«Κι ο Λόγος έγινε άνθρωπος»

«Kι ο Λόγος έγινε άνθρωπος και κατοίκησε ανάμεσά μας».ΕΓΩ ο ίδιος, ο αιώνιος Λόγος, κατέβηκα στη γη και ενσαρκώθηκα.

Ήταν η πολύ μεγάλη Αγάπη και ευσπλαχνία Μου που Με παρακίνησαν να αποκαταστήσω τον δεσμό με τους ανθρώπους. Γιατί είχαν απομακρυνθεί πάρα πολύ μακριά από Μένα, και έτσι δεν ήταν πια ικανοί να ακούσουν τη Φωνή Μου, ούτε μπορούσαν πλέον να ακούσουν το Λόγο Μου μέσα τους και δεν είχαν καμία επαφή πια με τον προαιώνιο Λόγο.

Ήταν οι ίδιοι υπεύθυνοι γι’ αυτήν την τεράστια απόσταση που τους χώριζε από Μένα και δεν θα μπορούσαν ποτέ να τη γεφυρώσουν με τις δικές τους δυνάμεις, ποτέ πια δεν θα είχαν τη δυνατότητα να ακούσουν το Λόγο Μου, όπως γινόταν στην αρχή, όταν μπορούσα να συνδιαλεχθώ μέσω του Λόγου με όλα τα πλάσματα που είχα φέρει στη ζωή.

Για το λόγο αυτό, ήταν τελικά η ίδια Μου η Αγάπη η οποία γεφύρωσε την τεράστια απόσταση που μας χώριζε.

Ήρθα ΕΓΩ ο Ίδιος στη γη, πήρα πάνω Μου σάρκα και προσπάθησα να συνδεθώ πάλι με τα πλάσματά Μου, ώστε να μπορέσω πάλι να τους μιλήσω και να τους χτίσω μια γέφυρα, η οποία οδηγούσε πίσω σε Μένα, στο Βασίλειο του Φωτός και της μακαριότητας.

Παρ’ όλο που είμαι ο προαιώνιος Λόγος, δεν μπορούσα ωστόσο να μιλήσω φανερά από τα ύψη σε κανέναν άνθρωπο. Γιατί έτσι θα τους υπέβαλλα σε ένα καθεστώς εξαναγκασμού από πλευράς Μου, ενώ τα πλάσματά Μου είχαν κάποτε δημιουργηθεί ελεύθερα από Μένα.

Οι άνθρωποι όφειλαν να διαβούν με πλήρη ελευθερία της θέλησής τους τη γέφυρα που θα οδηγούσε σε Μένα και αυτό μόνο με την ομιλία Μου μπορούσα να το καταφέρω. Αλλά αυτή δεν έπρεπε να ακουστεί υπερφυσικά, παρά απλά σαν τα λόγια μεταξύ των ανθρώπων.

Και γι’ αυτό πήρα σάρκα πάνω Μου, ενσαρκώθηκα μέσα στο ανθρώπινο περίβλημα του Ιησού και μέσα από αυτό μιλούσα στους ανθρώπους. Αλλά ήταν ο Λόγος Μου που άκουγαν και μέσω αυτού του Λόγου μπορούσα να δείξω στους ανθρώπους το δρόμο, μπορούσα να τους διδάξω και να τους αποκαλύψω το θέλημά Μου. Μπορούσα έτσι να τους κηρύξω το Ευαγγέλιο, τη θεϊκή διδασκαλία της Αγάπης.

Χάρη δε σε αυτήν, οι άνθρωποι αποκτούσαν πάλι τη δυνατότητα να ακούσουν το Λόγο Μου μέσα τους, φθάνει να το ήθελαν πραγματικά. Προηγούμενα όμως έπρεπε να έχουν λυτρωθεί από την αμαρτία και το θάνατο, να έχει εξοφληθεί το χρέος της ενοχής τους που προέκυψε, όταν αποστάτησαν κάποτε από Μένα, έτσι ώστε να μπορέσει η σύνδεση μαζί Μου να στεφανωθεί με την επιφοίτηση, δηλαδή τη διοχέτευση του Πνεύματος Μου.

Και τότε ο άνθρωπος θα μπορούσε πάλι να ακούει ο ίδιος μέσα του τη Φωνή Μου, όπως γινόταν στην αρχή της δημιουργίας.

«Κι ο Λόγος έγινε άνθρωπος και κατοίκησε ανάμεσά μας». Πόσο λίγοι άνθρωποι καταλαβαίνουν το νόημα αυτών των λέξεων. Ο Αιώνιος Λόγος κατέβηκε ο Ίδιος στη γη, επειδή η ανθρωπότητα βρισκόταν σε μεγάλη ανάγκη, και δεν γνώριζε καν την άθλια κατάστασή της, την έλλειψη φωτός, το πνευματικό σκοτάδι μέσα στο οποίο πορευόταν.

Βρισκόταν εντελώς απομακρυσμένη από μένα και δεν έκανε τίποτα για να μικρύνει την πελώρια απόσταση. Και μόνο με διδασκαλίες που αντιστοιχούσαν στην Αλήθεια μπορούσε να δοθεί βοήθεια στους ανθρώπους. Έπρεπε να πληροφορηθούν για το θέλημα του Θεού και Δημιουργού τους, το οποίο έπρεπε να το μάθουν από Μένα τον Ίδιο.

Ήταν απαραίτητο να τους μιλήσω ΕΓΩ ο Ίδιος και μόνον μέσω ενός ανθρώπου μπορούσα να το κάνω αυτό.

Έτσι ενσαρκώθηκα μέσα σε αυτόν τον άνθρωπο, γιατί μόνον έτσι ήταν δυνατό να διδάξω όλη την Αλήθεια στους ανθρώπους, να τους εφιστήσω την προσοχή στη λανθασμένη πορεία τους, να τους φανερώσω το θέλημα Μου και να τους δείξω με το παράδειγμα Μου τη ζωή που θα έπρεπε να ζήσουν και οι ίδιοι προκειμένου να ξεφύγουν από το πνευματικό τους σκοτάδι και να πάρουν το δρόμο που τους έδειχνα ώστε να μπορέσουν να φθάσουν πάλι στην αιώνια ζωή.

Γιατί βρίσκονταν υπό την επήρεια του αντιπάλου Μου, ο οποίος τους παρακινούσε μόνιμα να ζουν χωρίς αγάπη, με αποτέλεσμα να είναι και να παραμένουν χωρίς δύναμη, ούτως ώστε δεν μπορούσαν να επιτύχουν καμία ανέλιξη.

Εγώ με το παράδειγμά Μου τους έδωσα την απόδειξη ότι η αγάπη φέρνει σαν αποτέλεσμα δύναμη. Θεράπευσα αρρώστους και έκανα επίσης και άλλα θαύματα τα οποία μοναχά η δύναμη της αγάπης μπορούσε να πραγματοποιήσει. Επίσης τους υπέδειξα τα επακόλουθα που έχει μια ζωή χωρίς αγάπη, δεδομένου ότι το πρώτο που έπρεπε να τους εξηγήσω, ήταν το γιατί υπέφεραν σωματικά και πνευματικά.

Έπρεπε να τους δώσω να καταλάβουν ότι η ανθρώπινη κατάστασή τους δεν μπορούσε βέβαια να ονομασθεί μακάρια και επίσης τι όφειλαν να κάνουν για να φθάσουν στην μακαριότητα.

Όλα αυτά λοιπόν έπρεπε να τ’ ακούσουν από το στόμα του Θεού. Έπρεπε να μπορούν ν’ ακούσουν το Λόγο Μου και γι’ αυτό κατέβηκε ο Ίδιος ο Λόγος στη γη και πήρε σάρκα. Στην αρχική του κατάσταση κάθε ον άκουγε μέσα του να ηχεί ο Λόγος, γεγονός που του πρόσφερε ασύλληπτη ευδαιμονία..

Κι αυτήν την μακαριότητα την είχαν εγκαταλείψει από μόνα τους τα πλάσματα, γιατί απομακρύνθηκαν εκούσια από Μένα, με αποτέλεσμα να μην μπορούν πια να ακούσουν το Λόγο Μου. Διότι ο Λόγος Μου ήταν μια άμεση ακτινοβολία αγάπης από πλευράς Μου, την οποία όμως τότε τα πλάσματα την απέκρουσαν.

Η τεράστια δυστυχία των ανθρώπων της γης παρακίνησε την Αγάπη και την Ευσπλαχνία Μου να τους πλησιάσω Εγώ ο Ίδιος παρ’όλη την αντίστασή τους και να τους προσφέρω το Λόγο Μου. Και όποιος τότε άναβε μέσα του έστω και μια σπιθίτσα αγάπης, αναγνώριζε και ασπαζόταν το Λόγο Μου.

Συνάμα αναγνώριζε τη Θεότητα σε Μένα και Με ακολουθούσε. Όμως κυρίως Με έβλεπαν μόνο σαν άνθρωπο και έτσι αξιολογούσαν ανάλογα και το Λόγο Μου ως λόγια απλά ενός ανθρώπου.

Ήμουν αναμεταξύ τους και αυτοί δεν Με αναγνώρισαν. Μπόρεσα ωστόσο να κηρύξω το Ευαγγέλιο της Αγάπης, δίνοντάς τους σε επανειλημμένες ευκαιρίες τη θεϊκή διδασκαλία της Αγάπης. Επίσης μπόρεσα να εκπαιδεύσω τους μαθητές Μου και να τους στείλω στη συνέχεια έξω στον κόσμο με την αποστολή να κηρύξουν το Ευαγγέλιο Μου και να δώσουν μαρτυρία για Μένα τον Ίδιο.

Ο Ίδιος ο Λόγος είχε έρθει στη γη και είχε ενσαρκωθεί για να ευλογήσει όλην την ανθρωπότητα. Και κάθε φορά που ηχεί ο Λόγος Μου, η απέραντη Αγάπη και Ευσπλαχνία Μου πλησιάζει πάλι την ανθρωπότητα και ακτινοβολεί την Αγάπη στις καρδιές των ανθρώπων εκείνων που τον δέχονται πρόθυμα και ακούγοντάς τον αναγνωρίζουν ότι είναι η Φωνή του Πατέρα τους και Με ευγνωμονούν για αυτήν την τόσο μεγάλη χάρη.

Γιατί Εγώ είμαι ο Ίδιος ο προαιώνιος Λόγος και όποιος Με ακούει, συνδέεται στενά μαζί Μου. Κι αυτός ο άνθρωπος θα φθάσει στον τελικό προορισμό του σ’ αυτή τη γη, θα ενωθεί απόλυτα με Μένα, το Θεό και Πατέρα του, γιατί θα έχει επιστρέψει οριστικά κοντά Μου και θα είναι αιώνια μακάριος.

(Μπέρτα Ντούντε) Αρ.2289 4.4.1942

Το μυστήριο της Αγάπης…

Το μεγαλύτερο μυστήριο είναι η Αγάπη του Θεού και αυτό το μυστήριο μόνο μέσω της αγάπης μπορεί να αποκαλυφθεί, πράγμα που σημαίνει ότι μόνο όποιος ενεργεί ο ίδιος με αγάπη στη ζωή του, είναι ικανός να συλλάβει τη θεϊκή Αγάπη.

Η κάθε πνευματική σκέψη (αγάπης) αποτελεί μια ακτινοβολία από τον Θεό, ο οποίος είναι στην ουσία Του αγάπη. Και η προθυμία να συλλάβει κανείς μια τέτοια σκέψη, με άλλα λόγια από την καρδιά, όπου γεννιέται, να την οδηγήσει στον εγκέφαλο, δηλαδή να την κάνει κατά κάποιον τρόπο κτήμα του, είναι η δεκτικότητα απέναντι σ’ αυτήν την ακτινοβολία αγάπης του Θεού.

Γιατί η προθυμία της καρδιάς είναι η προϋπόθεση για να ενεργοποιηθεί η αγάπη του Θεού.

Ο Θεός είναι η αγάπη…. Αυτό είναι ένα μυστήριο και παραμένει μυστήριο για τους ανθρώπους για όσο ανήκουν ακόμη σε τούτη τη γη, πολλές φορές μάλιστα ακόμη και στον άλλον κόσμο. Γιατί τους φαίνεται ότι η αγάπη είναι μια έννοια η οποία πρέπει να αναφερθεί σε συσχετισμό με ένα Ον.

Νομίζουν ότι η αγάπη είναι χαρακτηριστικό μιας Οντότητας κι όμως η αγάπη είναι η ίδια η Οντότητα…

Η αγάπη είναι κάτι το πνευματικό, το οποίο δεν διευκρινίζει το χαρακτήρα μιας οντότητας παρά είναι το ίδιο μια οντότητα… Η αγάπη είναι το καλό, το θεϊκό, αν χρησιμοποιήσει κανείς τη λέξη αναφορικά μ’ έναν άνθρωπο… ενώ ο Ίδιος ο Θεός μόνον ως αγάπη είναι αντιληπτός.

Αυτό όμως το καταλαβαίνουν μοναχά οι άνθρωποι εκείνοι οι οποίοι είναι οι ίδιοι τόσο διαποτισμένοι με αγάπη, ώστε όταν κάνουν κάτι παρακινημένοι απ’ αυτήν, αισθάνονται τότε την παρουσία του Θεού. Γιατί αυτό που αισθάνονται σ’ αυτήν την περίπτωση, είναι πάλι μοναχά η αγάπη και ωστόσο βρίσκονται τότε κοντά στον Θεό, επειδή ο Θεός και η αγάπη είναι ένα.

Ο καθένας που αυτοδιαμορφώνει την ύπαρξή του σε αγάπη, βρίσκεται σε στενή σύνδεση με τον Θεό, με άλλα λόγια το να μεταμορφώσει κανείς το είναι του σε αγάπη αποτελεί μια εξομοίωση ανάμεσα στον ως τώρα ατελή άνθρωπο και στο Τέλειο. Η αγάπη είναι κάτι το τέλειο…

Ο Θεός είναι η τελειότητα, επομένως αγάπη και Θεός πρέπει να είναι ένα. Αντίθετα η έλλειψη αγάπης καταδεικνύει ένα βαθμό ατέλειας και επιπλέον σημαίνει απόσταση από τον Θεό, γιατί δεν διανοείται Θεός χωρίς την αγάπη.

Για το λόγο αυτό λοιπόν οποιαδήποτε πράξη που κάνει κανείς με αγάπη προκαλεί πάντα ένα αίσθημα ευφορίας που οφείλεται στην εγγύτητα του Θεού, την οποία αντιλαμβάνεται αισθητά και η ψυχή. Επομένως κάθε αυξημένη δραστηριότητα αγάπης πρέπει να αποφέρει αίσθημα αυξημένης ευφορίας, εσωτερική ειρήνη και μια αυτεπίγνωση γεμάτη αίσθηση δύναμης.

Γιατί όλα αυτά είναι θεϊκά, δηλαδή αποτελούν μια απόδειξη για την εγγύτητα του Θεού, η οποία μόνο με πνευματικό τρόπο μπορεί να γίνει αισθητή, δηλαδή με τα συναισθήματα της ψυχής, όχι όμως σαν ευεξία του σώματος.

Η εγγύτητα του Θεού γεννάει και πάλι αγάπη, γιατί αφού ο Θεός είναι η ίδια η Αγάπη, πρέπει επομένως η παρουσία Του να εκδηλωθεί σαν αίσθημα αγάπης. Κι αυτή η αγάπη ρέει πάλι πίσω στον Θεό που είναι η πηγή της… ο άνθρωπος που έχει μεταμορφωθεί σε αγάπη, δηλαδή η ψυχή του, ενώνεται με τον Θεό. Η αγάπη ρέει προς την Αγάπη και έτσι συμβαίνει η συνένωση της ανθρώπινης ύπαρξης που πήγασε κάποτε από τον Θεό με το προαιώνιο Ον, το Οποίο στην ουσία Του είναι μόνο αγάπη…

(Μπέρτα Ντούντε) Αρ. 2289 11.9.1956