Η Ερμηνεία της Αποκάλυψης του Ιωάννη

                      (Μήνυμα που δόθηκε μέσω του Γκότφριντ Μαγερχόφερ το 1875)

“Η Αποκάλυψη του Ιωάννη, είναι μία εικονογραφία των ηθών όλης της περιόδου από το πέρασμά Μου στο βασίλειο του Πνεύματος μέχρι τώρα και μέχρι την επιστροφή Μου στη γη σας.

Αυτή η Αποκάλυψη έχει ήδη ερμηνευθεί, ερευνηθεί και αναλυθεί από πολλούς μέχρι τώρα.

Κι ωστόσο κανένας δεν έχει βρει το σωστό κλειδί για να ανοίξει την πύλη σ’ αυτά τα άγια λόγια, ούτε για να κρίνει σωστά τα γεγονότα και τις χρονικές περιόδους οι οποίες έπρεπε να ακολουθήσουν υ­ποχρεωτικά την Ανάληψή Μου, καθόσον ο άνθρωπος, σαν ε­λεύθερο ον, ήταν κύριος των πράξεών του.

Τώρα που βρισκό­μαστε σχεδόν στο τέλος της όλης προφητείας και τα πιο πολ­λά έχουν ήδη συμβεί, θα σας εξηγήσω αυτή την αποκάλυψη βήμα προς βήμα.

Έτσι, θα διαπιστώσετε από μόνοι σας πόσο μακριά απέχουν από το πραγματικό νόημα όλοι όσοι προσπά­θησαν να της δώσουν μια κυριολεκτική ερμηνεία, γιατί η Αποκάλυψη μόνο με αντιστοιχίες μπορεί να ερμηνευθεί.

Όσο ο άνθρωπος δεν καταλαβαίνει την εξήγηση ή την πνευματική έννοια των λέξεων -αυτό που λέμε αντιστοι­χία- είναι μάταιο να περιμένει να συλλάβει το βαθύτερο νόημα των λόγων Μου.

Ακόμη και η πληθώρα από τις νέες αποκαλύψεις που σας έχω δώσει έως τώρα αποδεικνύει το ίδιο πράγμα. Διότι όσο πιο πολλές φορές τα διαβάζετε, τόσο πιο πνευματικό σας φανερώνεται το περιεχόμενό τους, συχνά μάλιστα και πολύ πιο διαφορε­τικό από πριν.

Θα πρέπει να λάβετε σαν αρχή πως Εγώ, όντας το ύψιστο Πνεύμα, μπορώ να σκεφθώ και να μιλήσω μόνο πνευματικά και επίσης πως ντύνω τις πνευματικές σκέψεις και ιδέες με λόγια κατανοητά σε σας, ανάλογα με την ωριμό­τητα του ανθρώπινου πνεύματος. Γι’ αυτό άλλωστε δεν είναι οριστική αυτή η εξήγηση τούτων των λέξεων όπως τις διαβάζετε και τις καταλαβαίνετε τώρα.

Έτσι έγινε και όταν έδωσα στον Ιωάννη να καταγράψει αυ­τή την ιστορία· προσάρμοσα και τότε τις ιδέες Μου στη δική του ικανότητα αντίληψης.

Αν του είχα μιλήσει διαφορετικά, δεν θα Με είχε καταλάβει ή θα είχε παρερμηνεύσει τα λόγια Μου ή δεν θα είχε καν τολμήσει να τα καταγράψει, από το φόβο να μην πέσει θύμα πλάνης.

Γι’ αυτό το λόγο αυτή η Αποκάλυψη περιέχει μόνο συμβο­λικές εικόνες! Θα βρείτε εκεί την «οργή του Θεού», τις «μά­στιγες» και πολλές άλλες εκφράσεις τις οποίες εκείνη την εποχή χρησιμοποιούσαν συχνά και οι προφήτες, αλλά δεν ήταν απαραίτητο να γίνουν κατανοητές κυριολεκτικά.

Εγώ, ο Θεός της Αγάπης, δεν μπορώ να φανερώνω οργή, μίσος ή εκδίκηση, γιατί κάτι τέτοιο είναι εντελώς αδύνατο, αν και σαν Θεός θα μπορούσα στη στιγμή να επαναφέρω την τάξη στα πάντα, με μία ξαφνική καταστροφή ή με έναν ηθικό εξα­ναγκασμό.

Ή μήπως θα έπρεπε να εξοργισθώ για πράγματα τα οποία δημιούργησα μόνος Μου έτσι κι όχι αλλιώς; Ή μήπως να καταρασθώ τα πλάσματά Μου, τα οποία -ακριβώς επειδή τα προίκισα με την ελευθερία της θέλησης- έπρεπε να σφάλ­λουν και να πέσουν, για να μπορέσουν να αναγνωρίσουν τις μεγάλες θεϊκές ιδιότητες και την αξία τους, μέσα από τον αντίποδά τους!

Πώς θα μπορούσατε να εκτιμήσετε το φως, αν δεν γνωρίζατε τη σκιά και το σκοτάδι!

Πόσο καλό κάνει η ζέστη, αν δεν ξέρατε το κρύο!

Πώς θα καταλαβαίνατε την υπέρτατη αρετή, την ηθικότητα, τα αγνά και ηθικά αισθή­ματα, αν δεν υπήρχαν τα αντίθετά τους!

Πώς θα καταλαβαί­νατε την έννοια μιας πνευματικής ανόδου, αν δεν γνωρίζατε το δρόμο που πάει προς τα κάτω;

Απ’ όλα αυτά προκύπτει πως σε όλη την Παλαιά και την Και­νή Διαθήκη εμπεριέχονται πολλά τα οποία δεν ερμηνεύονται κατά γράμμα. Είναι γραμμένα μεν σύμφωνα με τη νοοτροπία και την αντίληψη εκείνων των καιρών, αλλά παράλληλα πε­ριέχουν το μεγάλο σπόρο του Πνεύματος για όλη την αιωνιό­τητα.

Γι’ αυτό και τα πνεύματα στην πιο ψηλή σφαίρα του παραδείσου και ακόμη και οι άγγελοι, θα βρίσκουν συνέχεια κάτι ανώτερο σ’ αυτά τα κείμενα, όσο οι ίδιοι ανεβαίνουν και μεγαλώνει η πνευματική τους διαύγεια.

Τα λόγια Μου είναι παντοτινά ένα ορυχείο γεμάτο πνευματικούς θησαυ­ρούς, οι οποίοι δεν θα τελειώσουν ποτέ, αφού ό,τι σκέφτομαι, ό,τι λέω και ό,τι υπαγορεύω στους δούλους Μου Εγώ σαν το ατελεύτητο Πνεύμα, είναι και αυτό χωρίς τέλος.

Τώρα όμως να προχωρήσουμε παρακάτω και ν’ αρχίσουμε με τα πρώτα κεφάλαια της Αποκάλυψης.

Αυτά τα πρώτα κεφάλαια ασχολούνται με τις επτά κοινότη­τες πιστών οι οποίες υφίσταντο μετά την Ανάληψή Μου και οι ο­ποίες, όντας οι πρώτες και οι καλύτερες, είχαν την αποστο­λή να χρησιμεύσουν σαν βάσεις για να διατηρηθεί η θρησκεία Μου ή η ερμηνεία και ο διαφωτισμός της ιουδαϊκής θρησκευ­τικής λατρείας, όπως την είχα δώσει Εγώ.

Όφειλαν να δεί­ξουν πως πρέπει κανείς σιγά-σιγά να περάσει από το τυπικό και τελετουργικό μέρος στην πνευματική κατανόηση, για να επαναπροσδώσει στις βασικές αλήθειες της ιουδαϊκής θρη­σκείας, τη σωστή και πραγματική τους αξία.

Αυτές οι κοινότητες, οι οποίες αποτελούντο από μόνο λί­γους επίλεκτους, σαν αρχάριες διέτρεχαν τον κίνδυνο -πέρα από την δίωξη από μεριάς των αλλόπιστων- να παρερμηνεύσουν τα λόγια Μου.

Γι’ αυτό και η συμβολική υπόμνηση πως τα μέλη της κάθε κοινότητας οφείλουν να α­κολουθούν τους αρχηγούς τους, οι οποίοι θα τους έδειχναν, σαν αστέρια ή σαν φώτα, το δρόμο που θα έπρεπε να πάρουν.

Και πως οι κοινότητες (αλλά και τα άτομα χωριστά), θα μπο­ρούσαν και οι ίδιες, σε συμφωνία με τους αρχηγούς, να γίνουν «λυχνάρια» ή οδηγοί για εκείνους που πορεύονταν α­κόμη στο σκοτάδι.

Στα επόμενα κεφάλαια ακολουθούν οι συμβουλές προς την κάθε μία κοινότητα.

Όπως έγινε παντού, εμφανίσθηκαν κι εκεί ψευδοπροφήτες, κήρυκες με υπερβάλλοντα ζήλο και κάθε άλλη δυνατή πλάνη της ανθρώπινης καρδιάς, επειδή ακριβώς κάθε διαφορετικός άνθρωπος αντιλαμβανόταν διαφορετικά το νόημα των λόγων Μου.

Επιπλέον δεν επικρα­τούσαν σ’ όλες τις κοινότητες οι σωστές χριστιανικές σχέ­σεις, είτε μεταξύ των μελών τους, είτε με τους συνανθρώ­πους τους, κι γι’ αυτό ήταν εκτεθειμένες σε κάθε λογής πει­ρασμούς.

Σ’ αυτές τις επτά κοινότητες θα συναντήσετε όλες τις δυ­νατές περιπτώσεις οι οποίες υπάρχουν εκ των πραγμάτων ανάμε­σα σε ελεύθερα σκεπτόμενους ανθρώπους: από τον φλο­γερό ενθουσιασμό για μία διδασκαλία πίστης μέχρι τη μερική απομάκρυνση απ’ αυτήν, από την εμπνευσμένη σύλληψη μέ­χρι την παρερμηνεία και την ταλάντευση ανάμεσα στην πνευματική και στην εγκόσμια κατεύθυνση.

Όπως μπορείτε να διαπιστώσετε και μόνοι σας, αφού κι εσείς αποτελείτε μια κοινότητα, το να μην είναι κανείς «ούτε κρύος, ούτε ζε­στός» ισχύει και για σας, καθώς ίσχυε πάνω από χίλια χρόνια πριν.

Θα καταλήξετε και εσείς σε διάσταση με το περιβάλλον σας όσο πιο πιστά θα ακολουθείτε τη διδασκαλία Μου και οι πράξεις σας και η συμπεριφορά σας θα βρίσκονται σε αντί­θεση με τον υπόλοιπο κόσμο.

Το ίδιο γινόταν με κάθε θρη­σκευτική ανανέωση η οποία πίστευε πως ακολουθούσε το σωστό δρόμο. Το ίδιο συμβαίνει και με σας τώρα και θα συμ­βεί με πολλούς ακόμη που θα θελήσουν να ωφελήσουν τον κόσμο με το Λόγο Μου.

Κάτι ακόμα είναι σημαντικό σ’ αυτά τα πρώτα κεφάλαια και συγκεκριμένα ο αριθμός επτά που χρησιμοποιείται σαν πνευ­ματικό σύμβολο (επτά αστέρια, επτά κοινότητες κ.λπ.).

Για να μπορέσω να σας εκθέσω καλύτερα μπροστά στα πνευματικά σας μάτια τον αριθμό επτά, θα πρέπει να παρα­τηρήσετε πιο προσεκτικά όλους γενικά τους μονούς αριθ­μούς, για να καταλάβετε καλύτερα τη σπουδαιότητά τους και κυρίως του τρία και του επτά.

Αν παρατηρήσετε προσεκτικά το επτά ή το τρία, αν θέλετε να δείτε μια συμμετρία, θα διαπιστώσετε πως στον αριθμό τρία τα δύο (επιμέρους) μέλη και στον αριθμό επτά τα τρία, πα­ρατάσσονται συμμετρικά στην κάθε πλευρά:

                                   * * * * * * *

Διότι με την πνευματική έννοια μια αρμονία είναι δυνατή μόνο όταν υπάρχει μια βάση ή ένα κεντρικό σημείο όπου όλα κινούνται γύρω του, εξαρτώνται απ’ αυτό και βασίζονται πάνω του.

Στο τρία, λοιπόν, θα πρέπει να θεωρήσετε το μεσαίο αριθμό ως το κεντρικό σημείο, απ’ το οποίο εξαρτώνται κατά κάποιον τρόπο οι άλλοι, και από το οποίο προέρχονται ή απο­κτούν τη σημασία τους.

Το ίδιο συμβαίνει και με το επτά, όπου τρία μέρη από κάθε πλευρά αποτελούν τους αθροιστικούς, συμπληρωματικούς και ενωτικούς παράγοντες του συνόλου.

Πάρτε για παράδειγμα τα επτά Πνεύματα (Δυνάμες-Ιδιότητές¹) Μου. Στη μέση θα συναντήσετε την τάξη, καθ’ ότι χωρίς τάξη δεν μπορεί να υπάρξει τίποτα και είναι η τάξη ο θεμέλιος στύλος κάθε υ­παρκτού για όσο διάστημα πρέπει να υπάρχει.

Βλέπετε σ’ αυτό το παράδειγμα πως αν και η τάξη προέρχεται από την αγάπη, τη σοφία και τη θέληση, ταυτόχρονα όμως είναι υπο­χρεωτικά η βάση για τις τρεις πρώτες και τις τρεις επόμενες ιδιότητες, και συγκεκριμένα η βάση της σοβαρότητας, της υπομονής και της φιλευσπλαχνίας.

(Σ.τ.μ.¹)

Πάρτε τις τρεις πρώτες ιδιότητες, αγάπη, σοφία και θέλη­ση, και πάλι η σοφία είναι όπως η τάξη, η κολώνα που στηρίζει τις πρώτες ιδιότητες. Κι αν πάρετε και τις τρεις τελευταίες, η υπομονή είναι η βάση ανάμεσα στη σοβαρότητα και στη φιλευσπλαχνία. Διότι εφόσον δημιούργησα ελεύθερα πλά­σματα όμοια μ’ Εμένα, πρέπει προφανώς να προηγείται η υ­πομονή, για να μην υπάρχει ο κίνδυνος να καταστρέψω τα ίδια Μου τα έργα.

Αυτά που σας παραθέτω εδώ σχετικά με τις ιδιότητές Μου, μπορείτε να τα διαπιστώσετε και στο νόμο των επτά χρωμά­των, καθώς και των επτά τόνων, γιατί είναι κι αυτά υλικές αντιστοιχίες των πνευματικών Μου ιδιοτήτων.

Ας προχωρήσουμε τώρα στα επόμενα κεφάλαια. Όπως η Αποκάλυψη αναπαριστάνει με μεγαλοπρεπείς εικόνες όλες τις φάσεις της διδασκαλίας Μου, έτσι και οι εξηγήσεις που σας δίνω πρέπει να σας δείξουν πώς εξελίχθηκαν τα πράγ­ματα.

Και να σας δείξουν πως σύντομα η χιλιόχρονη βασιλεία που έπεται, θα φέρει μαζί της εκείνη την αρμονία που επικρα­τούσε τότε ανάμεσα σ’ Εμένα και στους μαθητές Μου και η οποία μια μέρα θα θεμελιωθεί ανάμεσα σ’ Εμένα και σε όλη την οικουμένη, ώστε να υπάρχει ένας ποιμένας κι ένα ποί­μνιο μόνο.

Το παρακάτω κεφάλαιο αναφέρεται σ’ ένα όραμα του Ιωάν­νη όπου βλέπει τον Κύριο και Δημιουργό σαν τον Ύψιστο των Ουρανών.

Τον βλέπει με τη μορφή που είχαν συνηθίσει να Τον βλέπουν και οι κάτοικοι του Ουρανού: να κάθεται δηλα­δή σ’ ένα θρόνο, περιτριγυρισμένος από τους πρεσβύτερους κι άρχοντες, στεφανωμένους με χρυσές κορώνες.

Βλέπετε και πάλι εδώ, πως για να γίνω κατανοητός, έπρεπε να χρησι­μοποιήσω τη νοημοσύνη του Ιωάννη. Γι’ αυτό π.χ. οι πρεσβύ­τεροι ήταν 24, όπως κι οι ανώτεροι ιερείς στην Ιερουσαλήμ, όπου 25, μαζί με τον ανώτατο ιερέα, αποτελούσαν το συμβούλιο.

Όσον αφορά τα τέσσερα ζώα και τη γυάλινη θάλασσα, τα ζώα είναι ενσαρκωμένες ιδιότητες του Εγώ Μου: το λιοντά­ρι ενσαρκώνει τη δύναμη ή την παντοκρατορία, το μοσχάρι είναι το σύμβολο της πραότητας, ο άνθρωπος είναι το πνευ­ματικό δυναμικό και ο αετός, ο κυρίαρχος του αιθέρα του σύμπαντος.

Το ότι αυτά τα ζώα είχαν πολλά μάτια και φτερά σαν των αετών, σημαίνει την απόλυτη κυριαρχία πάνω σε γη και ουρανό. Η γυάλινη θάλασσα, από την άλλη, συμβολίζει την παντογνωσία, πράγμα που θέλει να πει: τα πάντα είναι διάφανα στα μάτια του Θεού και το βλέμμα του διαπερνά όλο το σύμπαν με την ταχύτητα του αετού.

Με τη δύναμη του λιονταριού κυβερνάει τα πάντα, με την πραότητα του μοσχαριού επαναφέρει την τάξη. Κι όπως ο άνθρωπος, ο οποίος είναι εικόνα και ομοίωση Του, με το πνεύμα εξευγενίζει και μετουσιώνει τα πάντα σε πνεύμα, ώστε να μπορέσει και η ύλη μια μέρα να επιστρέψει εκεί απ’ όπου ξεκίνησε.

Κι αφού πρώ­τα προσκύνησαν τον Παντοκράτορα όλες οι δυνάμεις της πλάσης, συνειδητά και ασυνείδητα, ύστερα έπεσαν στα γό­νατα και οι πρεσβύτεροι, οι οποίοι παριστάνουν το μεγάλο κόσμο του πνεύματος στο υπερπέραν, για ν’ αποδώσουν στο Δημιουργό τη δέουσα τιμή και δόξα.

Μέσα από την αντιστοιχία των εικόνων φανερώθηκε κατ’ αρχήν στον Ιωάννη ποιο είναι το μεγαλείο του Θεού, πριν να είναι σε θέση ακόμη να συλλάβει τι ήταν Εκείνος τον ο­ποίον είχε στείλει ο Θεός σ’ αυτή τη μικρή γη, για να σώσει τους ανθρώπους από την πλήρη απώλεια της πνευματικής τους αξιοπρέπειας.

Με αυτό τον τρόπο εγκαινιάσθηκε μια μεγάλη διαδικασία πνευματικής ζύμωσης και ωρίμανσης σ’ αυτή τη γη, όπου για να θεμελιωθεί στην πράξη η καθαρή διδασκαλία, έπρεπε ο Κύριος, σαν ανθρώπινος γιος της γης, με τη βαθύτατη ταπείνωσή Του, να ξαναδώσει στους κατοίκους της την υπέρτατη ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Τα επόμενα κεφάλαια εκθέτουν με τις αντίστοιχες εικόνες τι προέκυψε με το πέρασμα του χρόνου και ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Έτσι όπως έγινε και στην πραγματικότη­τα, όπου οι άνθρωποι αρχικά ανύψωσαν το Θείο για να το ταπεινώσουν μετά. Στο τέλος όμως, μέσα από τη νίκη του πνεύματος πάνω στην ύλη, το θείο Πνεύμα θα εγκαθιδρύσει οριστικά ένα βασίλειο ειρήνης και γαλήνης.

Το επόμενο κεφάλαιο δείχνει στον Ιωάννη ένα βιβλίο γραμμένο απ’ όλες τις πλευρές και σφραγισμένο με επτά σφραγίδες.

Αυτό σημαίνει τη μοναδική και αληθινή διδασκα­λία Μου, την οποία έδωσα ευκατάληπτη και χειροπιαστή στους ανθρώπους με τις δύο εντολές.

Ο Υιός του ανθρώπου ως «αμνός» -σύμβολο αθωότητας και καρτερίας- δίνοντας αυτές τις εντολές «ξεσφράγισε» το βιβλίο της ζωής που εί­ναι δεμένο με τις επτά ιδιότητές Μου, για να τις μάθει όλη η πλάση και κυρίως οι κάτοικοι της γης.

Η πρώτη σφραγίδα παρουσιάζει την εικόνα, πώς απ’ το βι­βλίο ξεπήδησε ένα άσπρο άλογο, σαν σύμβολο της αγάπης Μου που αγκαλιάζει τα πάντα στεφανωμένη με όλες τις άλ­λες ιδιότητες και με ένα τόξο για να πληγώνει και τις πιο σκληρές καρδιές, ώστε να μετουσιωθούν όλα μια μέρα σ’ αγάπη.

Από αγάπη δημιουργήθηκε ο κόσμος, από αγάπη κα­τέβηκα στη γη και από αγάπη οφείλει να αποτελείται η πρώτη πέτρα που πρέπει να θεμελιώσει τη θεία διδασκαλία Μου επί γης. Και τούτη την πέτρα δεν πρόκειται να την γκρεμίσει τίποτα ποτέ!

Η δεύτερη σφραγίδα έφερε ένα κόκκινο άλογο, σύμβολο της σοφίας ή, με ανθρώπινους όρους, της νοημοσύνης, της κριτικής ικανότητας που θέλει να τα ζυγίζει όλα. Αυτή θα συ­γκρίνει τη θεία –ουράνια- διδασκαλία με την υλική υπόσταση και θα ξεσκεπάσει τις διαφορές τους.

Γι’ αυτό το αποτέλεσμα που θα προκύψει δεν πρόκειται να είναι ειρήνη· αντίθετα, θα υπάρξει διαμάχη, επειδή τα ανθρώπινα πάθη και οι αδυναμίες θα έρθουν σε αντιπαράθεση και θα συγκρουστούν με τις αρ­χές του ψυχο-πνευματικού ανθρώπου.

Από εκεί θα προκύψει φανατισμός από τη μια και από την άλλη πλευρά, θρησκευτικοί πόλεμοι απ’ έξω και μάχες με τη συνείδηση από μέσα.

Αλλά αυτό είναι το αναπόφευκτο επακόλουθο όπου δύο ακραίοι πό­λοι βρίσκονται αντιμέτωποι ως αντιθέσεις.

Το τρίτο άλογο που προβάλλει, ήταν μαύρο και κρατούσε μια ζυγαριά. Ήταν η σταθερή και δίκαιη θέληση να επιτευχθεί ο τελικός στόχος παρ’ όλα τα εμπόδια. Η θέληση αντιστοιχεί στη δικαιοσύνη, η οποία ζυγίζει τις πράξεις και όπου οι καλές πράξεις ανταμείβονται από μόνες τους και οι κακές τιμωρού­νται από μόνες τους.

Η δικαιοσύνη πρέπει να επικρατεί πα­ντού, στα ζητήματα της πίστης όπως και στην κοινωνική ζωή. Εγώ ως Χριστός δίδαξα στους ανθρώπους πώς να καταλά­βουν καλύτερα τη διδασκαλία που γνώριζαν ήδη από πα­λιά. Τους δίδαξα την Αγάπη και τη Σοφία, η οποία προσδίδει το σωστό μέτρο στην Αγάπη.

Τους δίδαξα να είναι ανεκτικοί ή δίκαιοι με όλους. Και τούτες οι τρεις σφραγίδες είναι το κλειδί, πώς θα ’πρεπε να διαδοθεί η διδασκαλία Μου για να επιτύχει τον εξευγενισμό του ανθρώπινου φύλου.

Η τέταρτη σφραγίδα δείχνει ένα μουντό άλογο, δηλαδή απροσδιορίστου χρώματος, ούτε ζεστό ούτε κρύο ή συμβο­λικά, σ’ αυτή την περίπτωση, το θάνατο. Καθ’ ότι βέβαια ο θάνατος δεν σημαίνει τέλος αλλά μόνο μεταμόρφωση.

Γι’ αυτό και το χρώμα του αλόγου μεταβάλλεται μαζί με τη με­ταμόρφωση που επιφέρει η διδασκαλία Μου, μία μεταμόρ­φωση που κατευθύνει την πορεία προς τα πάνω ή προς τα κάτω.

Προς τα πάνω, προς μία ανώτερη πνευματικότητα, αν υιοθετηθεί η διδασκαλία Μου και προς τα κάτω, όταν οι ευγενικές ιδιότητες τις οποίες φύτεψα σαν Δημιουργός στην ανθρώπινη καρδιά, τείνουν προς την αποκτήνωση. Αυ­τή η σφραγίδα αντιστοιχεί στην τάξη ή στην εξέλιξη κάθε ύπαρξης, όταν γίνεται σύμφωνα με το Νόμο.

Ακολουθεί εντελώς φυσιολογικά η εξήγηση της πέμπτης σφραγίδας, όπου παριστάνονται συμβολικά οι υλικές θυ­σίες τις οποίες για χάρη της διδασκαλίας πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι υπερνικώντας τα πάθη τους. Ταυτόχρονα υποδηλώνεται και η νίκη που αποκομίζει όποιος θυσιάζει στο Πνεύμα ό,τι πιο πολύτιμο έχει στη γη, την ίδια του τη φύση και το ίδιο του το υλικό σώμα.

Κι όπως προηγουμένως η ζυ­γαριά συμβόλιζε τη δικαιοσύνη, εδώ παριστάνονται αντίστοι­χα η ανταμοιβή και οι ανείπωτες χαρές που θα πάρουν εκεί­νοι οι οποίοι μέσ’ στον αγώνα θα μπορούν να βαστάξουν ψη­λά και να υπερασπίσουν τη σημαία του Θεού και της διδασκα­λίας Του.

Η έκτη σφραγίδα σας δείχνει μία γενική επανάσταση σ’ ο­λόκληρη την υδρόγειο σφαίρα, που σημαίνει αντίστοιχα πως η ροπή προς την πνευματική διδασκαλία θα θέλει να αλλάξει και όλες τις κοινωνικές συνθήκες. Ο υπερβολικός ζήλος και η βιασύνη προς αυτή την κατεύθυνση θα ωθήσει τους αντιπάλους να είναι εξίσου ορμητικοί απ’ την άλλη.

Θα ενσκήψουν πόλεμοι και καταστροφές εσωτερικά και εξωτερικά, οι δυνάστες θα κα­ταδιώκουν τους ανίσχυρους λαούς και οι λαοί θα επιτίθενται στους δυνάστες όταν τα δικαιώματά τους περιορισθούν υ­πέρμετρα.

Κι έτσι η Θρησκεία της αγάπης, της ειρήνης και της Θείας παραχώρησης, στον αγώνα για την υπόστασή της, θα προκαλέσει ακριβώς το αντίθετο αποτέλεσμα και αυτές οι δυνάμεις θα αλληλομάχονται μέχρι να νικήσει το Πνεύμα.

Γι’ αυτό η έκτη σφραγίδα συμβολίζει την υπομονή, που ση­μαίνει με άλλα λόγια: κάθε αντίσταση είναι μάταιη!

Όπου ο Θεός θέλει να επιβάλει το θείο Δίκαιο, υποχωρούν ακόμα και οι πέτρες, διότι δικό Του είναι το Δίκαιο και η δόξα στην αιωνιότητα!

Κι αυτοί που φέρουν τη σφραγίδα στο μέτωπο, αντιστοι­χούν σε εκείνους οι οποίοι νίκησαν τα πάθη τους. Τούτοι έ­χουν νιώσει την μακαριότητα, για την οποία είπα κάποτε: «Όσοι πιστεύουν και πράττουν σύμφωνα με το Λόγο Μου, θα νιώσουν μια τέτοια μακαριότητα στον άλλο κόσμο, που δεν έχει ακούσει και δεν έχει δει ανθρώπινο μάτι».

Τούτη τη μακαριότητα μαρτυρεί και το άσπρο φόρεμα, σύμβολο της αθωότητας. Και οι σφραγισμένοι θα λάβουν το τίμημα για όλα τα βάσανα και τις δυστυχίες που θα έχουν υπομείνει για Εμένα και στο όνομα της θρησκείας Μου.

Κι έτσι θα εκτυλιχθεί βήμα προς βήμα ολόκληρη η εικονο­γραφία, στην οποία απεικονίζεται ολοκάθαρα όλη η ιστορία της διδασκαλίας Μου σε ορισμένες χρονικές περιόδους, από τα πρώτα λόγια αγάπης, μέχρι τους θρησκευτικούς πο­λέμους, τις διώξεις και τα θύματα του φανατικού κλήρου.

Το άνοιγμα της έβδομης σφραγίδας, το τέλος δηλαδή της όλης εξέλιξης, όπου παρ’ όλες τις πληγές και τη φρίκη επι­κρατεί τελικά η φιλευσπλαχνία, απεικονίζεται με τις επτά σάλπιγγες και τις πληγές που έπονται. Αυτές οι πληγές ό­μως δεν θα είναι παρά καθαρτήρια μέσα για να επαναφέρουν τον άνθρωπο στο Καλό.

Οι σάλπιγγες από την άλλη με­ριά σημαίνουν αντίστοιχα τις ηθικοπνευματικές αλλαγές οι οποίες παρουσιάζονται στην ανθρώπινη καρδιά όταν αρχί­ζει να κόβει το δίκοπο σπαθί της αμφιβολίας και η απιστία οδηγημένη από την αμφισβήτηση κραδαίνει το μαστίγιό της.

Έτσι π.χ. το θυμίαμα (η θυσία) στο βωμό της αγάπης έγινε συμβολικά μία πληγή για την εγωιστική ανθρωπότητα. Όπως όλα καίγονταν και αποξεραίνονταν συμβολικά, έτσι και ο άνθρω­πος κλείδωσε την καρδιά του σε όλες τις ευγενικές ιδιότη­τες και δεν ήθελε να ακούσει λέξη για μια θρησκεία η οποία απαιτεί θυσίες και του ζητάει να χαλιναγωγήσει τα γήινα πά­θη του.

Όπως μεταφορικά η φωτιά καταστρέφει τα πάντα, τα εγω­ιστικά πάθη κατέστρεψαν και πάλι κάθε τι καλό. Στα θέμα­τα της πίστης επικράτησαν οι διώξεις στη θέση της ανε­κτικότητας. Οι άνθρωποι προσπάθησαν να σβήσουν με αίμα αυτό που ήταν πνευματικό και άρα ανεξίτηλο.

Έτσι έγινε και στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους υπό τους Ρωμαίους, όπου οι ειδωλολάτρες ιερείς διατηρούσαν τις φανατικές θρησκευτικές συνήθειες και ευλογούσαν κάθε δυνατή θη­ριωδία με το πρόσχημα της μύησης στα ιερά.

Αυτά που υπέφεραν ορισμένοι άνθρωποι, αργότερα επεκτάθηκαν και στα μεγάλα πλήθη: όσο αυξάνονταν οι πι­στοί, αυξάνονταν και οι διώξεις· όσο μεγάλωνε ο ζήλος για την αγνή διδασκαλία, τόσο πιο πολλά γίνονταν τα θύματα του μαρτυρικού θανάτου.

Και μετά την παρακμή της ρωμαϊ­κής αυτοκρατορίας διαμορφώθηκαν νέες συνθήκες, όπου στο θρόνο κάθονταν δύο επίσκοποι· ο ένας στο Βυζάντιο και ο άλλος στη Ρώμη. Αυτοί οι δύο δεν συμφωνούσαν ποτέ μεταξύ τους και καλλιεργούσαν μόνιμα αυτή τη δυσαρμονία για το ατομικό συμφέρον τους.

Όπως πρωτύτερα οι ειδωλολάτρες κατεδίωκαν τους Χριστιανούς, τώρα οι πάπες κατεδίωκαν μαζικά τους ανθρώπους οι οποίοι δεν συμφωνούσαν μαζί τους σ’ αυτά που θεωρούσαν εκείνοι σωστά ή τους συ­νέφερε να θεωρήσουν σωστά για εκείνη την ώρα.

Από τον καιρό που διαιρέθηκε η ρωμαϊκή αυτοκρατορία, καθώς αργότερα ο επίσκοπος στη Ρώμη έγινε πάπας, άρχι­σαν σι θρησκευτικοί πόλεμοι, οι έριδες στις συνόδους, οι διώξεις από την ιερά εξέταση, η υποδούλωση των βα­σιλιάδων στους πάπες και, τέλος, οι σταυροφορίες.

Στη συ­νέχεια ακολούθησαν οι προσπάθειες της μεταρρύθμισης με τα αιματηρά επακόλουθά της σε όλες τις χώρες, καθώς και η εξάπλωση διάφορων ασθενειών όπως η πανώλη κ.ά. λόγω της σύμμειξης των ανθρώπινων φυλών.

Όλα αυτά παριστά­νονται συμβολικά με τις σάλπιγγες και τα ποτήρια της οργής καθώς και με την αντίστοιχη πνευματική εικόνα «της πάλης της γυναίκας με το δράκο».

Πρόκειται για την αναπαράστα­ση της πάλης των ανθρώπινων παθών και των συμφερόντων τούτου του κόσμου, με την πνευματική πρόοδο και τη διδα­σκαλία της Αγάπης.

Συνάμα είναι οι δυσκολίες του τοκετού, το έργο που άρχισε κάποτε οφείλει να φθάσει στο τέλος του, καθώς και η άγρια πάλη που υποκίνησε το Κακό ενάντια σ’ όσους στράφηκαν προς το Πνεύμα.

Όλες αυτές οι εικόνες που είδε ο Ιωάννης, εκφράζουν τη σθεναρή αντίσταση την οποία θα συναντούσε και θα προκα­λούσε αναγκαστικά η διδασκαλία Μου και τη φυσιολογική εξέλιξη, όπου ανάμεσα στο Καλό και στο Κακό, πρέπει στο τέλος να νικήσει, και θα νικήσει, το Καλό.

Μη σκοντάφτετε στη μορφή των εικόνων, γιατί αυτές ήταν στο μέτρο της α­ντίληψης και του τρόπου γραφής εκείνης της εποχής.

Για πολλούς αιώνες δεν υπήρχε άλλος τρόπος επίδρασης πάνω στην ανθρωπότητα, η οποία πολύ λίγη αγάπη γνώριζε και συμμορφωνόταν μόνον από φόβο.

Αν Εγώ είχα δώσει να γραφτεί όλη η εξέλιξη μέχρι σήμερα σαν Θεός της Αγά­πης, σε μία βατή για σας γλώσσα, τα λόγια θα είχαν πέσει στο κενό και κανένας δεν θα είχε ενδιαφερθεί για το πνευ­ματικό περιεχόμενο τους.

Οι σκορπιοί, οι δράκοι με τα 7 κεφάλια, τα 10 κέρατα και οι χρυσές κορώνες σημαίνουν την πολύπλευρη ερμηνεία της διδασκαλίας Μου η οποία, πολλές φορές, υποστηριζόμενη και από την κοσμική εξουσία, εξανάγκαζε τους ανθρώπους να υιοθετήσουν συγκεκριμένα θρησκευτικά δόγματα και τελετές, απ’ όπου κατόπιν προήλθαν διάφορες αιρέσεις.

Οι εικόνες δείχνουν την επικράτηση της εκκλησίας, όπως την ξέρουμε από την ιστορία, καθώς και τα μέσα που χρησι­μοποίησε για να κατακτήσει την εξουσία και πως αμέτρητοι άνθρωποι έπεσαν θύμα του φανατισμού της ρωμαιοκαθολι­κής εκκλησίας και της ιεράς εξέτασης.

Στα επόμενα κεφά­λαια μπορείτε να διαβάσετε πως τελικά υποχωρεί το θρη­σκευτικό συναίσθημα σιγά-σιγά και πως η ύλη φαίνεται να έχει νικήσει και πάλι, και πως οι άνθρωποι κυνηγούν πιο πο­λύ το χρυσάφι και τ’ ασήμι απ’ τους πνευματικούς θησαυρούς.

Τη θριαμβευτική άνοδο του Κακού υπό το μανδύα της θρησκευτικής λατρείας, ακολουθούν οι ανακαλύψεις των επιστημών οι οποίες σηματοδοτούν τον καταποντισμό της θρησκοληψίας , αλλά και κάθε είδους θρησκευτικότη­τας, και το πέρασμα στον υλισμό.

Αυτές οι εικόνες λοιπόν προαναγγέλλουν την πτώση της ρωμαιοκαθολικής εκκλη­σίας, όχι όμως επειδή την καταδίκασα Εγώ να πέσει, αλλά όπως ετοίμασε από μόνη της την πτώση της και πως θα λάβει αναγκαστικά το μισθό της από τα ίδια της τα έργα.

Οι σκοτωμένοι προφήτες υπονοούν τους μάρτυρες σε προηγούμενους αιώνες, όπου αρκετοί ένθεοι άνθρωποι ανέβηκαν στην πυρά. Σε κανέναν αιώνα δεν παρέλειψα να στείλω προ­φήτες για να ξυπνήσουν την ανθρωπότητα ώστε να μην απο­κοιμηθεί και αποχαυνωθεί εντελώς μέσα στον πνευματικό της ύπνο.

Τα ποτήρια της οργής και τα ξεχωριστά επακόλουθά τους, σημαίνουν τις επιδημίες και τους πολέμους που προκάλεσε από μόνη της η ανθρωπότητα με τον αφύσικο τρόπο ζωής της ή με τις εσκεμμένες θηριωδίες για τις οποίες ευθύνεται η ίδια.

Άλλωστε μπορείτε μόνοι σας ακόμη και τώρα να διαπιστώ­σετε πως ο εγωισμός, ο υλισμός και τα αχαλίνωτα πάθη, προ­καλούν κάθε λογής συμφορές στο γενικό και στο ατομικό επίπεδο:

συμφορές σε στεριά και θάλασσα, συμφορές από τα στοιχεία της φύσης που προξενούν οι άνθρωποι με την κατάχρηση των πόρων της γης, αυτοκτονίες και ανθρωποκτονίες κάθε μορφής, που είναι αποτέλεσμα της έλλειψης θρησκευτικού αισθήματος, της απιστίας σε μία αιώ­νια ζωή της ψυχής κ.λπ.

Πάρτε τα όλ’ αυτά μαζί και καταγράψτε τα στη συμβολική γλώσσα της ανατολής, όπως έκανε τότε ο Ιωάννης, και σί­γουρα θα είχατε να προσθέσετε και άλλα πολλά στα επτά ποτήρια της οργής που θα περιέγραφαν εξίσου τρομακτικές καταστάσεις.

Η διδασκαλία Μου πέρασε απ’ όλες τις φάσεις που μπορεί να ζήσει η ανθρώπινη ψυχή, από την πιο αγνή ευλάβεια, μέχρι την πιο χονδροειδή απιστία και απόρριψη της προσφοράς Μου. Από την αυστηρή υπακοή στις εντολές Μου κι από τη στενόμυαλη ερμηνεία των Λόγων Μου, μέχρι και την ολοκλη­ρωτική απόρριψη του Πνεύματος το οποίο χιλιάδες φωνές στην ορατή και αόρατη φύση διακηρύττουν συνέχεια, όλ’ αυτά τα βλέπετε μπροστά σας σε εικόνες.

Αυτή η διακήρυξη του Πνεύματος δόθηκε πολλές φορές με προειδοποιήσεις και με ηχηρές σάλπιγγες, μάταια όμως, και έτσι η πράξη ή η τιμωρία ακο­λουθούσε κατά πόδας.

Τα ποτήρια της οργής και το άδειασμά τους -σαν σύμβολο πως το κακό καθώς και ό,τι από φυσική και ηθική άποψη είναι παρά φύσιν, υποχρεωτικά αυτοτιμωρείται- το βλέπετε ολοφάνερα μπροστά σας: πως οι επτά ιδιότητές Μου προτρέπουν συνέχεια στο Κα­λό, πως τους αντιστέκεται η ελεύθερη φύση του ανθρώ­που, πως ακολουθούν λάθη πάνω στα λάθη, το παραστράτη­μα στο παραστράτημα.

Πως είναι μάταιη κάθε προσπάθεια να ξεριζώσουν οριστικά το Λόγο Μου απ’ τα κεφάλια των ανθρώπων. Και πως παρ’ όλα αυτά, ακόμη και το μεγαλύτερο κακό θα οδηγήσει υποχρεωτικά στο Καλό.

Τώρα βλέπετε ξεκάθαρα τούτη τη μακροχρόνια πάλη του δράκου με τον Ουρανό, την καταδίωξη της γυναίκας με τον μικρό Χριστό σαν ειρηνοποιό.

Και συνάμα θα έχετε κα­τανοήσει και εσείς πως πρέπει να τερματισθούν αυτές οι α­διάκοπες παλινδρομήσεις, με μία απόφαση που θα ορίζει ποιος είναι ο νικητής και ποιος ο νικημένος! Σ’ αυτή την επο­χή πλησιάζετε τώρα.

Η εικόνα της χιλιόχρονης βασιλείας την παρουσιάζει σαν την ειρηνική πνευματική ζωή που θα απο­λαύσουν εκείνοι που είναι σημαδεμένοι με το σημάδι του Θεού και όχι με το χάραγμα του θηρίου.

Ήδη πριν τον ερχο­μό Μου κυριαρχούσε μία πνευματική πάλη σε ήσσονα τόνο ανάμεσα στην ύλη και στο Πνεύμα και καθώς μετά την ανάληψή Μου αυτή η διαδικασία διαχωρισμού θα φθάσει αναγκα­στικά σ’ ένα τέλος, γι’ αυτό πρέπει τώρα να ακολουθήσει μια περίοδος ειρήνης τούτη την πάλη που κράτησε πολύ περισσότερο από 1.000 χρόνια.

Οι άνθρωποι θα αρχίσουν πάλι να γίνονται άνθρωποι, όπως τους δημιούργησα και όπως πρέπει να είναι αν θέλουν να ονομάζονται παιδιά Μου.

Αυτή θα είναι η περίοδος της ανταπόδοσης, η περίοδος όπου το Πνεύμα θα έχει νικήσει την ύλη.

Όπου ο άνθρω­πος, σαν πολίτης δύο κόσμων, θα αισθάνεται στο σπίτι του στον έναν όπως και στον άλλον κόσμο, ώστε να καταλάβετε τελικά τα λόγια Μου, να εκτιμήσετε τον τότε ερχομό Μου σ’ όλο το Φως της θεϊκής αποστολής του και να ακολουθήσετε με αγάπη το δρόμο Μου, θα είναι η περίοδος που θα νικηθεί και θα αλυσοδεθεί ο δράκος, που οι δέκα εντολές του Μωυσή και οι δύο δικές Μου θα γίνουν κατανοητές σε όλο τους το βάθος.

Σ’ αυτή την περίοδο ειρήνης και γαλήνης, θα δραστηριοποι­ηθεί και το βασίλειο των πνευμάτων. Αυτοί που έχουν μείνει πίσω στην εξέλιξή τους, ενθαρρυμένοι από το παράδειγμα των ζωντανών ανθρώπων, θα εξελιχθούν προς τα εμπρός πιο εύκολα απ’ όσο μπορούσαν έως τώρα.

Αυτή η περίοδος ονομάζεται στην Αποκάλυψη «η χιλιόχρο­νη Βασιλεία» και «η Νέα Ιερουσαλήμ». Γιατί κάποτε η Ιερου­σαλήμ ήταν ο τόπος όπου στο ναό φυλαγόταν η Κιβωτός της Διαθήκης, όπου έκαιγε η αιώνια φωτιά και όπου για τον  Ι Ε Ο Υ Α*  προσφερόταν η πιο αγνή θεία Λειτουργία στο Βωμό μόνο με ψαλμούς και θυμίαμα.

Αυτή η Ιερουσαλήμ που βεβηλώθηκε και μιάνθηκε από τους ιερείς της, που επέσυρε πάνω της την κατάρα αντί για την ευλογία με το θάνατο Μου σαν ανθρώ­που εκεί -αυτή η Ιερουσαλήμ που την πτώση της προανάγγειλαν οι προφήτες και Εγώ την επιβεβαίωσα- αυτή η Ιερου­σαλήμ θα ξανακατέβει πνευματικά στη γη σας.

Θα έρθει μέσ’ στη λαμπρότητα της πρώτης περιόδου, χαρίζοντας ειρήνη και γαλήνη σε όσους πιστεύουν σ’ Εκείνον που κάποτε δίδα­ξε, μαρτύρησε, σταυρώθηκε, αλλά αναστήθηκε και πάλι σε εκείνη την πόλη. Αυτή η πόλη, σαν σύμβολο της πρώτης κοι­νωνίας του Δημιουργού με τα πλάσματά Του θα κατέβει φέρνοντας βάγια ειρήνης σε όσους κατάφεραν με αγώνα και με βάσανα να γίνουν παιδιά Του.

Θα υπάρξει και πάλι μόνο μία εκκλησία, όπως τότε οι Ιουδαίοι εγνώριζαν μόνο μία Ιερου­σαλήμ.

Θα είναι ένας Ποιμένας και ένα ποίμνιο! Θα εξαφανι­στούν τα θρησκευτικά σχίσματα κι ο Θεός, Δημιουργός και Κύριος, ο οποίος κάποτε πορεύτηκε σαν άνθρωπος στη γη σας, θα αναγνωρισθεί σαν Αυτό που ήταν, είναι και θα είναι αιώνια, δηλαδή ο Ηγέτης και Πατέρας όλων σας.

Η κοινότητα του Πνευματικού Κόσμου θα ανυψωθεί κι άλλο, γιατί θα έρ­χομαι Εγώ προσωπικά ορατός στα παιδιά Μου, για να τα πα­ρηγορήσω και να τους αποδείξω στην πράξη, πως όσα είπα κάποτε, αυτά που έγραψαν οι Απόστολοι και αυτά που είπε ο Ιωάννης στην Αποκάλυψή του, θα εκπληρωθούν όλα.

Όταν θα παύσουν οι πνευματικοί και οι υλικοί πόλεμοι, θα Με καταλα­βαίνουν όλοι πιο εύκολα και θα εκτελούν πρόθυμα τις εντο­λές Μου, οι οποίες αρχίζουν με την αγάπη για τον διπλανό και τελειώνουν με την αγάπη για το Θεό.

Αλλά κι αυτή τη χιλιόχρονη βασιλεία θα ακολουθήσει μια άλλη περίοδος όπου η ζωώδης φύση του ανθρώπου θα ση­κώσει για τελευταία φορά το κεφάλι και το μεγάλο πνεύμα που είχε πέσει στην αρχή (ο Εωσφόρος) θα επιχειρήσει να ξανακερδίσει τους απογόνους του. Μάταιοι όμως οι κόποι του  και γι’ αυτόν ακόμη θα προβάλει το ερώτημα αν θα κάνει μπροστά ή πίσω και από την απάντηση θα εξαρτηθεί η ύπαρξη ή η ανυπαρξία του!

Όλα αυτά είναι η πρώτη ύλη της Αποκάλυψης του Ιωάννη, δοσμένη συμβολικά· αν διαβασθεί με τα πνευματικά μάτια και τη γλώσσα των αντιστοιχιών, θα σας δείξει πως αυτό το μικρό λουλουδάκι της αγάπης που φύτεψα στις καρδιές των αν­θρώπων, δεν μπορεί να ξεριζωθεί ποτέ.

Και πως παρ’ όλα τα σχέδια των κρατούντων, πνευματικής ή υλικής φύσης, τούτος ο θεϊκός σπόρος δεν μπόρεσε να καταστραφεί πο­τέ. Γιατί η Αγάπη είναι η βασική ιδιότητα του Εγώ Μου και η Αγάπη ήταν ο λόγος για τον οποίο δημιούργησα ολόκληρο το σύμπαν!

Πώς θα μπορούσε αυτή η φλόγα να χαθεί, να κα­ταστραφεί; Μάταια προσπάθησαν όλοι να υποσκάψουν τα θε­μέλια αυτού του οικοδομήματος, μάταια προσπάθησαν να ερ­μηνεύσουν τα λόγια Μου λανθασμένα. Όλα είχαν αντίκτυπο πάλι πάνω τους και αναγκάστηκαν να θερίσουν ό,τι είχαν σπείρει.

Γι’ αυτό βλέπετε τώρα τη μία μετά την άλλη σοφιστι­κή και επιστημονική εξήγηση του μηνύματος της αγάπης που περιέχει η Αγία Γραφή, να λιώνει σαν το χιόνι μπροστά στον ήλιο της Αλήθειας.

Όσο μεγαλύτερη είναι η αντίσταση από τη μία πλευρά, τόσο πιο γρήγορα ολοκληρώνεται η εξέλιξη απ’ την άλλη. Γι’ αυτό η κατάληξη όλου του πολέμου θα είναι να ευνοηθεί και να ερμηνευθεί πιο σωστά η διδασκαλία Μου και να προετοιμάζεται όλο και πιο πολύ το πέρασμα στη χιλιόχρονη βασιλεία.

Τότε η Νέα Ιερουσαλήμ, σαν συμβολικός ναός της ειρήνης, θα αποκαταστήσει το σύνδεσμο ανάμεσα σ’ Εμένα, στην αν­θρωπότητα και στον Πνευματικό Κόσμο, όπου δεν θα υπάρ­χουν σάλπιγγες ούτε ποτήρια της οργής με καταστροφικά επακόλουθα.

Αντίθετα, ακόμη και η υδρόγειος και τα όντα που ζουν πάνω σ’ αυτήν, από το ζωικό και το φυτικό βασίλειο εξίσου, θα δέ­χονται την ίδια μορφή αγάπης που θα έχουν και οι άνθρωποι. Ολόκληρο το ανθρώπινο γένος θα συνδέεται με δεσμούς της αγάπης, ο ένας θα δίνει χέρι βοηθείας στον άλλον.

Όπου δεν θα υπάρχει αφέντης και δούλος, αλλά αντίθετα, ολόκληρους λαούς θα τους ενώνει ο δεσμός της αδελφικής αγάπης. Όπου θα έχουν εξαφανισθεί τα εθνικά σύνορα και οι κρατούντες και οι ιεράρχες δεν θα εκμεταλλεύονται πια οι μεν τις φυσικές, οι δε τις πνευματικές δυνάμεις για το συμφέρον τους.

Επειδή θα καθοδηγούνται από μία λογική θρησκεία μέσα στην ψυχή τους, θα είναι πιο εύκολα σε θέση να διακρίνουν και να πιστέψουν τους ψιθυρισμούς των άλλων πνευμάτων και ακόμα και τη δική Μου τη φωνή. Με αυτό τον τρόπο, η επικοινωνία με τον κόσμο των πνευμάτων θα γίνει ένας συν­δετικός κρίκος ο οποίος θα εξαλείψει το φόβο του θανάτου απ’ αυτό τον κόσμο, και θα σας παρουσιάσει τον άλλο κόσμο όπως είναι στην πραγματικότητα.

Σ.τ.μ.: Ήχοι με τους οποίους δημιουργήθηκε το σύμπαν, όπου I, Ε συμβολίζουν τη Σοφία, Υ,Α την Αγάπη και Ο την τέλεια αγάπη.

Να λοιπόν μία πνευματική πλατιά ερμηνεία της Αποκάλυ­ψης του Ιωάννη. Βέβαια όχι όπως την περιμένει ο κόσμος από Εμένα, αλλά όπως θα την καταλάβαινε αν είχε μάθει να διαβάζει πρώτα με τα πνευματικά του μάτια.

Οι εικόνες παραμένουν εικόνες, και πίσω από κάθε εικόνα κρύβεται πά­ντα μία σκέψη η οποία προσπαθεί να βρει την ατομική της έκφραση μέσα σε διάφορες μορφές. Έτσι πρέπει να συλλά­βετε τις εικόνες της Αποκάλυψης και όχι κυριολεκτικά· γιατί τότε θα παρουσιάζονταν αμέτρητες αντιφάσεις και δεν θα καταλήγατε πουθενά.

Επιπλέον πρέπει να λάβετε υπόψη σας ότι στο πνευματικό βασίλειο επικρατεί ένας διαφορετικός συσχετισμός σκέψε­ων και ιδεών απ’ ό,τι στους ανθρώπους που ζουν εδώ. Και συνεπώς οράματα σαν αυτά που είδε ο Ιωάννης, έχουν υπο­χρεωτικά έναν άλλο χαρακτήρα από την τωρινή σας ομιλία, που είναι καλά ταξινομημένη.

Βλέπετε, ήδη στα πρώτα χρόνια της ανθρωπότητας η έκ­φραση της σκέψης γινόταν πιο πολύ με την εικόνα παρά με το λόγο· οι αρχαίοι Αιγύπτιοι γέμισαν ακόμη και τα μνη­μεία τους με τέτοια σημάδια.

Στις γλώσσες της Ανατολής υφίσταται και σήμερα η χρήση αλληγορικής γλώσσας. Είναι το απομεινάρι μιας πολύ μακρι­νής εποχής, όπου η ανθρωπότητα βρισκόταν πιο κοντά στην Πηγή της κι όπου ο τρόπος έκφρασής της ήταν πιο κοντινός στον Πνευματικό Κόσμο.

Όλ’ αυτά τα παραδείγματα αποδεικνύουν πως με το πέρα­σμα σε μία ανώτερη ζωή, ανάλογα με τη βαθμίδα της πνευ­ματικής προόδου, η γλώσσα και η επικοινωνία ανάμεσα στα πνεύματα θα είναι διαφορετική και δεν θα γίνεται με τις χρο­νοβόρες λέξεις, όπου συχνά χρειάζεστε πολλές μαζί για να εκφράσετε μία και μόνη σκέψη.

Ακόμη και η ίδια Μου η Δη­μιουργία, δεν είναι για σας άλλο από μία αλληγορική γλώσσα. Και θα παραμείνει τέτοια, ώσπου να μπορέσετε να αναγνω­ρίσετε το βαθύτερο πνευματικό Γιατί, γιατί το κάθε τι έχει γίνει έτσι κι όχι αλλιώς.

Κι όπως έχετε εσείς τη δική σας γλώσσα και Εγώ τη δική Μου στη φύση που βλέπετε, έχουν και τα πνεύματα στις ανώτερες σφαίρες τη δική τους γλώσσα επικοινωνίας, η οποία φαινομενικά ακούγεται διαφορετικά απ’ ό,τι κρύβει πραγματικά μέσα της.

Γι’ αυτό και είναι περιτ­τός ο κόπος των διανοουμένων σας να ντύσουν εικόνες πνευματικής υφής με γήινες λέξεις. Αυτό τον σκοπό έχουν και τα τωρινά Μου λόγια, αφ’ ενός μεν για να σας εξηγήσουν μία μεγάλη αποκάλυψη και αφ’ ετέρου για να σας οδηγήσουν ένα βήμα παρακάτω μέσ’ στη θεία Οικονομία Μου.

Θα σας αφήσω να καταλάβετε μόνοι σας τις ειρηνικές ει­κόνες και θα σας εξηγήσω μόνο τις πιο σκληρές εικόνες της Αποκάλυψης, όπου φαίνεται να κυριαρχεί αποκλειστικά η ορ­γή του Θεού και η ανήλεη τιμωρία -ώστε να μην παρεξηγή­σετε το Θεό απ’ αυτές τις εικόνες, το Θεό που είναι μόνο Αγάπη.

Πλησιάζει μία εποχή όπου ο πνευματικός άνεμος, ό­πως προμηνύουν και οι κινήσεις του, θα φυσήξει πιο δυνατά. Τότε δεν πρέπει να γέρνετε σαν καλαμιές πότε από τη μία και πότε από την άλλη, αλλά να βαδίσετε ολόισια στο δρόμο που χάραξα Εγώ για σας.

Όπως λέει συμβολικά η Βίβλος, θα σηκωθούν πολλοί ψευδοπροφήτες. Θα συμβούν ανομίες και παρεκτροπές με την καθαρή διδασκαλία, στην επικοινωνία με τα πνεύματα, με τα πάντα, με σκοπό να ικανοποιήσει ο άνθρωπος τα πιο κτηνώδη πάθη του.

Και πριν προλάβει να σιμώσει η βασιλεία της ειρήνης, θα χυθούν πάνω στην ανθρωπότητα πολλά ποτήρια οργής απ’ τους ίδιους τους αν­θρώπους, καθ’  ότι οι παρατάξεις θα αλληλομάχονται όλο και πιο σκληρά, πνευματικά και υλικά, όσο ο καιρός θα βιάζει προς το τέλος του.

Μ’ αυτό τον αγώνα θα εκπληρωθεί και η προφητεία για τα τελευταία ποτήρια της οργής, κι όταν καμιά αντίσταση δεν θα ωφελεί πια, θα ακολουθήσει κατάθλιψη, θρήνος και οδυρμός. Οι μεν θα είναι όλο απόγνωση, οι δε θα περιμένουν με καρτερία εμπιστοσύνη και πίστη το τέλος και τη νίκη του Καλού.

Τα πιο πολλά από την Αποκάλυψη έχουν συμβεί ήδη, σαν κρίση εξέλιξης, σας περιμένει το χειρότερο ακόμη. Όμως έχετε υπομονή και εμπιστοσύνη σ’ Εμένα! Θέλετε να είστε ή να γίνετε παιδιά Μου.

Φανείτε αντάξιοι αυτής της ονομα­σίας και δεν θα σας λείψει το στεφάνι της νίκης, όπως το περιγράφει η Αποκάλυψη.

Να είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσε­τε τα πάντα! Δεν είμαι Εγώ, είναι η ζωώδης φύση των ανθρώπων, η τεχνητά καλλιεργημένη αθεΐα τους, η αδάμαστη αρχομανία και φιλαργυρία τους που θα βοηθήσουν να εκπληρωθούν αυτές οι εικόνες με τις σάλπιγγες και τα ποτήρια της οργής.

Πριν ξανακατέβω στη γη σας, θα πρέπει εντελώς φυσιολογικά να ολοκληρωθεί μία διαδικασία κάθαρσης. Όπως η καταιγίδα καθαρίζει την ατμόσφαιρα όταν ο καιρός είναι αποπνικτι­κός, σπρώχνοντας με βία τις βλαβερές αναθυμιάσεις στο χώ­μα, για να φυσήξει πάλι καθαρός αέρας, έτσι γίνεται και με την πνευματική κάθαρση.

Δεδομένου ότι η αντίσταση είναι μεγάλη, θα πρέπει να έρθει μία δυνατή θύελλα  επίσης, γιατί αλλιώς δεν μπορεί να υπάρξει εξισορρόπηση. Κάθε α­γώνας πάνω στη γη σας θα τελειώνει με το να αναγνωρίζουν όλες οι παρατάξεις την αδυναμία τους και τη δική Μου παντοδυναμία, όπου κάθε αντίσταση είναι μάταιη.

Πάρτε λοιπόν αυτή την εξήγηση της Αποκάλυψης σαν μία εικονογραφία που σας παρουσιάζει όλες τις φάσεις που πρέπει να διανύσει μια θεϊκή Ιδέα, για να καταλήξει στην ουσιαστική της ολοκλήρωση.

Πάρτε αυτές τις εικόνες σαν παρομοίω­ση, πόσο στοιχίζει ώσπου να νικήσει το Καλό, και το Κακό να παραδεχθεί την ήττα του! Πάρτε ως πνευματικοί στοχαστές αυτές τις εικόνες σαν αντιστοιχίες που υποδεικνύουν κάτι.

Γιατί ό­πως είδε πνευματικά ο Ιωάννης την εξέλιξη της χριστιανοσύ­νης, τα ίδια ακριβώς αντικαθρεφτίζονται στη ζωή του κάθε ανθρώπου στην εγκόσμια και πνευματική του εξέλιξη.

Τέτοιοι αγώνες, τέτοιες σάλπιγγες και ποτήρια της οργής χύνονται πάνω από ιδέες. Χαρά σ’ αυτόν που από το δηλη­τήριο βγάζει γιατρικό!

Η διαδικασία πνευματικής κά­θαρσης και ανόδου παραμένει παντού και πάντα ο ίδιος αγώ­νας της πνευματικής ενάντια στη ζωώδη φύση:η θυσία του εγώ, η ανεκτικότητα απέναντι στους άλλους.

Ας ερευνήσει λοιπόν ο καθένας τη ζωή του, και θα βρει σ’ αυτές τις απο­καλυπτικές εικόνες λίγο ως πολύ τη δική του ζωή αποτυπωμένη!»