Η Εκτη Εντολή στην Εκτη Αίθουσα Τι είναι Φιληδονία;
1. Ανακαλύπτουμε πάλι εδώ έναν πίνακα στο κέντρο της έκτης αίθουσας. Στον πίνακα είναι γραμμένο με ευανάγνωστα γράμματα «δεν πρέπει να είσαι φιλήδονος, ούτε να μοιχεύεις». Είναι προφανές ότι αυτή είναι η έκτη εντολή, την οποία έδωσε ο Κύριος μέσω τον Μωυσή στον ισραηλιτικό λαό. Η εντολή αυτή είναι σίγουρα μια από τις δυσκολότερες να κατανοήσουμε στις βασικές της Θέσεις και στη συνέχεια να παρατηρήσουμε τις επιπτώσεις της μέσα στη ζωή.
2. Τι απαγορεύεται στην ουσία με αυτήν την εντολή; Και ποιόν αφορά εν γένει, το πνεύμα, την ψυχή ή το σώμα; Ποιά από τις τρεις αυτές ζωτικές δυνάμεις πρέπει να μην προάγει τη φιληδονία; Αυτό θα ήταν ένα Θέμα ερώτησης. Τι είναι όμως στην ουσία η φιληδονία και τι η μοιχεία; Η ηδονή σημαίνει την αμοιβαία σεξουαλική πράξη; Εάν αυτή είναι η περίπτωση, Θα ήταν τότε απαγορευμένη κάθε τεκνοποίηση, γιατί δεν βρίσκουμε στην απλή εντολή καμιά περιοριστική εξαίρεση, αφού λέγεται ακριβώς: «δεν πρέπει να επιδίδεσαι στη φιληδονία».
3. Εάν λοιπόν η σεξουαλική πράξη Θεωρείται τρόπον τινά σαν το αποκορύφωμα της ηδονής, Θα ήθελα να γνωρίσω εκείνον ο οποίος, σύμφωνα με τις ,σημερινές συνθήκες πάνω στη γη, Θα μπορούσε να τεκνοποιήσει χωρίς αυτή την απαγορευμένη πράξη. Τώρα εάν η πράξη γίνεται μέσα στο γάμο ή εκτός γάμου, η πράξη είναι η ίδια. Εάν γίνεται πραγματικά με την πρόθεση της τεκνοποίησης ή όχι, παραμένει η ίδια. Επί πλέον η εντολή δεν προβλέπει έναν περιορισμό με τον οποίο Θα εξαιρείτο ένας νόμιμος γάμος από την ηδονή.
4. Αν το εξετάσουμε όμως από άλλη σκοπιά πρέπει να είναι ευνόητο στον καθένα ότι ο Κύριος ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για την αναπαραγωγή του ανθρώπινου γένους και για μια σοφή ανατροφή. Με ποιόν τρόπο όμως Θα έπρεπε να αναπαραχθεί το ανθρώπινο γένος, όταν τον απαγορεύεται η πράξη τεκνοποίησης με ποινή του αιώνιο Θάνατό; Νομίζω ότι στον καθένα είνάι ολοφάνερο ότι η υπόθεση παρουσιάζει μια δυσκολία.
5. Επί πλέον πρέπει ο καθένας να ομολογήσει από μόνος του ότι ασφαλώς σε καμία από τις άλλες εντολές ο άνθρωπος γενικά δεν κινδυνεύει από τόσες παγίδες που τον στήνει η φύση όπως με αυτήν εδώ, έτσι πού υποχρεωτικά να κάνει παραστρατήματα και να πέφτει. Κάθε άνθρωπος, όταν η ανατροφή του ήταν κατά . κάποιο τρόπο σωστή, δεν αμφισβητεί καθόλου ή πολύ ελάχιστα την τήρηση των υπόλοιπων εντολών. Στην εντολή αυτή όμως η ` Φύση ανατρέπει πάντα τους υπολογισμούς ακόμα και ενός Αποστόλου Παύλου!
6. Προφανώς βλέπουμε μια απαγόρεύση της σαρκικής ηδονής, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πράξη τεκνοποίησης. Εάν η απαγόρεύση αφορά μόνο τη σαρκική ηδονή και όχι ταυτόχρονα και την πράξη τεκνοποίησης, τότε τίθεται το ερώτημα εάν είναι δυνατόν να χωρισθεί η σαρκική ηδονή από την πράξη τεκνοποίησης; Ποιος από εσάς μπορεί να αποδείξει και να ισχυριστεί κάτι τέτοιο, ότι δυο νόμιμοι σύζυγοι δεν θα αισθάνονταν κατά την πράξη τεκνοποίησης και την εφήμερη ηδονή; ‘Η πού είναι εκείνο το ζευγάρι το οποίο δεν ασκεί την πράξη τεκνοποίησης τουλάχιστον κατά το ήμισυ λόγω της επικείμενης σαρκικής ηδονής;
7. Από αυτό φαίνεται όμως ότι δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτήν την εντολή σχετικά με την ηδονή στην πράξη τεκνοποίησης. ‘Η πρέπει να υπάρχει μια καθαρή πράξη τεκνοποίησης που δεν έχει καμία σχέση με τη σαρκική ηδονή, ή εάν δεν μπορεί να υπάρξει μια τέτοια πράξη, η σαρκική πράξη τεκνοποίησης δεν πρέπει να υπόκειται σε αυτό το νόμο και πρέπει να θεωρείται σαν μια ελεύθερη πράξη του ανθρώπού που μένει ατιμώρητη. Γιατί, όπως έχει ήδη παρατηρηθεί, ο νόμος είναι ανηλεής και δεν αναγνωρίζει καμία εξαίρεση.
8. Αναγκαστικά η ίδια η ύπαρξη του ανθρώπου όμως καθώς και η πάντοτε ανελέητη επιθυμία της φύσης μιλούν εναντίον αυτής της απαγόρευσης. Σε οποιαδήποτε κατάσταση ή κοινωνική τάξη και να βρίσκεται κάποιος, δεν γλιτώνει απ’ αυτή όταν φτάσει στην ωριμότητά τον. Θα έπρεπε λοιπόν να αφήσει να τον ακρωτηριάσουν και να σκοτώσουν τη φύση του, διαφορετικά δεν αποφεύγει το σαρκικό πόθο, ακόμα και όταν εμποδίζεται στη δραστηριότητα αυτή από εξωτερικούς παράγοντες.
9. Επομένως η εντολή δεν αφορά σε καμία περίπτωση τη σάρκα. Ισως αυτός ο νόμος αφορά μόνο την ψυχή; Νομίζω ότι αφού η ψυχή ασφαλώς είναι η ζωντανή αρχή του σώματος και η ελεύθερη δράση του εξαρτάται από την ψυχή, χωρίς την οποία είναι νεκρή η σάρκα, δύσκολά βέβαια Θα υπάρχει κάπου ένας σούπερ σοφός που Θα ήταν δυνατόν να ισχυριστεί στα σοβαρά ότι η ψυχή δεν έχει τίποτα να κάνει με τις ελεύθερες πράξεις του σώματος.
10: Το σώμα είναι μόνο το εργαλείο της ψυχής, κατασκευασμένο έντεχνα για να το χρησιμοποιεί. Συνεπώς τι νόημα έχει μια εντολή γιατο σώμα, το οποίο είναι βασικά μια νεκρή μηχανή; Εάν κάποιος χτυπούσε αδέξια με ένα σφυρί, έφταιγε άραγε το σφυρί ή το χέρι του; Νομίζω ότι κανείς βέβαια δεν θέλει να ισχυριστεί κάτι τέτοιο, ότι δηλαδή το αδέξιο χτύπημα οφείλεται στο σφυρί.
11. Ανάλογα δεν μπορούμε να αποδώσουμε στο σώμα την ευθύνη η για τη σεξουαλική πράξη σαν μια αμαρτωλή πράξη, αντιθέτως μπορούμε να την αποδώσουμε στην ενεργούσα αρχή, που εδώ είναι η ζωντανή ψυχή. Συνεπώς και η μέχρι τώρα κριτική εξέταση της εντολής αυτής πρέπει να αφορά μόνο την ψυχή, η οποία σκέφτεται, Θέλει και ενεργεί μέσα στη σάρκα. Αλλά και η ψυχή σύμφωνα με την προηγούμενη κριτική μας εξαιρείται αναγκαστικά από αυτή την εντολή. Επομένως δεν αφορά ούτε την ψυχή.’Ετσι Θα γίνει και με το πνεύμα άραγε; Ας δούμε τι λέει το πνεύμα γι’ αυτό.
12. Τι είναι λοιπόν το πνεύμα; Το πνεύμα είναι η βασική ζωική αρχή της ψυχής και η ψυχή χωρίς το πνεύμα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ουσιαστικό αιθερικό όργανο το οποίο έχει κάθε ικανότητα να δεχθεί μέσα της τη ζωή. Χωρίς το πνεύμα όμως δεν είναι παρα ένας πνευματικός-αιθερικός αδηφάγος οκτάπους,. ο οποίος απλώνει συνέχεια τα πλοκάμια τον προς τη ζωή και ρούφά οτιδήποτε ανταποκρίνεται στη φύση του.
13. Η ψυχή χωρίς το πνεύμα είναι λοιπόν μόνο μια παθητική πολική δύναμη, η οποία φέρει μέσα της την ενστικτώδη αίσθηση να αναζητεί ικανοποίηση. Η ίδια όμως δεν έχει καμία κριτική ικανότητα, ώστε να αντιληφθεί με τι ικανοποιείται και σε τι την εξυπηρετεί η ικανοποίηση. Μπορεί να συγκριθεί με ένα αρχικρετίνο, τον οποίον η μόνη επιθυμία είναι να ικανοποιείται. Με τι και γιατί; Δεν έχει καμία ιδέα γι’ αυτό. Όταν νιώθει μεγάλη πείνα, καταβροχθίζει ό,τι βρίσκει, είτε είναι σκουπίδια ή ψωμί ή σκέτη τροφή για γουρούνια, του είναι αδιάφορο.
14. Δείτε, το ίδιο είναι και η ψυχή χωρίς το πνεύμα. Και αυτοί οι κρετίνοι που αναφέρθηκαν έχουν μόνο μια ψυχική ζωή, δηλαδή στην ψυχή τους είτε υπάρχει ένα πολύ αδύναμο πνεύμα είτε συχνά ακόμα και κανένα. Δεν χρειάζεται παρά να ρίξετε μόνο μια ματιά στο κόσμο των σκοτεινών πνευμάτων για να διαπιστώσετε ότι έτσι έχει το πράγμα. Τι είναι τα σκοτεινά πνεύματα; Είναι ψυχές, οι οποίες εξακολουθούν βέβαια να ζουν μετα Θάνατου, και οι οποίες στη σωματική ζωή με τον πιο απερίσκεπτο και συχνά τον πιο κακόβούλο τρόπο εξασθένισαν και καταπίεσαν το πνευματικό μέρος τους. Τόσο πολύ μάλιστα ώστε δεν είναι σε θέση σε μια τέτοια κατάσταση να τους δώσει παρά μόλις και μετά βίας την ελάχιστη διέγερση για να ζήσουν. ‘Ετσι ως αποτέλεσμα συχνά μένουν για αιώνες να απολαμβάνουν τα πλεονεκτήματα της ζωής
15. Πώς φαίνονται όμως τέτοια πλάσματα στο υπερπέραν στα μακάρια ζωντανά πνεύματα; Απλά, σαν ηλίθιοι, δηλαδή σαν πνευματικοί κρετίνοι, που είναι παραμορφωμένοι ακόμα με τέτοιο τρόπο, ώστε συχνά δεν μπορούν να δείξουν το παραμικρό ίχνος μιας ανθρώπινης μορφής. Αυτά τα πλάσματα είναι στον κόσμο των πνευμάτων εξίσου λίγο υπεύθυνα για τις πράξεις τούς όσο οι ηλίθιοι σε σας πάνω στη γη. Απ’ αυτό προκύπτει όμως ότι η ψυχή βασικά δεν είναι υπεύθυνη για τις πράξεις της, παρά μόνο επειδή έχει το πνεύμα. Γιατί σ’ αυτό μόνο εγκατοικεί η ελεύθερη βούληση, κατά βάση λοιπόν μόνο το πνεύμα είναι υπεύθυνο.
16. Αφού όμως αυτό αποδεικνύεται αναμφισβήτητα, τότε τίθεται το ερώτημα: Πώς και με ποιόν τρόπο μπορεί τότε το απόλυτο πνεύμα να προάγει τη φιληδονία; Μπορεί το πνεύμα να έχει σαρκικές επιθυμίες; Νομίζω ότι έτσι και ήθελε στα σοβαρά κάποιος να σκεφθεί ένα «σάρκινο πνεύμα», αυτή Θα ήταν η μεγαλύτερη αντίφαση που Θα μπορούσε να υπάρξει. Γιατί το πνεύμα αναγκαστικά Θα έπρεπε να ήταν υλικό για να έχει το ίδιο μέσα του χονδροειδείς υλικές επιθυμίες.
17. Όταν όμως ήδη ένας κρατούμενος δεν βρίσκει ασφαλώς τη μεγαλύτερη ευχαρίστηση στην κράτησή του, ένας λόγος παραπάνω για το απόλυτο πνεύμα να έχει με την τελείως ελεύθερη φύση του ακόμα λιγότερο πόθο να είναι εσαεί ενωμένο με τη χονδροφυή ύλη και να βρίσκει σε αυτή την ηδονή του. Μ’ αυτή την έννοια λοιπόν ένα πνεύμα που επιδίδεται στην ηδονή είναι ασφαλώς η μεγαλύτερη ανοησία που μπορεί ποτέ να πει ένας άνθρωπος. Συνεπώς τίθεται το ερώτημα: Ti είναι λοιπόν φιληδονία; Και ποιος δεν πρέπει να την προάγει, αφού είδαμε ότι τόσο το σώμα όσο και η ψυχή και το πνεύμα δεν μπορούν να επιδοθούν στην ηδονή, όπως τη γνωρίζουμε μέχρι τώρα;
Περί Δύο Ειδών Αγάπης
1, Μπορεί κάποιοι να πούν ότι ο Μωυσής εκφράστηκε αργότερα ειδικότερα γι’ αυτό το θέμα, άφού επιτρέπει σύμφωνα με την τάξη την ερωτική πράξη μόνο ανάμεσα στους ευλογημένους συζύγους. Σε διαφορετικές συνθήκες την απαγόρευσε όμως και ιδιαίτερα όταν ένας παντρεμένος άνδρας διαπράξει αυτή την πράξη με τη γυναίκα ενός άλλον άνδρα, όρισε ότι πρέπει να Θεωρείται μοιχεία και ότι οι δυο μοιχοί είναι ένοχοι που πρέπει να Θανατωθούν. Είναι αλήθεια αυτό, άλλά ούτε τέτοιες μεταγενέστερες προσθήκες στο νόμο αλλάζουν τις αρχικές διατάξεις του. Όποιος Θέλει να τον τηρήσει, πρέπει να καταλάβει την έννοιά του όπως ήταν αρχικά, γιατί εκεί ούτε η ηδονή ούτε η μοιχεία απαγορεύονται με μια συγκεκριμένη μορφή.
2. Μέχρι τώρα δώσαμε μια σαφή ερμηνεία του τι Θα μπορούσε, εν πάση περιπτώσει να καταλάβει κάποιος με τον όρο φιληδονία. Επειδή όμως όλα αυτά παραπέμπουν στην πράξη τεκνοποίησης, δεν μπορούμε να θεωρήσούμε απαγορευμένη από το νόμο τη μορφή της ηδονής που θεωρούσαμε γνωστή μέχρί τώρα.
3. Τώρα όμως εμφανίζεται ένας πολύ έμπειρος άνθρωπος στην υπόθεση, ο οποίος λεει ότι με τον όρο φιληδονία, η οποία απαγορεύεται, εννοείται μόνο η άσκοπη, σκέτη ικανοποίηση της γενετήσιας ορμής. Σύμφωνοι ως εδώ, λέω, όταν όμως ένας άνδρας κάνει στα σοβαρά παιδί με τη γυναίκα ενός άλλον άνδρα, η οποία γυναίκα δεν μπορεί να μείνει έγκυος από τον σύζυγό της, ερωτώ, μπορεί να τον χρεωθεί αυτό σαν μοιχεία; Ερωτώ στη συνέχεια: Εάν ένα παλικάρι ορμώμενο από τη φύση του κάνει ένα παιδί με ένα κορίτσι, μπορεί να τον χρεωθεί αυτό σαν αμαρ’ τία της φιληδονίας;
4. Ερωτώ στη συνέχεια: ένας άνδρας γνωρίζει από πείρα ότι η γυναίκα του δεν είναι ικανή να κάνει παιδιά κι όμως κοιμάται μαζί της γιατί έχει μια ελκυστική σάρκα, η οποία τον ερεθίζει, άρα αυτός προφανώς ικανοποιεί άσκοπα την ορμή των αισθήσεων, μπορεί λοιπόν να του καταλογισθεί ότι αμαρτάνει;
5. Συνεχίζω να ερωτώ: Υπάρχει ιδιαίτερα αυτόν τον καιρό, όπως υπήρξε πάντοτε, ένας άπειρος αριθμός ανθρώπων και των δύο φύλων, οι οποίοι είναι μάλιστα ικανοί να τεκνοποιήσουν και έχουν μια εξαιρετικά Θερμή φύση, αλλά εξαιτίας των κοινωνικών και οικονομικών συνθηκών δεν είναι σε θέση να παντρευτούν. Όταν λοιπόν τέτοιοι άνθρωποι που βρίσκονται υπό διπλή πίεση κάνουν την πράξη της τεκνοποίησης, αμαρτάνουν εναντίον αυτής της έκτης εντολής;
6. Θα πει κάποιος: Πρέπει να Θυσιάσούν την ορμή τους στον Θεό και να μη συνουσιάζονται, μ’ αυτό τον τρόπο δεν θα αμαρτήσούν. Εγώ όμως λέω ποιος δικαστής μπορεί να θεωρήσει μια τέτοια αδυναμία σαν μια πραγματική αμαρτία; Τι περισσότερο έχει τότε ο πλούσιος που μπορεί να πάρει μια νόμιμη γυναίκα, από τον φτωχό, ο οποίος πρέπει να στερηθεί αυτή την ευτυχία; Πρέπει κατά συνέπεια ο εύπορος να έχει μεγαλύτερο δικαίωμα στην τεκνοποίηση από ό,τι ο φτωχός; Το χρήμα λοιπόν αγιάζει την ερωτική πράξη, γιατί ο πλούσιος μπορεί να έχει νόμιμα μια γυναίκα, πράγμα αδύνατο για χιλιάδες φτωχούς;
7. Τίθεται επ’ αυτού το ερώτημα: Ποιος είναι στην ουσία πολλές φορές μόνος υπεύθυνος για τη μεγάλη φτώχια των ανθρώπων; Σίγουρα κανένας άλλος από τον ευτυχισμένο πλούσιο, που με την ιδιοτελή κερδοσκοπία συγκεντρώνει μεγάλο πλούτο με τον οποίο χιλιάδες άνθρωποι Θα μπορούσαν να είχαν μια κανονική ζωή και ένα κανονικό έγγαμο βίο. Κι εντούτοις υποτίθεται ότι ο πλούσιος σύζυγος είναι απαλλαγμένος από την αμαρτία της φιληδονίας εφόσον κάνει παιδιά με τη νόμιμή του συμβία, ενώ μόνο ο φτωχός Θα έπρεπε να είναι ο αποδιοπομπαίος τράγος, επειδή δεν μπορεί να πάρει γυναίκα; Αυτό Θα ήταν πραγμάτικά σαν να ήθελε κάποιος να επιβάλει ένα νόμο για ένα τόπο προσκυνήματος σύμφωνα με τον οποίο νόμο δεν μπορεί κανείς να τον επισκεφθεί πεζός για να λάβει την όποια χάρη, παρά Θα πρέπει να επιβαίνει μια υπερβολικά κομψή λιμουζίνα.
8. Όποιος θα έβρισκε μια τέτοια εντολή δίκαιη, Θα έπρεπε ειλικρινά να προέρχεται από ένα τέτοιο κόσμο για τον οποίο ο ίδιος ο Δημιουργός του ουρανού και της γης δεν γνωρίζει τίποτα, δηλαδή για ένα κόσμο που δεν υπάρχει πουθενά, ή Θα έπρεπε να είναι ένας απεσταλμένος τον Σατανά!
9. Από τις παρατηρήσεις αυτές βλέπούμε όμως ότι δεν καταλήγουμε πουθενά με την ερμηνεία της έκτης εντολής μας. Τι θα κάνουμε λοιπόν για να αποσπάσουμε από την εντολή αυτή το νόημά της; Σας λέω εκ των προτέρων ότι το Θέμα δεν είναι τόσο απλό, όπως θα ήθελε να το φαντάζεται κάποιος. Λέω μάλιστα ότι:
10. Για να βρούμε το πραγματικό νόημα αυτής της εντολής πρέπει να σκάψουμε πολύ βαθιά και να πιάσούμε το θέμα από τη ρίζα του. Διαφορετικά θα βρισκόμαστε πάντα στην επίσφαλή κατάσταση, στην οποία εύκολα Θεωρούμε σαν αμαρτία αυτό το οποίο ούτε κατά διάνοια είναί αμαρτία και αυτό που πραγματικά είναι αμαρτία δεν Θεωρούμέ ότι αξίζέι καν τον κόπο να το δούμε σαν τέτοια.
11. Πού είναι όμως αυτή η ρίζα; Θα το δούμε αμέσως. Γνωρίζετε ότι η αγάπη είναι η πρώτη αιτία και η βασική προϋπόθεση όλων των πραγμάτων. Χωρίς αγάπη δεν Θα είχε δημιουργηθεί ποτέ τίποτα και χωρίς την αγάπη θα ήταν εξίσου αδιανόητη οποιαδήποτε ύπαρξη, όσο και η δημιουργία ενός κόσμού από τη Θέληση τον Δημιουργού, χωρίς την αμοιβαία έλξη μεταξύ τον “Ιδίον και των δημιονργήμάτων Του. Όποιος δεν μπορεί να το συλλάβει, ας φαντασθεί μόνο ένα κόσμο χωρίς την αμοιβαία δύναμη έλξης καί αμέσως Θα δει πως όλα τα άτομα του κόσμού ξαφνικά θα χωριστούν το ένα από το άλλο και Θα διαλυθούν στο κενό.
12. Η αγάπη λοιπόν είναι η αιτία όλων και είναι ταυτόχρονα το κλειδί για όλα τα μυστικά.
13. Πώς μπορούμε άραγε να συσχετίσούμε με κατανοητό τρόπο την αγάπη με την έκτη εντολή μας; Σας λέω ότι τίποτα πιο εύκολο απ’ αυτό, αφού με καμία άλλη πράξη στον κόσμο δεν είναι τόσο βαθιά συνυφασμένη η αγάπη, όσο ακριβώς με εκείνη που συγκαταλέγουμε στην αμαρτία της φιληδονίας.
14. Γνωρίζουμε όμως ότι ο άνθρωπος είναι ικανός για μια διπλή αγάπη, δηλαδή τη Θέίκή, η οποία είναι αντίθετη κάθε φιλαυτίας και την εγωιστική, η οποία είναι αντίθετη κάθε Θεϊκής αγάπης.
15. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Αν κάποιος επιδίδεται στη σεξουαλική πράξη, ποια αγάπη είναι το κίνητρο: η εγωλατρία, από την οποία πηγάζει κάθε φιληδονία ή η Θεϊκή αγάπη, η οποία Θέλει μόνο να μοιρασθεί ό,τι έχει, ξεχνώντας εντελώς τον εαυτό της; Κοιτάξτε; τώρα είμαστε κιόλας κοντά στον πραγματικό κύριο πυρήνα.
16. Ας πάρουμε τώρα δυο ανθρώπους: ο ένας προβαίνει σε αυτήν την πράξη από εγωιστική αναζήτηση της απόλαυσης, ο άλλος όμως με ευγνωμοσύνη και κατάνυξη για την ικανότητα να μεταδώσει το σπέρμα του σε μια γυναίκα για να δημιουργηθεί ένας καρπός μέσα της. Ποιος από τους δύο αμαρτάνει λοιπόν; Πιστεύω ότι δεν θα είναι δύσκολο να κρίνει κανείς σωστά.
17. Για να κατανοήσουμμ όμως πλήρως το Θέμα πρέπει να γνωρίσουμε λεπτομερέστερα τον όρο φιληδονία. Τι είναι αγνότητα και τι είναι φιληδονία; Αγνότητα είναι εκείνη η ψυχική διάθεση του ανθρώπου στην οποία είναι ελεύθερος από κάθε εγωισμό ή στην οποία (ψυχική διάθεση) είναι καθαρός από όλα τα ελαττώματα της εγωλατρίας. Η φιληδονία είναι εκείνη η ψυχική διάθεση στην οποία ο άνθρωπος υπολογίζει μόνο τον εαυτό του, ενεργεί για τον εαυτό του, κατ ξεχνά εντελώς τον πλησίον του, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στη γυναίκα.
18. Πουθενά αλλού όμως δεν είναι πιο επαίσχυντη η φιλαυτία από ό,τι ακριβώς κατά την πράξη της αναπαραγωγής ενός ανθρώπού. Γιατί άραγε; Η αιτία είναι φανερή. Ό,τι είναι η αιτία, ό,τι είναι το σπέρμα, το ίδιο είναι ο καρπός. Εάν είναι η Θεϊκή αγάπη, δηλαδή η αγνότητα, το σπέρμα, τότε Θα γεννηθεί ένας θεϊκός καρπός. Εάν είναι όμως το σπέρμα εγωλατρία, εγωκεντρισμός και φιληδονία, δηλαδή η μη αγνή κατάσταση της ψυχής, τι καρπός Θα προκύψει απ’ αυτό;
19. Κοιτάξτε, σ’ αυτό το σημείο βρίσκεται ό,τι απαγορεύεται στην έκτη εντολή. Εάν γινόταν σεβαστή αυτή η εντολή, η γη Θα ήταν ακόμα παράδεισος γιατί δεν Θα υπήρχαν σ’ αυτήν άνθρωποι εγωιστές και φίλαρχοι! Αυτή όμως η εντολή παραβιάστηκε εξ αρχής στούς ανθρώπούς και ο καρπός αυτής της παραβίασης ήταν ο ιδιοτελής και εγωπαθής Κάιν.
20. Απ’ αυτό όμως προκύπτει ότι όχι μόνο η λανθασμένα αποκαλούμενη «φιληδονία», που Θα έπρεπε να ονομάσουμε καλύτερα «ηδυπαθή αναζήτηση της απόλαυσης», ανήκει στις αμαρτίες που μας απασχολούν εδώ, αλλά και κάθε ηδυπαθής αναζήτηση της απόλαύσης, όποια μορφή και αν έχει, ιδιαίτερα όμως όταν ένας άνδρας επωφελείται ιδιοτελώς και από φιληδονία από την έτσι κι αλλιώς αδύναμη γυναίκα. Αυτό πρέπει να Θεωρείται αμαρτία. Μια σύντομη ανάλυση τον Θέματος Θα μας το παρουσιάσει σαφέστερα.
Τι Είναι Πορνεία;
1. Θα μπορούσέ να πει κάποιος ότι αφού εδώ στην έκτη εντολή αναφέρεται μονάχα «Δεν πρέπει να είσαι φιλήδονος», τότε η πορνεία δεν μπορεί να Θεωρηθεί απαγορευμένη, καθώς πουθενά στην έκτη εντλή δεν αναφέρεται: «Δεν πρέπει να επιδίδεσαι στην πορνεία». Εγώ όμως αναρωτιέμαι: Τι είναι η πορνεία, όποιας μορφής και αν είναι αυτή, πνευματικής ή σαρκίκής; Είναι σίγουρα ένα βόλεμα και συμφιλίωση με την κάθε αδυναμία και πάθος και μάλιστα με τον εξής τρόπο: Ο άνθρωπος με αμπελο-φιλοσοφίες και σοφιστείες δικαιολογεί την αμαρτία, καθώς βάζει τα πάντα στο λογαριασμό των «φυσικών αναγκών». Εάν οι ανάγκες αυτές απαιτούν ικανοποίηση, ο άνθρωπος Θεωρεί, με την ευφυΐα του και την εφευρετικότητά του, ότι κάνει κάτι το αξιέπαινο και το ωφέλιμο με το να ικανοποιεί τις επιθυμίες της φύσης του. Τό. ζώο πρέπει να ικανοποιήσει τις ανάγκες του με τον πιο ζωώδη τρόπο με βάση το ένστικτό του, γιατί δεν έχει νου, καμία λογική και κανένα πνεύμα εφευρετικότητας. Ο άνθρωπος ανυψώνεται πάνω από τη ζωώδη φύση διότι αυτός μόνο μπορεί να ικανοποιεί τις απαιτήσεις του είδους του με εκλεπτυσμένο τρόπο. Γι’ αυτό λέει ο νους του πολιτισμένον ανθρώπού:
2. Ποιος μπορεί να καταλογίσει αμαρτία στον άνθρωπο, επειδή με τη βοήθεια τον νου του κτίζει ένα επιβλητικό σπίτι για να κατοικήσει, και έτσι ανταλλάσσει την παλιά σπηλιά ή το κούφιο δέντρο με αυτό; Ποιος μπορεί να Θεωρεί έναν άνθρωπο αμαρτωλό επειδή μπολιάζοντας εξευγενίζει τους καρπούς των δέντρων ώστε κάνει τα ξινά μήλα και αχλάδια γλυκά και γευστικά; Ποιος μπορεί να θεωρεί έναν άνθρωπο αμαρτωλό όταν εξημερώνει το άλογο ή κατασκευάζει ένα αυτοκίνητο, οπότε ταξιδεύει πολύ πιο άνετα τότε παρά με τα ίδια του τα αδύναμα και κουρασμένα πόδια; Ποιος μπορεί να θεωρεί ακόμα ότι ο άνθρωπος κάνει λάθος επειδή μαγειρεύει και καρυκεύει τούς φυσικούς καρπούς για τη διατροφή του και την κάνει πιο γευστική γι’ αυτόν; Άλλωστε δεν δημιουργήθηκαν τα πράγματα στον κόσμο για τον άνθρωπο προκειμένου να τα χρησιμοποιήσει για τους σκοπούς του;
3. Πόσα ωραία και χρήσιμα πράγματα εένακάλυψε ο άνθρωπος για την άνεσή του και για τη διασκέδασή του! Θα έπρεπε να θεωρηθεί λάθος το ότι τιμά, με το νου του το Δημιουργό του, χωρίς τον οποίο νου ο πλανήτης Θα ήταν ακαλλιέργητος σαν μια γυμνή έρημος, όπου όλα Θα φύτρωναν ανακατεμένα σε χαοτική αταξία, φύρδην-μίγδην λάχανα, γογγύλια και τσουκνίδες;
4. Επομένως είναι αδύνατον να Θεωρηθεί σαν ανθρώπινο λάθος η διαφορετική καλλιέργεια του εδάφούς, αν και δεν έχει καμία άλλη σκοπιμότητα από την πιο ευχάριστη και άνετη απόλαυση των πραγμάτων στον κόσμο. Κι άρα ομοίως από την άλλη πλευρά δεν μπορεί με κανένα τρόπο να Θεωρηθεί ανθρώπινο λάθος μια εκλεπτυσμένη απόλαυση της πράξης της τεκνοποίησης, αφού διαφορετικά ακόμα και ο πιο μορφωμένος άνθρωπος σ’ αυτή την πράξη δεν διαφέρει καθόλού από το ζώο. Συνεπώς αυτή η ορμή τον ανθρώπου πρέπει επίσης να ικανοποιείται μ’ ένα πιο εξευγενισμένο και εκλεπτυσμένο τρόπο, για τον ίδιο λόγο για τον οποίο χτίζούμε άνετα σπίτια, φτιάχνουμε απαλά ρούχα ή γευστικά φαγητά και άλλες παρόμοιες ανέσεις.
5. Ας πάρουμε μόνο την περίπτωση που ένας καλλιεργημένος άνδρας έχει να διαλέξει για την ικανοποίησή τον ανάμεσα σε δυο γυναίκες: η μια είναι μια βρώμικη, κοινή υπηρέτρια, η άλλη όμως σαν κόρη ενός αξιοπρεπούς σπιτιού, είναι ένα καλοαναθρεμμένο, καλά ντυμένο, σ’ όλο το σώμα άψογο και επιπλέον πληθωρικό και γοητευτικό κορίτσι. Ερώτηση: Ποια Θα προτιμήσει ο καλλιεργημένος άνθρωπος; Η απάντηση δεν χρειάζεται εδώ σπαζοκεφαλιά. Ασφαλώς τον αριθμό 2, γιατί ο αριθμός 1 θα τον αηδιάζει. Λοιπόν και εδώ ένας εκλεπτυσμός είναι σίγουρα σκόπιμος γιατί ο άνθρωπος με αυτόν πιστοποιεί ότι είναι ένα ανώτερο ον, το οποίο έχει μέσα του όλη την ισχύ και τη δύναμη να καθαρίζει καθετί το βρώμικο και να μεταμορφώνει σε ευχάριστα τα δυσάρεστα.
6. Όμως ο άνδρας όπως και η γυναίκα αισθάνονται συχνά την ανάγκη να ικανοποιηθούν, και μπορεί όχι πάντα βέβαια να επιθυμούν τη γέννηση ενός παιδιού. Θα αποτελούσε άγνοια της ευφυΐας του ανθρώπου να περιμένει κανείς ότι δεν Θα έβρισκε τα κατάλληλα μέσα για να ικανοποιήσει αυτή την ορμή, είτε με την άσκοπη συνουσία με τις γυναίκες ή με την αυτοϊκανοποίηση, είτε σε εξαιρετική περίπτωση με την ομοφυλοφιλία ή την παιδεραστία. Γι’ αυτό ακριβώς διαφέρει ο άνθρωπος από το ζώο, επειδή μπορεί να ικανοποιήσει αυτήν την πιο επιτακτική φυσική ορμή με άλλους.τρόπους από ό,τι μόνο με αυτούς που τον υποδεικνύει η ωμή φύση. Ως εκ τούτου δεν Θα πρέπει να εγκρίνει μάλλον κανείς τούς ευπρεπείς οίκούς ανοχής και τέτοια παρόμοια ιδρύματα και δεν είναι προς τιμήν του ανθρώπού ότι τα έχει εφεύρει παρά προς αισχύνη του!;
7. Τι μπορούμε να αντιτάξούμε κανονικά σε όλα αυτά; Γιατί είναι σωστό ότι το ζώο δεν μπορεί ποτέ να πετύχει με παρόμοιους εκλεπτυσμένους τρόπους με τις κάθε λογής αποχρώσεις, την ικανοποίηση της γενετήσιας ορμής του. Και έτσι κατά κάποιο τρόπο αποκαλύπτεται αναντίρρητα σε αυτό τον τομέα μια μαστοριά του ανθρώπινου νου. Όλα αυτά είναι σωστά, το ζώο έχει τη συγκεκριμένη περίοδο αναπαραγωγής έξω από την οποία δεν έχει ενδιαφέρον να ικανοποιήσει την ορμή του.
8. Τι είναι όμως όλος αυτός ο εκλεπτυσμός; Αυτή είναι μια σύντομη ερώτηση, η απάντησή της όμως είναι μακρά και σημαντική. Ο εκλεπτυσμός δεν έχει σίγουρα κανένα άλλο βασικό κίνητρο από την τρομερά απεχθή ηδυπάθεια. Η ηδυπάθεια όμως γνωρίζούμε ότι είναι αναμφίβολα παιδί της εγωλατρίας, η οποία ενεργεί χέρι-χέρι με τη φιλαρχία.
9. Είναι αλήθεια ότι σ’ ένα αρχοντικό σπίτι κατοικείς πιο άνετα από ό,τι σ’ ένα ποταπό χωμάτινο καλύβι. Αν παρατηρήσουμε όμως τούς ενοίκούς, Θα δούμε πόσο υπερήφανα και επιτηδευμένα κινείται ο ένοικος ενός μεγάρού και πόσο ταπεινά σκύβει ο απλός ένοικος της καλύβας μπροστά από ένα τέτοιο άρχοντα!
10. Ας παρατηρήσούμε τους κατοίκους μιας μεγάλης πόλης σε σύγκριση με αυτούς ενός μικρού αγροτικού χωριού. Οι κάτοικοι της μεγάλης πόλης από τη φιληδονία τούς δεν ξέρουν τι να πρωτοκάνονν για να καλοπεράσουν, όλοι Θέλουν να ζήσουν ευχάριστα, όλοι θέλουν να διασκεδάσούν, να λάμψουν και όπου είναι δυνατό, να ασκήσουν λίγη εξουσία. Έτσι και έρθει ένας επαρχιώτης στη μεγάλη πόλη, πρέπει να προσφωνεί τουλάχιστον με τα σεις και με τα σας τον κάθε λούστρο άν δεν Θέλει να εκτεθεί σε οποιαδήποτε αγένεια.
11. Αλλά στο χωριό Θα συναντήσουμε ακόμα συχνά ειρηνικούς γείτονες, οι οποίοι δεν προσαγορεύονται με τυπικές ευγένειες. Τι είναι προτιμότερο λοιπόν, όταν ένας αγρότης λέει τον άλλο «αδελφό» ή όταν στην πόλη ένας λιγότερο εύπορος προσφωνεί ένα περισσότερο εύπορο «η εξοχότητά σας» και άλλες τέτοιες φινέτσες;
12. Νομίζω ότι δεν είναι αναγκαίο να σταθούμε κι άλλο σε παρόμοια ανόητα αποκυήματα της φινέτσας του ανθρώπινου νου. Αλλά μπορούμε να πούμε ευθύς αμέσως επιγραμματικά: όλες οι συναφείς αναζητήσεις εκλεπτυσμένης απόλαύσης σε τελευταία ανάλυση αποτελούν μια μορφή ειδωλολατρίας γιατί πρόκειται για Θυσίες που κάνει το ανθρώπινο πνεύμα προς τους άψυχους, εξωτερικούς νόμους της φύσης.
13. Εάν είναι όμως λατρεία των ειδώλων, είναι και καθαρή πορνεία και η ροπή τους προς αυτήν αποδεικνύει ότι δεν μπορούν να συμπεριληφθούν στη σφαίρα της αγνότητας.
14. Γιατί ονομάστηκε η Βαβέλ πόρνη; Γιατί φιλοξενούσε κάθε’ πιθανή εκλεπτυσμένη ηδονή. Στην κυριολεξία λοιπόν «επιδίδο μαι στην πορνεία» σημαίνει ότι υπηρετώ με όλη τη ζωτική μου` δύναμη τη φιληδονία. ‘Ετσι λοιπόν ο πλούσιος σύζυγος ο οποίος μόνο και μόνο χάρη στην απόλαύση πήρε μια πληθωρική και φιλήδονη γυναίκα, δεν είναι παρά ένας σκέτος πόρνος και η γυναίκα μια σκέτη πόρνη. “Ετσι ακριβώς δείχνουμε εδώ σ’ αυτά τα παιδία τη φιληδονία στη βάση της, πως αυτή είναι δηλαδή καθαρή εγωπάθεια και ηδυπάθεια.
15. “Ηταν αναγκαίο να ρίξουμε άπλετο φως σ’ αυτήν την εντολή για σας, γιατί ο άνθρωπος δεν αγνοεί τόσο εύκολα καμία άλλη εντολή, όσο αυτή. Γι’ αυτό νομίζω ότι τώρα καταλαβαίνετε και αυτή την εξήγηση, οπότε κατευθυνόμαστε αμέσως στην έβδομη αίθουσα.
