Τα Άστρα και Εμείς

Τα Άστρα και Εμείς

Δεν είναι να απορεί κανείς που ανέκαθεν τα ρεύματα ζωής που διασχίζουν το κοσμικό άπειρο., προκαλούσαν την ανθρώπινη διαίσθηση να ερευνήσει τις επιδράσεις των άστρων πάνω στο είναι και το πεπρωμένο των ανθρώπων!

Η «βασιλική τέχνη» της αστρομαντείας ή αστρολογίας έπαιζε ένα σημαντικό ρόλο σε όλους τους λαούς ήδη από τους αρχαιότατους χρόνους.

Σήμερα έχει κερδίσει και πάλι έδαφος σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού. Μορφωμένοι και μη, αμέτρητοι άνθρωποι ασχολούνται μαζί της, ώστε προβάλλει το ερώτημα: τι είναι αλήθεια αυτή η επιστήμη; Τι λένε σχετικά τα κείμενα του Λόρμπερ;

Η αστρολογία στην αρχαία και στη νεώτερη εποχή Στον «Πνευματικό Ήλιο» διαβάζουμε:

«Δεν έχετε ακούσει ποτέ για την αρχαία αστρολογία; Μα, λέτε, μπορεί κανείς να την πάρει στα σοβαρά; Κι Εγώ σας απαντάω πως σίγουρα όχι με τον τρόπο που ασχολείσθε εσείς μαζί της, γιατί αυτό είναι δεισιδαιμονία.

Αλλά το κάθε πράγμα έχει δυο πλευρές τη φωτεινή, ή την καλή, και την κακή του! Εδώ θ’ ασχοληθούμε μόνο με τη φωτεινή πλευρά αυτού του πανάρχαιου μυστηρίου.

Το όνομά της είναι “επιστήμη των αντιστοιχιών’! Με βάση τις αντιστοιχίες, το κάθε πράγμα, η κάθε μορφή και η αλληλεπίδρασή τους, έχουν ένα αντίστοιχο πνευματικό νόημα.

“Ενα τέτοιο νόημα έχουν επίσης όλα τα άστρα και οι αστερισμοί τους. Οποιος λοιπόν ξέρει να διαβάσει και να ερμηνεύσει τούτα τα πράγματα απ’ αυτή τη φωτεινή πλευρά, είναι ένας σωστός αστρολόγος που εμπνέεται από το βασίλειο των πνευμάτων.

Είναι σοφός πραγματικά, όπως ήταν οι τρεις αστρολόγοι απ’ την Ανατολή που αναγνώρισαν το άστρο του Κυρίου και, ακολουθώντας το, βρήκαν το Βασιλέα των Βασιλέων». Στο «Μ.Ε.Ι.» ο Ιησούς καταδικάζει επανειλημμένα την αστρομαντεία που ήταν διαδεδομένη στους αρχαίους χρόνους κυρίως στους ιερείς της Βαβυλώνας, οι οποίοι με ανεπαρκείς φυσικές γνώσεις εξαπατούσαν και κερδοσκοπούσαν σε βάρος του κόσμου.

Για να προστατεύσει τους μαθητές του από τέτοιες απάτες, τους διδάσκει για τη φυσική σύσταση και τη σημασία των αστερισμών:

«Αν δεν θέλετε να γίνετε δεισιδαίμονες σαν εκείνους τους ψευτομάντεις, Θα πρέπει να μάθετε όλη την αλήθεια για το πώς είναι φτιαγμένη η γη, ο ήλιος, το φεγγάρι κι όλα τ’ άλλα άστρα!… Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τα ήξεραν ως επί το πλείστον αυτά τα πράγματα.

Και έτσι τα γνώριζε κι ο Μωυσής,1 οποίος έγραψε ένα μεγάλο βιβλίο’ σχετικά, που χρησιμοποιόταν ως τα χρόνια των Βασιλέων. Αλλ’ αυτές οι γνώσεις δεν απέφεραν σπουδαία κέρδη στο ιερατείο που κυνηγούσε τα πλούτη. Γι’ αυτό επιδίδονταν (εξαπατώντας) σε μία ψευτοαστρολογία, προφήτευαν ό,τι ήθελαν στους τυφλούς ανθρώπους και ακριβοπληρώνονταν από πάνω.

Αυτός που έπαιρνε έναν καλό χρησμό, έδινε ευχαρίστως πιο πολλά απ’ ό,τι του ζητούσαν.

Αυτός δε που του προφήτευαν κάτι κακό, αναγκαστικά ζητούσε τη συνδρομή τους για να μεσολαβήσουν στο Θεό για χάρη του. Εννοείται πως και γι’ αυτό έπρεπε να προσφέρει τις απαιτούμενες Θυσίες έτσι οι ιερείς δεν ήταν ποτέ χαμένοι».

Η αλήθεια για την επίδραση των ουράνιων σωμάτων Στο «Γη και Σελήνη» πληροφορούμαστε εκτενέστερα για την αληθινή επίδραση των άστρων, τόσο από φυσική, όσο και από πνευματική σκοπιά.

Θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τις σχετικές πληροφορίες, αν θυμηθούμε πως οποιαδήποτε ύλη, ακόμη κι εκείνη των ήλιων, είναι κατά βάση ζωντανό πνεύμα. Επίσης πως όλοι οι αστερισμοί, οι ήλιοι, οι κομήτες, οι πλανήτες και οι σελήνες, είναι ζωντανοί οργανισμοί.

“Η, όπως λέγεται εκεί, αντιπροσωπεύουν μία «κλιμακωτή συγκέντρωση και εκπαίδευση πνευμάτων».

1. Το 6ο και 7ο βιβλίο του Μωυσή.

Στο «Μ.Ε.Ι.» μαθαίνουμε πως επειδή τα πάντα είναι ζωντανό πνεύμα, το κάθε δημιούργημα, από την πέτρα ως τον άνθρωπο και ως τον άγγελο, διαθέτει μία ζωτική ακτινοβολία ή μία περιβάλλουσα ενεργειακή σφαίρα, (την αύρα): «Ο κάθε άνθρωπος, σαν ζωντανό ον με πνευματική, ψυχική ή φυσικοσωματική υπόσταση, διαθέτει μια δική του ζωτική σφαίρα που τον περιβάλλει.

Το ίδιο συμβαίνει με το κάθε ουράνιο σώμα, την κάθε πέτρα, το κάθε δέντρο, φυτό και ζώο, ανάλογα με το είδος τους. Δίχως μια τέτοια εξωτερική ζωτική σφαίρα, δεν Θα μπορούσε να υπάρξει ούτε η γη, ούτε ορυκτό ούτε φυτό ή ζώο.

Σίγουρα Θα έχετε κάνει ήδη τη διαπίστωση πως, περπατώντας σ’ ένα δάσος με οξιές π.χ., η εντύπωση που σας δημιουργείται είναι διαφορετική απ ό,τι σ’ ένα δάσος με κέδρους.

Το δε συναίσθημα που καταλαμβάνει έναν άνθρωπο όταν σταθεί σ’ ένα βράχο από ασβεστόλιθο, είναι εντελώς αλλιώτικο απ’ ό,τι σ’ ένα βράχο από γρανίτη. Ο παρατηρητικός άνθρωπος νιώθει διαφορετικά μέσα σ’ ένα αμπέλι απ’ ό,τι σ’ ένα περιβόλι με συκιές.

Με το κάθε διαφορετικό ζώο κανείς έχει ένα αλλιώτικο συναίσθημα, κι αυτό ισχύει ακόμη πιο πολύ με τους διαφορετικούς ανθρώπους.

“Ενας ιδιαίτερα ευαίσθητος άνθρωπος αντιλαμβάνεται συχνά από πολύ μακριά το ποιόν του ανθρώπου που τον πλησιάζει».

Αν λοιπόν οι πιο μικροί οργανισμοί στο γήινο περιβάλλον διαθέτουν μια τέτοια έντονη ζωτική ακτινοβολία, πόσο ασύγκριτα μεγαλύτερη πρέπει να είναι εκείνη των τεράστιων ζωντανών οργανισμών όπως οι ήλιοι, οι πλανήτες και οι υπόλοιποι αστερισμοί!

Ολοι μας ανεξαίρετα αισθανόμαστε αυτό το πράγμα στη ζωογόνα ακτινοβολία του ήλιου μας π.χ., ή στην ακτινοβολία της σελήνης, που είναι πιο αδιόρατη αλλά ωστόσο αισθητή, ιδιαίτερα για τους ευαίσθητους ανθρώπους.

Ας σκεφτούμε τώρα πως οι μυριάδες απλανείς αστέρες που βλέπουμε στο στερέωμα τη νύχτα είναι κατά βάση κολοσσιαίοι ήλιοι, πολύ μεγαλύτεροι σε δύναμη από τον ήλιο μας.

Είναι κατανοητό λοιπόν πως η ακτινοβολία τους, παρόλη την τεράστια απόσταση που μας χωρίζει, μπορεί και κάνει Θαύματα στη Γη, ακριβώς όπως οι ακτίνες του ήλιου ή της σελήνης μας.1

Η μεγαλόπρεπη ορχήστρα των ουράνιων δυνάμεων Στο «Γη και Σελήνη» αναφέρεται σχετικά:

«Κοιτάξτε ψηλά πώς λαμπυρίζουν τα άστρα στ’ απέραντα βάθη του αιθέρα, που δεν έχει αρχή και τέλος!

Ο άνθρωπος κάθεται σαν μαγεμένος όταν αντικρύσει το τρεμοφέγγισμα από εκατομμύρια άστρα.

Μήπως δεν είναι αυτή μια επίδραση που γαληνεύει και μαγεύει την ανθρώπινη ψυχή;Αυτή την επίδραση έχει το φως που έρχεται από τόσο μακριά.

Και είναι το φως που από τον ατμοσφαιρικό αέρα σχηματίζει γύρω από τα ουράνια σώματα ένα στεφάνι σαν ένα μεγάλο κοσμικό μάτι.

“Οπως είναι το φως πάλι που διαμορφώνει το ανθρώπινο μάτι και το κάνει να συγγενεύει μαζί του  γιατί αν δεν ήταν το μάτι φως, δεν θα μπορούσε ποτέ να δει το φως.

Αν όμως το φως των άστρων που περνάει μέσα από το ανθρώπινο μάτι, έχει ήδη σε τέτοια μικρή κλίμακα μια τόσο αισθητή επίδραση, που μπορεί και τη νιώθει ο καθένας, πόσο μάλλον πρέπει να επιδρά πάνω στη Γη η αστροφεγγιά που διαχέεται μέσα απ’ το πελώριο μάτι της (δηλαδή τη γήινη ατμόσφαιρα)!

Γιατί η επιφάνεια του ατμοσφαιρικού αέρα, όπου εφάπτεται με τον αιθέρα, είναι ένας γυαλιστερός καθρέφτης που απεικονίζει σε αρκετά μεγάλο μέγεθος το κάθε άστρο. Σύμφωνα με τις γνωστές βασικές αρχές της οπτικής, τούτη η εικόνα αντανακλάται πάνω στη στερεή επιφάνεια της γης και μάλιστα με μία φωτεινή ενέργεια που συγκλίνει όλο και περισσότερο.

Αυτό το συγκεντρωμένο φως αποτελεί ένα “ιδιαίτερο στοιχειώδες χαρακτηριστικό” (ή μία “ειδική δύναμη”), γιατί επι δράει στην επιφάνεια και στα υπόγεια τμήματα της Γης, με τα οποία έχει μία πνευματική συγγένεια.

Αν κάνετε λοιπόν μια προσπάθεια να μετρήσετε τ αστέρια, μπορείτε να μαντέψετε πόσες μυριάδες απλά “ιδιαίτερα χαρακτηριστικά” υπάρχουν στην ατμόσφαιρά σας.

Ό,τι σώμα υπάρχει πάνω ή μέσα στη Γη, προκύπτει από την αμοιβαία επίδραση των άστρων, γιατί έτσι τον ρύθμισα, σαν Δημιουργός, αυτόν το μεγάλο κοσμικό μηχανισμό! Συμβαίνει καμιά φορά να εμφανίζονται νέα αστέρια.

Κατά συνέπεια, πρέπει παράλληλα να κάνουν την εμφάνισή τους νέες ειδικές δυνάμεις στη Γη. Απ’ αυτές προκύπτουν νέα είδη όντων που επενεργοι ν’ευνόίκά ή αρνητικά στα ήδη υπάρχοντα όντα. Κι αυτό εξαρτάται από το αν είναι καλό ή κακό το άστρο απ’ όπου προέρχονται οι ειδικές δυνάμεις.

Γιατί βέβαια υπάρχουν καλά και κακά άστρα, όπως για τον ίδιο λόγο υπάρχουν καλά ή κακά φυτά και ζώα.

Αντίστοιχα, υπάρχουν επίσης διπλοί αστέρες που ανά διαστήματα σκεπάζει ο ένας το άλλο συνήθως ο ένας έχει καλό χαρακτήρα κι ο άλλος κακό. Αν βρεθεί ο καλός εμπρός από τον κακό, αδρανοποιεί τη βλαβερή επίδραση.

Αν φέγγουν οι δυο ταυτόχρονα δίπλα-δίπλα, η κακή επιρροή μετριάζεται απ’ το καλό αστέρι. Αν τέλος βρεθεί ο κακός εμπρός απ’ τον καλό, εξουδετερώνει εντελώς την καλή επίδραση. Τότε σ’ εκείνο το μέρος της Γης όπου τούτο τ’ αστέρι βρίσκεται στο ζενίθ του, θα φανεί σύντομα μία κακή επήρεια.

Αυτή η επήρεια γίνεται αισθητή με κακοκαιρίες, με ασθένειες σε ορισμένα είδη φυτών, ή με αρρώστιες σε ζώα και σε ανθρώπους.

Το ανάλογο συμβαίνει όταν ένας πλανήτης σκεπάζει έναν απλανή αστέρα, και τούτο έχει πότε καλή και πότε κακή επίδραση στη Γη. Με βάση αυτά τα δεδομένα, οι αρχαίοι σοφοί προσδιόριζαν “πώς κυβερνούσαν τα άστρα”, πράγμα που τώρα πια ακούγεται σαν παραμύθι.

Ωστόσο, δεν είναι τόσο παράλογο, όσο Θέλουν να πιστεύουν οι σύγχρονοι αστρολόγοι, που ξέρουν να κάνουν μόνο αριθμητικούς υπολογισμούς.Η πρόβλεψη του καιρού ήταν επίσης βασισμένη σ’ αυτή τη γνώση, που κι αυτό σήμερα φαίνεται αστείο.

Παρόλ’ αυτά η αρχαία σοφία παραμένει αναμφισβήτητη. Με τον ίδιο τρόπο εξάλλου επηρεάζουν αισθητά τη Γη οι κομήτες όπως και οι φωτεινοί μετεωρίτες, έστω κι αν εμφανίζονται για πολύ λίγο. Εξίσου αισθητή είναι η αυξομείωση του φεγγαρόφωτου κι ακόμη περισσότερο η διαρκής διακύμανση του ηλιακού φωτός».

1. Για περισσότερα σχετικά με τη φωτεινή και ζωτική ακτινοβολία του ήλιου, βλ. κεφάλαιο 10.

Οι Δώδεκα Αστερισμοί

«Θα έχετε βέβαια διαβάσει σε παλιούς καζαμίες πως τα ζώδια1 επηρεάζουν την ανάπτυξη της χλωρίδας στη Γη. Ακόμη πως αυτά τα ζώδια, και μαζί τους οι πλανήτες, επιδρούν στη γέννηση τόσο των ζώων, όσο και των ανθρώπων και πως καθρεφτίζουν μάλιστα το μέλλον των τελευταίων.

Οι αγρότες τα πιστεύουν ακόμη σήμερα αυτά τα πράγματα. Ιδίως όταν σπέρνουν ή μαζεύουν τους καρπούς, τα προσέχουν πολύ. Οι καζαμίες προλέγουν ακόμη και σήμερα τον καιρό, δείχνοντας ποιος αστερισμός επηρεάζει την κάθε μέρα χωριστά, πώς το φεγγάρι διατρέχει το ζωδιακό κύκλο και σε ποιον αστερισμό βρίσκεται ο ήλιος.

Υπάρχει μία αλήθεια σε όλ’ αυτά! “Οχι όμως με την παρεξηγημένη έννοια που τα ξέρετε εσείς, αλλά όπως σας τα εξέθεσα πριν.

Η σελήνη χρειάζεται 29 μέρες περίπου για να ολοκληρώσει την τροχιά της, που διαγράφει ένα στενό-στενό κύκλο κάτω από τα δώδεκα ζώδια.

“Ετσι στη διάρκεια της περιστροφής της περνάει απ’ όλα τα ζώδια, το ένα μετά το άλλο. Το ίδιο συμβαίνει και με τον ήλιο, μόνο που εκεί είναι ουσιαστικά η Γη που κινείται. Ωστόσο μοιάζει να είναι ο ήλιος που κάθε μήνα περίπου προχωράει σ’ έναν άλλο αστερισμό.

Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μ’ αυτή τη μετακίνηση κάτω απ’ το ζωδιακό κύκλο (σελήνης και ήλιου), τόσο η σελήνη όσο κι ο ήλιος σκεπάζουν αρκετά άστρα αυτών των αστερισμών.

Προφανώς, για το μικρό διάστημα που είναι σκεπασμένα αυτά τα άστρα, η επήρεια που ασκούν στη Γη διακόπτεται. Το επακόλουθο είναι πως και στη Γη γίνεται υποχρεωτικά αισθητή κάποια αλλαγή.

Και κυρίως σ’ εκείνα τα αντικείμενα τα οποία υπόκεινται στην επήρεια αυτών των άστρων κι έχουν μία παρόμοια σύσταση με αυτά. Κι αυτό επειδή για την ύπαρξή τους χρειάζονται μια ειδική δύναμη η οποία περιέχεται στο φως αυτών των άστρων.

Αυτή η επενέργεια ωστόσο δεν διαρκεί πολύ, γιατί ούτε ο ήλιος ούτε και η σελήνη μπορούν να σκεπάζουν για πολύ καιρό εκείνα τ’ αστέρια. ‘Ενα άλλο επακόλουθο, ιδιαίτερα αισθητό στη Γη, προκύπτει από τη λιγότερο γνωστή απόκλιση της Γης από την τροχιά της γύρω από τον ήλιο.

Κι ακόμη περισσότερο από την απόκλιση της σελήνης, η οποία σπάνια επαναλαμβάνει ακριβώς την ίδια τροχιά. Εννοείται πως με αυτή την απόκλιση μεταβάλλεται και το σημείο ζενίθ των δώδεκα αστερισμών.

Αυτή η μεταβολή απ’ τη μεριά της προκαλεί αισθητές αλλαγές σ ευαίσθητα σημεία της Γης. Σε τούτες τις αλλαγές συνθηκών προστίθενται οι διαρκείς αλλαγές Θέσης των πλανητών, οι οποίοι χρειάζονται πολλές χιλιάδες χρόνια για να ξαναβρεθούν στο ίδιο σημείο απ όπου είχαν κάποτε στείλει την επιρροή τους στη Γη».

1. Οι γνωστοί δώδεκα αστερισμοί του ζωδιακού κύκλου, από τους οποίους περνούν φαινομενικά οι πλανήτες διαγράφοντας την τροχιά τους στον ουράνιο θόλο. 

Η επίδραση του ήλιου πάνω στη Γη «Τέλος, παράλληλα μ’ αυτά τα δεδομένα, πρέπει να λάβει κανείς ξεχωριστά υπόψη του τις εκρήξεις στην ηλιακή σφαίρα.2 Αυτές εξασθενούν το φως του ήλιου, και δεν μπορεί να επιδράσει με την ίδια δύναμη πάνω στη Γη, όπως όταν υπάρχει πλήρης ηλιοφάνεια.

Ωστόσο αυτές οι επιδράσεις δεν είναι τόσο αισθητές στο πρώτο στρώμα της ατμόσφαιρας, όσο στο δεύτερο, το οποίο αρχίζει πέντε με επτά χιλιάδες πόδια από την επιφάνεια της θάλασσας. Πάντως ο ήλιος επιδρά πάντα έμμεσα.

Αυτό που κάνει είναι να ενισχύει το φως που έρχεται από τα άστρα, και μάλιστα (κατά κύριο λόγο), με το ίδιο φως που έχει λάβει από αυτά. Δηλαδή δεν είναι ο αποκλειστικός φωτοδότης της Γης, παρά ενισχύει το φως που φθάνει στη Γη.

Αυτό εξηγείται επειδή ο ήλιος πρώτα συλλαμβάνει το φως από αμέτρητους ήλιους πάνω στη γυαλιστερή επιφάνειά του και μετά το αντανακλάει σαν ένα ενιαίο φως στο αχανές αιθέριο διάστημα. Αυτό το ενιαίο πολυαστρικό φως συναντάει στο δρόμο του τις ακτίνες οι οποίες πηγαίνουν κατευθείαν από. τ’ άστρα στη γη, σμίγει μαζί τους και πέφτουν ενωμένα στη Γη».

2. Ηφαιστιακές μαζικές εκρήξεις από «Βασικά ηλιακά πνεύματα» που έχουν ως αποτέλεσμα τις ηλιακές κηλίδες.

Η κοσμική ακτινοβολία και ο άνθρωπος Συνεπώς, τα ρεύματα ζωής που διασχίζουν το διάστημα και με τις ακτίνες τους Θρέφουν όλα τα όντα του πλανήτη μας, είναι πραγματικά μυριάδες!

Δίχως φώτιση, δίχως μια πνευματική ενατένιση, κανένας αστρολόγος δεν είναι σε θέση μόνο με τη σκέτη νοημοσύνη του να βρει την αλήθεια. Από τα προλεγόμενα πρέπει να έχει καταστεί φανερό πως πραγματικά τα άστρα εξασκούν μία πολυσήμαντη επιρροή πάνω στη Γη, αφού αποτελούν πελώριες κοιτίδες ζωής και πηγές ακτινοβολίας.

Στην επιρροή τους υπόκειται κάθε μορφή ζωής του πλανήτη μας, συνεπώς επηρεάζουν και την υπόσταση, την ψυχή και τη μοίρα του ανθρώπου.

Κυρίως μάλιστα κατά τη διάρκεια της γέννας, όταν ο άνθρωπος, «πεινασμένος» για ζωή, εγκαταλείπει το μητρικό κόλπο, για να βγει στο φως του κόσμου.

Η ψυχή του δέχεται τότε πληθώρα σημαντικών στοιχείων ζωής από τ’ άστρα που είναι ιδιαίτερα ενεργά, δηλαδή αυτά τα άστρα ή τις ομάδες άστρων που βρίσκονται στο ζενίθ τους εκείνη την ώρα. Γι’ αυτό δεν είναι ν’ απορούμε που όντως, όπως ισχυρίζεται η αστρολογία και όπως βεβαιώνει επανειλημμένα η εμπειρία, η θέση των άστρων την ώρα της γέννησης παίζει ένα σημαντικό ρόλο πάνω στις κλίσεις και στην προσωπικότητα του ανθρώπου.

Βέβαια ξέρουμε επίσης από την εμπειρία μας, πως η ανθρώπινη ψυχή, που απαρτίζεται από μυριάδες σπίθες ζωής, παίρνει πολλά καθοριστικά συστατικά από την ψυχή των φυσικών γονέων («Γη και Σελήνη», κεφ. 53).

Επιπλέον από τον Λόρμπερ μαθαίνουμε πως κάθε ψυχή περιλαμβάνει ψυχικά στοιχεία από ζώα, που προέρχονται από την πορεία μας μέσα από τα φυσικά βασίλεια («Μ.Ε.Ι.», τόμος 10). Σε γενικές γραμμές δηλαδή, η ανθρώπινη ψυχή προκύπτει από μία τριπλή συρροή στοιχείων: από τα φυσικά βασίλεια, τους φυσικούς γονείς και τα άστρα.

Και η αστρολογία, η οποία συνήθως επιχειρεί να ερμηνεύσει τις διάφορες κλίσεις του ανθρώπου αποκλειστικά σαν επήρεια των άστρων, δεν αντιπροσωπεύει παρά ένα πολλοστημόριο της αλήθειας.

Το ωροσκόπιο και η ερμηνεία του Ωστόσο δεν μπορεί κανείς ν απορρίψει άκριτα την τέχνη της λεγόμενης ωροσκοπίας χωρις περαιτέρω εμβάθυνση. Οσοι είναι πραγματικά ενορατικοί αστρολόγοι, και παίρνουν τη φώτισή τους από ψηλά, μπορούν, χάρη στη διαίσθησή τους και χάρη σε κάποιους κανόνες που είναι προϊόν πείρας, να φέρουν στο φως αρκετές αλήθειες σχετικά με τις τάσεις που δείχνει ο χαρακτήρας και το πεπρωμένο των συνανθρώπων τους.

Αν αυτοί εδώ μπορέσουν ν’ αναγνωρίσουν μέσα απ’ το ωροσκόπιο τις αδυναμίες τους και Θελήσουν με τη βοήθεια από ψηλά να κυριαρχήσουν πάνω τους, το ωροσκόπιο τότε μπορεί ν’ αποδειχθεί μεγάλο βοήθημα στο δύσκολο φροντιστήριο της ζωής.

Βέβαια, δεδομένου ότι πολλοί ασχολούνται εντελώς επιπόλαια κι ανεύθυνα με τα ωροσκόπια, καλό είναι η ερμηνεία τους να αξιολογείται με περισσή προσοχή και επιφύλαξη. Η αστρολογία σήμερα ερμηνεύει μονόπλευρα ολόκληρη την ανθρώπινη μοίρα, βασιζόμενη αποκλειστικά, ή τουλάχιστον σε πρώτη γραμμή, στη θέση των άστρων.

Ωστόσο το εξωτερικό γήινο περιβάλλον (φύσης και ανθρώπου), εξασκεί κι αυτό μία σαφή επίδραση στην εξέλιξη και στη μοίρα μας.

Και πολύ σημαντικότερες, αν και πιο κρυφές, είναι οι αδιάκοπες επιρροές του πνευματικού κόσμου στην καρδιά και στο θυμικό μας, είτε πρόκειται για επιρροές από τον κόσμο των δαιμόνων είτε από τον κόσμο των φωτεινών πνευμάτων.

Ξέρουμε επίσης πως μέσα σ’ αυτό τον κυκεώνα από αντιμαχόμενες επιδράσεις, ο άνθρωπος διαθέτει την ελεύθερη θέληση, με την οποία μπορεί ν’ αποφασίσει ποια κατεύθυνση Θέλει ν’ ακολουθήσει.

Ο καθένας μπορεί να διαλέξει όποια επιρροή Θέλει και να δρέψει τους αντίστοιχους καρπούς στη ζωή του. “Ενας στενοκέφαλος αστρολόγος που πιστεύει πως τα άστρα αποκλειστικά καθορίζουν το μέλλον, Θα γίνει υποχείριο των άστρων, ένας υλιστής, της ύλης.

“Ενας πνευματικός άνθρωπος, από την άλλη, Θ’ αφεθεί στα ζωογόνα ρεύματα της ουράνιας Αγάπης. “Ετσι ο καθένας Θα βρει αυτό που γυρεύει, ώσπου η πείρα να διδάξει ποιος είναι ο μόνος βατός και σωστός δρόμος.