αποκαλύψουν στους ανθρώπους πώς έκαναν τα θαύματά τους οι υπηρέτες του Βαλαάμ. Έτσι η καθαρή επιστήμη και οι τέχνες θα γίνουν ακαταμάχητοι προπομποί και προμαχώνες της Διδασκαλίας Μου… Γιατί τότε η καθαρή Διδασκαλία Μου θα μπορεί να ενωθεί με την καθαρή επιστήμη των ανθρώπων και να δώσει ένα ολοκληρωμένο φως στη ζωή των ανθρώπων».
….Μη φανταστείτε όμως, ότι η ορατή ύλη, δηλαδή οι πέτρες, το χώμα, τα δέντρα κ.λπ. είναι τα ίδια τα πνεύματα. Όλα αυτά είναι η φυλακή για τα πνεύματα και τα αποκόβει από Εμένα. Στο βαθμό μόνο που το επιτρέπει η θέλησή Μου, τους ανοίγεται ένα πορτάκι για να ξεφύγουν σταδιακά από το θάνατο, χάρη στην ελεύθερη θέληση και ευφυία που κατοικεί στο κάθε πνεύμα».
Ο Δημιουργός έχει ορίσει συγκεκριμμένους διατεταγμένους δρόμους μέσα από τους οποίους όλα τα πλάσματα θα καταλήξουν στην θεϊκή ελευθερία. Στο βαθμό που το δεσμευμένο πνεύμα θέλει να επιστρέψει στη θεϊκή τάξη, απελευθερώνεται από τη φυλακή του.
«Υπάρχουν αρκετά στοιχεία μέσα στην ύλη που δεν πρόκειται ποτέ να περάσουν ολοκληρωτικά σε μία ψυχή. Είναι αυτά που περιέχονται στην ύλη του περιβλήματος, η οποία πάντα περικλείει κάποια ιδιαίτερη ψυχική οντότητα μέχρι να αποκτήσει μία συγκεκριμένη ωριμότητα ώστε να μπορεί να ανεξαρτοποιηθεί».
Από τι φαίνεται ότι μέσα στην ύλη είναι φυλακισμένα πνεύματα;
«Είναι εύκολο να διακρίνει κανείς την παρουσία των πνευμάτων μέσα στην ύλη. Όποτε εξαναγκάζονται να προβούν σε μία εξαιρετική δραστηριότητα, φαίνεται μια λάμψη, ανάλογα με το πόσο έντονη είναι αυτή η δραστηριότητα» (ΜΕΙ, 3, 234). Η ύλη λάμπει όταν λόγω αυξανόμενης θερμότητας σπινθηροβολεί ή όταν ανάβει και καίγεται. Με αυτή τη λάμψη γίνεται εμφανής η παρουσία του πνεύματος («Η Γη», 25).
Πού οφείλεται όμως αυτή η λάμψη;
«Επειδή το πνεύμα αποτελεί μία δύναμη θετικής πολικότητας, επιδιώκει σταθερά να έχει απεριόριστη ελευθερία. Όταν βρίσκεται δεσμευμένο, παραμένει αδρανές για όσο διάστημα δεν υφίσταται έναν ασυνήθιστο περιορισμό από την αρνητική πολικότητα που το περιβάλλει ή το περίβλημά του. Αν όμως υποστεί κάποιο είδος πίεσης απ’ έξω, διεγείρεται από τη σφαίρα όπου είναι συνήθως περιορισμένο. Τότε δηλώνει την παρουσία του με τις επεκτατικές κινήσεις οι οποίες γίνονται αισθητές με το γνωστό σας φαινόμενο της λάμψης*.
* σ.τ.μ. βλ. σχετικά «Μυστικά της Φύσης», »Θεός και Δημιουργία»
Χωρίς να γνωρίζει την πνευματική αιτία που κρύβεται από πίσω, η επιστήμη αποδίδει επίσης την αυξανόμενη θερμοκρασία και λάμψη στην επιταχυνόμενη δόνηση των υποατομικών σωματίων. Πάνω από μισό αιώνα πριν την επιστήμη, ο Λόρμπερ περιέγραψε την εσωτερική δομή του ατόμου. Το έγκλειστο πνεύμα αντιστοιχεί στον θετixό πυρήνα και το περίβλημά του στα αρνητικά ηλεκτρόνια.
Οι Βαθμίδες από το Ατομο ως το Κουάρκ
Το άτομο είναι τόσο μικρό που δεν μπορούμε να το δούμε με γυμνό μάτι, αλλά ούτε μ’ ένα ηλεκτρονικό μικροσκόπιο. Το ότι η διάμετρός του είναι 10^8 εκ. δε μας λέει πολλά και ακόμη λιγότερο το ότι ο πυρήνας του είναι 1012εκ. Γι’ αυτό ας φανταστούμε ότι μεγενθύναμε ένα άτομο ως το μέγεθος της Γης. Τότε ο πυρήνας του θα ήταν 1,28 χλμ. Το πρωτόνιο, ένα στοιχείο του πυρήνα, μόνο 128 μ. και ένα κουάρκ, ένα στοιχείο του πρωτονίου, 12,8 εκ. Τα κουάρκς πάλι αποτελούνται από μrκρότερα σωμάτια και αυτά από ακόμη μικρότερα. Άτομα καί υποατομixά σωμάτια δεν αποτελούν συμπαγή σφαιρίδια. Ένα πρωτόνιο αποτελείται από 3 κουάρκς, τα οποία δεν καταλαμβάνουν όλο το χώρο, παρά περιστρέφονται μέσα του με υψηλή ταχύτητα. Το ίδιο ισχύει για τα κουάρκς και το προ-κουάρκς, πριν φτάσουμε στα θεμέλια δομικά στοιχεία της ύλης. Στο παραδειγμα μας με το άτομο που θα είχε το μέγεθος της Γης, τα τελευταία θα ήταν μικρότερα και από ένα πραγματικού μεγέθους άτομο. Αν φανταστούμε μερικές χιλιάδες σωματίδια, μικρότερα από ένα άτομο να περιστρέφονται ταχύτατα σε διαφορετικής περιμέτρου διατεταγμένους κύκλους και όλα αυτά μέσα σ’ ένα χώρο στο μέγεθος της Γης, τότε έχουμε μια αμυδρή ιδέα αυτού που η επιστήμη ονομάζει άτομο.
Ας σμικρύνουμε όμως πάλι το άτομο στο φυσιολογικό του μέγεθος. Τα θεμελιακά δομικά του στοιχεία είναι τόσο μικρά, που για τη δική μας αντίληψη είναι μόλις κάτι παραπάνω από το τίποτα. Ωστόσο το μεγαλύτερο μέρος του ατόμου αποτελείται από κενό χώρο. Στην ουσία δεν υπάρχει πια συμπαγής ύλη.
Τί είναι οι θεμέλιοι λίθοι της ύλης;
«Οι αρχέγονες ύλες και ουσίες από τις οποίες αποτελείται το καθετί σε Γη και ουρανό, είναι οι θέίκές σκέψεις»
«Μεγάλο Ευαγγέλιο τον Ιωάννη 7,17»
Η κάθε σκέψη του Θεού αποτελεί έναν θέίκό σπινθήρα ευφυίας. Οι θεϊκοί σπινθήρες διαθέτουν μία ιδιαίτερη ευφυία, γι’ αυτό λέγονται «ιδιαίτερα ψυχικά άτομα» ή «ειδικά στοιχεία» ή «ευφυείς ψυχικές μικροοντότητες». Μία ψυχή περιέχει αμέτρητους τέτοιους σπινθήρες, κλεισμένους μέσα σε ένα μικροσκοπικότατο περίβλημα.
«Τα απειροελάχιστα κομματάκια της ύλης, καταρχήν δεν είναι άλλο από μία ιδέα του Δημιουργού των πάντων. Αυτή η ιδέα αποκτά μορφή και η μορφή παίρνει ζωή από τη ζωή του Δημιουργού. Χάρη στη θέληση να μείνει σταθερή, η μορφή αποκτά ένα περίβλημα («Γη και Σελήνη» 27). Επομένως τα βασικά δομικά στοιχεία της ύλης είναι «ιδιαίτερα ψυχικά άτομα» και αποτελούν ξεχωριστές σκέψεις του Θεού. Μια ανθρώπινη ψυχή αποτελεί ήδη μια μεγάλη θεϊκή ιδέα.
Μετά την πτώση των αγγέλων, όταν τα πνεύματα ενήργησαν ενάντια στο θέλημα του Θεού, οι ψυχές διαλύθηκαν στα συστατικά τους άτομα και αποτέλεσαν την ύλη σύμφωνα με την τάξη που επικρατεί στη φύση. «Η ουσία από την οποία αποτελείται η ψυχή, είναι ίδια με το φως του Ήλιου που σαν ύλη φαίνεται σαν ένα τίποτα. Ωστόσο αποτελεί το βασικό συστατικό της ύλης, χωρίς όμως να είναι ένα και το αυτό με εκείνη. Γιατί η αρχέγονη ύλη είναι ελεύθερη και αδέσμευτη». Το φως του Ήλιου είναι το ίδιο με την ψυχική ουσία. Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο φωτός είναι το ίδιο μ’ ένα«ιδιαίτερο ψυχικό άτομο» ή μια θέίκή σκέψη. Όλη η ύλη στοιχειοθετείται από τέτοια άτομα φωτός, τα οποία όμως μέσα σε μία ηλιακτίδα παραμένουν ελεύθερα. Δηλαδή τα άτομα φωτός είναι τα βασικά συστατικά της ύλης.
Το φως του Ήλιου είναι κατά βάση πνευματική ουσία, που αποτελεί ο θετικός πόλος μέσα στο άτομο φωτός. Παράλληλα όμως το φως έχει και κάτι το υλικό, δηλαδή το αρνητικό περίβλημα του ατόμου.
Το ηλιόφως είναι μια λεπτεπίλεπτη ύλη, χωρίς να είναι ένα και το αυτό με την ύλη, καθότί είναι ελεύθερο και αδέσμευτο. Το απαρτίζουν ψυχικά άτομα που έγιναν ατελή λόγω του εγωισμού τους. Αυτά τα πνευματικά όντα πρέπει να απομακρυνθούν από τον Ήλιο για να μπορέσουν να τελειοποιηθούν.
«Αυτά τα ατομικά όντα είναι κατά βάση αρνητικά όντα που μπορούν να παραμείνουν στον Ήλιο όσο διατηρούν αυτό το χαρακτήρα. Μπορούν όμως να απορροφήσουν με βουλιμία μέχρι να κορεστούν, φως από το θετικό πόλο των ηλιακών πνευμάτων, ώσπου στο τέλος να διαφέρουν ελάχιστα σαν φως από τα πνεύματα θετικής πολικότητας, τα οποία είναι ήδη τελειοποιημένα. Σ’ αυτή την περίπτωση τα θετικά πνεύματα απωθούν τα αρνητικά και τα εκσφενδονίζουν στο άπειρο με μια φανταστική ταχύτητα.
Τούτα τα απωθημένα πνεύματα αποτελούν στην ουσία το φως του Ηλιου. Όταν το φως προσπέσει πάνω σε ένα κοσμικό σώμα, του παραδίδει το θετικό του μέρος. Αυτό το θετικό μέρος είναι το φως που πήραν μαζί τους στη διαδρομή τους ή στην πραγματικότητα ο παλμός αγάπης των τελειοποιημένων πνευμάτων που διατηρείται ακόμα» («Η μύγα»).
«Ενας ήλιος σχηματίζεται αργά-αργά από τη φωτεινή ύλη η οποία διασταυρώνεται στο άπειρο. Μέσα στον ελεύθερο αιθέρα συμπυκνώνεται διαρκώς περισσότερο, έτσι από αρχικά πνευματική ουσία αρχίζει να μεταμορφώνεται σε υλική. Μετά από ένα ασύλληπτο για σας χρονικό διάστημα γίνεται ένας Ήλιος».
«Τα πνεύματα συμπυκνώνονται όλο και περισσότερο, ώσπου στο τέλος σχηματίζουν μια μικτή υλική μάζα στο χώρο και στο χρόνο. Ο σχηματισμός της ορατής, στερεής ύλης, συνιστά το περίβλημα ή τον περιφραγμό των πνευματικών δυνάμεων. Αυτός ο περιφραγμός είναι στην ουσία η καταδίκη για αυτά τα πνεύματα. Πρέπει να περάσει πολύ μεγάλο διάστημα πριν μπορέσουν να αποκτήσουν την ανεξαρτησία και την ελευθερία τους»
«Μεγάλο Ευαγγέλιο τον Ιωάννη 6».
Σ’ αυτό το σημείο τελειώνει η ελευθερία των ατόμων φωτός. Ενώ συμπυκνώνονται διαρκώς περισσότερο, σχηματίζουν περιστρεφόμενα συστήματα, τα οποία εξελισσόμενα θ’ αποτελέσουν τα άτομα στερεής ύλης. Με αυτή τη διαδικασία οι πνευματικές δυνάμεις ή ψυχικά άτομα αποκτούν το υλικό τους περίβλημα.
Η πρώτη βαθμίδα στη γένεση της ύλης είναι οι απειροελάχιστες ζωικές οντότητες που σχηματίζονται από τα άτομα φωτός: η πρώτη τάξη του ζωικού κόσμου είναι οι απείρως μικροσκοπικοί κάτοικοι του αιθέρα. Είναι περίπου (αν και πολύ μικρότεροι), αυτό που ονομάζετε «άτομο». Είναι δε τόσο μικρή που 10
Θα αναρωτηθείτε από πού προέρχονται αυτά τα ζωάρια. Κάθε φορά που στο άπειρο διασταυρώνονται ηλιακές ακτίνες, γεννιούνται αυτές οι ζωικές μορφές. Το σχήμα τους είναι σφαιρικό με εξαιρετικά λεία επιφάνεια. Τρέφονται από την ουσία του φωτός και η ζωή τους διαρκεί 1/1018 του δευτερολέπτόυ*». Αυτό που περιέγραψε ο Λόρμπερ, μπόρεσε σήμερα η επιστήμη να το αποδείξει πειραματικά. Η παραγωγή ύλης από ενεργειακές μάζες είναι καθημερινή πραγματικότητα μέσα στους επιταχυντές, όπου προκαλείται τεχνητά η σύγκρούση φωτονίων, δηλαδή ελάχιστης μάζας φωτός. Όταν συγκρουστούν 2 φωτόνια, παράγεται ηλεκτρόνιο και ποζιτρόνιο, δηλαδή μικροσκοπικά τεμαχίδια ύλης. Σ’ ένα τέτοιο φωτόνιο θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δέκα άτομα φωτός. Αργότερα θα δούμε το γιατί.
* σ.τ.μ. βλ. «Ο άγνωστος προφήτης Γ. Λόρμπερ»
Τι κρατάει ενωμένα τα διάφορα σωμάτια από τα οποία αποτελείται το άτομο;
«Η μαγνητική και ηλεκτρική δύναμη, αυτοί οι μεγάλοι παράγοντες στην Πλάση Μου, είναι το μέσο με το οποίο συνδέονται τα πάντα στον υλικό κόσμο», είναι η απάντηση στη νέα Αποκάλυψη
Αυτό το γνωρίζει πια και η επιστήμη.
Χάρη στους επιταχυντές οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι το άτομο απαρτίζεται από κουάρκς, ηλεκτρόνια, ποζιτρόνια, ουδετερόνια και φωτόνια. Μέχρι στιγμής δεν μπόρεσαν να απομονώσουν και να διασπάσουν τα κουάρκς. Ως εκ τούτου δεν μπορούν να πουν ποιά είναι τα θεμέλια δομικά στοιχεία της ύλης. Ίσως μια μέρα ανακαλύψουν ότι τα πρώτα δομικά στοιχεία της ύλης είναι τα άτομα φωτός. Όμως δεν θα μπορούν να ανακαλύψουν ότι τα άτομα φωτός είναι ψυχικά άτομα και ότι αυτά είναι θεϊκές σκέψεις, όπως το γνωρίζουμε από τη νέα Αποκάλυψη…
«Μέσα στην ύλη κρύβονται πράγματα που ένας χημικός δε θ’ ανακαλύψει ποτέ. Μπορεί να βρει αυτά καθαυτά τα στοιχεία από τα οποία αποτελείται η οποιαδήποτε ύλη. Ωστόσο δεν μπορεί ποτέ να γνωρίσει τα ίδια τα στοιχεία, γιατί εμπερικλείουν πνεύμα’ γι’ αυτό μόνο το καθαρό πνεύμα μπορεί να τα γνωρίσει τελείως. Γιατί μέσα στα στοιχεία κρύβεται το άπειρο!»…
«Ενας άνθρωπος που ερωτεύεται την ύλη και στηρίζει πάνω της τη ζωή του στην πράξη, αποκλίνει και αμαρτάνει απέναντι στη Θεία Τάξη. Γιατί του έδωσε την ύλη κάτω από τα πόδια του για να πολεμήσει μαζί της και κάνοντας χρήση της ελεύθερης θέλησής του να φτάσει στην αθανασία. Το αποτέλεσμα αυτής της απόκλισης είναι ο θάνατος, ο αφανισμός όλων αυτών που η ανθρώπινη ψυχή οικειοποιήθηκε μέσα από την ύλη, γιατί η ύλη δεν είναι αυτό που φαίνεται πως είναι.
Γι’ αυτό μοιάζει με τον τρελό που όταν του παρουσίασαν μια νύφη, αδιαφόρησε ολότελα γι’ αυτήν και ερωτεύτηκε παράφορα τη σκιά της. Και όταν εκείνη έφυγε απηυδισμένη, πήρε και τη σκιά μαζί της. Αν όμως κλαίει και οδύρεται ο τρελός που έχασε αυτό που τόσο αγαπούσε, θα έρθει ένας να του πει: ό,τι είναι η σκιά σου σε σχέση με εσένα όταν στέκεσαι στο φως, το ίδιο είναι η ύλη και οι θησαυροί της σε σχέση με το πνεύμα. Είναι μία απαραίτητη απάτη και στην πραγματικότητα ένα ψέμα, γιατί δεν είναι αυτό που παρουσιάζεται στις αισθήσεις ότι είναι. Αυτή είναι όμως η καταδίκη της απάτης και του ψέματος, ότι δηλαδή στα μάτια του πνεύματος αποκαλύπτεται ως μια εφήμερη σκιά μιας εσώτερης, βαθύτερης αλήθειας…».
Το Ατομο Κάτω από το Πνευματικό Μικροσκόπιο*
Μια ματιά στο μικρόκοσμο, Οι ευφυείς μικρές ζωικές μορφές*
Ας ρίξουμε τώρα μια σύντομη ματιά στο μικρόκοσμο. Στο «Γη και Σελήνη» του Λόρμπερ μαθαίνουμε για τα ευφυή μικροζωάρια τα οποία εκεί ονομάζονται «ευφυΐες» ή «ευφυή στοιχεία» ή «στοιχειώδεις ευφυΐες». Διαβάζουμε εκεί λοιπόν πως, «αν είχε κανείς ένα μικροσκόπιο που θα μπορούσε να μεγενθύνει τ’ αντικείμενα περίπου έξι εκατομμύρια φορές, θ’ ανακάλυπτε μέσα σε μια μοναδική νεροσταγόνα, ένα τρομακτικό πλήθος από πολύ παράξενες ζωικές μορφές». Οι αμοιβάδες και οι μονοκύτταροι οργανισμοί που ξέρουμε είναι γιγάντιες σε σύγκριση με αυτές τις ζωικές μορφές. Μόνο με αυτή την υπερμεγέθυνση ή, το πιο πιθανό, κάποια μέρα με το αφυπνισμένο πνεύμα μας, θα μπορέσουμε να δούμε αυτά τα παράξενα μικρο-ζωάρια. «Αυτές οι μορφές δεν είναι άλλο από φορείς διαφορετικών, ξεχωριστών ευφυϊών (=ιδιοτήτων)» .
Και συνεχίζει: «Οπου έχουμε να κάνουμε με συγκεκριμένα αποτελέσματα, θα πρέπει να υπάρχουν άλλες τόσες δυνάμεις από πίσω τους. Κι επειδή ολ’ αυτά τα αποτελέσματα ακολουθούν μία τάξη και ένα σχέδιο, πρέπει όσες είναι οι δυνάμεις, άλλες τόσες να είναι οι ευφυΐες που ενεργούν. Κι απ’ αυτό το συμπέρασμα γίνεται κατανοητό πως στην ουσία όλη η ύλη αποτελείται από ευφυΐες, δηλαδή ψύχές».
Συνεπώς όλη η υλική Δημιουργία στοιχειοθετείται από ευφυεΐς δυνάμεις ή «ευφυΐες»’ αυτά τα μικροζωάρια με τις παράξενες μορφές είναι οι φορείς τους, οι οποίοι ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα κομματάκι φαινομενικά άψυχης ύλης.
Τόσο το ορυκτό όσο και το φυτικό Βασίλειο αποτελούνται από αυτές τις ευφυείς μικρές ζωικές μορφές
Η φυσική επιστήμη σήμερα θεωρεί ότι το μικρότερο κομματάκι σιδήρου που διαθέτει ακόμη όλες τις ιδιότητες αυτού του μετάλλου, αποτέλειται από τουλάχιστον 10 άτομα. Στο «Γη και Σελήνη» διαβάζουμε αντίθετα ότι πρόκειται για 10 ευφυή, στοιχειώδη μικροζωάρια. Και μάλιστα δεν είναι δέκα ολόιδια άψυχα άτομα σιδήρου, παρά δέκα διαφορετικές ζωντανές, ευφυείς μικρές ζωϊκές μορφές.
Η καθεμιά απ’ αυτές τις δέκα «ευφυΐες» είναι υπεύθυνη για μια βασική ιδιότητα του σιδήρου.
Γι αυτό διαβάζουμε πως: «σε τελευταία ανάλυση δεν υπάρχει ορυκτό ούτε φυτικό βασίλειο, γιατί και τα δύο είναι στην ουσία ένα ζωικό βασίλειο».
Αυτά λοιπόν τα μικροζωάρια συνενώνονται σύμφωνα με τις προδιαγραφές της θεϊκής τάξης για τη Δημιουργία και δομούν αντίστοιχα τον χρυσό, το γρανίτη ή ένα λουλούδι!
Η πλατίνα είναι ένα μείγμα από χρυσό και σίδηρο
Στο βιβλίο για τον «Κρόνο» διαβάζουμε: «Αυτό το μέταλλο (στον Κρόνο), έχει ένα χρώμα σαν τη δική σας την πλατίνα που είναι ένα μείγμα από γνήσιο χρυσό και από γνήσιο σίδηρο. Η αλήθεια είναι όμως πως δύσκολα ένας χημικός θα μπορούσε να φτιάξει ένα τέτοιο κράμα με χημικά μέσα». Πραγματικά δεν πρόκειται ούτε για ένα σύγκραμα, ούτε για χημική ένωση, ούτε και φυσική ένωση των πυρήνων των ατόμων τους. Πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική «πυρηνική χημεία»: «γιατί οι διάφορες ευφυΐες, (τα ευφυή μικροζωάρια), είναι πάντα τα ίδια, είτε είναι ορυκτά, φυτά ή ζώα. Η μόνη διαφορά είναι ότι στα ορυκτά είναι ελάχιστες οι παρούσες ευφυΐες. Αντίθετα στα φυτά και κυρίως στο πιο αναπτυγμένο ζωικό βασίλειο ο αριθμός τους είναι πολύ μεγαλύτερος. Ένα ορυκτό διαθέτει 8,9,10, το πολύ έως 20 ευφυΐες.
Σ’ ένα φυτό όμως είναι ήδη αρκετές χιλιάδες έως εκατομμύρια σε μερικά ζώα εκατομμύρια εκατομμυρίων, και στον άνθρωπο δεν μετριούνται πιά».
* Από το άρθρο του Β. Σλέτς: «Η προέλευση και η δομή του κόσμου από πνευματική σκοπιά»στο περιοδικό «Ο Λόγος.
Τυχαία δεν μπορεί να προκύψει ούτε ένα φυτικό ή ζωικό κύτταρο
Πάνω απ’ όλα, τα δέκά ως είκοσι ευφυή μικροζωάρια που αποτελούν ένα κομματάκι μέταλλο βρίσκονται σε πολύ απλή διάταξη. Σ’ ένα μικροσκοπικότατο φυτικό κύτταρο υπάρχουν ήδη εκατόμμύρια από τέτοιες ευφυείς μικροοντότητες, και μάλιστα σε μία ανώτερη διάταξη που είναι ασύλληπτη για μας. Γι’ αυτό το λόγο είναι εντελώς αδύνατον να ξαναφτιάξουμε ένα φυτικό κύτταρο που έχει καταστραφεί ή να φτιάξουμε ένα από την αρχή’ ως εκ τούτου είναι αδύνατον να σχηματίστηκε το πρώτο φυτικό κύτταρο εντελώς τυχαία χάρη σε μία αστράπή μέσα από τη λεγόμενη «αρχέγονη σούπα», από ελάχιστες βασικές χημικές ενώσεις. Αυτή η καταπληκτική διάταξη από εκατομμύρια ευφυΐες σε ένα μοναδικό φυτικό κύτταρο δεν μπορεί ποτέ να προκύψει τυχαία. Χρειάζεται μία ανώτερη ευφυΐα που κατευθύνει αυτή τη διάταξη. Πόσο μάλλον ισχύει αυτό για τρισεκατομμύρια ευφυΐες, που ενωμένες σε μία ακόμη πιο περίπλοκη διάταξη, αποτελούν ένα μοναδικό ζωικό κύτταρο!
Η Δομή Ενός Κόκκου Αμμου
«Ενας κόκκος άμμου, που σίγουρα είναι η πιο απλή ορυκτή μορφή, είναι τόσο περίτεχνα φτιαγμένος, που ασφαλώς θα μένατε άναυδοι αν είχατε τη δυνατότητα να δείτε πόσο καταπληκτικά είναι διαμορφωμένος από μέσα. Θ’ ανακαλύπτατε ένα πλήθος από τα πιο πολύμορφα κρύσταλλα, τόσο τέλεια προσαρμοσμένα το ένα μέσα στο άλλο, που ακόμη και το πιο λαμπρό μαθηματικό μυαλό δεν θα μπορούσε ποτέ να τα υπολογίσει με ακρίβεια. Αλλ’ αυτό είναι το λιγότερο. Παρατηρώντας με προσοχή το κάθε κρύσταλλο χωριστά, θα έβρισκε κανείς πως στην πραγματικότητα αποτελείται από πολλά μαζί μικροσκοπικά πτώματα ζώων.
Πρόκειται για τ’ απομεινάρια ενός είδους ζωυφίων (επιστημονικά: μόρια, η πιο μικρή χημική ένωση). Αυτά είναι σαφώς πολύ μικρότερα από εκείνα που φαίνονται όταν εξατμίζεται μία νεροσταγόνα, τα οποία είναι πιο εξελιγμένης μορφής. Αν εξέταζε κανείς από πιο κοντά αυτά τα λείψανα, θα έβρισκε μέσα στο καθένα αμέτρητα ατομικά ζωάρια, τα οποία όσο ζούσαν αποτελούσαν τροφή για τα ζωύφια. Κι αν είχε τη δυνατότητα να ερευνήσει το εσωτερικό από ένα τέτοιο ζωάριο – βέβαια περισσότερο με την πνευματική όραση παρά με τα μάτια του σώματος, όσο καλά “εξοπλισμένα” κι αν θα ήταν – θ’ ανακάλυπτε μέσα στο καθένα τους ένα σφαιρικό περίβλημα απειροελάχιστων διαστάσεων (μία κοινότητα κόσμων σε μικρογραφία). Και μέσα σ’ αυτό το μίνι σφαιρικό περίβλημα απεικονίζεται σε μικρότατη κλίμακα ολόκληρο το σύμπαν!
Φαντασθείτε λοιπόν εκατομμύρια (από τέτοια άτομα) μέσα σ’ ένα κρυσταλλάκι, το οποίο απαρτίζεται από χιλιάδες ζωύφια (μόρια). Βάλτε με το νου σας πως ένα κοκκίδιο άμμου αποτελείται από 100 τέτοια κρύσταλλά έτσι μπορείτε να σχηματίσετε μια αμυδρή ιδέα για το πόσο περίτεχνη είναι η δομή αυτού του απλούστατου ορυκτού».
Στο 18ο κεφάλαιο της «Γης» μας περιγράφεται η καταπληκτική δομή ενός κόκκου άμμου.
Κατ’ αρχή θ’ ανακαλύπτουμε εκεί μέσα «ένα πλήθος απ’ τα πιο πολύμορφα κρύσταλλα, τόσο τέλεια προσαρμοσμένα το ένα μέσα στο άλλο, που ακόμη και το πιο λαμπρό μαθηματικό μυαλό δεν θα μπορούσε ποτέ να τα υπολογίσει με ακρίβεια». Το καθένα απ’ αυτά τα κρύσταλλα αποτελείται από χίλια περίπου μixροζωάρια. Παραπέρα, ο περίτεχνος οργανισμός αυτών των μικροοντοτήτων σχηματίζεται από ένα τεράστιο πλήθος από ατομικά σφαιρικά ζωάρια. Αυτά εδώ πάλι είναι πολύ μικρότερα απ’ ό,τι εμείς ονομάζουμε κουάρκς (=δομικά στοιχεία των πρωτόνιων και ουδετερόνιων) και ηλεκτρόνια. Τα “μίνι” σφαιρικά περιβλήματα
Με την πνευματική μας όραση, θα ανακαλύπταμε στο τέλος από ένα “μίνι” σφαιρικό περίβλημα μέσα στο κάθε ένα απ’ αυτά, τα ατομικά ωοειδή ζωάρια. Βρίσκουμε δηλαδή και πάλι το μεγάλο ν’ αναπαριστάται μέσα στο μικρό! Μέσα σ’ ένα τέτοιο μικροπερίβλημα βρίσκουμε αντίστοιχα έναν αρχεγόνο κεντρικό μικρο-ήλιο γύρω απ’ τον οποίο περιστρέφονται 7 εκατομμύρια σμήνη μικρογαλαξιών. Παρά πέρα βρίσκουμε αντίστοιχα μικρογαλαξίες, μικρό-αστρικά σφαιρωτά σμήνη και μικρο-πλανητικά-ηλιακά συστήματα. Στη «Θεία Οικονομία» του Λόρμπερ, η Γεμέλα, που αργότερα θα γίνει η μητέρα του Νώε, όταν ήταν παιδί είχε τη χάρη να δει ένα τέτοιο μικρό-περίβλημα μέσα σ’ ένα λουλουδάκι:
«Τι είναι αυτό; Ω θαύμα θαυμάτων! Μα αυτό δεν είναι λουλούδι! Είναι κόσμος ολόκληρος, ένας ασύλληπτα μεγάλος κόσμος! Πώς να τους μετρήσει κανείς! Ο ένας είναι πιο καταπληκτικός από τον άλλο! Τι απερίγραπτη λάμψη τους περιβάλλει! Και βλέπω, άγιε Μου Πατέρα Ιεχωβά, κάθε λογής ζωντανά πλάσματα! Δεν μπορώ καν να τα μετρήσω! Βλέπω ατέλειωτα νερά μέσα και πάνω σ’ αυτούς τους απίστευτους κόσμους και αυτά είναι γεμάτα αμέτρητες ζωές! Αμέτρητες ζωές που φεύγουν και ξαναγυρίζουν σ’ αυτούς τους υπέροχους κόσμους! Αχ Ιεχωβά, Ιεχωβά! Δεν μπορώ πιά να πω τίποτα τα θαύματα όλο πληθαίνουν και μεγαλώνουν! Αχ Πατέρα, πόσο άγιος και καλός πρέπει να είσαι!»
Εδώ η Γεμέλα μπόρεσε να ρίξει ένα βλέμμα στο εσωτερικό ενός μικρο-περιβλήματος, που αποτελεί μέρος από ένα μικροζωάριο, που αποτελεί μέρος από ένα λουλούδι! Εμείς που τώρα είμαστε στο εσωτερικό του σφαιρικού μας περιβλήματος, και πιο συγκεκριμένα στο εσωτερικό του τοπικού μας σύμπαντος, αποτελούμε ένα απειροελάχιστο κομματάκι από το Μακρο-κοσμικό ή Μεγάλο υλικό Άνθρωπο της Δημιουργίας!* Αλλά για τις υπάρξεις μέσα στα μικρο-περιβλήματα από τα οποία αποτελείται π.χ. το φυσικό σώμα μας είμαστε και εμείς ένας Μεγάλος Άνθρωπος της Δημιουργίας!
«Μπορεί να γνωρίζετε πολλά που εκατομμύρια άνθρωποι ούτε να φαντασθούν δεν μπορούν αλλ’ αυτό δεν σημαίνει ότι είσαστε στο παραμικρό καλύτεροι από εκείνους που δεν έχουν ιδέα απ’ όλα αυτά, που για σας είναι πια εμπεριστατωμένη γνώση, ακόμη και πραγματική ενόραση σε μερικές περιπτώσεις.
Αν όμως συνδυάσετε τη γνώση σας με τη σωστή ταπεινοφροσύνη; τότε θα σας ωφελήσει πραγματικά η βαθιά γνώση στη σφαίρα του καθαρού πνεύματος».
* ‘H Homo Maximus κατά τον Σβέντενμποργκ, Σουηδό μαθηματικό εγκέφαλο και προφήτη του 18ου αιώνα.
Η Ραδιενέργεια *
Αυτό που κάνει σήμερα η τεχνική με τη διάσπαση του ατόμου, είναι να αφήνει πρόωρα ελεύθερες τις ψυχικές σπίθες ζωής, πριν αυτές πάρουν το δρόμο της κάθαρσης μέσα από τα φυσικά βασίλεια.Ετσι συμπεριφέρεται σαν ένα παιδί που παίζει με τη φωτιά…
Ως τώρα η επιστήμη μπόρεσε κατά κάποιο τρόπο να ελέγξει αυτές τις διαδικασίες, ώστε η λεγόμενη «αλυσιδωτή αντίδραση» να μην. απλωθεί σ’ ολόκληρο τον πλανήτη. Ποιός εγγυάται όμως ότι θα είναι σε θέση να χαλιναγωγήσει στη συνέχεια αυτές τις δυνάμεις, αν χρησιμοποιεί διαρκώς μεγαλύτερη ενέργεια; Το τί ασύλληπτα καταστροφικό δυναμικό κρύβεται μέσα σε ορισμένα απο αυτά τα δομικά στοιχεία της ύλης, (που σε τελική έίνάλυση είναι καθαρά πνευματικής υφής), μας το δείχνουν οι φοβερές πυρηνικές εκρήξεις.
Από τον Γιάκομπ Λόρμπερ («Κρόνος», «Γη και Σελήνη»), γνωρίζουμε ότι: «Αυτά τα πρωταρχικά πνεύματα είναι ιδιαίτερα καταστροφικά. Γι αυτό το λόγο πρέπει πρώτα να προετοιμασθούν κατάλληλα από τα καθαρμένα πνεύματα ειρήνης πριν μπορέσουν να περάσουν σε μια εντελώς ελεύθερη υπόσταση. Αν δεν προηγείτο αυτή η διαδικασία, δεν θα υπήρχε ούτε ένας ήλιος ή πλανήτης σ’ ολόκληρο το σύμπαν, που δεν θα κινδύνευε από τη δική τους μανία καταστροφής.»
Αυτά που απελευθερώνονται με αυτό τον τρόπο ως ραδιενέργεια, όντας ακάθαρτα πρωταρχικά πνευματικά στοιχεία, μολύνουν όλο και περισσότερο τη συνολική σφαίρα ζωής της ανθρωπότητας. Γιατί ούτε τα ζώα, ούτε ο άνθρωπος έχουν σύμφωνα με τους νόμους της δημιουργίας την ικανότητα να απορροφούν τέτοιες ατομικές οντότητες, χωρίς να υποστούν σοβαρές σωματικές και ψυχικές βλάβες…
Όντως συνειδητοποιημένοι επιστήμονες ομολογούν ότι ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος παγκόσμια, είναι σήμερα η διαρκής αύξηση της ραδιενέργειας, που καθορίζεται από την ολοένα μεγαλύτερη αποβολή ισοτόπων κατά την «ειρηνική» χρήση ατομικής ενέργειας και αναζητούν απεγνωσμένα τρόπους να αντιμετωπίσουν αυτή την απειλή.
Η στη δική μας γλώσσα, πρόκειται για την υπεραύξηση των πρωταρχικών πνευματικών στοιχείων που αφέθηκαν ελεύθερα με έναν τρόπο ενάντιο στην τάξη του σύμπαντος.
Αυτό είναι το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι σύγχρονοι μαθητευόμενοι μάγοι, που δεν μπορούν ν’ απαλλαγούν από τα πνεύματα που ξύπνησαν με τη μαγική τους τέχνη.
* Σχόλιο του Βίκτωρ Μορ από το περιοδικό.«Ο Λόγος» στη δεκαετία του ’50.