Η ψυχή του Σατανά

Η ψυχή του Σατανά

(23 Μαρτίου 1847)

Η ψυχή και το πνεύμα στον άνθρωπο

(20 Μαρτίου 1847)

Όσα αφορούν τη φυσική πλευρά της Γης τα εξετάσαμε στο πρώτο μέρος («Φυσική Γη») αυτής της μετάδοσης με όσο περισσότερη σαφήνεια ήταν δυνατόν να παρουσιαστούν.

“Ομως η φαινομενικά «Φυσική Γη» δεν είναι καθόλου φυσική, δηλαδή υλική, και αυτό θα μάθετε να το αναγνωρίζετε με ακόμη μεγαλύτερη ακρίβεια χάρη στις αποκαλύψεις που ακολουθούν.

Προκειμένου ωστόσο να αποκτήσετε μία βαθύτερη κατανόηση της όλης υπόθεσης, πρέπει να ερευνήσουμε τι είναι στην ουσία η ψυχή και τι είναι το πνεύμα.

Βέβαια, η διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην ψυχή και το πνεύμα σάς έχει ήδη αποκαλυφθεί, αλλά για σας που ακόμη δεν έχετε αποκτήσει τη σωστή αντίληψη της εσωτερικής ζωής, είναι απαραίτητο η όλη υπόθεση να σας παρουσιασθεί πιο ξεκάθαρα, ώστε να καταλήξετε στην ορθή της Θεώρηση.

Η ψυχή είναι το όργανο με το οποίο προσλαμβάνονται οι απειράριθμες ιδέες της Πρωταρχικής Αιτίας από την οποία προήλθε και η ίδια η ψυχή σαν μία πνοή.

Η ψυχή είναι ο φορέας των μορφών, των σχέσεων και των τρόπων δράσης. “Ολες οι ιδέες, οι μορφές, οι σχέσεις και οι τρόποι δράσης έχουν εμφυτευθεί εντός της, μέσα σε μικρότατα περιβλήματα.

Ενα σωστό μέτρο από όλα αυτά συγκεντρωμένα μέσα σε ένα ον, αποτελούν μια ολοκληρωμένη ανθρώπινη ψυχή.

Επειδή η ψυχή είναι ένα σύνολο από αμέτρητες διαφορετικές ευφυείς συστατικές ουσίες, μπορεί να ξαναδιαιρεθεί στα διάφορα μέρη που την απαρτίζουν παρόμοια όπως ο ατμοσφαιρικός αέρας αποτελεί μεν ένα σύνολο με συνοχή, αλλά παρόλα αυτά είναι διαιρετός σε απειροελάχιστα μέρη Το γεγονός ότι ο αέρας μπορεί να διαιρεθεί σε μεγάλα, μικρά και μικρότατα μέρη, αποδεικνύεται από τον αφρό, ο οποίος δεν αποτελείται παρά από φυσαλλίδες γεμάτες αέρα, οι οποίες σχηματίστηκαν από την κίνηση ενός κάπως παχύρρευστου υγρού.

Μόλις εξαφανισθούν οι φυσαλλίδες, τότε ο αέρας που ήταν φυλακισμένος μέσα τους ξαναγίνεται ένα με τη μάζα του υπόλοιπου αέρα. Για όσο διάστημα όμως υπάρχουν οι φυσαλλίδες, κατακρατούν μέσα τους ένα μέρος ατμοσφαιρικού αέρα, σφραγίζοντάς τον ερμητικά μέσα στα διάφανα τοιχώματά τους. Κατά τον ίδιο τρόπο, ολόκληρο το σύμπαν, και μάλιστα ολόκληρη η απειροσύνη, είναι γεμάτο από τις Ιδέες του Θεού Οι ίδιες οι ιδέες που γεμίζουν ολόκληρο το άπειρο, υπάρχουν επίσης σαν μικρότατες μονάδες στην ψυχή -εννοεί.. ται στην ελάχιστη δυνατή κλίμακα- όπως ο αέρας μέσα στη φυσαλλίδα συμπεριλαμβάνει όλα τα διαφορετικά μέρη τα οποία αποτελούν τη γενικότερη ατμόσφαιρα.

Αυτό λοιπόν είναι η ψυχή. «Και τι είναι τότε το πνεύμα;» Θα ρωτήσει κάποιος ψυχολόγος. Το πνεύμα αυτό καθαυτό δεν διαθέτει μορφή, αλλά είναι εκείνο που δημιουργεί τις μορφές. Αφού δημιουργηθούν λοιπόν οι μορφές, μπορεί να δραστηριοποιηθεί και το ίδιο μέσα σ’ αυτές τις δημιουργημένες μορφές. Αυτό σημαίνει ότι κάθε δύναμη που Θέλει να εκδηλωθεί σαν τέτοια, πρέπει να τεθεί απέναντι σε μία αντίρροπη δύναμη γιατί μόνο σαν συνέπεια ενός δημιουργημένου σημείου αντιστήριξης μπορεί να εξωτερικεύσει τη δράση της, κάνοντάς την εμφανή.

Κατά συνέπεια το πνεύμα μπορεί να παρομοιαστεί με το φως, το οποίο για τον εαυτό του παραμένει πάντοτε φως, αλλά δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό σαν τέτοιο, εάν δεν υπάρχουν αντικείμενα για να φωτίσει. Το φως, όπως βλέπετε και στο παράδειγμα του ήλιου, εκπορεύεται από αυτόν με μία αέναη ομοιομορφία, αλλά, χωρίς αντικείμενο που να φωτίζεται από το φως, το μάτι δεν μπορεί να αντιληφθεί την ύπαρξή του.

Μία ασέληνη νύχτα έχει τόσο πολύ φως που προέρχεται από τον ήλιο, όσο και μία νύχτα με πανσέληνο! Αλλά επειδή στην πρώτη περίπτωση το φως δεν προσκρούει σε κανένα αντικείμενο στον αιθέρα, δεν γίνεται αντιληπτή η παρουσία του. Στη δεύτερη περίπτωση, όταν η σελήνη κάνει την εμφάνισή της στο νυχτερινό ουρανό σαν ένας τεράστιος όγκος, το φως γίνεται έντονα αισθητό.

Τότε ο καθένας μπορεί ν’ αντιληφθεί την εκπόρευση του ηλιακού φωτός εφόσον διαθέτει έστω και ελάχιστες αστρονομικές γνώσεις, κατανοώντας από πού και πώς φωτίζεται το φεγγάρι από τον ήλιο. Η πνευματική ενέργεια του φωτός μπορεί να διαπιστωθεί με μεγάλη ευκολία στη φύση. Γιατί στον αέρα και στη γη ήδη υπάρχουν τα πάντα, και όλες οι μορφές του είναι και του γίγνεσθαι βρίσκονται μέσα στη φαινομενική ύλη σε κατάσταση πλήρους ακινησίας.

“Οταν όμως έρχεται το φως, τότε αυτές οι φαινομενικά νεκρές μορφές ζωντανεύουν και ενοποιούνται, σχηματίζοντας νέες μορφές. Αρκεί να συγκρίνετε το χειμώνα με το καλοκαίρι και Θα καταλάβετε αμέσως την πνευματική επίδραση του φωτός. Τώρα λοιπόν γνωρίζετε ουσιαστικά τι είναι το πνεύμα: το πνεύμα είναι το φως που αναπαράγεται από τη μία αιωνιότητα στην άλλη από την ίδια του τη Θερμότητα, όπου η Θερμότητα αντιστοιχεί στην αγάπη και η φωτεινότητα στη σοφία.

Οσο ολοκληρωμένη και εάν είναι η ψυχή ενός ανθρώπου, εάν δεν έχει λίγο ή έχει καθόλου φως, τότε τόσο στην ψυχή του όσο και στο σώμα του δεν Θα επιδεικνύει παρά λίγη ή καθόλου δραστηριότητα. Εάν όμως φωτιστεί η ψυχή του, τότε δραστηριοποιείται ανάλογα με το μέτρο του φωτός μέσα της. Αυτή καθαυτή η ψυχή ενός κρετίνου π.χ. είναι εξίσου ολοκληρωμένη όσο και η ψυχή ενός δόκτορα της φιλοσοφίας. Ομως το σώμα της ψυχής του κρετίνου είναι υπερβολικάχονδροειδές και βαρύ, με αποτέλεσμα να μην αφήνει να περάσει παρά ελάχιστο ή καθόλου φως προς την ψυχή.

“Η ο σπινθήρας φωτός που έχει εμφυτευθεί στην καρδιά της ψυχής δεν μπορεί να αναζωπυρωθεί, επειδή πιέζεται από τον όγκο της χονδροειδούς σάρκας. Αντίθετα, η ψυχή ενός φιλόσοφου αφήνει να περάσει πολύ φως, καθώς η σάρκα του έχει χαλαρώσει σαν συνέπεια της μεγάλης μάθησης και έτσι δεν συμπιέζει την πνευματική του φλόγα περιορίζοντάς την σε ένα σημείο.

Γι’ αυτό το λόγο, στην πρώτη περίπτωση δεν θα διαπιοτωθεί παρά ελάχιστη ή καθόλου δραστηριότητα. Αντίθετα, στη δεύτερη περίπτωση θα δει κανείς ότι το φωτισμένο άτομο από την πολλή δραστηριότητα δεν έχει σχεδόν καθόλου ανάπαυλα και ησυχία.

Βέβαια εδώ ακόμη δεν γίνεται λόγος για τη σοφία, όπου στην ψυχή πλέον τα πάντα γίνονται φως, αλλά για το βαθμό του φωτός, από το οποίο διαφαίνεται πεντακάθαρα ότι χωρίς πνεύμα ή φως, η ψυχή είναι ανίκανη για περαιτέρω εξέλιξη και ολοκλήρωση. Ενώ με το φως τα πάντα ζωντανεύουν, δραστηριοποιούνται και εξελίσσονται προς την ολοκλήρωσή τους. Το φως αυτό καθαυτό δεν έχει μορφή, αλλά δημιουργεί τις μορφές και στη συνέχεια δρα σαν μορφή μέσα σε αυτές.

Οι μορφές μπορούν να διαχωριστούν και να ξανασυντεθούν, σχηματίζοντας άπειρες νέες μορφές. Το ίδιο το φως δεν είναι δυνατόν να διαχωριστεί, διαπερνά όμως ασταμάτητα τα πάντα όσα είναι δεκτικά προς αυτό. Οτιδήποτε δεν είναι δεκτικό προς το φως, παραμένει μέσα του σκοτεινό και νεκρό, γιατί η αφώτιστη κατάσταση της ψυχής είναι ο Θάνατός της.

Είναι αυτονόητο ότι εδώ ο λόγος γίνεται για το αιώνιο, αμετάβλητο Φως, που είναι ο μοναδικός παράγων που συνιστά τη ζωή, και όχι για τη λάμψη που προκύπτει από ένα πυροτέχνημα ή κεραυνό, η οποία είναι ένα φως οργής και προκαλεί μια αμφίβολη και ιδιαίτερα παροδική λάμψη. Με το που σβήνει αυτή η λάμψη, απλώνεται ένα πολλαπλάσιο σκοτάδι, γιατί ένα τέτοιο παροδικό φως είναι όμοιο με το φως της κόλασης.

Και εκεί υπάρχουν τέτοιες εκλάμψεις, αλλά μετά από αυτές ακολουθεί πάντα ένα δεκαπλάσιο σκοτάδι. Ελπίζω λοιπόν ότι η διαφορά ανάμεσα στην ψυχή και το πνεύμα έγινε κατανοητή. “Ετσι θα μπορέσετε εύκολα να καταλάβετε ότι το υλικό μέρος της Γης δεν είναι τίποτε άλλο παρά η φυλακισμένη ψυχή του Σατανά, ενώ το πνεύμα του είναι δεσμευμένο μέσα της με καινούργια και αδιάρρηκτα δεσμά. Στη συνέχεια Θα διαφωτίσουμε αυτή την υπόθεση ακόμη περισσότερο.

Η ψυχή του Σατανά

(23 Μαρτίου 1847)

Προηγουμένως αναφερθήκαμε στη σύσταση της ψυχής, η οποία αποτελείται από αμέτρητες ευφυείς συστατικές ουσίες ή, πιο συγκεκριμένα, από αμέτρητες εννοιολογικές εικόνες σε μικρογραφία.

Γι’ αυτό το λόγο, μπορεί να διαλυθεί εντελώς ή να διαιρεθεί σε μεγαλύτερες ή μικρότερες ενότητες των ειδικών στοιχείων της, οι οποίες ανάλογα με τον αριθμό των συστατικών τους και το είδος τους, προσλαμβάνουν τα αντίστοιχα σχήματα και τις ανάλογες μορφές.

Τόσο στην επιφάνεια, όσο και μέσα στη Γη υπάρχουν απειράριθμα τέτοια παραδείγματα.

Δεν έχετε παρά να παρατηρήσετε τα διάφορα είδη μεταλλευμάτων, φυτών και ζώων, και Θα βρείτε ένα σωρό παραστατικά παραδείγματα που θα σας δείξουν τι σπάνιες μορφές μπορούν να πάρουν οι διάφορες ενότητες των ψυχικών συστατικών στοιχείων.

Τα παραδείγματα αυτά δεν συνιστούν παρά υλικούς τύπους οι οποίοι είναι εξωτερικές υλικές εικόνες των εσωτερικών ψυχικών μορφών.

Διότι η εξωτερική μορφή δεν μπορεί παρά να αντιστοιχεί στην εσωτερική ή, όπως είναι η εσωτερική δημιουργούσα δύναμη, έτσι εμφανίζεται ως αποτέλεσμα η εξωτερική μορφή. Μία τέτοια ψυχική διαίρεση συνέβη επίσης κατά τη δημιουργία του πρώτου ανθρώπινου ζεύγους, καθώς από μία ψυχή έγιναν δύο.

Γιατί πουθενά δεν λέγεται ότι ο Δημιουργός εμφύσησε τη ζώσα του Πνοή και στην Εύα, αλλά ότι η Εύα προήλθε με σώμα και ψυχή από τον Αδάμ. “Ομως και σ’ αυτή τη δεύτερη ψυχή εμφυτεύθηκε ένα αθάνατο πνεύμα, με αποτέλεσμα από έναν άνθρωπο και από μία ψυχή να γίνουν δύο, οι οποίοι ωστόσο ήταν μία σάρκα και μία ψυχή.

Μια τέτοια διαίρεση της ψυχής γίνεται εύκολα αντιληπτή στα παιδιά του κάθε ζεύγους. Γιατί το γεγονός ότι η ψυχή των παιδιών προέρχεται τουλάχιστον εν μέρει από την ψυχή των γονέων τους, αποδεικνύεται από τη φυσιογνωμική ομοιότητα των παιδιών προς τους γονείς τους. Ότι σε αυτά είναι ψυχικά διαφορετικό σε σχέση με τους γεννήτορές τους, εκφράζεται σαν διαφορετικό και φυσιογνωμικά ό,τι όμως έχει ληφθεί από αυτούς, εκφράζεται σαν ομοιότητα μαζί τους και από αυτό το σημείο οι γονείς αναγνωρίζουν τα παιδιά τους.

Από αυτά τα παραδείγματα γίνεται φανερή και ευκολονόητη η διαιρετότητα της ψυχής. Η διαιρετότητα της ψυχής γίνεται ακόμη εμφανέστερη στον πνευματικό κόσμο, μέσα από άπειρα αξιοπερίεργα φαινόμενα.

“Οταν ο τρόπος με τον οποίο έζησε μία ψυχή στη Γη δεν συμφωνεί επαρκώς με το Ευαγγέλιο, αναγκαστικά εμφανίζεται στον πνευματικό κόσμο με πολυποίκιλα σχήματα τα οποία μπορεί να πηγαίνουν πίσω μέχρι και στις πιο αποκρουστικές μορφές ζώων. 0 λόγος είναι ότι η ψυχή κατά τη διάρκεια της γήινης ζωής της, κατασπατάλησε μία σημαντική ποσότητα από εκείνα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για την πλήρη διαμόρφωσή της.

Αυτά τα συστατικά στοιχεία λοιπόν λείπουν και ως εκ τούτου, η μορφή της ψυχής μετά τον αποχωρισμό της από το σώμα αναγκαστικά εμφανίζεται ως εξαιρετικά ατελής. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει σε πολλές ψυχές οι οποίες επιδίδονται υπερβολικά στο ένα ή το άλλο πάθος, αποκτώντας έτσι έναν υπερβολικό αριθμό από άχρηστα και ακατάλληλα για την ύπαρξή τους συστατικά στοιχεία.

Μόλις αυτές οι ψυχές αποχωριστούν το σώμα τους και εισέλθουν στον άλλο κόσμο, εμφανίζουν ένα μεγάλο αριθμό από τις πιο παράξενες και συνήθως αποκρουστικές εκφύσεις. Οι απείθαρχοι και οι ισχυρογνώμονες π.χ., επειδή αυτή η ιδιότητα εξακολουθεί να είναι ζωώδης, απαιτούν, ανάλογα με το βαθμό της ισχυρογνωμοσύνης τους, κέρατα.

Οι φιλήδονοι που ασχολούντο μόνο μετα γυναικεία γεννητικά όργανα, πολλές φορές είναι γεμάτοι από αυτά σε ολόκληρο το παρουσιαστικό τους, πράγμα που ισχύει αντίστροφα και για το γυναικείο φύλο.Εάν ο άνθρωπος έχει κάποιο ιδιαίτερο πάθος, αναγκαστικά θα αποτυπωθεί στην ψυχή του με την αντίστοιχη υπερβολή εκείνων των ειδικών στοιχείων που συνιστούν τη φύση του, τα οποία, σύμφωνα με την πνευματική Τάξη, δεν ανήκουν πλέον στην καθαρά ανθρώπινη μορφή της ψυχής.

Σε ορισμένους ανθρώπους παρόμοιες ανωμαλίες της ψυχής κάνουν την εμφάνισή τους ήδη στο φυσικό τους σώμα, κατά την περίοδο της γήινης ενσάρκωσης. Αυτό το πράγμα βέβαια δεν συμβαίνει πάντοτε, καθώς το φυσικό σώμα δεν είναι τόσο ευαίσθητο στην αφομοίωση ξένων συστατικών όπως είναι η ψυχή.

Η έκφραση των ξένων συστατικών στοιχείων ήδη κατά την ενσάρκωση, συμβαίνει μόνον εάν η ψυχή αποδεχτεί πολύ πρόωρα, ή ακόμη σαν συνέπεια των αμαρτιών των γονέων, ακατάλληλα συστατικά κατά την περίοδο όπου το σώμα εξακολουθεί να είναι δεκτικό και διαπλάσιμο.

Από τη μέχρι τώρα παρουσίαση ελπίζω να έγινε αρκετά εμφανές ότι η ψυχή όχι μόνο μπορεί να στερεοποιηθεί και να μετατραπεί σε ύλη, αλλά και ότι σαν στερεοποιημένη και πλέον ελεύθερη ψυχή, μπορεί να διαιρεθεί και πάλι. Προηγουμένως είπαμε ότι ολόκληρη ή στερεοποιημένη Γη ανήκει στην ψυχή του Σατανά.

Ωστόσο όχι μόνον η Γη αλλά και όλα τα υπόλοιπα κοσμικά σώματα, είναι φτιαγμένα από αυτή τη μοναδική ψυχή, η οποία διαλύθηκε σε αμέτρητες ψυχικές ενότητες, σχηματίζοντας αυτά τα κοσμικά σώματα. Το πνεύμα όμως δεν είναι δυνατόν να διαιρεθεί, αλλά παραμένει ενιαίο εκεί όπου τέθηκε απ αρχής σαν μια ενότητα, άσχετα εάν πρόκειται για μία μεγάλη ή μικρή ψυχή.

“Εστω και εάν η ψυχή του Εωσφόρου ήταν κάποτε τόσο μεγάλη, ωστόσο δεν μπορούσε να κατοικεί μέσα της παρά μόνον ένα πνεύμα. Και αυτό το ένα πνεύμα που έπεσε από δική του ευθύνη, δεν μπορεί να κατοικεί σε όλες τις αμέτρητες μεμονωμένες διαιρέσεις της κάποτε ενιαίας αρχέγονης ψυχής του. Η κατοικία του πνεύματός του περιορίζεται αποκλειστικά σ’ αυτή τη Γη που κατοικείτε εσείς. “Ολα τα υπόλοιπα κοσμικά σώματα, αν και μέρη αυτής της πρωταρχικής ψυχής, είναι ωστόσο ελεύθερα από την εγκατοίκηση του πνεύματός του.

Οι άνθρωποι των άλλων κοσμικών σωμάτων, αν και από φυσικού τους συνήθως είναι καλύτεροι από αυτούς της Γης, ωστόσο δεν μπορούν ποτέ να φθάσουν στο ύψος της Θέίκής εξομοίωσης, όπως τα παιδιά τούτης της Γης. Η Γη είναι ό τι πιο απομακρυσμένο και έσχατο σε σχέση με το Πνεύμα του Θεού, όμως ακριβώς γι αυτότο λόγο, σε περίπτωση βελτίωσης μπορεί να γίνει το πιο υψηλό και το πιο κοντινό στο Θεό.

Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο επέλεξα σαν Κύριός της αυτήν εδώ τη Γη για να γίνει το Θέατρο της μεγαλύτερης Ευσπλαχνίας Μου και πάνω στο έδαφός της έφτιαξα όλους τους Ουρανούς εκ νέου. Κάθε άνθρωπος που γεννιέται στη Γη, λαμβάνει ένα πνεύμα κατευθείαν από Εμένα και μπορεί να αποκτήσει την πλήρη πατρότητα του Θεού, εάν ακολουθήσει τη δεδομένη Τάξη.

Στα άλλα κοσμικά σώματα οι άνθρωποι λαμβάνουν το πνεύμα τους από αγγέλους. Γιατί κάθε άγγελος είναι ένα παιδί του Θεού και πρέπει να βαδίσει την οδό της σάρκας σ’ αυτή τη Γη, ακριβώς όπως τη βάδισα Εγώ ο “Ιδιος και όλοι οι αρχάγγελοι. Γι’ αυτό το λόγο ο κάθε άγγελος έχει τη δύναμη της δημιουργίας την οποία μπορεί να πάρει από το πλεόνασμα της αγάπης και του φωτός του.

“Ετσι μπορεί να τη θέσει μέσα στους εν γενέσει ανθρώπους των άλλων πλανητών, ώστε με αυτό τον τρόπο να αναθρέψει σαν Θεός παιδιά στο όνομά του. Αυτά τα παιδιά είναι ως εκ τούτου παιδιά των αγγέλων και όχι πραγματικά παιδιά που προέρχονται κατευθείαν από το Θεό. Ωστόσο μπορούν κι αυτά να γίνουν πραγματικά παιδιά του Θεού, εάν δεχτούν να ενσαρκωθούν σ’ αυτή τη Γη. “Οπως βλέπετε, από τη μία πλευρά αποτελεί ένα μεγάλο μειονέκτημα για τα παιδιά αυτής της Γης ότι μένουν τόσο κοντά στο πιο καταχθόνιο από όλα τα πνεύματα, γεγονός που τους δημιουργεί πολύ μεγάλες δυσκολίες.

Από την άλλη όμως έχουν το ασύγκριτο πλεονέκτημα ότι έχοντας λάβει ένα δυνατό πνεύμα κατευθείαν από το Θεό, μπορούν με πολύ μεγάλη ευκολία, φθάνει να το Θέλουν, να καταπολεμήσουν την κακία του πονηρού, ώστε να γίνουν έτσι πραγματικά παιδιά του Θεού.

Εδώ θα μπορούσε κανείς να αντικρούσει, από πού προήλθαν τα πνεύματα των ανθρώπων στους άλλους πλανήτες τον καιρό που αυτή η Γη δεν εκατοικείτο ακόμη από ανθρώπους. Και μάλιστα τη στιγμή που μπορεί να υποτεθεί με βεβαιότητα, ότι υπάρχουν άλλα πολύ παλαιότερα κοσμικά σώματα, και ιδιαίτερα ήλιοι, οι οποίοι σίγουρα Θα είχαν ανθρώπους αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια πριν από τη Γη.

Σε μια τέτοια αοθενική ένσταση, δεν μπορεί κανείς παρά να δώσει μια ανάλογη απάντηση: Αυτά τα κατά πολύ παλαιότερα κοσμικά σώματα κατ’ αρχάς, όπως είπαμε, προέρχονται από μία και μοναδική ψυχή.

Κατά δεύτερον, όσο μεγαλύτερο γίνεται ένα φυτό, τόσο περισσότερο χρόνο χρειάζεται μέχρι να φέρει καρπούς. Φυτέψτε στη γη ταυτόχρονα ένα σπυρί σιτάρι και ένα βελανίδι, και Θα δείτε ποιος σπόρος Θα φέρει νωρίτερα τον καρπό του! 0 σπόρος του σιταριού θα αυτοαναπαραχθεί μέσα σε λίγους μήνες, ενώ για το βελανίδι θα χρειαστούν αρκετά χρόνια.

Τα εγχυματογενή ζωάρια, μπορούν σε ένα λεπτό να βιώσουν μερικές εκατοντάδες γενεές, ενώ ο ελέφαντας εγκυμονεί το μικρό του για δύο χρόνια; μέχρι δε να γίνει ικανός για αναπαραγωγή, απαιτούνται πάνω από είκοσι χρόνια.

Αναλογιστείτε λοιπόν τη διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στα εγχυματογενή και τον ελέφαντα. Πόσες γενεές από εγχυματογενή Θα πρέπει να μετρήσει μία γενεά ελεφάντων; Εχω τη γνώμη λοιπόν ότι αυτό το παράδειγμα είναι αρκετά χειροπιαστό. “Ετσι Θα κατανοήσετε το γεγονός ότι εάν και ένας αρχέγονος ήλιος είναι μερικά 10⁶⁰ εκατομμύρια γήινα χρόνια παλαιότερος απ’ ό,τι η Γη, η οποία με τη σειρά της υπάρχει εδώ και μερικά 10³⁰ εκατομμύρια χρόνια, ωστόσο Θα ωριμάσει τους καρπούς του κατά το αντίστοιχο μέτρο αργότερα, δεδομένου ότι είναι πολύ μεγαλύτερος από εκείνη.

“Οσο γι’ αυτό το θέμα, σας πληροφορώ ότι έχει υπολογιστεί από Εμένα τον ‘ίδιο με μεγάλη ακρίβεια. “Εχω προβλέψει έτσι ώστε να μπορούν οι καρποί όλων των κοσμικών σωμάτων να Φθάσουν στην κατάλληλη ωρίμανση που πρέπει να αποκτήσουν, μέχρι τότε που το κεντρικό σημείο της πνευματικής Δημιουργίας θα έχει εξελιχθεί τόσο πολύ, ώστε να μπορεί να εμφυτεύσει το πνευματικό του ζωτικό πλεόνασμα στους καρπούς των άλλων κοσμικών σωμάτων.

Είναι αλήθεια ότι π.χ. πάνω στο γνωστό σας αρχέγονο κεντρικό ήλιο Ούρκα (Regulus, το κεντρικό άστρο στον αστερισμό του Λέοντα σ.τ.μ.) υπήρχαν ανθρώπινα όντα πριν η Γη σας αποκοπεί από τον “Ηλιο της. Εκείνα όμως τα ανθρώπινα όντα έχουν μία εντελώς διαφορετική διάρκεια ζωής απ ό τι οι άνθρωποι της Γης.

Γιατί όταν ένας άνθρωπος του Ούρκα έχει συμπληρώσει μόλις μία διάρκεια ζωής από δέκα χρόνια Ούρκα, τότε είναι ήδη μεγαλύτερος απ ό,τι ολόκληρη η Γη Από αυτό το γεγονός βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι οι πρωτογέννητοι εκείνου του κοσμικού σώματος μπορούν να υπάρχουν μέχρι και σήμερα, καθώς και ότι μερικοί που γεννιούνται σήμερα, Θα ζουν για όσο καιρό ακόμη Θα υπάρχει η Γη.

Απ’ όλα αυτά προκύπτει επίσης εύκολα το συμπέρασμα ότι το θέμα του χρόνου ξεπερνιέται με μεγάλη ευκολία, καθώς όλοι οι άγγελοί Μου, συμπεριλαμβανομένου και Εμένα του “Ιδίου, έχουμε ήδη περάσει μέσα από το δρόμο της σάρκας.

“Ετσι μπορούν εδώ και πολύ καιρό, σαν πραγματικά παιδιά Μου, να παίρνουν από το μεγάλο πλεόνασμα της ζωής τους και να το εμφυτεύουν στα παιδιά των άλλων κοσμικών σωμάτων. Από τα προαναφερθέντα είναι πλέον ολοφάνερο για τον καθένα που έχει φως και πνεύμα, ότι κατά πρώτον η ψυχή είναι διαιρετή, ιδιαίτερα μάλιστα η αρχέγονη ψυχή του πρωτόπλαστου πνεύματος.

Και κατά δεύτερο, ότι η Γη είναι το μόνο τμήμα αυτής της αρχέγονης ψυχής το οποίο κατοικείται από αυτό το αρχέγονο πνεύμα. Στη συνέχεια Θα δούμε τον τρόπο με τον οποίο συντελείται η διαίρεση της ψυχής, καθώς και το πώς από τη μία ψυχή αποσπάται διαρκώς ένας αμέτρητος αριθμός καινούργιων ψυχών.

(24 Μαρτίου 1847)

Ο νόμος της διαίρεσης της ψυχής

Στην παρουσίαση του ορυκτού και του φυτικού βασιλείου, είδαμε πώς αναδύονται ακατάπαυστα από τη γη αμέτρητα ευφυή συστατικά στοιχεία.

Επίσης είδαμε το πώς γίνεται η σύμμειξη και η ενοποίησή τους, σύμφωνα με την τάξη που επιβάλλεται από τη Θέληση εκείνων των πνευμάτων που έχουν επιφορτιστεί με ένα τέτοιο έργο.

Παραπέρα είδαμε πως οτιδήποτε προβάλλει στη Γη με οποιαδήποτε μορφή, κατά κάποιον τρόπο είναι μέρος της ψυχής του Σατανά.

“Ετσι όλα αυτά δεν χρειάζεται να επαναληφθούν. Αυτό όμως που Θα κάνουμε εδώ είναι μία σπάνια και αξιοσημείωτη προσθήκη.

Αυτή η διαίρεση (πράγμα που σίγουρα Θα σας φανεί κάπως αινιγματικό), γίνεται με βάση ένα μυστικό νόμο.

0 νόμος αυτός Θα μπορούσε κατά κάποιον τρόπο να χαρακτηριστεί σαν θέίκή πολιτική, βάσει της οποίας ο Σατανάς αναγκάζεται να γίνει ο βασικός πρωτεργάτης της.

Εκείνο που βασικά επιθυμεί ο Σατανάς είναι να απελευθερώσει την ψυχή του με την ίδια του τη δύναμη και να της δώσει την παλαιά της έκταση. Γι’ αυτό το λόγο, η ψυχή του που αποτελείται από συμπιεσμένα ειδικά γήινα συστατικά στοιχεία, βρίσκεται σε μία κατάσταση διαρκούς καύσης.

Με τη διαρκή καύση επιδιώκει να μετατρέψει τη φαινομενική ύλη σε λεπτή ουσία. Του επιτρέπεται βέβαια να καταβάλλει αυτή την προσπάθεια, αλλά κάτω από το διαρκή περιορισμό της συγκεκριμένης τάξης που πρέπει να ακολουθηθεί. Για την εκπλήρωση των σκοπών αυτής της τάξης, έχει φτιαχτεί ολόκληρος ο οργανισμός της Γης με τέτοιο τρόπο, ώστε το κακό πνεύμα είναι αναγκασμένο να είναι διαρκώς ενεργό,επενδύοντας εκεί μέσα όλη του την επιμονή.

Πραγματικά βρίσκεται σε μία τέτοια κατάσταση παραφροσύνης, που έχει την ψευδαίσθηση ότι με τη δραστηριότητά του κοντεύει να ελευθερώσει σχεδόν ολόκληρη την ψυχή του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο σπρώχνει ασταμότητα όλα τα ψυχικά συστατικά στοιχεία από το εσωτερικό της Γης προς τα έξω.

Μέσα στη φρενίτιδά του όμως, δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτά τα συστατικά στοιχεία περισυλλέγονται από τα δυνατά πνεύματα και τακτοποιούνται έτσι ώστε να χρησιμεύουν σαν σώματα σε καινούργιους και ολοκληρωμένους ανθρώπους. Βέβαια τα συστατικά που έρχονται από εκεί, είναι εντελώς διαβολικής φύσης και κακοήθη ως τον πυρήνα τους. Γι’ αυτό πρέπει να ανελιχθούν μέσα από μία τεράστια κλίμακα όντων, ώστε να υποστούν τις ανάλογες ζυμώσεις, μέχρι να καταστούν ικανά για να χρησιμοποιηθούν στη σύσταση μίας ανθρώπινης ψυχής, αποτελώντας ένα τμήμα της.

Το διαβολικό αυτών των συστατικών φαίνεται ξεκάθαρα στη φύση των πολυάριθμων όντων που προηγούνται του ανθρώπου. Παρατηρήστε π.χ. τη δηλητηριώδη φύση σχεδόν όλων των μετάλλων, το δηλητήριο των φυτών ή το δηλητήριο των ζώων, τη φοβερή οργή ιδίως των άγριων Θηρίων και την τρομακτική πανουργία των δηλητηριωδών ερπετών και Θα σας γίνει ολοφάνερη η διαβολική κακοήθεια που διέπει αυτά τα όντα.

Μια τέτοια κακία εκδηλώνεται ακόμη και στους ανθρώπους, πολλές φορές μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε ανάμεσα σε κάποιους ανθρώπους και τον άρχοντα του σκότους να μην υπάρχει παρά ελάχιστη ή και καθόλου διαφορά.

Αυτή η καθαρά διαβολική κακία υπόκειται σε μία νέα ζύμωση όταν της προστεθεί το ισχυρότατο συστατικό που είναι ο Λόγος του Θεού. Μετά από μία τέτοια ζύμωση, το κακό μετριάζεται καθώς μεταλλάσσεται βαθμιαία σε μία φύση καθαρά ουράνια, πράγμα που όπως καταλαβαίνετε δεν συντελείται αυτοστιγμής.

Τα συστατικά που σχηματίζουν την ψυχή του ανθρώπου αποκτούν μία καθαρά ουράνια φύση όταν διαπερνούνται από το πνεύμα, παραμένοντας ωστόσο μέσα στο σώμα. Αλλά το σώμα δηλαδή η σάρκα του ανθρώπου, εξακολουθεί σε όλα της τα μέρη να είναι εγωιστική και κακοήθης, δηλαδή διαβολική ακόμη.

Γι αυτό το λόγο είναι απαραίτητο για τη σάρκα να υποστεί μία σειρά από ταπεινωτικές δοκιμασίες, μέχρις ότου μπορέσει σιγά-σιγά να αποτελέσει ένα ομοιογενές μέρος τής πριν από καιρό κεκαθαρμένης ψυχής. Για να συμβεί αυτό, είναι απαραίτητο να πεθάνει το σώμα, ή πιο σωστά να διαλυθεί σε μικρά μέρη, τα οποία με τη σειρά τους Θα γίνουν σκουλήκια, τα οποία επίσης πεθαίνουν ώστε να διαλυθούν σε αμέτρητα εγχυματογενή ζωάρια.

Τα εγχυματογενή με τη σειρά τους Θα περάσουν μέσα από το βασίλειο των φυτών. Τα φυτά πάλι αποσυντίθενται μέσα από διάφορες διαδικασίες. Μερικά αποσυντίθενται μέσα στη γη, άλλα στη φωτιά και άλλα μέσα στο στομάχι των ζώων και αυτή η διαδικασία συνεχίζεται μέχρι να απελευθερωθεί και το τελευταίο ατομικό σωματίδιο.

Η όλη διαδικασία απαιτεί για κάποιους ανθρώπους μερικούς αιώνες. “Ομως για κάποιους άλλους, οι οποίοι είναι τόσο ματαιόδοξοι ώστε να αγαπούν τη σάρκα τους, απαιτούνται αρκετές χιλιάδες χρόνια μέχρι να διαλυθεί και να απελευθερωθεί πλήρως και το τελευταίο μέρος του σώματός τους.

Βέβαια πάντα μένει ένα μικρό μέρος από το κάθε σώμα που δεν διαλύεται ποτέ και το οποίο συνιστά την καθαρά διαβολική μαγιά. Η μαγιά αυτή θα παραμείνει αδιάλυτη για όλους τους αιώνες, καθώς συνιστά την ουσιαστική ιδιοκτησία του Σατανά, για να του χρησιμεύει σαν ένα μόνιμο σώμα. Οτιδήποτε όμως υπάρχει σ’ αυτό σαν ψυχική ουσία, όσο ελάχιστη και εάν είναι, Θα του αφαιρεθεί και Θα ενσωματωθεί στην καθαυτό ψυχή του ανθρώπου.

Κι έτσι σιγά-σιγά Θα αναστηθεί ολόκληρη η ψυχή του Σατανά μέσα σε πολλούς ανθρώπους, όπου ο κάθε ένας από αυτούς Θα είναι πολύ πιο ολοκληρωμένος απ’ ό,τι η πρώην μεγάλη αρχέγονη οντότητα. Προκειμένου η κάθε ψυχή να γίνει καθ’ ομοίωση του Θεού, εμφυτεύεται στην κάθε μία ένα νέο πνεύμα από το Θεό.

Με αυτό τον τρόπο μπορεί να γίνει ένα εντελώς νέο πλάσμα, το οποίο αναπλάθεται εκ Θεμελίων από τη Φωτιά της Θεϊκής Αγάπης και αυτό αποτελεί τη νέα Δημιουργία.Ενώ η παλαιά Δημιουργία Θα βυθιστεί μέσα στην ίδια της τη σκόνη και στη διαρκώς αυξανόμενη αδυναμία της. Και καθώς Θα αποσκληρυνθεί, Θα αποτελέσει το υπόβαθρο και το υποπόδιο της νέας.

(26 Μαρτίού 1847)

Η επιστροφή και η λύτρωση του Σατανά

Εφόσον λοιπόν τα πράγματα έχουν έτσι, τότε κανείς Θα μπορούσε να πει ότι η ελπίδα για βελτίωση του πρώτου εκπεσόντος πνεύματος και των βοηθών του φαίνεται πολύ περιορισμένη, αφού το βδελυρότερο μέρος της ψυχής του Θα παραμείνει πίσω σαν ακάθαρτο υπόβαθρο όλης της ύλης, αποτελώντας τη βάση μιας νέας Δημιουργίας.

Γιατί μέσα σ’ αυτή την ακάθαρτη Γη Θα παραμείνει φυλακισμένο και το πνεύμα του, εφόσον κανένα πνεύμα δεν μπορεί να εγκαταλείψει την ψυχή του, είτε αυτή είναι ουσία είτε ύλη.

Εδώ συμφωνώ κι Εγώ, ότι όσον αφορά τη βελτίωση και τη λύτρωση αυτού του πνεύματος και των βοηθών του, τα πράγματα είναι όντως δύσκολα! Βέβαια εξακολουθεί να υπάρχει μία σπίθα δυνατότητας, αλλά αυτή η σπίθα είναι τόσο μικρή, ώστε θα ήταν σχεδόν αδύνατο να γίνει ορατή, ακόμη και με ένα ισχυρότατο μικροσκόπιο. Μια τέτοια δυνατότητα Θα φανεί μετά από μία κύρια δοκιμασία που Θα περάσει αυτό το πνεύμα, όπου θα διαπιστώσει ολοφάνερα ότι του έχει αφαιρεθεί ολόκληρη η ψυχή του και έχει τιροσχωρήσει στη λαμπρότητα του Θεού.

Εκείνο τον καιρό, σε ολόκληρη την απεραντοσύνη δεν θα υπάρχει πια κανένας ήλιος και καμία γη, γιατί όλα τα ορατά σώματα Θα έχουν ήδη ελευθερώσει όλους τους κρατουμένους τους κι έτσι δεν Θα υπάρχει πουθενά καμία ύλη εκτός από την πνευματική ενός νέου Ουρανού και μίας νέας Γης. Η παλιά Γη Θα συρρικνωθεί, όπως συρρικνώνεται ένα μήλο που σαπίζει και που στο τελευταίο στάδιο της σήψης αποξηραίνεται, έχοντας χάσει όλους τους χυμούς του.

Αυτό Θα είναι όλο κι όλο που Θα απομείνει από ολόκληρη την ύλη, δηλαδή η τελευταία ακαθαρσία που θα αποτελείται από πραγματικά σατανικά, εντελώς κακοήθη’χικά συστατικά στοιχεία, τα οποία δεν Θα εγκαταλειφθούν από το πνεύμα του Σατανά και των υπηρετών του. Το να σας καθορίσω το πότε ακριβώς θα συμβεί αυτό δεν Θα ωφελούσε κανέναν. Γιατί πάνω σ αυτή τη φυσική Γη δεν πρόκειται κανείς να το βιώσει, ενώ στον Πνευματικό Κόσμο κανένα ολοκληρωμένο πνεύμα δεν Θα νοιάζεται γιατο τι έχει γίνει με τα απορρίματα.

“Οπως και σ’ αυτό τον κόσμο, μέσα σε ένα εκατομμύριο ανθρώπων δεν θα βρεθεί ούτε ένας ο οποίος Θα φοβάται και θα ανησυχεί για το τι απέγιναν τα περιττώματα που εξήλθαν από το σώμα του πριν από τριάντα χρόνια, αν και κείνα τα απορρίματα Θα ήταν κατά πολύ καλύτερα από τα άλλα. Εκείνο που θα συμβεί είναι το εξής: αυτό το πνεύμα μαζί με το σκληρότατο περίβλημα που αποτελείται από τα απορρίματά του, Θα εκσφενδονιστεί στον αχανή χώρο της απεραντοσύνης και η πτώση του δεν Θα έχει τέλος.

Και στο κατώτατο βάθος του βάθους της πτώσης του, Θα πέσει στη Θάλασσα της οργής. Εκεί Θα βυθίζεται ολοένα περισσότερο και Θα βρίσκει διαρκώς μεγαλύτερα μαρτύρια, καθώς Θα καταποντίζεται όλο και περισσότερο στην αυξανόμενη σφοδρότητα της απύθμενης Θάλασσας της οργής, η οποία δεν έχει τέλος.

Αν και αυτή η θάλασσα της οργής είναι το πιο πύρινο πυρ, ωστόσο δεν Θα μπορέσει να διαλύσει την κατοικία του και τότε θα γίνει έτσι όπως είναι γραμμένο: «”Ολη η κακία βυθίστηκε στην αιώνια άβυσσο, η οποία την κατάπιε για πάντα και έτσι δεν θα ξαναϋπάρξει πουθενά κακία σε ολόκληρη την απεραντοσύνη». Για όσον καιρό όμως Θα εξακολουθεί να υπάρχει η Γη, δίδεται σε κάθε πνεύμα η δυνατότητα να χαράξει το δρόμο της μετάνοιας, της ταπεινότητας και της καλυτέρευσης -ακόμη και στο χειρότερο απ’ όλα τα πνεύματα.

Μόλις όμως λήξει αυτός ο χρόνος, τότε Θα πάψει να υπάρχει και η δυνατότητα της επιστροφής, για πάντα. Βέβαια αυτό Θα πάρει πάρα πολύ χρόνο μέχρι να γίνει, δηλαδή μέχρις ότου απελευθερώσει η Γη όλους τους κρατουμένους της, δεδομένου ότι εξακολουθεί να είναι ένας όγκος σημαντικού  μεγέθους.

Θα παρέλθουν ακόμη αρκετά εκατομμύρια χρόνια μέχρις ότου η Γη να περάσει την τελευταία της δοκιμασία μέσα στο πυρ του “Ηλιου. Οτιδήποτε μπορέσει να διαλυθεί έστω και εκεί, θα μπορέσει να αποκτήσει την ελευθερία του. Οτιδήποτε όμως δεν μπορέσει να διαλυθεί ούτε καν από τη Φωτιά του “Ηλιου, οτιδήποτε δεν ρευστοποιηθεί μέσα σ’ αυτό το πυρ, Θα παραμείνει για πάντα ακαθαρσία, αποτελώντας τη φυλακή του πιο κακοήθους πνεύματος -και αυτός Θα είναι ο τελικός και αιώνιος Θάνατός του.

Μια και μέχρις εδώ αναφέραμε ορισμένα πράγματα σχετικά με το πιο καταχθόνιο απ’ όλα τα πνεύματα, του οποίου η φυλακή βρίσκεται εδώ στη Γη, αν και δεν σας είναι χρήσιμο σε τίποτα, ωστόσο ίσως θα ήταν ενδιαφέρον να μάθετε σε ποιο σημείο του σώματος της Γης βρίσκεται ο καθαυτό χώρος διαμονής του κακοηθέστατου πνεύματος.

Το να σας δείξω το ακριβές σημείο της διαμονής του, δεν παρουσιάζει καμία ιδιαίτερη δυσκολία, καθώς δεν χρειάζεται παρά να σας οδηγήσω στο κέντρο της Γης, όπου βρίσκεται η κατοικία του. Αυτό το κέντρο δεν είναι βέβαια η καρδιά, ούτε και κάποιο από τα υπόλοιπα ζωτικά της όργανα. “Ολα τα εσωτερικά όργανα αποτελούνται όπως και καθετί άλλο από ψυχές, οι οποίες ωστόσο δέχονται εν μέρει την επίδραση του καταχθόνιου πνεύματος.

“Ομως αυτές οι ψυχές επηρεάζονται επίσης (και μάλιστα πάντοτε κατά το μεγαλύτερο ποσοστό), από τα καλά πνεύματα, τα οποία κατ’ αυτό τον τρόπο μετριάζουν και περιορίζουν την επίδραση του κακού.

Ο τόπος διαμονής του κακού πνεύματος, είναι το πραγματικό σκληρότατο κεντρικό σημείο της Γης. Αυτό το κέντρο δέχεται τη συνολική πίεση από όλα όσα υπάρχουν στη Γη, ώστε να περιορίζεται η δυνατότητα των κινήσεών του σε σημαντικό βαθμό και να μην μπορεί να την καταστρέψει. Γιατί, εάν του άφηνε κανείς έστω και την παραμικρή ελευθερία, σε μια στιγμή Θα κατέστρεφε όχι μόνο τη Γη αλλά και ολόκληρο το φυσικό σύμπαν.

Η οντότητα αυτή διαθέτει μια απερίγραπτη δύναμη και μπορεί να κρατηθεί μόνο με τα βαρύτερα δυνατα δεσμά, τα οποία μπορούν να σφυρηλατηθούν μονάχα από Εμένα, που είμαι ο Κύριος.

“Ομως όσο σφιχτά και εάν είναι δεμένος, ωστόσο ποτέ δεν παραλείπει να δηλητηριά ζει με την πνοή του τα ευφυή συστατικά που ανέρχοντα προς την επιφάνεια της Γης.

Η πνοή του έχει αρκετή δύναμη ώστε να εμφυτεύει το Θάνατο σε όλα τα ψυχικά συστατικά στοιχεία.

“Ολα τα πλάσματα της Γης φέρουν μέσα τους το θάνατο. Καθετί το οργανικό μπορεί να καταστραφεί και κάθε μορφή ύλης έχει την ικανότητα να επιφέρει το Θάνατο και την καταστροφή.

“Ολα αυτά προέρχονται από την πνοή της θέλησης του κάκιστου, του οποίου η κακοήθεια είναι τόσο απερίγραπτη, ώστε δεν Θα είστε ποτέ σε θέση να σχηματίσετε την παραμικρή ιδέα γι’ αυτήν.

Γιατί έστω και η παραμικρή ιδέα της πραγματικής κακίας αυτού του πνεύματος, θα ήταν τόσο θανατηφόρα, ώστε κανένας άνθρωπος δεν Θα μπορούσε να τη συλλάβει και να παραμείνει ζωντανός. Και εάν Εγώ σας έδινα την παραμικρότερη περιγραφή της πραγματικής κακίας του, τότε Θα μένατε νεκροί από την πρώτη στιγμή.

Γιατί όλα όσα ακούσατε μέχρι τώρα σχετικά με αυτό το πνεύμα δεν είναι παρά μία απόμακρη, αχνή σκιά της πραγματικής εικόνας του, η οποία καλύπτεται χάρη στην ευσπλαχνία Μου. Ωστόσο είναι αρκετά για να μάθετε εκείνα που πρέπει να γνωρίζετε. Μία στενότερη γνωριμία με αυτό το όν Θα ήταν καταστροφική.

Την αδυσώπητη ασπλαχνία και την αποτρόπαιη, φρικτή κακία της οντότητάς του μπορείτε να την παρατηρήσετε σε ορισμένα φαινόμενα που συμβαίνουν στην επιφάνεια της Γης, τα οποία ωστόσο δεν αποτελούν παρά αμυδρή σκιαγραφία της πραγματικής κακίας του. Παρατηρήστε π.χ. τα ισχυρά δηλητηριώδη φυτά των τροπικών χωρών, τα οποία δεν μπορεί κανείς να τα πλησιάσει για να τα καταστρέψει. Γιατί όποιος θα πλησίαζε ένα τέτοιο δέντρο ή φυτό, έστω για λίγες ώρες, Θα έβρισκε το σίγουρο θάνατο.

Και όμως, ένα τέτοιο φυτό δεν εμπεριέχει παρά ένα απειροελάχιστο ευφυές συστατικό στοιχείο, το οποίο προέρχεται από το εγγύς περιβάλλον του χώρου διαμονής του κακού πνεύματος και το οποίο, ανερχόμενο στην επιφάνεια της εισέρχεται στην τάξη ενός τέτοιου δένδρου.

Με την παρατήρηση ενός τέτοιου φυτού, το οποίο εκτός από τον ίδιο του τον εαυτό δεν ανέχεται κανένα άλλο είδος ζωής, μπορεί καθένας να βγάλει ένα αμυδρό και συγκαλυμμένο συμπέρασμα για την πραγματική κακία του Σατανά.

Σχετικά μ’ αυτό το Θέμα Θα ήταν επίσης πολύ διδακτική και η παρατήρηση μιας τίγρης. Αυτό το ζώο δεν διαθέτει παρά ένα υπεραπειροελάχιστο συστατικό στοιχείο από τη σφαίρα των ψυχικών συστατικών του τόπου διαμονής του κάκιστου πνεύματος.

Εν τούτοις, ένα τέτοιο στοιχείο αρκεί για να το μετατρέψει στο πιο αιμοσταγές τετράποδο. Γιατί αυτό το ζώο είναι πονηρό, δεν νιώθει φόβο και δεν δείχνει οίκτο για κανέναν που Θα βρεθεί στο δρόμο του.

Παρόμοια λειτουργούν επίσης τα φίδια, τα οποία όταν πεινούν επιτίθενται σε οτιδήποτε βρεθεί μπροστά τους. Ακόμη και μια πέτρα που πέφτει από ψηλά, δεν έχει επιείκεια για τίποτα και κανέναν. Με τυφλή, Θανατηφόρα οργή μετατρέπει σε συντρίμμια ό,τι συναντήσει στο πέρασμά της.

Από κάτι τέτοια παραδείγματα διαφαίνεται μια ελάχιστη ιδέα της ανελέητης οργής του πιο καταχθόνιου από όλα τα πνεύματα. Λόγω της βλαβερότητας του τόπου της διαμονής του, δεν Θέλω να σας τον περιγράψω περισσότερο. Αρκεί να γνωρίζετε το πού, πώς και το γιατί. “Ετσι στη συνέχεια αντί να κάνουμε μία στενότερη γνωριμία με αυτό το πνεύμα, ας στραφούμε καλύτερα σε μερικά σημαντικά και χρήσιμα πράγματα αυτής της σφαίρας.

(27 Μαρτίου 1847)

Η οντότητα και τα ονόματα του Σατανά

Σίγουρα Θα σας έχει τύχει ν’ ακούσετε ή να διαβάσετε για το Σατανά πως είναι γνωστός με διάφορα ονόματα. Όπως επίσης Θα έχετε συναντήσει παράλληλα με αυτόν να γίνεται αναφορά σε ένα σωρό ομόίδεάτες του, οι οποίοι αποκαλούνται «διάβολοι».

Μ’ αυτή την ευκαιρία Θέλω να σας δώσω μία ακριβή εξήγηση γιατο πώς το κάκιστο πνεύμα απέκτησε τις διάφορες επωνυμίες του, καθώς και ποιοι είναι ουσιαστικά οι διάβολοι.

«Σάτανα», «Σατανάς» , «Λεβιάθαν», «Βελζεβούλ», «Γωγ», «Μαγώγ», «”Οφις», «Δράκος», «το ζώο της αβύσσου», «Εωσφόρος» κ.ά., είναι ονόματα που αναφέρονται σ’ αυτόν, χαρακτηρίζοντάς τον ποικιλοτρόπως. Το αρχικό και ουσιαστικό όνομα που απέδιδε την ιδιότητά του ήταν «Εωσφόρος» ή «ο φέρων το φως».

Η «Σάτανα» ήταν κατά κάποιο τρόπο ο αντίθετος πόλος απέναντι στη Θεότητα. Σαν Σάτανα, αυτή η οντότητα ήταν τοποθετημένη απέναντι στο Θεό όπως η γυναίκα απέναντι στον άνδρα.

Η Θεότητα Θα εμφύτευε μέσα στην οντότητά της τις απειράριθμες αιώνιες Ιδέες Της, προκειμένου να ωριμάσουν μέσα στο συγκεντρωμένο φως της. Μέσα από αυτή τη διαδικασία Θα προέκυπτε από το φως αυτής της οντότητας μία οντογονία απόλυτης καθαρότητας.

Σαν αποτέλεσμα, ολόκληρη η απεραντοσύνη Θα αποκτούσε αέναα όλο και περισσότερους κατοίκους, που Θα προέρχονταν από αυτό ακριβώς το φως. Γιατί στην απεραντοσύνη του χώρου, υπάρχει αρκετός χώρος για άπειρες οντότητες και όλες οι αιωνιότητες του χρόνου δεν θα έφταναν ποτέ να γεμίσουν το χώρο έτσι ώστε να υπάρξει συνωστισμός.

Αλλά όπως γνωρίζετε, επειδή εκείνο το πνεύμα είχε έναν τόσο απέραντα υψηλό προορισμό, δηλαδή να είναι ένας δεύτερος Θεός δίπλα σε Εμένα, έπρεπε να περάσει μία δοκιμασία της ελευθερίας της Θέλησής του που να είναι αντίστοιχη με τον προορισμό του. “Οπως γνωρίζετε, απέτυχε στη δοκιμασία, γιατί θέλησε να ανυψωθεί πάνω από τη Θεότητα και να την υποτάξει. 0 πόλεμος για την πρωτοκαθεδρεία λοιπόν, ήταν η πρώτη εξέγερση αυτού του πνεύματος εναντίον της Θεότητας.

Επειδή όμως δεν κατάφερε να πείσει τη Θεότητα να του παραδώσει τα πρωτεία και να υποταχθεί πλήρως σε αυτό, άναψε ο Θυμός του και Θέλησε να την καταστρέψει. Και σίγουρα δεν του έλειπε η δύναμη για να επιτύχει το σκοπό του, εάν η Θεότητα, χάρη στην αιώνια Σοφία Της, δεν είχε φροντίσει την κατάλληλη στιγμή να φυλακίσει όλα τα τμήματα αυτού του στασιαστή. Βέβαια ακούγεται κάπως αινιγματικό ότι δηλαδή σε αυτό το πνεύμα ενυπήρχε μια τέτοια δύναμη, που να μπορεί να αντιμαχηθεί με επιτυχία την αιώνια Θεότητα, ώσπου Αυτή να υποχρεωθεί να υποχωρήσει μπροστά στη δύναμή του και τελικά να γίνει δέσμια υπό την πλήρη κυριαρχία του.

Αυτό θα σήμαινε να παραμείνει άπραγη για όλες τις αιωνιότητες, πράγμα που ισοδυναμεί με την καταστροφή της Θεότητας. Η όλη υπόθεση Θα γίνει πιο κατανοητή εάν λάβει κανείς υπόψη του ότι η Θεότητα έθεσε κατά κάποιο τρόπο μέσα σε αυτό το πνεύμα ένα τέλειο δεύτερο Εγώ, το οποίο, αν και δημιουργημένο μέσα στο χρόνο, ωστόσο είχε τεθεί σε όλους τους χώρους της απειροσύνης σαν ισοδύναμο της Θεότητας.

Αυτό το πνεύμα, στο οποίο η Θεότητα είχε συγκεντρώσει το φως Της, είχε εξαπλωθεί σε ολόκληρη την απεραντοσύνη όπως και η “Ιδια η Θεότητα. Ως εκ τούτου Θα είχε αντίστροφα τη δυνατότητα να παγιδεύσει τη Θεότητα, καθιστώντας την ανενεργή. Μόνο που με τις εγωιστικές του σκέψεις αφυπνίστηκε μέσα του η ματαιοδοξία και η φιλαρέσκεια για το ίδιο του το φως, για το απέραντο μεγαλείο και τη δύναμή του. Μέσα σε μια τέτοια κατάσταση εγωπάθειας και αυταρέσκειας, ξέχασε την παλαιά Αιώνια Θεότητα, και πήρε φωτιά, συνεπαρμένος από τη ματαιοδοξία του.

Αυτή η στάση επέφερε μια αποσκλήρυνση και ακινητοποίηση της οντάτη τάς του. Τότε η Θεότητα την έπιασε σε όλα της τα μέρη και της φαίρεσε όλα τα συστατικά της όντα. Από αυτά έφτιαξε κσσμικά σώματα διάσπαρτα σε ολόκληρη την απεραντοσύνη. Στη συνέχεια, περιέβαλε το πνεύμα αυτής της μεγάλης του ψυχής με τα ισχυρότερα δυνατά δεσμά και το εξόρισε στα βάθη της ύλης.

Σ αυτή την κατάσταση αυτό το πνεύμα δεν ονομάζεται πια «Σάτανα» αλλά «Σατανάς», επειδή κατά κάποιο τρόπο από μόνο του απέκλεισε τον εαυτό του από την αιώνια Θεία Τάξη.

Το όνομα αυτό σημαίνει: ίδιος πόλος με τη Θεότητα. Όπως γνωρίζετε όμως, οι ίδιοι πόλοι ποτέ δεν έλκονται, αλλά πάντοτε απωθούν ο ένας τον άλλο. Στην όμοια λοιπόν πολικότητα και στην αναγκαστική απώθηση που δημιουργείται βρίσκεται η αιτία που αυτό το ον είναι ως προς τα πάντα το πλέον απομακρυσμένο και αντίθετο στη Θεότητα.

Η απομάκρυνσή του είναι η αιτία για την ακατονόμαστη κακία του. ‘Ετσι λοιπόν γνωρίζετε γιατί μεταξύ άλλων τιτλοφορείται και με το όνομα «Σατανάς». Με την έκφραση «Λεβιάθαν», έγινε απλά μία προσπάθεια να χαρακτηριστεί η δύναμη και η εξουσία του, γι’ αυτό του δόθηκε το όνομα ενός Θαλάσσιου τέρατος που ζούσε κάποτε στη Γη. Αυτό το θαλάσσιο τέρας ήταν το πιο μεγάλο, το πιο δυνατό, καθώς και το πιο ακατάβλητο ζώο που έβγαλε ποτέ η Γη.

Το μέγεθός του ήταν όσο μία ολόκληρη χώρα και η όψη του ήταν σαν ενός γιγαντιαίου δράκου. Είχε μία τέτοια δύναμη, ώστε στα σπλάχνα του μπορούσε να αντέχει μία δυνατή φωτιά, χωρίς να του προκαλεί οποιαδήποτε βλάβη, ακόμη και όταν η φωτιά αυτή ξεχυνόταν από το φάρυγγα και τα ρουθούνια του πετώντας φλόγες με μία τρομακτική ορμή. Γι’ αυτό το λόγο το πνεύμα της κακίας πολλές φορές ονομαζόταν επίσης «δράκος της φωτιάς» ή «δράκος της αβύσσου».

Αυτό λοιπόν το απογυμνωμένο πνεύμα (όπου απογυμνωμένο σημαίνει ότι έχει απογυμνωθεί από ολόκληρη την ψυχή του, ώστε να αποτελείται μόνον από το πνεύμα του, το οποίο βέβοιο είναι δεμένο με πολύ βαριά δεσμά), πολλές φορές έδειξε ότι ήταν διατεθειμένο να καλυτερεύσει, εάν Θα του επιτρεπόταν το ένα ή το άλλο πράγμα. Θα μπορούσε μάλιστα να το είχε πετύχει, γιατί είχε αποδεσμευτεί όσο περισσότερο ήταν δυνατό από τα κακοήθη ψυχικά συστατικά του.

Κάποτε λοιπόν αυτό το απογυμνωμένο πνεύμα ζήτησε να του επιτραπεί για ένα διάστημα να λατρεύεται σαν Θεός και ότι μόλις Θα διαπίστωνε ότι αυτή η λατρεία δεν τον ενδιαφέρει πια, τότε Θα μετεστρέφετο ολοκληρωτικά και Θα γινόταν ένα καθαρό πνεύμα.

Το αίτημά του ικανοποιήθηκε και ολόκληρος ο κόσμος της ειδωλολατρείας, ο οποίος είναι σχεδόν τόσο παλαιός όσο και η ανθρωπότητα, μαρτυρεί γι’ αυτό το γεγονός. Γι’ αυτό και ο Κύριος κατ’ αρχήν επέλεξε σαν δικό Του, μόνον ένα μικρό λαό.

“Ολοι οι υπόλοιποι, βέβαια χωρίς καταναγκασμό της ελευθερίας τους, μπορούσαν να ακολουθούν τις επιθυμίες αυτού του πνεύματος ατιμωρητί, όπως συμβαίνει με τα ζώα.

Από τούτο το γεγονός στη συνέχεια προήλθαν οι διάφορες ονομασίες εκείνου του όντος που λατρευόταν σαν Θεός. Ωστόσο δεν ικανοποιήθηκε με όλα αυτά και αντί να ακολουθήσει το δρόμο της υπεσχημένης βελτίωσης, αντίθετα, επιχειρούσε όλο μεγαλύτερες επεμβάσεις ενάντια στη Θεϊκή Τάξη.

Σαν αποτέλεσμα οδηγήθηκε σε μία πιο αυστηρή φυλάκιση. Επειδή όμως σε όλο εκείνο το διάστημα εκπαίδευσε μέσα από το ανθρώπινο είδος ένα μεγάλο αριθμό από ομοϊδεάτες του, γι’ αυτό στη συνέχεια ενεργούσε μέσα από τους αγγέλους του.

Γιατί ένας διάβολος δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά ένα πνεύμα που έχει εκπαιδευτεί και μεγαλώσει στο σχολείο του Σατανά.

Αυτό το πράγμα δεν πρέπει να εννοηθεί με την έννοια ότι εκείνα τα πνεύματα όντως επισκέφθηκαν ένα ιδιαίτερο σχολείο του Σατανά, αλλά κατέληξαν να γίνουν έτσι από μόνα τους, σαν συνέπεια των συστατικών στοιχείων που από μόνα τους προσέλαβαν από το περιβάλλον αυτού του πνεύματος. Επειδή δε υπάρχει μέσα τους μεγάλη κακία, ονομάζονται «διάβολοι», που σημαίνει «μαθητές του Σατανά».

Εν τούτοις διαφέρουν πάρα πολύ από κείνον, γιατί σ’ αυτούς το ομοιογενές προς το Σατανά είναι μονάχα η ψυχή τους, ενώ το πνεύμα τους, αν και απόλυτα φυλακισμένο, είναι ωστόσο αγνό. Αντίθετα, στην περίπτωση του Σατανά, το κατ εξοχήν κακό είναι το πνεύμα του. Γι’ αυτό και στην εξέλιξη μπορεί να συμβεί και σίγουρα Θα γίνει, ότι όλοι οι διάβολοι θα σωθούν προτού ο Σατανάς αναγκαστεί να ξεκινήσει μέσα του το μεγάλο ταξίδι προς την αιώνια πτώση του.

Τώρα λοιπόν γνωρίζετε ποιας φύσης είναι ουσιαστικά ο Σατανάς και οι διάβολοι. “Ετσι στη συνέχεια, για να διαφωτισθεί καλύτερα αυτό το Θέμα, ακολουθούν μερικές αξιοσημείωτες παρατηρήσεις.

(29 Μαρτίου 1847)

Η σημαντικότητα της γνώσης του κακού

Σίγουρα γνωρίζω καλύτερα από κάθε άλλον, ότι τέτοιες διηγήσεις περί διαβόλων σε ορισμένους Θα προξενήσουν δυσαρέσκεια.

Επίσης γνωρίζω ότι κάποιοι μέσα σε όλα αυτά θα σκοντάψουν πάνω σε ορισμένες φαινομενικές αντιθέσεις, αυτό όμως δεν αλλάζει την αλήθεια.

“Οποιος κάθεται, είναι σε καλύτερη Θέση από κείνον που στέκεται, ένα μαλακό κρεβάτι είναι καλύτερο απ’ ό,τι μία πέτρα για μαξιλάρι. Γι’ αυτό όποιος κάθεται και όποιος είναι ξαπλωμένος στο μαλακό του το κρεβάτι, ας παραμείνει εκεί που είναι, αφού του αρέσέι έτσι.

Εμείς όμως δεν Θέλουμε να καθόμαστε, ούτε να είμαστε ξαπλωμένοι και ακόμη λιγότερο Θέλουμε να στεκόμαστε στο ίδιο σημείο.

Αυτό που Θέλουμε είναι να προχωρήσουμε, και μάλιστα προς τα εμπρός και όχι προς τα πίσω. Γι’ αυτό ας μη μας ενοχλεί εάν μαθαίνουμε κάποια πράγματα, τα οποία μπορεί να χαλούν κάπως τη διάθεση, αλλά λειτουργούν Θεραπευτικά για το πνεύμα.

Σκεφτείτε όμως ότι εάν είναι ήδη πολύ δύσκολο να παλέψει κανείς με έναν εχθρό τον οποίο βλέπει και γνωρίζει, πόσο μάλλον δυσκολότερο θα είναι να αντιπαλέψει έναν εχθρό τον οποίο ούτε βλέπει, ούτε γνωρίζει!

Γι’ αυτό λοιπόν είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζει κανείς τον εχθρό του, για να γνωρίζει τι πρέπει να κάνει, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον επικείμενο αγώνα με επιτυχία. Εάν λιχνισθεί ο σπόρος από το άχυρο και μαζευτεί στην αποθήκη, τότε και να καεί το άχυρο, δεν πρόκειται να βλάψει σε τίποτα το σιτάρι, ούτε τις αποθήκες. “Ετσι, εάν κανείς απέκτησε τη Χάρη Μου, τότε φυλάγεται στις καλύτερες δυνατές αποθήκες σαν ζωντανός πνευματικός σιταρόσπορος.

Εστω και εάν το άχυρο του σώματός του υποστεί ορισμένα κτυπήματα από τη μεριά του Σατανά, αυτό δεν πρόκειται να βλάψει σε τίποτα το πνεύμα του. Οτι δεν είναι ευχάριστο πράγμα ούτε για τον παραλήπτη ούτε για το Δότη του Λόγου η περιγραφή σατανικών καταστάσεων και δράσεων μπροστά στα μάτια των ζωντανών, αυτό δεν χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση. Ωστόσο ο καλός φαρμακοποιός δεν αρκεί να είναι επιτήδειος μόνο με τις ζωογόνες ουσίες αλλά και με τα διάφορα δηλητήρια, αλλιώς δεν Θα μπορέσει να κάνει καλά τη δουλειά του.

Γι αυτό λοιπόν για την αιώνια ζωή του πνεύματος είναι πολύ σημαντική η εκ Θεμελίων γνώση, τόσο του Ουρανού, όσο και της κόλασης. Πέστε Μου όμως, ποιος από σας θα ήταν τόσο ανόητος ώστε να προσλάβει μία πλύστρα για τα καθαρά του ρούχα;

Την πλύστρα την μισθώνει κανείς για τα ακάθαρτα, τα οποία πρέπει να καθαρισθούν σύμφωνα με την τάξη. Ετσι και οι άγγελοι, όπως επίσης οι άνθρωποι, δεν είναι εδώ για να καθαρίσουν τους Ουρανούς, αλλά μόνον αυτό που ανέκαθεν ήταν ακάθαρτο. Επομένως η ακριβής γνώση της ακαθαρσίας είναι πολύ πιο χρήσιμη απ’ ό,τι η γνώση του χώρου, που ο ίδιος είναι αυτή καθαυτή η καθαρότητα. Γιατί μόνον ο ακάθαρτος χώρος χρειάζεται εργασία. Εάν καθαρίσει μια φορά, τότε ο Ουρανός έρχεται από μόνος του.

Φανταστείτε πόσο ανόητη Θα ήταν η διδασκαλία που Θα Θέσπιζε σε μία ανθρώπινη κοινωνία μία εντολή, σύμφωνα με την οποία Θα έπρεπε να εξαίρουν οτιδήποτε σε αυτούς είναι καλό και να το εγκωμιάζουν υπέρμετρα, ενώ αντίθετα δεν Θα έπρεπε ποτέ κανείς να σκέφτεται ούτε να κατακρίνει το κακό.

Το καλό δεν έχει ανάγκη να το εξαίρει κανείς ούτε να το εγκωμιάζει, γιατί από μόνο του ανυψώνεται και από μόνο του επαινείται. Εκείνο όμως που Θα ήταν πολύ χρήσιμο, είναι ο κάθε άνθρωπος να βρίσκεται σε ένα διαρκές κυνήγι ενάντια στις κακές του σκέψεις, επιθυμίες και έργα, Θηρεύοντάς τα σαν άγρια Θηρία μέσα στο δάσος των ανομιών αυτού του κόσμου, προκειμένου να εκπληρωθεί μέσα του αυτό που είναι γραμμένο:

«Και όταν Θα έχετε επιτελέσει τα πάντα, τότε να αναγνωρίζετε ότι δεν είσαστε παρά άχρηστοι δούλοι!» Επίσης είναι πραγματικά πολύ πιο ωφέλιμο να λέει κανείς: Κύριε, ελέησε και ευσπλαχνίσου με τον αμαρτωλό!» από ότι: «Κύριε, σ’ ευχαριστώ που δεν είμαι όπως οι άλλοι άνθρωποι, δηλαδή όπως οι τελώνες και οι διάφοροι άλλοι αμαρτωλοί».

Γιατί αλλιώς μοιάζει κανείς με έναν υπερόπτη Φαρισαίο ή τον ιδιαίτερα ανόητο προσκυνητή μιας ιερής εικόνας, ο οποίος κάνει το σταυρό του τόσο μπρος στο διάβολο, όσο και εμπρός στον Εσταυρωμένο.

Σκεφτείτε και κρίνετε από μόνοι σας τι από τα δύο είναι πιο χρήσιμο: να γνωρίζεις καλά το έδαφος πάνω στο οποίο βαδίζεις, ή τον ουράνιο Θόλο πάνω στον οποίο σίγουρα κανείς δεν σκόνταψε και από τον οποίο ποτέ κανείς δεν απέκτησε την παραμικρή μελανιά. Το έδαφος είναι ο φορέας, συνεπώς είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε πόσο σταθερό είναι, ή μήπως έχει χαράδρες μέσα στις οποίες μπορεί κανείς να πέσει και εάν υπάρχουν, πώς μπορούν να αποφευχθούν.

Σε τι θα ωφελούσε εάν κανείς είχε μπροστά του ολόκληρο τον Ουρανό αποκαλυμμένο σαν ένα ανοικτό λεξικό, όμως θα σκόνταφτε αμέσως στην επόμενη πέτρα και Θα έπεφτε φαρδύς-πλατύς κάτω μαζί με ολόκληρο τον ουρανό του; Βέβαια είναι πολύ πιο ευχάριστο, απολαυστικό και εποικοδομητικό να Θωρεί κανείς με τα μάτια του τον Ουρανό, από ό,τι τη Γη η οποία είναι γεμάτη ακαθαρσίες.

Αλλά εάν κανείς Θέσπιζε υπέρτατο νόμο της ζωής του να στρέφει διαρκώς το βλέμμα του προς τον έναστρο ουρανό και κάνοντάς το αυτό, έπεφτε μέσα σ’ ένα βούρκο με βρωμόνερα, τότε το ερώτημα είναι, εάν στη συνέχεια Θα έπλενε με καθαρό νερό τα ρούχα που φορά, εδώ στη Γη ή επάνω στον έναστρο ουρανό; Πιστεύω λοιπόν ότι σ’ αυτή την περίπτωση δεν Θα μπορούν να του φανούν χρήσιμα ούτε τα δώδεκα ζωδιακά σημεία, ούτε ο Ορίωνας ή η Κασσιέπεια,ούτε ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης, αλλά μόνο το καθαρό νερό.

“Η εάν το λέρωμα είναι απλά επιφανειακό, χρειάζεται μία βούρτσα, ένα απλό εργαλείο δηλαδή από ξύλο και γουρουνότριχες, που ναι μεν προέρχονται από ένα από τα πιο ακάθαρτα ζώα, αλλά για τον καθαρισμό ενός λερωμένου ρούχου είναι πολύ πιο ενδεδειγμένο απ ό,τι ο Ορίωνας, η Κασσιέπεια, ο Κάστορας και ο Πολυδεύκης.

Οπως σας είπα και προηγουμένως, σαφώς δεν είναι ευχάριστο να κάνει κανείς την οποιαδήποτε γνωριμία με την κόλαση, το Σατανά και τους διαβόλους. Εάν όμως κάποιος είναι υποχρεωμένος να επιβιώσει για ένα διάστημα μέσα στο χώρο της κυριαρχίας ακριβώς αυτών των κυρίων προκειμένου να γνωρίσει όσο καλύτερα γίνεται το χώρο της νέας του απασχόλησης, μαζί με τους αφέντες αυτού του χώρου, τότε σίγουρα Θα ήταν απερίγραπτη ανοησία να κάνει κανείς το σταυρό του έχοντας την πλάνη ότι μ’ αυτό και μόνο Θα προστατευθεί όπως η κάμπια από το κουκούλι της.

Αντίθετα, Θα πρέπει κανείς να υπερδεκαπλασιάσει την προσοχή του, ώστε να μην ξεφύγει από την παρατηρητικότητά του καμία ιδιότητα αυτού του χώρου.

Οποιος επιθυμεί να αποφύγει το κακό, πρέπει να το γνωρίσει πρώτα, γιατί αλλιώς παραμένει στο επίπεδο ενός παιδιού, το οποίο ακόμη δεν μπορεί να ξεχωρίσει το ψωμί από την κοπριά και το ψάρι από το φίδι, βάζοντάς τα αδιάκριτα στο στόμα του εάν αισθανθεί πείνα. Η αιτία για το φόβο που έχετε γι’ αυτά τα πράγματα έχει τη βάση του, γιατί παλαιότερα, τόσο για τον Ουρανό και ακόμη περισσότερο για την κόλαση, δεν είχατε άλλη εικόνα από εκείνη που σας μεταδόθηκε από ανθρώπους όπως ο Άγιος Ιγνάτιος της Λογιόλα.

Οι διδασκαλίες αυτών των σοφών (που δεν προέρχονται βέβαια από την Ανατολή, αλλά πολύ περισσότερο από τη Δύση), στη συνέχεια σας μεταδόθηκαν από τους εκάστοτε ιεροκήρυκες, εν στολή και μη. Για να κάνουν τα κηρύγματά τους πιο εντυπωσιακά, ρομαντικά και ενδιαφέροντα, ώστε να συγκλονίσουν το συνήθως απαθές εκκλησιαστικό κοινό, έπρεπε να στείλουν τους φτωχούς εκκλησιαζόμενους τουλάχιστον τριάντα φορές στην κόλαση κάθε φορά με τα αναθέματά τους. Τη δε κόλαση, μαζί με τους ιθαγενείς κατοίκους της, την περιέγραφαν τόσο παραστατικά και καυτά, που ένα τέτοιο κήρυγμα Θα έλιωνε και τους πάγους της Ανταρκτικής, αν έφθανε μέχρι εκεί η αγιοσύνη τους.

“Ενα τέτοιο κήρυγμα μπρος στο οποίο ακόμη και ο Σατανός νιώθει σεβασμό, όταν εντυπώνεται σε ένα απλοϊκό μυαλό σίγουρα προκαλεί τα πιο παράδοξα αποτελέσματα. Το καλύτερο στην όλη υπόθεση είναι το γεγονός ότι όταν η ίδια η υπόθεση στερείται παντελώς βάσης, τότε δεν μπορεί να βρει έδαφος να στηριχθεί.

“Ετσι το σύνηθες φαινόμενο είναι ότι από ένα ακροατήριο πεντακοσίων ανθρώπων που παρακολουθούν ένα τέτοιο βροντώδες κήρυγμα, τουλάχιστον οι διακόσιοι κοιμούνται βαθιά, άλλοι διακόσιοι δεν προσέχουν το κήρυγμα έτσι κι αλλιώς, και οι υπόλοιποι εκατό το μόνο που Θυμούνται είναι το Αμήν.

“Ολα αυτά οφείλονται στο πνεύμα που διέπει ένα τέτοιο κήρυγμα, γι’ αυτό λοιπόν είναι καλό να γνωρίζει κανείς το κακό ως τη βάση του, ώστε να μπορεί να το αναγνωρίζει όταν τον προσεγγίζει. Και για την εκπλήρωση αυτού του σκοπού, Θα σας δοθούν ακόμη αρκετές ενδιαφέρουσες διευκρινίσεις σχετικά. “Ετσι μετά από αυτή την εισαγωγή, δεν χρειάζεται να αισθανόσαστε πια απολύτως κανένα φόβο.

(30 Μαρτίου 1847)

Φαντάσματα και δαιμονισμός

Από τότε που υπάρχει γραπτός λόγος, έχουν καταγραφεί διάφορες αξιοσημείωτες περιπτώσεις δαιμονισμού, οι οποίες συνέβησαν στη σφαίρα και στην κατάσταση στην οποία βρίσκεστε.

Γνωρίζετε όμως κατά βάθος πού οφείλεται ο δαιμονισμός και κάτω από ποιες συνθήκες συμβαίνει; Η περαιτέρω Θεωρητικολογία είναι περιττή, γιατί ήδη έχετε ακούσει πολλές σχετικές διδασκαλίες, όμως η δραματοποίηση μιας τέτοιας περίπτωσης θα βοηθούσε τον καθένα να αποκτήσει τη σωστή αντίληψη επί του Θέματος. Ας αφήσουμε λοιπόν να εξελιχτεί μπροστά στα μάτια μας μια τέτοια περίπτωση.

Ο Σατανάς, ο οποίος ήδη αριθμεί έναν πολύ μεγάλο αριθμό οπαδών, κατά καιρούς στέλνει τους βοηθούς του ανάμεσα στο ανθρώπινο γένος, με την αποστολή να κυνηγήσουν και να πιάσουν οτιδήποτε είναι δυνατόν να θηρευτεί.Τους δίνει την εντολή να χρησιμοποιήσουν γι αυτό το σκοπό οποιοδήποτε μέσον με το οποίο θα ήταν δυνατόν να κερδηθεί μία ψυχή για το στρατόπεδο του άρχοντα κάθε κακίας, ψέματος και απάτης. Οι υποτακτικοί του, έχοντας λάβει μία τέτοια εντολή, προσπαθούν να ανέλθουν στην επιφάνεια της Γης λαθραία και με οποιονδήποτε τρόπο, καλύπτοντας τις προθέσεις τους όσο καλύτερα γίνεται, ώστε να μη γίνουν αντιληπτοί από κάποιο καλύτερο πνεύμα που πιθανώς να συναντήσουν στο δρόμο τους.

Εάν ρωτηθούν για τους σκοπούς τους, δίνουν συνήθως μία κατά κανόνα αποδεκτή απάντηση, εκλιπαρώντας ταυτόχρονα τους φύλακες να τους επιτραπεί η άνοδος. Ζητούν να αποκτήσουν περισσότερες εμπειρίες καθώς και την κατάλληλη ευκαιρία να επανορθώσουν παλαιότερα κακά και να βελτιωθούν, ώστε σιγά-σιγά να προσχωρήσαυν στο αληθινό φως της ύπαρξης.Στο βασίλειο των πνευμάτων, τόσο των καλών, όσο και των κακών, δεν υπάρχει τίποτα που να χαίρει μεγαλύτερου σεβασμού απ’ ό,τι η ελεύθερη Θέληση, εφόσον δεν σχεδιάζεται κάτι το υπερβολικά κακό.

Γι’ αυτό λοιπόν τους παρέχεται αυτή η ευκαιρία, αλλά κάτω από στενή και αόρατη παρακολούθηση, ώστε «εν καιρώ» να μην μπορούν να ισχυριστούν ότι: «Εμείς όμως θέλουμε να χαράξουμε το δρόμο προς την καλυτέρευση, αλλά δεν μας δόθηκε η δυνατότητα!». Επειδή όμως τους παρέχεται αυτή η άδεια, καθώς και αρκετές ευκαιρίες τις οποίες στο σύνολό τους συνήθως τις εκμεταλλεύονται για το κακό, στη συνέχεια δεν έχουν τι να αντιτάξουν όταν αναγκάζονται να επιστρέψουν σε μία κατάσταση η οποία είναι κατά πολύ χειρότερη απ’ ό,τι η προηγούμενη.

Πώς συμπεριφέρεται λοιπόν αυτός ο συρφετός μόλις ανέλθει στην επιφάνεια της Γης; Πραγματικά μεταχειρίζονται κάθε μέσον, προκειμένου να υλοποιήσουν το σκοπό τους για την αυλή του Σατανά. Μερικοί από αυτούς, οι οποίοι συνήθως προέρχονται από ανθρώπους που κατά την επίγεια ζωή τους ήταν υπεροπτικοί και πλούσιοι άρχοντες, κατευθύνονται στα παλαιά τους, εν μέρει ακόμη διατηρημένα αρχοντικά, και τα στοιχειώνουν. “Ετσι προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή των ανθρώπων στους θησαυρούς που υποτίθεται ότι είναι θαμμένοι σε κάποιο σημείο.

Τυχαίνει λοιπόν ορισμένοι ανόητοι άνθρωποι να ανταποκριθούν στις προτροπές τους. Τότε προσπαθούν συνήθως να δεσμεύσουν το κακό στοιχειωμένο πνεύμα, χρησιμοποιώντας διάφορα εργαλεία, μαγικά σημεία, ξόρκια κ.λπ., για να τους δείξει το μέρος όπου είναι Θαμμένος ο θησαυρός, καθώς το πώς και πότε Θα μπορούσαν να τον ξεθάψουν.

Οταν λοιπόν ένας τέτοιος ραδιούργος κάτοικος ενός παλιού αρχοντικού αντιληφθεί ότι οι ανόητοι άνθρωποι προσελκύονται από τις απάτες του, τότε συνήθως ανταποκρίνεται στους εξορκισμούς τους. Τους δείχνει λοιπόν κάποιο μέρος όπου υποτίθεται ότι υπάρχει ένας κρυμμένος Οι αφελείς άνθρωποι αρχίζουν να σκάβουν, συνήθως βρίσκουν τίποτα. Ακόμη και μετά από μία τέτοια αποτυχία, δεν καταλαβαίνουν ότι εξαπατήθηκαν, αλλά συνεχίζουν την αναζήτησή τους με αυξημένο μάλιστα ζήλο.

Με μία τέτοια ευκαιρία, ο απόστολος της κόλασης συνήθως επιλέγει ένα Θύμα, το αρπάζει σαν αρπακτικό θηρίο και εισέρχεται στη σάρκα του με οποιονδήποτε τρόπο του προσφέρεται. Κάτι τέτοιο πραγματοποιείται ευκολότερα μέσω της τροφής και του ποτού, ιδιαίτερα μάλιστα εάν οι κυνηγοί των θησαυρών δεν Μου ζητούν προηγουμένως να τους τα ευλογήσω.

Μόλις επιτύχει ένα τέτοιο πνεύμα το σκοπό του, τότε εξαφανίζεται μεμιάς όλο το στοιχειωμένο σκηνικό του φαντάσματος. Εφόσον εγκατασταθεί ένα τέτοιο πνεύμα μέσα στη σάρκα ενός ανθρώπου, τότε παραμονεύει για ένα διάστημα την καρδιά του, ώστε να γνωρίσει τις αδυναμίες και τα πάθη του.

Μόλις τις γνωρίσει, αρχίζει να εμφυσεί μέσα στον άνθρωπο τις δικές του κακές τάσεις, επιθυμίες και πάθη. Εάν η επίδρασή του γίνει αποδεκτή από την καρδιά του ανθρώπου, τότε παραμένει ήσυχα μέσα στη σάρκα του, παρατηρώντας πώς το θύμα του σιγά-σιγά συντονίζει τις πράξεις του σύμφωνα με τις προτροπές της κόλασης.

Μόλις ο άνθρωπος ικανοποιήσει πλήρως τις απαιτήσεις που του θέτει η Θέληση του κακόβουλου ενοίκου του, τότε αυτό το πνεύμα προκαλεί στη σάρκα του μια συνήθως θανατηφόρα ασθένεια, προσπαθώντας να αποσπάσει όσο πιο γρήγορα γίνεται τη διεφθαρμένη πλέον ψυχή, η οποία έπεσε Θύμα των προσπαθειών του, ώστε να την αποθέσει μπροστά στα πόδια του κυρίου του σαν μία καλή λεία.

Αλλά η υπόθεση δεν εξελίσσεται ακριβώς έτσι όπως σχεδιάζει το υποχθόνιο πνεύμα. Γιατί μόλις εγκαταλείψει η ψυχή της σάρκα της (είτε είναι καλή, είτε κακή), παραλαμβάνεται αμέσως από τους αγγέλους, ενώ ο κακόβουλος κυνηγός σωφρονίζεται με τον πικρότερο τρόπο και στη συνέχεια αποστέλλεται στον κύριό του, ολομόναχος, όπου και εκεί επίσης τον περιμένει ένας αρκετά οδυνηρός σωφρονισμός. Ενα τέτοιο πνεύμα, το οποίο φέρθηκε με τόση αδεξιότητα,δεν αποστέλλεται πάλι γρήγορα για «κυνήγι».

Από την άλλη μεριά, η ψυχή μαζί με το πνεύμα που κατοικεί μέσα της φέρεται από τους αγγέλους σε μία κατάσταση στην οπία σιγά-σιγά αρχίζει να αντιλαμβάνεται ποια ήταν η συμπεριφορά της κατά τη γήινη περιοδεία της. Εάν επιθυμεί να βελτιωθεί, τότε ανέρχεται διαρκώς υψηλότερα.

Εάν πάλι είναι πεισματικά αδιόρθωτη, τότε βυθίζεται όλο και περισσότερο ως το επίπεδο των πιο οδυνηρών τιμωριών. Εάν δεν μπορέσουν να προκαλέσουν τη μεταστροφή της ούτε αυτές, τότε, εάν το επιθυμεί, μπορεί να επιχειρήσει μία δοκιμαστική πορεία μέσα από την κόλαση. Εάν της αρέσει εκεί, τότε σύμφωνα με τη Θέλησή της μπορεί να παραμείνει.

Εάν πάλι δεν της αρέσει, μπορεί να επιστρέψει, αν και αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια, γιατί η κόλαση είναι γεμάτη από τα πιο παραπλανητικά και τα πιο πολύ υποσχόμενα και ποτέ πραγματοποιούμενα δολώματα. Υπάρχουν αμέτρητες παραπλανήσεις που είναι σκόπιμα στημένες, ώστε να οδηγούν τις ψυχές όλο πιο κοντά στην ουσιαστική οντότητα του Σατανά, προκειμένου να αποτελέσουν ένα ομοιογενές τμήμα του.

Ωστόσο αυτό το πράγμα δεν μπορεί να συμβεί, γιατί η κάθε ψυχή έχει μέσα της ένα δικό της πνεύμα από το οποίο δεν μπορεί να απαλλαγεί και το οποίο είναι το ακριβώς αντίθετο του πνεύματος του Σατανά. Εάν μία τέτοια ψυχή επιθυμεί να πλησιάσει το Σατανά, τότε το ίδιο της το πνεύμα εμφανίζεται σαν δικαστής, εκδικητής και σωφρονιστής της συνάμα, καταπονώντας την ψυχή σαν μία άσβέστη φωτιά που καίει από το εσωτερικό της.

Αυτό το αβάσταχτο μαρτύριο έχει σαν συνέπεια την επαναπομάκρυνση της ψυχής από το Σατανά, οπότε εμφανίζει μια κάποια βελτίωση. Εάν επιθυμεί πραγματικά την καλυτέρευση ώστε να επιμείνει σε αυτήν, τότε ο δρόμος της γίνεται πιο εύκολος, όσο περισσότερο πλησιάζει προς την καθαρότητα του πνεύματός της. Ετσι λοιπόν εάν η καλυτέρευση συνεχιστεί, μπορεί να φτάσει μέχρι τη μακαριότητα, όταν Θα ταυτιστεί με το πνεύμα της.

Και αυτή ακριβώς είναι η διαφορά ανάμεσα στη μακαριότητα και την καταδίκη: Στην περίπτωση της μακαριότητας, η ψυχή προσχωρεί στο πνεύμα της  ολοκληρωτικά , με αποτέλεσμα το πνεύμα να αποτελεί στη συνέχεια την καθαυτό οντότητα.

Ενώ στην περίπτωση της καταδίκης, η ψυχή προσπαθεί να αποβάλει το πνεύμα της και να προσλάβει ένα άλλο πνεύμα, αυτό του Σατανά.

Σαν συνέπεια η ψυχή καταντά ό,τι πιο ανομοιόμορφο σε σχέση με το πνεύμα της, γι αυτό και το πνεύμα που είναι μέσα της αποτελεί τότε την πλέον αντίθετη πολικότητα. Εκδηλώνει δηλαδή ακριβώς εκείνη την αντίρροπη δύναμη η οποία την απωθεί από το Σατανά όλο και πιο έντονα, όσο περισσότερο αυτή τον πλησιάζει.

“Ετσι, όσο περισσότερο πλησιάζει προς το μέρος του Σατανά, τόσο εντονότερη είναι η αντίδραση του πνεύματός της απέναντι στο πνεύμα του.

Αυτή η αντίδραση αποτελεί για την ψυχή την πιο οδυνηρή εμπειρία και εδώ οφείλονται ο πόνος και τα μαρτύρια της κόλασης.

Από αυτή την παρουσίαση, μπορείτε ήδη να βγάλετε τα σωστά συμπεράσματα για τη φύση της κόλασης και τον τρόπο λειτουργίας του Σατανά.

Ωστόσο δεν είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο ο Σατανάς μέσω των βοηθών του προσπαθεί να παγιδεύσει τα Θύματά του. Εάν τέτοιες ψυχές που κάποτε υπήρξαν συνεργοί του Σατανά είναι κάπως καλύτερου είδους, τότε δεν εμποδίζονται καμία φορά να καταλάβουν επίσης τη σάρκα αθώων ανθρώπων, ακόμη και παιδιών. Μόνο που σε τέτοιους ανθρώπους η ψυχή προφυλάσσεται και η καρδιά προστατεύεται αποτελεσματικά από την επιρροή τους.

Εάν ένας τέτοιος κάπως καλύτερος και προσωρινός απόστολος της κόλασης, είναι διατεθειμένος να κάνει κάτι καλό, τότε μπορεί να γίνει αποδέκτης της χάρης και της ευσπλαχνίας που ένας αθώος άνθρωπος απολαμβάνει διαρκώς. Εάν όμως φερθεί απρεπώς, προκαλώντας οποιοδήποτε είδος αταξίας μέσα στη σάρκα που έχει καταλάβει, τότε ή που εκδιώκεται αμέσως, ή υποχρεώνεται να ησυχάσει, παραμένοντας ωστόσο μέσα σε αυτήν.

Καμιά φορά μπορούν να καταλάβουν το ανθρώπινο σώμα πολλά πνεύματα ταυτοχρόνως. “Ομως σ’ αυτή την περίπτωση πρέπει προηγουμένως να υποσχεθούν εντελώς ελεύθερα ότι μέσα στη σάρκα του ανθρώπου επιζητούν αποκλειστικά τη σωτηρία τους.

Τότε τους επιτρέπεται αυτό που επιθυμούν, επειδή αυτά τα πνεύματα διστάζουν να ακολουθήσουν τη συμβουλή των αγγέλων που τους λένε να απευθυνθούν κατευθείαν στον Κύριο. Συνήθως επιμένουν πεισματικά να αποδείξουν ότι μπορούν να φτάσουν στον Κύριο μόνο μέσα από αυτό το δρόμο. “Ετσι τους επιτρέπεται και πάλι να γίνει σύμφωνα με τη Θέλησή τους, γιατί οι άγγελοι διδάσκουν τους πάντες μέσα από το δρόμο της εμπειρίας.

Συνήθως βέβαια ο δρόμος της κατάληψης δεν φέρνει Θετικά αποτελέσματα, αν και κάποιες φορές στέφεται με επιτυχία. Γι’ αυτό το λόγο επιτρέπεται το πολύ για μία φορά, σε πάρα πολύ σπάνιες περιπτώσεις για μια δεύτερη! Μετά ακολουθεί μία άλλη οδός, και μάλιστα η οδός της καταδίκης, της τιμωρίας και των μαρτυρικών καταστάσεων.

Η υπερήφανη ψυχή αντέχει πολλά, όταν όμως το κακό της γίνει αβάστακτο, τότε μετανοεί, τουλάχιστον για ένα διάστημα. “Ομως το κυρίως κακό για την ψυχή -πράγμα που προέρχεται από την επιρροή του Σατανά- έγκειται στο ότι μόλις αισθανθεί κάπως καλύτερα, αρχίζει να κατηγορεί τον εαυτό της. Αλλά όχι με μεταμέλεια, παρά ότι άφησε τον εαυτό της να πτοηθεί και να μεταστραφεί. Ενώ εάν είχε αντέξει το βασανισμό, Θα είχε γίνει ένα με τη δύναμη του Σατανά και η λαμπρότητα του Κυρίου Θα είχε λάβει ένα σίγουρο τέλος.

Με μια τέτοια αυταπάτη επιστρέφει συνήθως σε ακόμη μεγαλύτερη κακία. Στο κατώτερο επίπεδο της κόλασης υπάρχουν πραγματικά τέτοιοι, οι οποίοι δεν εγκαταλείπουν αυτή την έμμονη φαντασίωση ούτε μπροστά στο διαρκώς αυξανόμενο μαρτύριο. Αισθάνονται μάλιστα, ότι κατά κάποιον τρόπο επιτελούν μία μεγάλη νίκη, εφόσον μπορούν να αντιστέκονται στον Κύριο ακόμη και μέσα στα μεγαλύτερα μαρτύρια.

Όλα αυτά όμως δεν έχουν κανένα νόημα, γιατί θα έρθει ο καιρός  που θα σωφρονισθούν και εκείνοι.

Και για εκεινους των οποίον το πείσμα είναι τόσο δυνατό ώστε να μην μπορεί να τους μεταπείσει ούτε όλο το πυρ της οργής θα έρθει η στιγμή όπου Θα πρέπει μετά από την αφαίρεση του πνεύματός τους να αναχωρήσουν μαζί με το κέντρο τους για το ήδη γνωστό σας ταξίδι της αιώνιας καταστροφής Και αυτό πραγματικά δεν είναι καθόλου κρίμα, γιατί Εγώ μπορώ να αναστήσω πολύ καλύτερα παιδιά στον Αβραάμ, ακόμη και από τις πέτρες! Οσον αφορά όμως το Θέμα της κατάληψης του ανθρώπινου σώματος, δεν Θα πρέπει να σας ταράζει ιδιαίτερα, γιατί σχεδόν κάθε άνθρωπος φέρει μέσα στη σάρκα του τέτοιους επισκέπτες. Το γιατί και το πώς, αυτό Θα το δούμε στη συνέχεια.

(18 Μαρτίου 1847)

Οι ηδονές της σάρκας και των αισθήσεων

Οπως γνωρίζετε, πολλοί άνθρωποι αμφοτέρων των φύλων είναι υπερβολικά προσκολημένοι στις ηδονές της σάρκας, ενώ υπάρχουν και άλλοι για τους οποίους η αισθησιακή πλευρά του όντος τους είναι εντελώς αδιάφορη.

Αυτή η δεύτερη κατηγορία ανθρώπων δεν νιώθει την παραμικρή διέγερση, έστω και αν βρεθεί αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο αισθησιακό πειρασμό. Τα συνηθισμένα γυναικεία θέλγητρα διεγείρουν αυτούς τους ανθρώπους, όσο Θα τους διήγειρε και το αποξηραμένο κλαδί ενός δέντρου.

Αντίθετα, ορισμένοι άλλοι άντρες, μπορεί να φτάνουν ως σε κατάσταση έξαψης, παρατηρώντας κάποιο από τα γυναικεία Θέλγητρα. Υπάρχουν μάλιστα μερικοί ανόητοι, οι οποίοι μπορούν να ερωτευθούν ένα γυναικείο χέρι με τόσο πάθος, ώστε να παραφρονήσουν εάν δεν κάνουν δική τους αυτή τη γυναίκα, έστω και παροδικά.

Το αίτιο για ένα τέτοιο σαρκικό πάθος, ιδιαίτερα όταν αγγίζει τα όρια της υπερβολής, είναι συνήθως η κατάληψη του εν λόγω ατόμου από έναν ή και περισσότερους ηδονιστές σαρκικούς διαβόλους.

0 τρόπος με τον οποίο αυτά τα πνεύματα εισέρχονται στη σάρκα του ανθρώπου, είναι απλός. Οι περισσότεροι άνθρωποι προσφέρουν από μόνοι τους αμέτρητες ευκαιρίες για την είσοδο τέτοιων πνευμάτων. Αυτοί οι διάβολοι της σάρκας συνήθως κατοικούν μέσα στα διεγερτικά ποτά, όπως το κρασί, τη μπύρα και ιδιαίτερα τα αποσταγμένα ποτά. “Οταν κανείς πίνει τέτοια ποτά σε τόση ποσότητα που να φτάνει σε κατάσταση μέθης, μέσω του ποτού εισάγει μέσα του σίγουρα έναν ή και περισσότερους από αυτό το είδος των διαβόλων Μόλις αυτοί οι διάβολοι εισέλθουν στο ανθρώπινο σώμα αρχίζουν να ερεθίζουν και να βασανίζουν τα γεννητικά όργανα με τόσο έντονο τρόπο, ώστε ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντισταθεί και έτσι ενδίδει στον ερεθισμό, είτε μέσω ενός ερωτικού συντρόφου ή μερικές φορές ακόμη και με ζώα.

Αυτοί οι σαρκικοί διάβολοι φυσικά δεν είναι τίποτ’ άλλο από τις ακάθαρτες ψυχές των πεθαμένων ανθρώπων, οι οποίες εν ζωή υπήρξαν εξίσου παραδομένες στην ηδονή της σάρκας ή και του ποτού. Εισέρχονται βέβαια στη σάρκα του ανθρώ που για τη δική τους καλυτέρευση, επειδή όμως η σάρκα ήταν το στοιχείο τους, γι αυτό, ευρισκόμενες πλέον σε έναν άνθρωπο που έχουν υπό κατάληψη, συμπεριφέρονται συνήθως πολύ χειρότερα απ’ ό,τι τότε που ήταν μέσα στο δικό τους σώμα.

Σαν επακόλουθο, δεδομένου ότι οι διεφθαρμένες και φιλήδονες ψυχές φλέγονται όλο και περισσότερο από το πάθος τους, προκύπτουν συνήθως αποκρουστικές και ιδιαίτερα επικίνδυνες ασθένειες. Αυτές επιτρέπονται από τους άγγελους φύλακες ώστε η ψυχή του καταληφθέντος ανθρώπου να μη διαφθαρεί τελείως, προσκολλούμενη στην ηδυπάθειά της. Τα δυνατά αλκοολούχα ποτά λοιπόν είναι ο πρώτος δρόμος μέσα από τον οποίο εισέρχονται στο σώμα του ανθρώπου οι σαρκικοί διάβολοι. Ο δεύτερος και εξίσου επικίνδυνος δρόμος είναι οι διάφοροι χορευτικοί χώροι, όπου μπορείτε με σιγουριά να υποθέσετε ότι παράλληλα με τους ορατούς επισκέπτες του χώρου, παρευρίσκονται εκεί τουλάχιστον δεκαπλάσιες αόρατες ακάθαρτες ψυχές.

Σε τέτοιους χώρους ή εκδηλώσεις διεισδύουν στο ανθρώπινο σώμα με πολύ μεγαλύτερη ευκολία, .καθώς η σάρκα των παρευρισκομένων είναι ιδιαίτερα ερεθισμένη και επομένως δεκτική σ’ αυτό το είδος ακάθαρτων επιδρομέων. Γι’ αυτό το λόγο, μετά από μια τέτοια βραδιά διασκέδασης, οι άνθρωποι αισθάνονται μία αδιαφορία ή ακόμη και απέχθεια, για κάτι το ανώτερο, καθώς στο μυαλό τους στριφογυρίζουν αποκλειστικά ηδυπαθείς σκέψεις.

Ετσι και ένα ζευγάρι που προέκυψε από μια τέτοια νύχτα, τύχει να φτάσει μέχρι το γάμο, τότε συνήθως μοιάζει τόσο πολύ με ζευγάρι, όσο η ημέρα με τη νύχτα. πρώτοί καιρός ενός τέτοιου ζευγαριού κυλάει με την απόλαυση της ηδονής, με αποτέλεσμα σε λίγο καιρό να έχουν καταξοδευτεί όλα εκείνα τα συστατικά στοιχεία που ήταν προορισμένα για την τεκνοποίϊα. Κάποια στιγμή αργότερα κάνει την εμφάνισή της μία καθολική κόπωση της σάρκας και ιδιαίτερα των γεννητικών οργάνων.

Σε τέτοιες περιπτώσεις εμφανίζεται ο σαρκικός διάβολος που κατοικεί σ’ έναν τέτοιο άνθρωπο και σαν να ήταν κατά κάποιον τρόπο ο παθολόγος της ψυχής του, προσπαθεί να του υποβάλει την ιδέα να στραφεί προς μία νέα σάρκα. “Ετσι ο άνδρας αρχίζει να αποστρέφεται τη γυναίκα του και αντιστρόφως, με όλα τα γνωστά επακόλουθα που φθάνουν ως το χωρισμό. Αυτό το είδος κατάληψης στο αρχικό του στάδιο δεν εμφανίζεται με την ίδια σφοδρότητα που εμφανίζεται σε όσους δέχτηκαν τα ακάθαρτα πνεύματα μέσα από τα αλκοολούχα ποτά.

Ωστόσο, τα πνεύματα που εισήλθαν στον άνθρωπο μέσα από τα αλκοολούχα ποτά, μπορούν να αποβληθούν από το πνεύμα της ψυχής, χάρη σε μία Θερμή προσευχή. Αντίθετα, τα πνεύματα που διείσδυσαν στη διάρκεια του χορού, δεν μπορούν να αποβληθούν τόσο εύκολα. Γι’ αυτό το σκοπό απαιτείται πολύ μεγάλη νηστεία, προσευχή και αυταπάρνηση, χάρη στην οποία η ψυχή ενοποιείται όλο και περισσότερο με το πνεύμα της, ώσπου τελικά το πνεύμα της τη διαπερνά πλήρως, αποβάλλοντας όλο τον κακό συρφετό από το σπίτι της ψυχής του.

Αλλά πού είναι τέτοιος χορευτής ή χορεύτρια, που Θα κατέφευγαν σ’ αυτό το πράγμα; Ορισμένοι άνθρωποι που εισάγουν υπεράριθμους τέτοιους ενοίκους μέσα τους, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα καταστρέφονται και σωματικά. Γιατί όταν οι ένοικοί τους δεν βρίσκουν πια χώρο στα νεφρά και τα γεννητικά όργανα, καταλαμβάνουν το σηκώτι, τη σπλήνα ή τους πνεύμονες.

Ομως, όπου εγκαθίσταται ένας τέτοιος κακός επισκέπτης, με την πάροδο του χρόνου, κατά κάποιον τρόπο νεκρώνει σταδιακά τη σάρκα. Οι συνέπειες είναι σκλήρυνση της σπλήνας και του ήπατος, στους δε πνεύμονες φυματίωση ατροφία έως και καλπάζουσα πνευμονία. Θα σας πω κάτι και μπορείτε να το Θεωρήσετε σαν απολύτως βέβαιο: Οι περισσότερες ασθένειες προέρχονται από αυτούς τους καταχθόνιους ενοίκους, στους οποίους οι ίδιοι οι άνθρωποι ανοίγουν την πόρτα της εισόδου προς το φυσικό τους σώμα.

Τέτοιοι άνθρωποι λοιπόν είναι τα πραγματικά παιδιά αυτού του κόσμου και συχνά αρχίζουν το σχολείο για την κόλαση ήδη από τη νεότητά τους. “Ομως για να μην καταλάβουν ότι στη σάρκα τους φιλοξενούν ξένους επισκέπτες και μάλιστα του χειρίστου είδους, γι’ αυτό τα πνεύματα δεν περιορίζονται απλά στο να στρέψουν τη σάρκα των κυρίων τους προς τον αισθησιασμό, αλλά επιδρούν και στην ψυχή. Επιδρούν δηλαδή με τέτοιο τρόπο, ώστε η ψυχή αρχίζει να αρέσκεται στα διάφορα πράγματα αυτού του κόσμου.

Ανάμεσα σ’ αυτά τα πράγματα συγκαταλέγεται π.χ. η μόδα. Το λεγόμενο ωραίο φύλο πρέπει να είναι ντυμένο κατά την τελευταία επιταγή της μόδας και η επιδερμίδα του πρέπει να καλύπτεται με ένα σωρό αρώματα και καλλυντικά. Αντίστοιχα, στα αρσενικά όντα δεν πρέπει να λείπει ο καπνός. Μερικοί νεαροί μάλιστα, εάν το επιτρέπει η οικονομική κατάστασή τους, καπνίζουν μέσα σε μία ημέρα όσα χρήματα χρειάζονται για να τραφεί μία ολόκληρη οικογένεια. Ξέρετε όμως ποιο είναι το πνευματικό νόημα που κρύβεται πίσω από το κάπνισμα;

Αυτοί οι υποχθόνιοι ένοικοι προσπαθούν να συνηθίσουν την ψυχή, όσο ακόμη βρίσκεται στο σώμα της, στις αναθυμιάσεις της κόλασης. “Ετσι, εξερχόμενη από το σώμα της δεν αντιλαμβάνεται αμέσως τη δυσοσμία τους, ούτε ότι προσπαθούν να την οδηγήσουν απαρατήρητοι στο τρίτο επίπεδο της κόλασης. Βέβαια σας είναι ήδη γνωστό, ότι η ψυχή μετά από την έξοδό της από το σώμα της, κατ’ αρχήν συντροφεύεται από τους αγγέλους, εμπρός στους οποίους είναι αναγκασμένα όλα τα κακοήθη πνεύματα να εξαφανιστούν.

Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και σ’ αυτή την περίπτωση, μόνο που μία τέτοια ψυχή δεν παραμένει πάντοτε στη συντροφιά των αγγέλων. Γιατί την οδηγούν σε μία τέτοια κατάσταση, όπου της δίνεται η ευκαιρία να ολοκληρωθεί. “Η, για να μιλήσουμε πιο ξεκάθαρα: η ψυχή οδηγείται από τους αγγέλους σε ένα μέρος, όπου μέσα από την ελεύθερή της δράση, μπορεί να αποκτήσει εκείνα τα συστατικά που κατασπατάλησε σε αυτό τον κόσμο και τα οποία είναι απαραίτητα για την ολοκλήρωσή της.

Σε ένα τέτοιο μέρος μπορούν να την πλησιάσουν οι πρότεροι διάβολοι της σάρκας της. Αυτά τα όντα της κόλασης για μία έστω κατά προσέγγιση καθαρή ψυχή, αναδύουν μία ανυπόφορη κακοσμία, ώστε να γίνονται αμέσως αντιληπτά. Στην περίπτωση όμως του καπνιστή, έχει αλλοιωθεί σε τέτοιο βαθμό η όσφρησή του, ώστε να μην αντιλαμβάνεται την παρουσία τους.Εννοείται πως σ αυτή την κατάσταση δεν μπορεί να γίνει ιδιαίτερος λόγος περί οράσεως, καθότι η ψυχή διαθέτει πολύ λίγο φως. Δεδομένου ότι η όραση της ψυχής πηγάζει από το εσωτερικό της, μπορεί να δει μόνον ό,τι υπάρχει μέσα της και όχι αυτό που είναι έξω της. Αυτά τα πνεύματα όμως βρίσκονται έξω από την ψυχή, ως εκ τούτου δεν μπορεί να τα δει. Μέσω της όσφρησής της όμως, Θα μπορούσε να αντιληφθεί την παρουσία τους και να εξακριβώσει το σημείο όπου βρίσκονται.

Εάν το κάνει, μπορεί να αποτραβηχτεί μέσα στο πνεύματης, το οποίο Θα τη φωτίσει και έτσι Θα μπορέσει να δει πού βρίσκονται οι εχθροί της και τι έχουν κατά νου. Από την άλλη, μόλις οι καταχθόνιες οντότητες δουν το πρόσωπο της ψυχής, αναγκάζονται να εξαφανιστούν. Γιατί ένα πνεύμα της κόλασης μπορεί να αντέχει τα πάντα, εκτός από το βλέμμα μιας καθαρής ψυχής. Ακόμη λιγότερο δε, το βλέμμα ενός αγγέλου. “Ετσι, προκειμένου να προστατευτούν από το Δικό Μου βλέμμα, κρύβονται πίσω από ολόκληρα βουνά.

(1 Απριλίου 1847)

Οι δαίμονες του παιγνιδιού και η διαπαιδαγώγηση των παιδιών

Μία άλλη κατηγορία ανθρώπων έχει από πολύ μικρή ηλικία, μια ιδιαίτερη ροπή προς κάθε είδος παιγνιδιού. Αυτά τα παιδιά δεν μπορούν να περάσουν αλλιώς το χρόνο τους ειμή χορεύοντας ή παίζοντας.

Η ροπή προς το παιγνίδι αφυπνίζεται στα παιδιά από την πλευρά των μυωπικών και ιδιαίτερα ασύνετων γονιών τους, καθώς τους υπερφορτώνουν ήδη από πολύ μικρή ηλικία με ένα σωρό παιγνίδια.

“Ετσι μεν εκείνοι έχουν την ησυχία τους εφόσον αυτά είναι ακόμη μικρά, αφ ετέρου πιστεύουν ότι με τα παιγνίδια τα ωθούν προς μια συγκεκριμένη απασχόληση για τον καιρό που Θα έχουν μεγαλώσει.

Εδώ πρόκειται για έναν άλλο δρόμο μέσα από τον οποίο εισέρχονται οι ψυχές των κακόβουλων πεθαμένων ανθρώπων στη σάρκα των παιδιών.

Ποια πιστεύετε ότι είναι η συνέπεια αυτής της κατάστασης; Αυτά τα παιδιά ωθούνται από τα κακοήθη πνεύματα που διείσδυσαν στη σάρκα τους, να επιθυμούν να αποκτούν όλο και περισσότερα παιγνίδια.

Ορισμένα παιδιά μάλιστα, διαθέτουν τόσα πολλά παιγνίδια, που συνιστούν ήδη ένα αξιοσημείωτο κεφάλαιο. Τα παιδιά βυθίζονται στα παιγνίδια τους και δεν βρίσκουν ούτε το χρόνο αλλά ούτε την απαραίτητη ησυχία, για να αναπτύξουν άλλα ενδιαφέροντα.

Τα αγόρια συνήθως παίζουν με στρατιώτες, άρματα μάχης, ψεύτικα όπλα κ.λπ., τα οποία όμως όταν μεγαλώσουν Θέλουν να τ’ ανταλλάξουν με τα αντίστοιχα κανονικά. Επίσης από αρκετούς γονείς θεωρείται σαν κάτι το ιδιαίτερο όταν ένας νεαρος άνθρωπος, προτού μάθει καλά-καλά να μιλά τη μητρική Του γλώσσα, να μπορεί να μουρμουρίζει μια-δυο μοντέρνες ξένες γλώσσες, καθώς και τι είναι την εκάστοτε εποχή στη μόδα.

Και ασφαλώς πρέπει να αισθάνεται πανευτυχής εκείνος ο νεαρός ο οποίος σε κάποιο πάρτι Θα αναδειχθεί σαν πρώτος χορευτής, όπου οι γονείς μιας τέτοιας ιδιοφυϊας πολλές φορές κοντεύουν να τρελαθούν από τη μεγάλη τους χαρά.

Από αυτούς τους όχι ελπιδοφόρους αλλά άνευ ελπίδας νεαρούς, όταν μεγαλώσουν, προκύπτουν φαντασμένοι και άχρηστοι άνθρωποι. Γιατί ποτέ τους δεν έμαθαν τίποτα που Θα μπορούσε να εμπλουτίσει τις τεράστιες νοητικές δυνάμεις της ψυχής τους. Η μελέτη της ιστορίας σίγουρα θα ήταν καλύτερη, όπως και η γεωγραφία, γιατί όσον αφορά το Ευαγγέλιο, ούτε λόγος να γίνεται! Ο κόσμος βρίσκει χρησιμότητα μόνο στις εγκόσμιες συμβουλές και όχι στις Θέίκές. Τουλάχιστον η μελέτη της ιστορίας και της γεωγραφίας Θα μπορούσε να φέρει αυτούς τους ανθρώπους κάπως κοντύτερα προς το Θείο.

Ενώ η σύγχρονη διαπαιδαγώγηση τους τραβά κατευθείαν στον κάτω κόσμο, χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Και όλο αυτό είναι η συνέπεια της επιβολής αυτού του δαίμονα του παιγνιδιού, που εμφυτεύτηκε στα παιδιά ακόμη από την πολύ μικρή τους ηλικία και ανήκει στο πιο πεισματικό είδος διαβόλου.

Διότι η παρουσία αυτού του διαβόλου, συνδυάζει το πάθος για παιγνίδι, διαρκή διασκέδαση, φιλαρέσκεια, φιλοκέρδεια και μαζί με αυτήν, κεκαλυμμένη αρχομανία. “Ενα τέτοιο διαβολικό πνεύμα είναι το πιο δύσκολο να εκριζωθεί από τη σάρκα του ανθρώπου και σχεδόν δεν βγαίνει με κανέναν άλλο τρόπο, εκτός από αυτόν με τον οποίο βγήκε από τον Ιούδα τον Ισκαριώτη, ο οποίος ήταν κατά πολύ καλύτερος απ’ ό,τι ο καλύτερος από τους φαντασμένους του σημερινού κόσμου. Με τον αντίστοιχο τρόπο διαφθείρεται και το γυναικείο φύλο, όπου δεν είναι σπάνια η περίπτωση η ψυχή μιας δωδεκά-χρονης δεσποινιδούλας να έχει την όψη ενός Πρωτέα.

Μια τέτοια δεσποινιδούλα είναι ένα «μανεκέν» ήδη από την κούνια της. Γιατί για την επίτευξη αυτού του σκοπού, της προσφέρονται ήδη διάφορες κούκλες, για να τις χτενίζει να τους φορά καινούργια ρούχα, καθώς και για να μαθαίνει να τις στήνει σε συγκεκριμένες στάσεις, όπως της είδε σε κάποιο περιοδικό.

Παράλληλα πρέπει βεβαίως να αρχίσει να μιλάει ή γαλλικά ή αγγλικά, όπου όσον αφορά την προσευχή, και πάλι, ούτε λόγος να γίνεται. ‘Ετσι, λοιπόν, με τους κατάλληλους χειρισμούς γίνεται από το μωρό της κούνιας, κατ αρχάς ένα παιδί-Θαύμα και μόλις ένα τέτοιο κοριτσάκι φτάσει ούτε τις πέντε σπιθαμές ύψος, γίνεται ένας άγγελος αν όχι κατευθείαν θεά.

Εφόσον τα παιδιά πρέπει να έχουν κάποια παιγνίδια, δεν Θα ήταν προτιμότερο να τους έδινε κανείς τέτοια πράγματα τα οποία να έχουν κατά τον έναν, ή τον άλλο τρόπο σχέση με τα Δικά Μου βρεφικά χρόνια στη Γη; “Ετσι Θα εμφυτευόταν στα παιδιά μια καλή ροπή και μόλις Θα μεγάλωναν κάπως, θα ξυπνούσε μέσα τους η χαρά και το ενδιαφέρον να πληροφορηθούν για τη σημασία των παχνιδιών τους.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, ένας πραγματικός πνευματικός δάσκαλος θα είχε ένα εύφορο έδαφος και Θα έκανε μια εξαιρετικά ευχάριστη εργασία φυτεύοντας ένα νέο κλήμα, από το οποίο σύντομα Θα αποκόμιζε εκπληκτικούς καρπούς.

Εδώ όμως, επικρατεί ακριβώς η αντίθετη κατάσταση. Αντί για τον Ουρανό, το παιδί προετοιμάζεται ήδη από την κούνια του για την κόλαση, η οποία τελικά Θριαμβεύει. Με αυτό τον τρόπο, ωθούνται οι περισσότεροι άνθρωποι στο κακό, καθώς η πλειονότητα των «καλλιεργημένων» ανθρώπων θεωρεί τον εαυτό της πολύ καλό, σωστό και σύμφωνα με τα δικά της εγκόσμια κριτήρια για ιδιαίτερα ενάρετο. Επομένως το τελευταίο πράγμα που Θα σκεφτόταν είναι η βελτίωσή της. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους μάλιστα μια τέτοια καλυτέρευση θα ισοδυναμούσε με μία μεταβολή και υποβάθμιση των πολιτισμένων τους ηθών.

“Ενας κλέφτης ή ένας δολοφόνος, έχει τη δυνατότητα να μετανοήσει. “Ενας λάγνος, ένας μοιχός, ακόμα κι ένας μέθυσος, μπορεί κάτω από ορισμένες συνθήκες να οδηγηθεί στο σημείο που να αντιληφθεί τη μεγάλη του ανοησία και να ακούσει ότι οι αμαρτίες του συγχωρούνται.

Τι να πεις όμως στην υπεροπτική και φαντασμένη ανθρωπότητα, που είναι υπερήφανη για την υψηλή της μόρφωση; Αυτή η ανθρωπότητα Θεωρεί τον εαυτό της για ιδιαίτερα σωστό και πολιτισμένο, καθώς τηρεί τις αρχές του καλού γούστου και των χαμηλών τόνων.

Εξάλλου, νοιάζεται για τους φτωχούς (εάν το επιτρέπει το λεπτό της γούστο), επισκέπτεται μάλιστα και τις εκκλησίες (βέβαια μόνο στις ενδεδειγμένες περιστάσεις), συμμετέχοντας μάλιστα και στη λειτουργία, εάν ο ιερέας είναι της επιδοκιμασίας της και εκτελεί την λειτουργία και το κήρυγμα με ένα Θεατρικά άψογο τρόπο. Βέβαια, από το κήρυγμα, δεν τους εντυπώνονται πολλά, αλλά εάν γίνεται σε ωραίους τόνους και καλόγουστα, τότε μπορεί ακόμη και να τυπωθεί, ώστε να διακοσμήσει τις βιβλιοθήκες τους.

Από όλα αυτά όμως γίνεται φανερό το πόσο δύσκολο ή ακόμη πόσο απίθανο είναι να καλυτερεύσουν ποτέ τέτοιοι άνθρωποι. Στον Πνευματικό Κόσμο θα χρειαστεί πολύς κόπος και χρόνος ώσπου να μπορέσουν να βρουν το δρόμο του φωτός.

Γιατί σ’ αυτούς τους ανθρώπους (ίσως να σας είναι δύσκολο να το πιστέψετε), το ‘Ονομά Μου τους προκαλεί απέχθεια και Εγώ ο “Ιδιος γι’ αυτούς είτε δεν υφίσταμαι καθόλου ή το πολύ Με Θεωρούν κάτι σαν ένανκακομοιρα ηθικο-λόγο του παλαιού καιρού, η ηθική του Οποίου σήμερα δεν έχει καμιά αξία, δεδομένου ότι έχει εφευρεθεί μια πολύ καλύτερη.

Βέβαια στον Πνευματικό Κόσμο, όπου η τρέχουσα ηθική δεν μπορεί να εισχωρήσει, πνέει ένας άλλος άνεμος και αν και πρόκειται για έναν άνεμο Ελέους, αυτές οι ψυχές αισθάνονται ότι μυρίζει χειρότερα κι από την πανώλη. Γι’ αυτό και αποφεύγουν τα μέρη όπου θα μπορούσαν να συναντήσουν έναν τέτοιο άνεμο. Χωρίς περιστροφές, σας λέω ότι από αυτό το είδος ανθρώπων πολλοί Θα καταλήξουν μέσα σ’ εκείνη την τελευταία κόπρο της ύλης.

(6 Απριλίου 1847)

Η φύση της οργής και οι συνέπειές της

Στη συνέχεια ας εξετάσουμε ακόμη ένα επικίνδυνο είδος κατάληψης. Πρόκειται για την κατάληψη του ανθρώπινου σώματος από το λεγόμενο διάβολο της οργής.

Αυτό το είδος κατάληψης είναι το πιο επικίνδυνο, γιατί ένας τέτοιος διάβολος δεν καταλαμβάνει ένα σώμα ποτέ μόνος του, αλλά πάντοτε μαζί με μια ολόκληρη λεγεώνα από δολιότατα πνεύματα συνεργάτες.

Η οργή αποτελεί το άκρο αντίθετο της αγάπης και συνιστά το καθαυτό κύριο συστατικό του Σατανά. Η οργή όμως δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τροφή, γι αυτό πάντοτε περιβάλλεται από ένα μεγάλο επιτελείο από πνεύματα τροφοδότες, από τα οποία και συντηρείται.

“Οπως η αγάπη δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τροφή, η οποία είναι η αμοιβαία αγάπη, έτσι και η οργή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την αντίστοιχη ανταπόκριση. Ας δούμε όμως ποιος είναι ο συρφετός που βοηθά και τρέφει την οργή.

Το μίσος αποτελεί μία βασική Θρεπτική ουσία της οργής, όπως επίσης και η έπαρση. Από εκεί προκύπτουν εγωπάθεια, φθόνος, φιλαργυρία, μοιχεία, λαγνεία, αποστροφή προς καθετί το Θέίκό, βαθιά περιφρόνηση για τους συνανθρώπους, ανθρωποκτονία, δολοφονία, αρχομανία και τελικά η ολοκληρωτική ασυνειδησία.

“Ολα αυτά δεν είναι παρά συναρχηγοί του διαβόλου της οργής.

0 καθένας από αυτούς συνοδεύεται από ένα μεγάλο αριθμό από υποτελή ραδιούργα πνεύματα, τα οποία είναι εύκολο να γίνουν αντιληπτά από τα διάφορα πάθη που διακατέχουν έναν άνθρωπο που βρίσκεται υπό το κράτος της οργής.

Όταν αυτό το κακό πνεύμα έχει καταλάβει έναν άνθρωπο, τότε είναι τόσο δύσκολο να εκδιωχθεί, όσο δύσκολο είναι να σβήσει η φωτιά σ’ ένα μεγάλο σπίτι το οποίο καίγεται από παντού. Σ’ αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος παρά να το αφήσει κανείς να κατακαεί και με τον καιρό να ψάξει μέσα στις κρύες στάχτες για να δει εάν υπάρχει κάτι το οποίο δεν μπόρεσε να κάψει η φωτιά.

Επειδή όπως βλέπετε αυτός ο δαίμονας της οργής είναι τόσο απεχθής (όπως και στην περίπτωση των δύο Γαδαρηνών), γι’ αυτό είναι σημαντικό να γνωρίσουμε τον τρόπο με τον οποίο διεισδύει στη σάρκα του ανθρώπου. Αυτό το πνεύμα δεν διεισδύει στη σάρκα του ανθρώπου με το πέρασμα του χρόνου, όπως τα προηγούμενα που εξετάσαμε, αλλά εισέρχεται ήδη κατά τη σύλληψη σαν ένας σπόρος της κόλασης.

Μάλιστα πρέπει να εισέλθει, γιατί αυτός ο σπόρος καθορίζει την προϋπόθεση για την ανάπτυξη του σώματος. Ωστόσο, ο σπόρος αυτός δεν αποκτά ανεξαρτησία, εάν ο νεογέννητος άνθρωπος δεν διαπαιδαγωγηθεί με τρόπο που να του προσφέρει τις ανάλογες ευκαιρίες.

Μόνου εάν ο νεαρός άνθρωπος δεχθεί μια εσφαλμένη διαπαιδαγώγηση, τότε αρχίζει αυτό το κακοήθες συστατικό να συγκεντρώνεται στο συκώτι του. Μόλις συγκεντρωθεί εκεί στον ανάλογο βαθμό, τότε αφυπνίζεται σ’ αυτό το συστατικό η ανεξαρτησία του δαίμονα της οργής. “Ετσι και ανεξαρτητοποιηθεί όμως, παίρνει υπό την κατοχή του ολόκληρη την ψυχή, παρασύροντάς την στη δική του σφαίρα επιρροής. Μ’ αυτό τον τρόπο, είναι δυνατόν σε σύντομο χρονικό διάστημα ο άνθρωπος να μεταμορφωθεί σε έναν πραγματικό διάβολο.

Σε πολλούς ανθρώπους εν τούτοις, δεν είναι απαραίτητο αυτός ο σαρκικός διάβολος να κατακτήσει την απόλυτη αυτονομία, αλλά οι αναθυμιάσεις των κακών συστατικών στοιχείων του μεταδίδονται από μόνες τους και μάλιστα κατ’ αρχήν μέσω του αίματος. Εάν το αίμα κορεστεί μ’ αυτό το ειδικό στοιχείο, τότε φτάνει πολύ εύκολα σε κατάσταση αναβρασμού. Στη συνέχεια εισέρχεται μέσω του αίματος στο νευρικό σύστημα και μέσω αυτού στο πνεύμα των νεύρων, απ’ όπου τελικά διεισδύει στην ψυχή.

Εάν η ψυχή διαποτιστεί με αυτό το κακό συστατικό, τότε ο άνθρωπος είναι ήδη το λιγότερο κατά το ήμισυ ένας διάβο λος και δεν είναι καλό για τον οποιονδήποτε να έχει σχέση μαζί του. Αυτό το είδος ανθρώπων μπορεί να αναγνωριστεί από το ότι το παραμικρό που Θα τους συμβεί και με οποιονδήποτε τρόπο, μπορεί να τους φέρει σε κατάσταση αναβρασμού προκαλώντας τους τη διάθεση να βρίσουν και να δείρουν, Αυτοί οι άνθρωποι μοιάζουν με τον πυρωμένο σίδηρο, ο οποίος από μόνος του φαίνεται εντελώς ήσυχος, όμως εάν ρίξει κανείς επάνω του λίγα ροκανίδια, τότε αυτομάτως βλέπεις να βγάζει καπνό και φλόγες!

Ωστόσο, όλα αυτά μπορούν να αποφευχθούν με μια σωστή διαπαιδαγώγηση. “Οταν σ ένα παιδί διαπιστώνεται μια τέτοια ισχυρή τάση, με τη σωστή διαπαιδαγώγηση και την κατάλληλη δίαιτα δεν μπορούν παρά να προκύψουν καλά αποτελέσματα. Το μεγαλύτερο κακό στην όλη υπόθεση είναι το υπερβολικό χάιδεμα των παιδιών.

Αυτή η κακή συνήθεια σπρώχνει τους ανθρώπους στο να παραβλέπουν την κακή συμπεριφορά των παιδιών τους. Το παιδί μέρα με τη μέρα μεγαλώνοντας διαπιστώνει ότι μπορεί να διαπράττει αταξίες χωρίς να τιμωρείται. “Ετσι, λοιπόν, προσπαθεί να πραγματοποιεί όλο και μεγαλύτερες διαβολιές. Εάν δεν τιμωρηθούν ούτε αυτές ή εάν δεν έχουν παρά ελάχιστες συνέπειες από την πλευρά των γονέων, σύντομα το παιδί αναπτύσσει τις απαραίτητες βάσεις για να εκδηλωθεί μέσα του η οργή.

Δεν αργεί να μετατραπεί σε έναν ανεξέλεγκτο απαιτητή, ο οποίος αξιώνει πλέον να του δοθούν τα πάντα όσα ζητάει. Εάν κανείς του τα αρνηθεί ή εάν δεν τον αφήσει να πλησιάσει κάτι που επιθυμεί, τότε ανάβει από το Θυμό του και πολλές φορές γίνεται ανυπόφορα αυθάδης και κακότροπος. Εάν οι γονείς πτοηθούν από τη συμπεριφορά του και ενδώσουν στις ανεξέλεγκτες απαιτήσεις του, τότε το παιδί έχει κατακτήσει τον πρώτο βαθμό της διαβολικής ανεξαρτησίας.

“Ετσι σε σύντομο χρονικό διάστημα, καθώς το παιδί μεγαλώνει, μεταμορφώνεται σε έναν καταπιεστικό νομοθέτη των γονέων του, για τους οποίους η μη ικανοποίηση των απαιτήσεων του κακομαθημένου παιδιού τους Θα σήμαινε πολλές δυσάρεστες εκπλήξεις.

Όταν ένα τέτοιο παιδί μεγαλώσει αρκετά, τότε ορισμένοι γονείς δεν Θα ήταν σίγουροι για την ίδια τη ζωή τους, εάν δεν έστελνα διάφορες ασθένειες με σκοπό να δαμάσουν το κακό πνεύμα. Μόνον αυτές οι ασθένειες έχουν τη δύναμη να το εξορίσουν μέχρις ενός βαθμού από τη σάρκα των παιδιών, ιδιαίτερα σ’ εκείνη την περίοδο όπου αυτό το πνεύμα έχει καταλάβει το αίμα τους.

Η σκαρλατίνα, τα διάφορα εξανθήματα και ιδιαίτερα η ανεμοβλογιά, καθώς και διάφορες άλλες ασθένειες, είναι μερικά από τα αποτρεπτικά μέσα ενάντια στον καταστροφέα της ανθρώπινης φύσης. Ωστόσο, οι ασθένειες αποβάλλουν αυτό το κακό συστατικό στοιχείο μόνον από το αίμα και όχι ολοκληρωτικά.

Εάν οι γονείς των παιδιών που πέρασαν μια τέτοια ασθένεια με την οποία τους έστειλα τη βοήθειά Μου Θα ήταν αρκετά συνετοί, ώστε να επιβάλλουν στο παιδί τους μία τάξη, σε συνδυασμό με την κατάλληλη δίαιτα, τότε το παιδί Θα ήταν πολύ καλύτερα, τόσο από σωματική όσο και από πνευματική άποψη.

Αλλά συνήθως το παραχάίδεύουν ακόμη περισσότερο από πριν. “Ετσι η μετέπειτα κατάσταση συνήθως εμφανίζεται κατά πολύ χειρότερη από την προηγούμενη. Γιατί μόλις αυτός ο σαρκικός διάβολος αντιληφθεί ότι δεν είναι πια κύριος του αίματος, το παρακάμπτει και απευθύνεται κατευθείαν στα νεύρα.

Μόλις καταλάβει το νευρικό σύστημα, τότε το παιδί γίνεται ιδιαίτερα ευερέθιστο, πράγμα που από τους γονείς εκλαμβάνεται σαν δείγμα της αρρώστιας. Τότε πια προσφέρουν στο παιδί τους ό,τι κι αν ζητήσει, ώστε να μην ταραχθούν τα υποτιθέμενα αδύνατα νεύρα του.

Κι έτσι πρέπει να επέμβω πάλι, ταλαιπωρώντας τη σάρκα του με δυσεντερία ή με δυνατό βήχα, ώστε να αποβληθεί αυτό το συστατικό από το νευρικό σύστημα. Εάν ο οργανισμός του παιδιού αντέξει όλα αυτά τα μέτρα, επανέρχεται για ένα διάστημα η τάξη, αν και πολλές φορές είναι πολύ καλύτερο για την ψυχή του παιδιού να της αφαιρεθεί νωρίτερα την ίδια την σάρκα, προτού ο σαρκικός διάβολος καταλάβει και τη  ψυχή.

Ως εκ τούτου δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου αναγκάζομαι να πάρω το παιδί τους από ορισμένους γονείς που το παραχάίδεύουν. Κάτι τέτοιο συμβαίνει περισσότερο σε κείνους τους γονείς που έχουν λίγα ή μόνον ένα παιδί, το οποίο με τον καιρό Θα κακομάθαινε και Θα καταντούσε νεκρό για το Βασίλειό Μου, επειδή οι ανόητοι γονείς του με την τυφλή αγάπη τους θα έπνιγαν το παιδί για όλη την αιωνιότητα.

“Ετσι εάν κι Εγώ ήμουν ανόητος όπως εκείνοι, Θα τους το άφηνα να περνούν τον καιρό τους διασκεδάζοντας μαζί του, με τον ίδιο τρόπο όπως στις μεγαλουπόλεις διασκεδάζουν οι κυρίες με τους παπαγάλους και τα σκυλάκια τους. Επειδή όμως με τα παιδιά αποσκοπώ σε έναν πολύ υψηλότερο στόχο απ το να είναι απλά και μόνον ένα εγωιστικό παιγνίδι στα χέρια ανώριμων γονέων, γι’ αυτό δεν μένει άλλος τρόπος από το να τα πάρω από τα χέρια τους και να τα εμπιστευτώ στα χέρια των αγγέλων Μου, για την παραπέρα διάπλασή τους.

Γι’ αυτό συνήθως επιλέγω εκείνα τα παιδιά που οι γονείς τους τα παραχάίδεύουν, γιατί η υπερβολική αγάπη των γονέων προς τα παιδιά τους επισύρει συνήθως τον ψυχικό τους Θάνατο. Εάν τα άφηνα να ζουν σωματικά, τότε η ψυχή τους θα ήταν αμετάκλητα χαμένη.

Γι’ αυτό σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι προτιμότερος ο Θάνατος του σώματος, ώστε η ψυχή να διατηρήσει ακέραια τη Ζωή για τον Ουρανό. “Ετσι λοιπόν δεν πρέπει να απορείτε που πεθαίνουν τόσα πολλά παιδιά σε τρυφερή ηλικία ή κατά την περίοδο της νεότητάς τους ή σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και στην κούνια, γιατί είναι σίγουρο ότι Εγώ γνωρίζω καλύτερα το λόγο για τον οποίο τα παίρνω τόσο γρήγορα από αυτόν τον κόσμο. Είναι κατά πολύ καλύτερο να γίνουν αδύναμα ουράνια πνεύματα, παρά να μείνουν στον κόσμο και να καταντήσουν ισχυροί διάβολοι.

Πού και πού όμως πρέπει να συμβαίνει για χάρη του κόσμου να μεγαλώνουν τέτοια πνεύματα της οργής. Εάν οι γονείς καταπολεμήσουν έγκαιρα το Θυμό και την ισχυρογνωμοσύνη αυτών των παιδιών, τότε μπορούν να μεταμορφωθούν σε πραγματικά χρήσιμους και αποδοτικούς ανθρώπους.

Ομως εάν δεν αντιμετωπιστεί ο Θυμός τους έγκαιρα και αποτελεσματικά, τότε καταντούν να γίνουν βίαιοι, στασιαστές και πολύ συχνά αποτρόπαιοι τύραννοι της ανθρωπότητας. ος εκ τούτου, Θα ήταν καλό ο κάθε γονέας να το γράψει πολύ καλά μέσα στην καρδιά του και μόλις διαπιστώσει σε κάποιο από τα παιδιά του οργή, ματαιοδοξία, έπαρση, φιλαυτία και γενικά κακότροπη συμπεριφορά, να αντιμετωπίζει αυτά τα πάθη του παιδιού με όλες του τις δυνάμεις. “Ετσι το αποτέλεσμα Θα είναι τα άτομα αυτά να γίνουν ιδιαίτερα χρήσιμοι και ικανοί άνθρωποι.

Γιατί μέσα από τη σωστή αντιμετώπιση αυτής της κατάστασης, το κακοήθες συστατικό της οργής μεταμορφώνεται μέσα από μια ειδική ψυχική-χημική διαδικασία σε ένα ιδιαίτερα ωφέλιμο συστατικό.

(7 Απριλίου 1847)

Η καταπολέμηση της οργής

Δεδομένου ότι ο διάβολος της οργής είναι ένα τόσο επικίνδυνο ον όταν καταλαμβάνει το ανθρώπινο σώμα, γι αυτό πολλές φορές κρίνεται απαραίτητος ο σαρκικός θάνατος ορισμένων παιδιών ή και ολόκληρων γενεών ακόμη, προτού προλάβει αυτό το κακό πνεύμα να καταλάβει πλήρως και την ψυχή τους, τραβώντας την μέσα στη δική του ύπαρξη.

Για κάθε άνθρωπο που Θέλει να προφυλάξει την ψυχή του και ενδεχομένως και την ψυχή των παιδιών του, εάν είναι γονιός, είναι σημαντικό να γνωρίζει και να ακολουθεί μια σωστή διατροφή.

Γιατί με τη σωστή δίαιτα μπορεί αφενός μεν να βοηθήσει την ψυχή του και κατά δεύτερο το σώμα του, να φτάσει στα βαθιά γεράματα χωρίς να αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, πράγμα που βεβαίως δεν μπορεί να συμβεί εάν οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν αυτή τη διατροφή ή εάν δεν την εφαρμόζουν στην πράξη.

Πώς πρέπει λοιπόν να ανατραφεί ένας άνθρωπος ήδη από τη γέννησή του, ώστε στην ενηλικίωσή του πια να μπορεί να τηρήσει μια κατάλληλη ψυχική και σωματική δίαιτα; Γιατί μια τέτοια δίαιτα είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσει να επιτύχει ένα ήρεμο και προχωρημένο γήρας, ώστε χάρη σ’ αυτό το γήρας να εξασφαλίσει για την ψυχή του μία πραγματικά αληθινή και στέρεη ύπαρξη για την αιωνιότητα.

“Οταν το παιδί δείχνει ακόμη από την κούνια του ότι είναι ευερέθιστο, πρέπει για όσον καιρό δεν διαθέτει μνήμη να τρέφεται με τέτοιες τροφές που να μη διεγείρουν το αίμα του, αλλά που να το δροσίζουν και να το κατευνάζουν.

Εάν η μητέρα Θηλάζει το παιδί στο στήθος της, τότε θα πρέπει να απέχει από αλκοολούχα ποτά και ακόμη περισσότερο απά συγκινησιακές ταραχές, γιατί όλα αυτά συγκεντρώνουν ο στήθος της εκείνα τα συστατικά που είναι η τροφή του πύρινου πνεύματος της οργής.

Με λίγα λόγια, ας απέχει από φαγητά και ποτά που για την πέψη τους απαιτούν πολύ κολικό υγρό. Όσπρια και ιδιαίτερα τα φασόλια δεν συνιστώνται σε μια τέτοια μητέρα. αντίθετα Θα της έκαναν πολύ καλό οι κάπως αραιές κρεατόσουπες, το ψητό από το κρέας των καθαρών ζώων, τα ζυμαρικά από σιτάρι, σίκαλη ή το ρύζι καλοβρασμένο, μέσα σε άπαχο γάλα ή νερό.

Το παιδί πρέπει να απογαλακτίζεται από το στήθος όταν κάνουν την εμφάνισή τους τα πρώτα δόντια, γιατί μαζί με τα δόντια ξεκινά και η πρώτη μνήμη. Πάντως το καλύτερο για ένα τέτοιο παιδί Θα ήταν η διατροφή χωρίς στήθος. Το βρασμένο πίτουρο του σιταριού ανακατεμένο με λίγο μέλι, Θα ήταν η ιδανική αρχική τροφή ενός θερμόαιμου παιδιού.

Το ίδιο καλό θα έκανε και ο ζωμός από νερόβραστο κριθάρι με λίγο μέλι ή ζάχαρη, ενώ σε πολλές περιπτώσεις Θα ήταν καλύτερα τα βρασμένα σύκα και χαρούπια. Για κάποια παιδιά, ιδιαίτερα στη μετέπειτα ηλικία, Θα ήταν πολύ ωφέλιμος ο ελαφρύς πουρές από φακή.

Το ζωικό γάλα δεν συνιστάται σαν αρχική τροφή, γιατί τα ίδια τα ζώα πολλές φορές δεν είναι υγιή και έτσι δεν αποδίδουν υγιεινό γάλα, πράγμα που συμβαίνει ιδιαίτερα κατά τη χειμερινή περίοδο. Μερικές φορές πάλι είναι Θερμόαιμα τα ίδια τα ζώα και έτσι το γάλα τους θα ήταν ιδιαίτερα βλαβερό για ένα ήδη θερμόαιμο παιδί.

Μόνον όταν τα παιδιά γίνουν ενός έως δύο χρονών, μπορούν να τραφούν με ελαφρύ γάλα που έχει αραιωθεί με νερό. Αντίθετα, ποτέ δεν Θα έβλαπτε εάν κάπου-κάπου έτρωγαν λίγη κομπόστα από βρασμένα φρούτα, γιατί τα φρούτα, και ιδιαίτερα τα καλά μήλα και αχλάδια, ενδείκνυνται για τον καθαρισμό και τον κατευνασμό του αίματος.

Το κρέας μπορεί να προσφερθεί σε αυτά τα παιδιά, μόνον εφόσον έχουν αλλάξει τα δόντια τους. Εάν τα παιδιά, και ιδιαίτερα τα ευέξαπτα, τραφούν με κρέας νωρίτερα, τότε το αίμα τους διεγείρεται σε υπερβολικό βαθμό και η σάρκα τους αποκτά υπερβολικό πάχος, που με τη σειρά του έχει σαν συνέπεια την υπέρμετρη έκκριση βλεννών από τους αδένες επισύροντας έτσι ένα σωρό από επικίνδυνες ασθένειες.

“Οταν τα παιδιά αυτά φτάσουν σε μια ηλικία που να μπορούν να μιλάνε και να περπατούν, τότε Θα πρέπει να απασχοληθούν με διάφορα ήρεμα παιγνίδια και ιδιαίτερα με αυτό που εξυψώνουν την παιδική ψυχή. Παράλληλα, Θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή, ώστε αυτά τα παιδιά να μην υπερθερμαίνονται, είτε με τις κινήσεις του σώματος ή ακόμη περισσότερο λόγω μιας συναισθηματικής φόρτισης. Εάν πάλι παρ όλα τα μέτρα γίνει αντιληπτό ότι κάποιο παιδί παρουσιάζει συναισθηματικές εκρήξεις, τότε δεν θα πρέπει να παραλείπεται μία πρόσκαιρη τιμωρία και πολύ πιο αποτελεσματική σ’ αυτή την περίπτωση, είναι η νηστεία. Γιατί τίποτα δεν Θεραπεύει την οργή καλύτερα απ’ ό,τι η πείνα.

Μια πολύ καλή μέθοδος όταν αναγκάζεται κανείς να τα τιμωρήσει για παρόμοιες αιτίες, είναι να τους εξηγήσει ότι ο ουράνιος Πατέρας δεν έστειλε φαγητό γι’ αυτά, επειδή ήταν πολύ άτακτα.

“Ομως εάν ξανασυμμορφωθούν και παράλληλα παρακαλέσουν τον ουράνιο Πατέρα να τους στείλει τροφή, τότε Θα τους ξαναδώσει. Με μια τέτοια μέθοδο Θα στρεφόταν η προσοχή των παιδιών προς το Θεό και στη νεαρή τους ψυχή Θα εντυπωνόταν όλο και βαθύτερα ότι για όλα τα πράγματα εξαρτώνται από το Θεό και ότι Αυτός ανταποδίδει δίκαια το καλό και σωφρονίζει το κακό.

“Ομως μόλις ηρεμήσουν και επανέλθουν στην τάξη, δεν πρέπει κανείς να παραλείψει να τους δείξει με κατανοητό τρόπο ότι ο ουράνιος Πατέρας νιώθει μεγάλη ευχαρίστηση μαζί τους και ότι τα καλεί λέγοντας:

«Αφήστε τα παιδιά να έρθουν σ’ Εμένα»! Εάν δεν καθοδηγηθούν κατ’ αυτό τον τρόπο, αργότερα Θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να τα φέρει κανείς στο σωστό δρόμο και έτσι θα εκπληρωθεί το παλαιό ρητό, το οποίο λέει ότι το γέρικο δέντρο δεν μπορεί πια να λυγίσει και να ισιώσει, παρά μόνον, όπως και συμβαίνει καμιά φορά, με τον κεραυνό και τη Θύελλα, οπότε βέβαια ένα τέτοιο δέντρο σπανίως γλιτώνει χωρίς να υποστεί σοβαρή βλάβη.

“Οταν αυτά τα παιδιά φτάσουν στην πλήρη ενηλικίωση και έχουν ήδη αποκτήσει πλήρη αυτογνωσία (δηλαδή όσο είναι δυνατό να αποκτηθεί στο φυσικό επίπεδο) και συνεχίζουν να παρουσιάζουν πού και πού εμφανή συμπτώματα υπερβολικού ευερεθισμού, τότε προ πάντων Θα πρέπει να τους συστηθεί να τηρούν σε όλα το μέτρο.

Επίσης να πηγαίνουν νωρίς για ύπνο και να ξυπνούν αρκετά νωρίς, να απέχουν για μία μακρύτερη περίοδο από τα οινοπνευματώδη, καθώς και από το κρέας των ακάθαρτων ζώων και σε καμία περίπτωση να μην επισκέπτονται τους χώρους της κακής ψυχαγωγίας και ιδιαίτερα στους χώρους όπου διεξάγονται χοροί και τυχερά παιγνίδια.

Επίσης πολύ καλό για τέτοιους ευέξαπτους ανθρώπους αμφοτέρων των φύλων Θα ήταν να παντρευτούν από νωρίς, γιατί η σεξουαλικότητα ενός Θερμού ανθρώπου, είναι πολύ χειρότερη από εκείνη ενός ήπιου ανθρώπου.Κυρίως όμως, εκτός από τη φυσική δίαιτα, Θα έπρεπε να προσεύχονται συχνά και να διαβάζουν πνευματικά βιβλία.

Αυτό το πράγμα θα δυνάμωνε την ψυχή τους και θα έλυνε τα δεσμά του πνεύματός τους, πράγμα που μπορεί να συμβεί πολύ εύκολα, εάν τέτοιοι άνθρωποι αναζητήσουν την αγάπη Μου. Δεδομένου ότι είναι εκτεθειμένοι σε μια πολύ μεγαλύτερη δοκιμασία απ’ ό,τι οι άλλοι, από την άλλη πλευρά είναι αντίστοιχα πολύ κοντύτερα στο “Ελεός Μου, όσο μεγαλύτερη είναι η δοκιμασία τους.

Και ακριβώς από αυτούς τους ανθρώπους είναι που μπορεί να προκύψει κάτι μεγάλο, αν ακολουθήσουν το σωστό δρόμο, γιατί διαθέτουν το απαραίτητο Θάρρος. Από τέτοιους ανθρώπους είναι που από πνευματικής σκοπιάς στο Βασίλειό Μου φτιάχνονται πλοία και παλάτια σαν από καρυδιά και μάρμαρο. Επειδή από σφουγγάρια και καλάμια δεν είναι εύκολο να γίνει κάτι το καλύτερο από ό,τι είναι το συστατικό του είδους τους.

 (8 Απριλίού 1847)

Το ανθρώπινο πάθος της εξουσίας

Κάτι το οποίο όταν υπάρχει μέσα στο ανθρώπινο σώμα είναι πιο βλαβερό ακόμη και από το διάβολο της οργής, είναι η αρχομανία, η οποία αν και συμβαδίζει με την οργή, ωστόσο αποτελεί τη βάση της, γιατί ένας ταπεινόφρονας δεν εξοργίζεται εύκολα, ενώ ένας υπερόπτης παίρνει φωτιά κατευθείαν.

Η αρχομανία είναι ο πιο διαδεδομένος διάβολος ανάμεσα στους ανθρώπους και είναι σχεδόν ομοιογενής με τον ίδιο το Σατανά.

Ωστόσο, τα παιδιά καταλαμβάνονται από αυτό το κακό πνεύμα, μόνον εφόσον έχουν ήδη αποκτήσει ένα ορισμένο επίπεδο αυτοσυνειδησίας. Η προδιάθεση γι αυτό όμως, φαίνεται από νωρίτερα και ήδη από την ηλικία στην οποία ακόμη δεν ξέρουν καλά-καλά να μιλούν.

Βάλτε μερικά παιδιά σε ένα χώρο και παρατηρήστε τη συμπεριφορά τους την ώρα που παίζουν. Αμέσως Θα διαπιστώσετε ότι το ένα θα προσπαθήσει να ξεχωρίσει από το άλλο, γιατί ακόμη και σε ένα τέτοιο παιδί που δεν ξέρει ούτε να μιλάει, του αρέσει να του υποτάσσονται. Ιδιαίτερα δυναμικά εμφανίζεται αυτή η τάση στο θηλυκό γένος.

Κάθε κορίτσι φαντάζεται τον εαυτό του όμορφο και από πολύ νωρίς αρχίζει να στολίζεται.

“Οποιος δε επιθυμεί να κερδίσει την εύνοιά του, δεν έχει παρά να επαινεί τακτικά την ομορφιά του. Και Θα ήταν εντελώς τραγικό έτσι και έκανε κανείς το λάθος να πει ότι ένα άλλο κοριτσάκι είναι ακόμη ωραιότερο.

Σε αυτή την περίπτωση είναι απολύτως βέβαιο ότι θα έρρεαν άφθονα κρυφά δάκρυα, αν όχι και φανερά.

Στα αγόρια, όταν είναι παιδιά ακόμη, η ομορφιά δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία, όσο η σωματική δύναμη.

Ο καθένας  επιθυμεί να είναι ο δυνατότερος και να νικήσει όλους τους φίλους του.

Θα ήταν μάλιστα διατεθειμένος να δώσει ακόμη και μία βάναυση απόδειξη, αρκεί να φανεί ότι είναι ο δυνατότερος και επομένως ο πιο φοβερός της παιδοπαρέας. Σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται φανερή η παρουσία αυτού του σατανικά κακού δαίμονα, ακόμη και στα παιδιά. Είναι προφανές ότι αυτός ο δαίμονας πρέπει να καταπολεμηθεί άμεσα, ακόμη και εάν κανείς δεν γνωρίζει τα βαθύτερα αίτια αυτής της ψυχικής προδιάθεσης. Γιατί είναι ολοφάνερο ότι η αρχομανία μπορεί να οδηγήσει στα πιο μεγάλα πάθη.

Ενα φιλάρεσκο κοριτσάκι θα γίνει από νωρίς μία κοκέτα και σε αυτή την κατάσταση έχει ήδη φτάσει ακριβώς εκεί που ήθελε να την φέρει ο Σατανάς. Αντίστοιχα το αγόρι δεν αργεί να εξελιχθεί σε άξεστο, φιλόνικο και γενικότερα σε έναν άνθρωπο ο οποίος δεν έχει άλλο ιερό και όσιο παρά μόνον τον ίδιο του τον εαυτό.

Από τέτοιους ανθρώπους σύντομα γίνονται συκοφάντες και παντογνώστες, οι οποίοι κρίνουν τα πάντα και τους πάντες, συμπεριλαμβανομένου και του Θεού του ίδιου, γνωρίζουν τα πάντα καλύτερα απ’ οποιονδήποτε άλλον και η κρίση τους επιβάλλεται σαν η μόνη ορθή, απλά και μόνο επειδή είναι δική τους. Τι Θα γίνει λοιπόν με έναν τέτοιο άνθρωπό; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να διδάξει όποιον γνωρίζει τα πάντα καλύτερα από κάθε άλλον; Και σε περίπτωση που του αποδειχθεί η ανοησία του, εξάπτεται και ό,τι δεν μπορεί να πετύχει με τη γλώσσα του, το παραδίδει στην ορμητική δύναμη των χεριών του.

Οπου αρχίζει να κλωτσάει ένα μουλάρι, υποχωρούν Σωκράτης και Κικέρωνας και οι μόνοι που Θα μπορούσαν να αντιτάξουν μία αντίδραση, Θα ήταν μαχητές σαν το Σαμψών και το Δαυίδ.

Ολα αυτά λοιπόν είναι αποτελέσματα της αρχομανίας, γιατί ο καθένας Θέλει να έχει την πρωτοκαθεδρία ακόμη κι αν είναι ο χειρότερος από όλους. Και εάν αποτύχουν όλα του τα όπλα, εξακολουθεί να του μένει μια άσβεστη δίψα για εκδίκηση και το στόμα για να βρίζει. Εννοείται ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η αρχομανία συμβαδίζει με την οργή και οι τροφοδότες τους είναι ο δόλος και η υποκρισία.

Αυτός ο κάκιστος διάβολος μέσα στην ανθρώπινη σάρκα αποτελεί την πηγή όλων των δεινών που μαστίζουν το ανθρώπινο γένος και είναι απόλυτα όμοιος με την κατώτερη και βαθύτερη κόλαση, γιατί σε αυτόν συνενώνονται όλα τα άλλα κακά μαζί. Θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει πόλεμος, εάν αυτός ο δαίμονας δεν είχε διαφθείρει την ανθρώπινη σάρκα σε τέτοιο βαθμό; Κανένα άλλο πάθος δεν μπορεί να σύρει στο χαμό τόσους πολλούς όπως αυτό!

“Ενας άνθρωπος ο οποίος έχει μέσα του μια μεγάλη δόση από αυτόν το δαίμονα, δεν θα αργήσει να σχηματίσει μια ομάδα υποτελών του, βεβαίως αρχικά σαν «φίλους». “Ομως οι φίλοι, από την πολλή φιλία, Θα πρέπει απαρέκλητα να πράττουν ό,τι επιθυμεί ο δεσποτικός τους φίλος, δεδομένου ότι τους έχει παρασύρει στη σφαίρα του αρχομανούς δαίμονά του.

Οι φίλοι του με τη σειρά τους Θα επιλέξουν άλλους φίλους, τους οποίους Θα παρασύρουν επίσης στο γνωστό μας δαίμονα, στον οποίο είναι παραδομένοι και οι ίδιοι. Με αυτό τον τρόπο όμως ο αρχικός φίλος μετατρέπεται σε αρχηγό και επειδή τα πράγματα εξελίσσονται απρόσκοπτα, αρχίζει να διατάζει. “Ετσι, ο δαίμονάς του σύντομα θα έχει τραβήξει χιλιάδες κόσμου στην παγίδα του και όλοι τούτοι Θα χορεύουν έτσι όπως εκείνος Θα ορίζει.

Με έναν τέτοιο τρόπο προκύπτουν στη συνέχεια οι δυναστείες. “Ενας στέκεται στην κορυφή και υπαγορεύει νόμους, έτσι όπως του τους υπαγορεύει η διάθεσή του, και χιλιάδες πρέπει να τους ακολουθήσουν, είτε με τη Θέλησή τους ή και χωρίς το πώς δεν ενδιαφέρει. Γιατί όπου μία δύναμη συγκεντρώθηκε σε μία αδιαπέραστη μάζα, αποτυγχάνει κάθε ιδιαίτερη αντίσταση, και η λογική, η κρίση και η σοφία, αναγκάζονται να υποχωρήσουν μπροστά στο Θρόνο του τυραννικού δεσποτισμού. Εάν ο τύραννος επιθυμεί οι υπήκοοί του να είναι τυφλοί, δεν έχει παρά να εκφράσει την επιθυμία του και αμέσως Θα τους βγάλουν τα μάτια.

Γιατί οι βοηθοί και οι βοηθοί των βοηθών του εμψυχώνονται από τον ίδιο το δαίμονα και έτσι κάνουν τα πάντα που θα διατάξει ο κύριός τους. Ωστόσο, είναι απολύτως δίκαιο που οι άνθρωποι κυβερνούνται από τυράννους, γιατί ακόμη και αν δεν είναι τύραννοι οι ίδιοι, ωστόσο είναι τουλάχιστον σκληροί δεσπότες, οι οποίοι όπως και οι τύραννοι απαιτούν την πλήρη υπακοή. Κάθε αντίρρηση εκλαμβάνεται σαν προσβολή της υψηλότητάς τους και αν δεν τιμωρείται με το Θάνατο, τιμωρείται ωστόσο με φυλάκιση. Αλλά όπως σας είπα, είναι απόλυτα δίκαιο που συμβαίνει έτσι και οι άνθρωποι αξίζουν όλα όσα παθαίνουν.

Οι ίδιοι οι άνθρωποι παραμέρισαν το Θεό και έβαλαν στο θρόνο το δαίμονα του εγωισμού και της αρχομανίας τους και αυτό που έκαναν τότε, το κάνουν ακόμη. Παντού βλέπει κανείς τους γονείς να μοχθούν ώστε τα παιδιά τους να γίνουν κάτι το καλύτερο και υψηλότερο από ό,τι είναι οι ίδιοι. Γι’ αυτό δικαίως συμβαίνει έτσι στον καθένα και δικαίως συμβαίνει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα που βρίσκεται κάτω από την κυριαρχία τυράννων σε όλα τα επίπεδα, από πάνω μέχρι κάτω, γιατίη ίδια η ανθρωπότητα νιώθει τη μεγαλύτερη χαρά αναθρέφοντας τυράννους τα ίδια τα παιδιά της.

Οι ίδιοι οι γονείς είναι εκείνοι που προτρέπουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν ώστε να γίνουν «κάτι». Και τα ίδια τα παιδιά τι επιθυμούν; Βεβαίως αν είναι δυνατόν να γίνουν ανώτεροι από τους γονείς τους. Ενώ δεν βρίσκεται πουθενά ο πατέρας που Θα έλεγε:

«Εγώ αφήνω τα παιδιά μου να σπουδάσουν για να αποκτήσουν χρήσιμες γνώσεις, ώστε με αυτό το σοφό προσόν να γίνουν ό,τι είμαι εγώ ή και κάτι κατώτερο, αλλά πάντως κάτι το σωστό και δίκαιο». Κάτι τέτοιο δεν το ακούει κανείς συχνά και ακόμη λιγότερο ακούγεται ο Λόγος Μου που λέει: «Οποιος από εσάς θέλει να είναι ο πρώτος, ας είναι ανάμεσά σας ο τελευταίος και δούλος όλων σας».

Αυτά που Θέσπισα Εγώ, δεν τα ακολουθεί ούτε ένας ζητιάνος, αλλά όσα προστάζει ο Σατανάς μέσω των δαιμόνων του, ακολουθούνται από μικρούς και από μεγάλους. Γι’ αυτό δικαίως στη Γη τα πράγματα είναι έτσι. Και ακόμη και δέκα και εκατό φορές περισσότερο να τυραννιόντουσαν οι άνθρωποι, και πάλι δίκαιο Θα ήταν, γιατί η ίδια η ανθρωπότητα αρέσκεται σ αυτή την κατάσταση. Σταματήστε επιτέλους να διαπαιδαγωγείτε τα παιδιά σε τυράννους.

Προτιμήστε να γίνετε οι τελευταίοι παρά οι πρώτοι και σύντομα οι τύραννοί σας θα μείνουν μόνοι τους στο Θρόνο στον οποίο κάθονται. Και επειδή Θα βρίσκεστε πολύ πιο χαμηλά, Θα αναγκαστούν να χαμηλώσουν και εκείνοι ώστε να μην τους πνίξει η μοναξιά τους.

‘Ομως όταν εσείς οι ίδιοι φτιάχνετε από τα ίδια τα παιδιά σας διάφορες βαθμίδες τυράννων, τότε εκείνοι αναγκαστικά ανυψώνονται όλο και πιο πολύ. Και όσο περισσότερο ανυψώνεται κανείς, τόσο πιο μακριά μπορεί να πετάξει τις πέτρες που στηρίζουν το θρόνο του και τόσο πιο βαριά πέφτουν, κτυπώντας εσάς τους υποτελείς του. ‘Οσον αφορά Εμένα, ευχαρίστως αφήνω να μεγαλώσει η δύναμη των ισχυρών, ώστε οι ανόητοι που είναι από κάτω, να έχουν κάτι που να τους ταπεινώνει και να τους δείχνει τι Θα έπρεπε να είναι αλλά δεν είναι.

Γι’ αυτό το λόγο οι κυβερνήτες είναι εξουσιοδοτημένοι από Εμένα και πολύ δικαίως καταπιέζουν την ανόητη ανθρωπότητα όσο πιο πολύ γίνεται, γιατί δεν της αξίζει τίποτε καλύτερο. Δεν είναι ο ίδιος ο πατέρας αυτός που επιθυμεί να δει το γιο του να φοράει καλύτερα ρούχα απ ό,τι ο ίδιος; Και η μητέρα δεν είναι εκείνη που πηγαίνει με την κόρη της στα καταστήματα μόδας, ψάχνοντας επί ώρες να βρει τα κατάλληλα πράγματα με τα οποία η κόρη της Θα έχει περισσότερες κατακτήσεις; Γιατί δηλαδή κατακτήσεις; Ταπεινώσεις είναι αυτό προς το οποίο Θα έπρεπε να στρέφεται η ανθρωπότητα σύμφωνα με τα Λόγια Μου!

Επειδή όμως επιθυμείτε κατακτήσεις, γι’ αυτό πολύ δικαίως έχετε τυράννους. Θα έλεγα μάλιστα ότι οι τύραννοι είναι σωστοί άγγελοι, γιατί με την αυξανόμενη ακρίβεια που επιβάλλουν και με τη δυσβάσταχτη νομοθεσία τους, καταπιέζουν όσο πιο πολύ γίνεται την κατακτησιομανία των ανθρώπων. Ο μέσος πατέρας συμβουλεύει το γιο του κάπως έτσι: «Πρέπει να αποκτήσεις τέτοια συμπεριφορά, που να ελκύεις όλα τα βλέμματα και γενικότερα την προσοχή του κόσμου, ώστε να τους γίνεις κοινωνικά απαραίτητος» ή με άλλα λόγια: «Προσπάθησε να γίνεις ο πρώτος στην κοινωνία!» Γιατί λοιπόν ο μέσος πατέρας δεν προτιμά να συμβουλεύσει το γιο του λέγοντας: «Γιε μου, κάνε προς τα πίσω!

Είναι προτιμότερο να βρίσκεσαι στην κατώτερη θέση και από εκεί να σηκώνεις το βλέμμα σου προς την κοινωνία, παρά να βρίσκεσαι εκεί όπου όλων τα βλέμματα Θα είναι στραμμένα πάνω σου!» ‘Η τι είναι καλύτερο: να είναι κανείς ο Θεμέλιος λίθος ενός οικοδομήματος ή ένα ακροκέραμό του; Γιατί σαν έρθει μια καταιγίδα και καταστρέψει τη σκεπή και το σπίτι, Θα μπορέσει άραγε να μετακινήσει και τα Θεμέλιά του; Εκείνος που βρίσκεται στο πιο χαμηλό σημείο, βρίσκεται στο σημείο της μεγαλύτερης ασφάλειας, ενώ η κορυφή ενός πύργου είναι έρμαιο της κάθε καταιγίδας.

Γι’ αυτό να πηγαίνετε προς τα κάτω! Η σωστή ταπεινότητα ας είναι η σταθερή Θέση της ύπαρξής σας. Εκεί Θα σας εγκαταλείψει ο κάθε αρχομανής δαίμονας και η τυραννία Θα λάβει ένα οριστικό τέλος για όλους τους αιώνες.

‘Η μήπως νομίζετε ότι για έναν άρχοντα έχει καμία σημασία αν ο κοινός λαός τον αναγνωρίζει σαν άρχοντα; Κανένας άρχοντας δεν καταδέχεται να απασχολήσει την αρχοντική τιμή του με τον απλό λαό. Αντίθετα, απαιτεί την αναγνώριση της αρχοντικής του υψηλότητας κυρίως από τους ανώτερους κύκλους των αυλικών του, καθώς και από τους ομοίους του.

Κατά συνέπεια, εάν ολόκληρη η ανθρωπότητα κατέβαινε στο τελευταίο σκαλί της ταπεινοσύνης, τότε πού Θα έβρισκε ο κάθε άρχοντας ομοίους του, που να αναγνωρίζουν την υψηλότητά του; ‘Οπως βλέπετε, αυτός είναι ο δρόμος προς την ευδαιμονία τόσο εδώ, όσο και στον άλλο κόσμο. Και με αυτή τη στάση μπορεί να βελτιωθεί και ο άρχοντας αλλά και η ανθρωπότητα. “Ομως ποτέ δεν μπορεί να γίνει αυτό μέσα από την ανυποταξία και ακόμη λιγότερο από τις διάφορες εξεγέρσεις ενάντια σε μια οργανωμένη εξουσία.

Εάν κάποιος επιθυμεί να κτίσει ένα οικοδόμημα, πρέπει να αρχίσει από κάτω. Είναι εντελώς αδύνατο να ξεκινήσει από τη σκεπή. ‘Οπως επίσης είναι αδύνατο να στηρίξει μία σημαία στην κορυφή ενός πύργου, όταν ακόμη δεν έχουν καν μπει τα θεμέλιά του!

‘Οποιος επιθυμεί να καλυτερεύσει τους άλλους, ας καλυτερεύσει πρώτα τον εαυτό του και ας ζει δίκαια έτσι θα τον ακολουθήσουν και οι άλλοι όταν αντιληφθούν τα προτερήματα. Και όποιος επιθυμεί να οδηγήσει τους τριγύρω του στην ταπείνωση, ας ταπεινώσει πρώτα τον εαυτό του.

“Ετσι θα διευκολύνει το γείτονά του, αφαιρώντας το δικό του σκαλί, να ανέβει για να πάει ψηλότερα. Εάν πάλι κάποιος έχει φορτωθεί στις πλάτες του τον αδελφό του, πέστε Μου Θα κατέβει ποτέ ο δεύτερος από το ύψωμα όπου βρίσκεται, εάν δεν κατέβει αυτός που τον βαστάζει; Επομένως αυτός που βαστάζει ας οδηγήσει κατ αρχήν τα δικά του βήματα προς τα κάτω και έτσι Θα κατέβει και εκείνος τον οποίο έχει φορτωθεί.

Εάν όμως το υποζύγιο τραβά προς τον ανήφορο, τότε σίγουρα ανεβαίνει μαζί του και εκείνος που το ιππεύει και που το ζορίζει. Συνεπώς όσο δεν Θα εφαρμόζεται η Διδασκαλία Μου σε όλα τα σημεία της, δεν είναι δυνατόν να καλυτερεύσουν τα πράγματα, ούτε εδώ, ούτε στον άλλο κόσμο, είτε σε ατομικό είτε σε συλλογικό επίπεδο.

“Ομως όποιος ακολουθεί τη Διδασκαλία Μου πλήρως, Θα έχει το αντίστοιχο πλεονέκτημα, τόσο εδώ όσο και στον άλλο κόσμο. Γιατί μια ταπεινόφρονη ψυχή, πολύ σύντομα αισθάνεται άνετα σε κάθε κατάσταση και επειδή βρίσκεται πολύ κοντά Μου, απολαμβάνει διαρκώς την πιο καλή και σίγουρη βοήθεια.

Δυστυχώς όμως δεν υπάρχει κανένα κακό που να εκριζώνεται δυσκολότερα απ’ ό,τι αυτό, γιατί οι ίδιοι οι άνθρωποι βρίσκουν σε αυτό τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση. 0 καθένας προτιμά να είναι πολυσεβασμιότατος κύριος, παρά ένας ταπεινότατος δούλος και υπηρέτης στην πραγματική έννοια του όρου.

Ω, απίστευτα ανόητη ανθρωπότητα! Πότε Θα αντιληφθείς επιτέλους ότι χωρίς την ύπαρξη ενός σταθερού κεντρικού σημείου, δεν είναι δυνατό να υπάρξει ο κόσμος; “Ομως το κεντρικό σημείο σε κάθε πλανητικό σώμα είναι το βαθύτερο. Γιατί λοιπόν ο άνθρωπος δεν θέλει να βυθιστεί μέσα στο ίδιο του το βάθος, ώστε να βρει εκεί την πραγματική ασφάλεια Ζωής για πάντα; Κι αυτή είναι η ασφάλεια Ζωής που φανερώνεται με πεντακάθαρο τρόπο στη Διδασκαλία Μου.

Αλλά βέβαια σε τι ωφελεί τελικά η Διδασκαλία Μου, τη στιγμή που ο “Ιδιος ο ιδρυτής της ο Ιησούς, χαίρει της τιμής να μην είναι τίποτα ή το πολύ-πολύ ένα μικρό απόσπασμα του Πλάτωνα ή του Σωκράτη; “Η τη στιγμή που κανείς μετατρέπει τον Ιησού σε ένα κενό είδωλο, από το οποίο δεν έχει απομείνει άλλο από το όνομα και μερικά κλάσματα της Διδασκαλίας Του υπό τη μορφή αιγυπτιακών ιερογλυφικών, τα οποία μάλιστα απαγορεύεται αυστηρότατα να ερευνούνται απ’ τους χριστιανούς; Με λίγα λόγια, ο Ιησούς μετασχηματίστηκε σε κάτι που χρειαζόταν για να εισφέρει και όχι για να αφαιρεί, όπως είπε και στη σχετική τού εντολή:

«Εάν κάποιος σου ζητήσει το πουκάμισο, δώστου και το πανωφόρι!» Αντίθετα, όμως, εκείνος που Θα έπρεπε να είναι ο τελευταίος και δούλος όλων, σήμερα έχει θρονιαστεί πάνω από πολλά εκατομμύρια συνανθρώπων! Πράγματι, ένα πολύ κακό παράδειγμα για την ταπεινοφροσύνη! Και όσο υπάρχει αυτό, τα πράγματα δεν είναι δυνατόν να καλυτερέψουν!

(9 Απριλίου 1847)

Διάφορα ανθρώπινα παράπονα

Οι άνθρωποι εκφράζουν συνήθως ένα σωρό παράπονα. Κάποιοι λένε ότι οι καιροί είναι πολύ άσχημοι, ότι τα πάντα ακριβαίνουν ενώ ταυτόχρονα υποβιβάζεται η ποιότητά τους. Άλλοι εκφράζονται με πραγματικό Θυμό ενάντια στις κυβερνήσεις, Θεωρώντας τες υπεύθυνες για όλα.

Άλλοι πάλι δεν είναι ικανοποιημένοι όταν υπάρχει ειρήνη και Θα προτιμούσαν να γίνεται πόλεμος.

Κάποιοι άλλοι προτιμούν να ρίχνουν όλες τις ευθύνες στο ιερατείο, ενώ ορισμένοι λένε ότι φταίει η υπερκατανάλωση, η πολυτέλεια και η τεχνολογία.

Με λίγα λόγια, ο καθένας βλέπει την αιτία του σύγχρονου κακού και σε κάτι διαφορετικό, αλλά κανείς δεν αναρωτιέται ούτε μια φορά, μήπως συνέβαλε με κάποιον τρόπο και ο ίδιος στη γενική χειροτέρευση της εποχής του ή ίσως να εξακολουθεί μάλιστα να συμβάλλει!

Ο καθένας αντιλαμβάνεται το κακό μόνον από έξω, ενώ στον εαυτό του δεν το βλέπει ποτέ.

Ας παρατηρήσουμε κατ αρχήν έναν οικογενειάρχη, ο οποίος ωρύεται ενάντια στη σημερινή πολυτέλεια και υπερκατανάλωση. Σε μια στιγμή τον βρίσκουμε μέσα σε ένα κατάστημα μόδας ν’ αγοράζει για τις κόρες του πανάκριβα και μοντέρνα ρούχα. Τι Θα πρέπει λοιπόν να αντιτάξει κανείς σ’ αυτό τον άνθρωπο; Τίποτε άλλο, εκτός από αυτό: Εφόσον σε δυσαρεστεί η πολυτέλεια, τότε γιατί αφήνεις μέσα σου το αγκάθι της κοινωνικής καταξίωσης, να σε παρασύρει να αγοράσεις στις κόρες σου, όλα αυτά τα περιττά πράγματα; Αγόρασέ τους απλά φορέματα ή ακόμη καλύτερα, δώσε τους την ευκαιρία να φτιάχνουν τα ρούχα τους μόνες τους.

“Ετσι οι κόρες σου θα αποκτήσουν μια φορεσιά η οποία Θα τους είναι πολύ πιο χρήσιμη απ’ ό,τι όλα αυτά τα μοντέρνα πράγματα που σε εξαγριώνουν. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα, που πηγαίνεις να τα αγοράσεις, προκειμένου απλούστατα ο κόσμος να διακρίνει πάνω τους τη χλιδή και έτσι να έχουν καλύτερες κατακτήσεις.

Αντί να διαμαρτύρεσαι, άρχισε να αποστρέφεσαι την πολυτέλεια έμπρακτα! Ντύσε τα παιδιά σου απλά και πού ξέρεις, ίσως να βρεις και μιμητές, οι οποίοι με τη σειρά τους να βρουν κάποιους άλλους! “Ετσι τα πολυτελή είδη αναγκαστικά Θα εξαφανιστούν, εφόσον δεν θα βρίσκουν αποδέκτες. Οποιος δεν αλλάζει προς το καλύτερο ο ίδιος, πώς μπορεί να απαιτεί να καλυτερέψουν οι άλλοι; Ενα άλλο παράδειγμα αποτελούν οι αγρότες και οι έμποροι, οι οποίοι διαμαρτύρονται εντονώτατα για το φόρο κατανάλωσης που έχει επιβληθεί στον κλάδο τους.

Αυτοί οι άνθρωποι οργίζονται και διαδηλώνουν, χωρίς να συνειδητοποιούν ότι εκείνοι οι ίδιοι είναι οι πρώτοι εφευρέτες και εφαρμοστές αυτής της κοινωνικής μάστιγας. Γιατί με τα υπερβολικά τους κέρδη απαιτούν από τους πελάτες τους έναν πολλαπλάσιο φόρο κατανάλωσης από εκείνον που ζητά η κυβέρνηση από τους πολίτες.

Οταν ακόμη δεν υπήρχε αυτός ο φόρος, οι εστιάτορες ήδη απαιτούσαν έναν απάνθρωπο φόρο κατανάλωσης από τους πελάτες τους. Συχνά μάλιστα ήταν τόσο μεγάλος, ώστε έχει συμβεί σε κάποιους πελάτες τους να χρειαστεί να αφήσουν και τα ρούχα τους ακόμη προκειμένου να πληρώσουν το λογαριασμό.

Σ’ αυτή την περίπτωση αναρωτιέμαι: Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να διαμαρτύρεται για ένα φόρο τον οποίο ο ίδιος εφάρμοζε αδίστακτα, πολύ πριν ακόμη η πολιτεία σκεφτεί καν να τον εφαρμόσει; Και εφόσον αυτός ο φόρος φάνηκε καλός και δίκαιος γι’ αυτόν τον ίδιο και την οικογένειά του, τότε γιατί να μην είναι καλός και δίκαιος και για ολόκληρη τη χώρα; 0 μέσος εστιάτορας δεν ζητάει διακόσια για κάτι που στον ίδιο στοιχίζει μόλις εκατό; Αυτός είναι ένας φόρος κατανάλωσης 100%! Η πολιτεία όμως δεν ζητάει τόσα πολλά και είναι πολύ φθηνότερη από τον εστιάτορα.

Συνεπώς και ο εστιάτορας καλό Θα ήταν να αποδεχτεί αυτό το φόρο kαι μάλιστα τη στιγμή που ο ίδιος τρέφει τη μεγαλύτερη εκτίμ ση γι αυτόν. Γι’ αυτό σας λέω: έτσι μπράβο, συνεχίστε με τους αυξανό.. μενους φόρους! Οι φόροι αυτοί δεν πρόκειται να σταματήσουν, αν δεν σταματήσουν να υπάρχουν στις καρδιές των ανθρώπων και να χρησιμοποιούνται από αδερφό ενάντια σε αδερφό!

Η πολιτεία ζητά ελάχιστο ή καθόλου φόρο από κάποιον ο οποίος από την καλή του την καρδιά χαρίζει κάτι στον αδερ-φό του.

“Ομως όταν ο ίδιος ο άνθρωπος δεν τρέφει πια αισθήματα απέναντι στο συνάνθρωπό του, τότε πώς απαιτεί από την πολιτεία να επιδείξει εκείνη καλωσύνη προς αυτόν; Ακούστε: οι άνθρωποι κατευθύνουν από μόνοι τους τη μοίρα τους. Αλλά την πολιτεία την κατευθύνω Εγώ ο “Ιδιος, σύμφωνα με το πρότυπο των ανθρώπων.

Σε ό,τι φαίνεται από τα έργα τους να τους ευχαριστεί πιο πολύ, προς την ίδια κατεύθυνση στρέφω και την πολιτεία τους. Σε τελευταία ανάλυση, το μεγαλύτερο φόρο από τους συνανθρώπους του τον απαιτεί ο τοκογλύφος! Από όλα αυτά γίνεται φανερό ότι οι ίδιοι οι άνθρωποι είναι πάντοτε οι δημιουργοί των δεινών τους.

Επομένως αυτά τα δεινά Θα εξακολουθήσουν αναγκαστικά να υπάρχουν όσο εκείνοι οι ίδιοι Θα συνεχίζουν να τα δημιουργούν, και οι φτωχοί Θα υπάρχουν πάντοτε σαν ένα επιπρόσθετο φορτίο γι’ αυτή τους τη στάση! Γιατί τους φτωχούς τους δημιουργεί η μεγάλη απληστία των πλουσίων.

Γι’ αυτό λοιπόν οι εύποροι Θα επιφορτίζονται το βάρος των φτωχών, γιατί ό,τι δημιουργεί ο ίδιος ο άνθρωπος, αναγκαστικά θα το κουβαλάει πάνω του. Ενα άλλο καλό παράδειγμα παραπονούμενων είναι όσοι διαμαρτύρονται για τη φορολογία των ακινήτων.

Εάν όμως συμπτωματικά ή κατ’ ανάγκη ένας ενοικιαστής κάποια στιγμή καθυστερήσει ή δεν μπορέσει να πληρώσει το ενοίκιό του, τότε αυτόματα σύρεται στα δικαστήρια ή του γίνεται έξωση. Γι’ αυτό καλά κάνουν να ανεβαίνουν οι φόροι των ακινήτων ώσπου οι καρδιές των ιδιοκτητών να μαλακώσουν.

Τότε ίσως βρουν τον τρόπο να διαθέσουν μέσα στα ακίνητά τους ένα δωρεάν χώρο για τους φτωχούς και να κατεβάσουν τα ενοίκιά τους σε ένα επίπεδο που να έχουν μια δίκαιη και προσιτή τιμή! Τότε και Εγώ Θα εμπνεύσω στις καρδιές των ηγετών μία καλύτερη νοοτροπία αλλιώς, όπως σας είπα, ας ανεβαίνουν ασταμάτητα οι φόροι!

Συνεπώς όλες αυτές οι μάστιγες είναι απαραίτητες και με τον καιρό Θα δυναμώνουν. Γι’ αυτό σας λέω, σε όποιον δεν επαρκεί το ήσυχο και εύφορο έδαφος της Γης, ας πάει στη θάλασσα, να μάθει εκεί τη διαφορά ανάμεσα στην ειρήνη και τη γαλήνη από τη μια πλευρά, και την κίνηση και τη Θύελλα από την άλλη.

Εάν δεν τον καταπιούν οι Θύελλες και έχει τη διάθεση, μπορεί να επιστρέψει πίσω. Η στεριά εξακολουθεί να υφίσταται, όπως εξακολουθεί να υφίσταται ο παλαιός Λόγος του Θεού παράλληλα με τους νεωτερισμούς της μοντέρνας κοσμοθεωρίας. Το ίδιο υφίσταται ακόμη η Χάρη Μου, για όποιον την αναζητά. “Οποιος όμως δεν ενδιαφέρε-ται για τη Χάρη Μου αλλά μόνο για τους νεωτερισμούς, γιατί έτσι του επιβάλλει η απληστία και η αρχομανία του, μπορεί να πάει να βρει τους δαιμόνους του.

Και μπορεί να είναι βέβαιος πως στους Ουρανούς Μου δεν θα κλάψει κανείς γι’ αυτόν. Τώρα όσον αφορά τις διάφορες διαμαρτυρίες σχετικά με τον κλήρο, εδώ έχω να πω, ότι αυτού τού είδους οι διαμαρτυρίες δεν εισχωρούν καν στ’ αυτιά Μου. Εγώ ο “Ιδιος έχω ρυθμίσει έτσι τα πράγματα ώστε ο καθένας να μπορεί να έχει το Λόγο Μου, φθάνει να το επιθυμεί. Από το Λόγο Μου όμως μπορεί ο καθένας με μεγάλη ευκολία να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι για Μένα δεν έχει τίποτε άλλο σημασία, από μια καθαρή και φιλόστοργη καρδιά καθώς και μια σωστή Πίστη σε Μένα.

Σε όποιον δεν αρέσει αυτό, για όποιον είναι ιερότερος ο λόγος ενός ιεροκήρυκα από όσα έχω πει Εγώ ο “Ιδιος, ας παραμείνει στην τύφλωσή του. Σε όποιον αρέσει το φραγγέλιο περισσότερο από το “Ελεός Μου, ας καθίσει να τον βασανίσουν. Για όποιον είναι ιερότερος ένας χώρος προσευχής ο οποίος κτίστηκε με πάρα πολλές δαπάνες απ’ ό,τι μια καθαρή καρδιά, η οποία είναι ο πραγματικός ναός του Αγίου Πνεύματος, ας πηγαίνει τις Κυριακές και εορτές σ αυτούς τους οίκους προσευχής.

Οι άνθρωποι αισθάνονται μία υπέρμετρη χαρά με τα διάφορα κενά τελετουργικά. Μιλούν και γράφουν ακατάπαυστα προκειμένου να περιγράψουν το μεγαλείο του καθεδρικού ναού της Ρώμης καθώς και άλλων λαμπρών ναών. Ξοδεύουν μάλιστα ανυπολόγιστα ποσά για τη διατήρηση και για το στολισμό τους, συνήθως υπό την επιγραφή «Τα πάντα προς Δόξαν Κυρίου!» Πέστε Μου ωστόσο, πώς μπορεί να μεγαλώσει τη Δόξα Μου ένα τέτοιο αξιοθρήνητο κατασκεύασμα, μαζί με όλους τους μητροπολιτικούς ναούς του κόσμου; Κατά πρώτον Εγώ ποτέ δεν αναζήτησα μέσα στον κόσμο την τιμή Μου, παρά μόνον πίστη και αγάπη.

Επομένως, κάθε άλλη ματαιόδοξη απόδοση τιμής από πλευράς σας, η οποία μετατρέπει Εμένα, τον “Ενα, τον Παντοτινό, Ζωντανό και Αληθινό Θεό σε ένα αντικείμενο ειδωλολατρείας, είναι στα Δικά Μου μάτια ένα βδέλυγμα. Γιατί Εγώ Θέλω να λατρεύομαι εν πνεύματι και αληθεία, που σημαίνει ότι Θέλω να λατρεύομαι μέσα στη ζωντανή ανθρώπινη καρδιά και όχι σε έναν πέτρινο ναό.

Η πραγματική λατρεία εν πνεύματι και αληθεία, συνίσταται στο να Με αναγνωρίζουν οι άνθρωποι σαν το Θεό και Πατέρα τους· στη συνέχεια να Με αγαπούν σαν τέτοιον πάνω από καθετί άλλο και να τηρούν τις εντολές της αγάπης και απέναντι στους αδελφούς τους. Αυτή είναι η πραγματική λατρεία.

Αντίθετα ένας μητροπολιτικός ναός είναι ένα βδέλυγμα και δεν μπορεί να συνεισφέρει στην εξύμνηση του Ονόματός Μου, γιατί δεν δείχνει τι μπορώ να κάνω Εγώ, αλλά τι μπορούν να κάνουν ματαιόδοξοι και υπεροπτικοί άνθρωποι. Αντί γι’ αυτό, όποιος επιθυμεί να Θαυμάσει το Μεγαλείο και τη Δύναμή μου, ας πάει στους ναούς της φύσης. Ας πάει στην ίδια τη Γη και ας σηκώσει τα μάτια του προς τον “Ηλιο, τη Σελήνη και τα άστρα και σίγουρα Θα βρει πολλά από τα οποία Θα μπορέσει να αναγνωρίσει την Παντοδυναμία του Θεού και Πατέρα του. Παρατηρώντας βέβαια ένα βουνό, δεν πρόκειται κανει( διακρίνει ένα γοτθικό ή ρωμαϊκό, ούτε ιωνικό, φρυγικό ή βυλωνιακό ρυθμό.

Επίσης δεν Θα δει αγάλματα, εικόνες και ξυλόγλυπτα διαφόρων μεγάλων καλλιτεχνών. Αντί αυτών όμως θα αναγνωρίσει το χέρι του Πατέρα, γιατί αντί γι’ αγάλματα και ζωγραφιές, σ’ αυτούς τους ναούς ζουν ζωντανοί άνθρωποι και άλλα επίσης ζωντανά όντα. Αντί για τα διάφορα διακοσμητικά, υπάρχουν εκεί υπέροχα δάση και κοιλάδες που σφύζουν από καταπράσινο χορτάρι. “Ολα αυτά μαρτυρούν το Μεγαλείο, τη Δύναμη και τη Σοφία του Μάστορά τους. Τέτοιου είδους παρατηρήσεις μπορούν αναμφίβολα να συντονίσουν την ανθρώπινη καρδιά «προς δόξαν Θεού».

Πρέπει να είναι όμως εντελώς ανεγκέφαλοι οι άνθρωποι για να πιστεύουν ότι με τα έργα των χεριών τους, με τα ξυλόγλυπτα, τις εικονογραφίες, τα διάφορα επίχρυσα, τις λαμπάδες και τους πολυέλαιους, τα χρυσοστόλιστα άμφια και τις εκκωφαντικές ψαλμωδίες Θα μπορούσαν να τιμήσουν Αυτόν ο Οποίος έφτιαξε τη Γη, τον “Ηλιο, τη Σελήνη και τα άστρα!

Ακόμη σήμερα οι άνθρωποι προσφέρουν τεράστια ποσά σε «οίκους του Θεού» και συρρέουν να προσκυνήσουν Θαυματουργές εικόνες, λείψανα, ζώνες και χιτώνες του Χριστού.

“Εστω κι αν τέτοιοι χιτώνες βρίσκονται ταυτόχρονα σε δώδεκα διαφορετικές εκκλησίες, η μωρόπιστη ανθρωπότητα τα πιστεύει, ακόμη κι αν τα βρίζει, και προσφέρει πλούσια τον άβολό της «προς Δόξαν Κυρίου». Τι να πει κανείς γι’ αυτά; Να τιμωρήσει τη μωρία ακόμη περισσότερο; Δεν χρειάζεται, γιατί τιμωρείται από μόνη της.

Και να της προσέφερε κανείς κάτι καλύτερο, Θα το αποδεχόταν; Μόνο με Θαύματα Θα γινόταν κάτι τέτοιο! “Ομως κι ο «χιτώνας» κάνει Θαύματα. Θα μπορούσε μήπως η μωρία να ξεχωρίσει το παραπλανητικό ψεύτικο Θαύμα από ένα αληθινό; Αντίθετα, Θα θεωρούσε το αληθινό για έργο του διαβόλου και το Θαυματοποιό για αρχιαιρετικό, γιατί δεν Θα γινόταν μέσα σ’ ένα ναό.

Ποιο θα ήταν λοιπόν το όφελος; Γι’ αυτό ας παραμείνει η μωρία αυτό που είναι: μία διαρκής τιμωρία των ανόητων ανθρώπων. “Οποιος όμως αναζητά τη Σοφία και το μισθό της, ξέρει και πού Θα τη βρει.

Ωστόσο, σύντομα θα έρθει ο καιρός όπου η Σοφία Θα νικήσει την ανοησία. Αλλά μη νομίζετε ότι και οι ανόητοι θα γίνουν σοφότεροι, γιατί αυτή η κατηγορία Θα παραμείνε όσο καιρό Θα εξακολουθεί να υπάρχει η κόλαση. Πολλοί αναρωτιούνται πώς μπορώ να υπομένω τόσον καιρό τα διάφορα αποτρόπαια που γίνονται και δεν ρίχνω κεραυνούς και φωτιά από τους Ουρανούς να καταστρέψω αυτή την πανάρχαιη ειδωλολατρεία.

Αφού μπορούσα να το κάνω στους παλαιούς καιρούς, γιατί όχι και τώρα; Είναι αλήθεια πως τα Σόδομα και τα Γόμορρα εξαφανίστηκαν αντί αυτών όμως πρόβαλε η Βαβέλ.

Και εδώ έπεσε αρκετή φωτιά πάνω στην ειδωλολατρεία, όπως γινόταν σ’ όλες τις εποχές της αλλά αναδύεται ξανά και ξανά. Γι’ αυτό ας αφήσουμε το σιτάρι να φυτρώνει μαζί με τα ζιζάνια. Θα έρθει και ο καιρός της διαλογής και του θερισμού.

Γιατί θα έπρεπε κανείς να δεσμευτεί σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή, όταν στη διάθεσή του υπάρχει ολόκληρη η αιωνιότητα; Επομένως, ορίστε, συνεχίστε! ‘Οποιος επιθυμεί να είναι ανόητος, ας παραμείνει ανόητος. Και όποιος επιθυμεί να είναι σοφός, ξέρει σε ποια πόρτα πρέπει να κτυπήσει.