Ο Σκοπός της Νέας Αποκάλυψης
(21 Αυγούστου 1840)
Όσον αφορά στο σκοπό όλων αυτών των αποκαλύψεων, αυτός συνίσταται στο εξής: πρώτον, να δείξει στον πολύμαθο, κοσμικό νου σας πόσο ανόητη είναι η επιδίωξή του να ερευνά τα πράγματα και να τα βάζει με το ζόρι μέσα στην ανείπωτα περιορισμένη ικανότητά του να σκέφτεται με αναλογίες.
Γιατί αυτά τα πράγματα, εξαιτίας του βάθους, της σημασίας και της ιερότητάς τούς, Θα μένουν αιώνια πάνω από τη δική του σφαίρα.
Αποκαλύπτονται μονάχα στην ευσεβή καρδιά των απλών ανθρώπων, καθώς και των παιδιών που ακόμη είναι στην κούνια τους, πράγμα, που είναι σημάδι ντροπής για τη σοφία αυτού του κόσμου, αφού Εγώ μπορώ να τα μεταδώσω ακόμη και στις πέτρες.
Δεύτερος σκοπός των αποκαλύψεων είναι να δείξει σε σας και σ’ όλο τον κόσμο τον αληθινό δρόμο που ακολουθεί η γεμάτη ευσπλαχνία αγάπη Μου, προκειμένου να Θεμελιώσει την αιώνια σωτηρία όλων των όντων, καθώς και το πώς, πότε και γιατί υπάρχουν και συμβαίνουν όλ’ αυτά – ώστε να πάψουν να υπάρχουν αμφισβητίες και να μπορέσουν οι άνθρωποι να δουν τις πρωταρχικές, αληθινές σχέσεις σχετικά με όλα τα πράγματα.
Γιατί όπως ασφαλώς ένας καλός μηχανικός ξέρει καλύτερα απ’ όλους τους άλλούς γιατί χρειάζεται τούτο ή εκείνο κατά την κατασκευή ενός μεγάλου έργου, έτσι, επίσης, μόνον Εγώ μπορώ να γνωρίζω την αιτία, τον τρόπο, το χρόνο και τα μέσα αναφορικά με όλα τα πράγματα.
Όποιος, λοιπόν, ερευνά και συλλογίζεται μακριά από τη χάρη Μου, πάντα θα σφάλλει. Όποιος, αντίθετα, έρχεται σε Μένα και δέχεται από Μένα τη γνώση μέσα στην καρδιά του, λαμβάνει ολόκληρη την αλήθεια, που ούτε το παραμικρό δεν Θ’ αλλάξει αιώνια σ’ αυτήν.
Ο τρίτος σκοπός, πάλι, είναι να γίνει φανερή η πολυπρόσωπη κακία των ανθρώπων κάθε κοινωνικής τάξης και να κατανοηθεί με ποιο τρόπο αυτοί, τυφλωμένοι από την κακία τούς, σέρνουν επίμονα ό,τι πιο άγιο και καθαρό μέσα στον εγκόσμιο βούρκο των αισθήσεων, παραμορφώνοντάς το φρικτά για χάρη των εγωιστικών σκοπών τους.
Με δύο λόγια, είναι αναγκαίο κι επιβεβλημένο να γίνουν τα πάντα φανερά στον κόσμο, για να ξέρει ο καθένας πού βρίσκεται. Ακόμη και το κέντρο της Γης πρέπει ν’ αποκαλυφθεί τόσο ανοιχτά στα μάτια όλον του κόσμου, όπως ξεσκεπάζεται το φαγητό μπροστά στους καλεσμένους για ν’ αποτελέσει τη δυναμωτική τροφή τους.
‘Ετσι, κανένας ήλιος δεν Θα πρέπει να βρίσκεται τόσο μακριά, ώστε να μην μπορεί ν’ αναλυθεί στο μικροσκόπιο της ζωντανής πίστης της αθωότητας, ακόμη κι αν η περιφέρειά του ήταν μεγαλύτερη από την πιο μεγάλη σκέψη που μπορείτε να κάνετε.
Κι ούτε πρέπει να υπάρχει πουθενά νήμα τόσο μικρό και λεπτό, που να μην το μεγεθύνει φωτίζοντάς το ο ήλιος του ελέους Μου! Ναι, Εγώ θα κάνω τα σημεία να γίνούν διαφανή ουράνια σώματα και Θα διασπάσω τους κεντρικούς ήλιους σε αποκαλυμμένα σημεία, ώστε να δει ο κόσμος ότι τελικά Εγώ και μόνον είμαι το παν.
Όταν, με όλ’ αυτά, ο κόσμος Θα καταλάβει ότι έξω από Μένα δεν υπάρχει και δεν μπορεί ν’ ανευρεθεί σωτηρία, τότε θα έρθει ειρήνη στη Γη κι ο καθένας Θα έχει εξασφαλίσει τη θέση του, τόσο επίγεια όσο και αιώνια, μέσα στην αγάπη για Μένα.
Μόνο τότε ο αυτοκράτορας Θα είναι στ’ αλήθεια αυτοκράτορας, έχοντας σαν σημάδι το δικό Μου χρίσμα κι ο ηγέτης Θα είναι ηγέτης, χωρίς κανέναν καταδικαστέο συνταγματικό νόμο εκτός από το νόμο της αγάπης που προέρχεται από Μένα και της χάρης που πλημμυρίζει τα πάντα.
Και τότε ο λύκος θα φυλάει τα πρόβατα! ‘Ετσι Θα εξομαλύνω τα πάντα, για να μην υπάρξουν ποτέ ξανά «νεροποντές» και «κατολισθήσεις», παρά μονάχα ο ωκεανός της αγάπης Μου και οι ποταμοί της χάρης Μου.
Όλα τ’ άλλα πρέπει να γίνουν «επίπεδη γη». Όλ’ αυτά πρέπει να γίνουν, για να εξαγνιστεί η αληθινή εκκλησία των ανθρώπων και η νίκη της να λάμψει περισσότερο από το φως όλων των ήλιων, ενωμένη μέσα στο ‘Ενα.
Τότε Θα υπάρχει «ένας ποιμένας και ένα ποίμνιο», που Θ’ ακούει αιώνια τη φωνή Μου, μέχρι το τέλος των καιρών. Τότε, κάθε ύλη Θα εκμηδενιστεί μέσα στη φωτιά της Θείας αγάπης ή, πάλι, αν αυτά Μου τα προειδοποιητικά λόγια πέσουν στο βούρκο του κόσμου και σαπίσουν αντί να καρποφορήσουν, μέσα στη φωτιά της δίκαιας οργής Μου!
Βλέπετε, τώρα ήρθε η ώρα της «μικρής εποχής»1′ Όποιος της δώσει τη σημασία που πρέπει, Θα κερδίσει μεγάλα πράγματα στην αιωνιότητα. Όποιος, αντίθετα, Θυμώνει εξαιτίας της και αμφιβάλλει για την υπόσχεσή Μου, αυτός γρήγορα Θα χάσει τη «μικρή εποχή» μεσ’ από τα χέρια του και Θα μπει στη μεγάλη εποχή της αιώνιας οργής.
Γι’ αυτό, επιλέξτε! Ο καθένας ας κάνει αυτό που Θέλει! Εμείς, όμως, πάντοτε Θα συναντιόμαστε. Αμήν.
Αυτά λέω Εγώ, η αιώνια αγάπη και σοφία. Αμήν, αμήν, αμήν!
1. Σε αντιδιαστολή με τη «μεγάλη εποχή» της ενανθρώπισης του Θεού.
Το Μεγαλείο της Δημιουργίας και της Αγάπης του Θεού
(5 Σεπτεμβρίου 1840)
Αν περιεργαστείτε με τα πνευματικά σας μάτια το μέγεθος της Γης και του ήλιου σας, μπορείτε να σχηματίσετε μια καλή εικόνα για το πόσο πολλά έχω να φροντίσω και να περιφρουρώ διαρκώς από αγάπη. Γιατί από τη Θεία Τάξη εξαρτάται παντού η σοφή διατήρηση κάθε απειροελάχιστου και, μέσα απ’ αυτήν, κάθε μεγάλου πράγματος, όπως επίσης η διατήρηση τον Όλον εξαρτάται από τη διατήρηση κάθε ξεχωριστού ατόμού!
Στ’ αλήθεια, σας λέω πως αν κάποιος είχε τη δυνατότητα να καταστρέψει ακόμη και μία μονάχα μονάδα, κατόπιν σύντομα Θα καταστρεφόταν όλη η ορατή Δημιουργία. Αυτό, όμως, μόνο για τον Θεό θα ήταν δυνατόν, αν δεν είχε αγάπη.
Αλλά κατέχοντας στην πληρότητά της την αγάπη αυτή, ούτε Θέλω ούτε μπορώ να ενεργήσω αντίθετα με τη Θεμελιώδη τάξη Μου, που έξω απ’ αυτήν και χωρίς αυτήν τίποτα δεν Θα μπορούσε να έχει δημιουργηθεί και να υπάρξει, ούτε καν για ένα τρις εκατομμυριοστό τον δευτερολέπτου.
Σας λέω ότι σε ένα ηλιακό σφαιρικό περίβλημα περιλαμβάνονται πραγματικά ένα δισεκατομμύριο ήλιοι. Συλλογιστείτε, λοιπόν, για λίγο γύρω από την ευρεία περιοχή του θανάτού! Σκεφτείτε, όμως, επιπλέον, ότι ανάμεσα σε δύο περιβλήματα Θα χωρούσαν ένα δισεκατομμύριο άλλα τέτοια περιβλήματα.
Αναλογιστείτε, ακόμη, ότι ένα δισεκατομμύριο δισεκατομμυρίων τέτοιων περιβλημάτων αποτελεί ένα (δηλαδή ένα όλον μίας Δημιουργίας), καθώς και ότι οι αριθμοί της Δημιουργίας Μου εξακολουθούν ν’ αυξάνουν, ότι ο άπειρος αριθμός τέτοιων Δημιουργιών είναι σαν μια δροσοσταλίδα στην παλάμη Μου κι ότι υπάρχουν αμέτρητες τέτοιες δροσοσταλίδες.
Τότε Θα καταλάβετε πόσο μεγάλος πρέπει να είμαι Εγώ, πόσο μεγάλη η φροντίδα Μου και, ακόμη περισσότερο, η αγάπη Μου, που διατηρεί τα πάντα σαν να ήταν ένα σημείο και εμφυσεί στα πάντα τη ζωή, ανάλογα με τις ανάγκες του Είναι! Βλέπετε, λοιπόν, ότι είμαι ένας πολύ μεγάλος Πατέρας, που έχει πάρα πολλά! Και τα παιδιά Μου κάποτε θα λάβουν τα ανάλογα – εννοείται, εκείνα που Με αγαπάνε! Γιατί ο οίκος Μου έχει πολλά διαμερίσματα. Αμήν.
Αυτά λέω Εγώ, ο μεγάλος, άγιος Πατέρας.
