Είσαι ο Πέτρος ο βράχος

(25 Μαϊου 1847)

Είσαι ο Πέτρος (ένας βράχος), πάνω σ’ αυτόν το βράχο Θα χτίσω την εκκλησία Μου, κι οι πύλες της κόλασης δεν Θα την νικήσουν! Σ’ εσένα Θα δώσω τα κλειδιά του ουράνιου βασιλείου. Ό,τι λύσεις πάνω στη Γη, Θα είναι λυμένο και στον Ουρανό, κι ό,τι δέσεις πάνω στη Γη, Θα είναι δεμένο και στον Ουρανό.

Αυτό το κείμενο της Γραφής αποτελεί μέχρι σήμερα αφορμή για τη μεγαλύτερη σύγχυση και το μεγαλύτερο παραλογισμό σε όλες τις χριστιανικές περιοχές της Γης.

Γιατί όλοι ανεξαιρέτως Θεωρούν ότι είναι λίγο ως πολύ ο Πέτρος, ο βράχος της εκκλησίας, νομίζουν δε ότι κατέχουν τα πραγματικά κλειδιά του βασιλείου του Θεού κι μπορούν να το ανοίγουν και να το κλείνούν κατά βούλησιν σε όσους Θέλουν να μπουν.

Νομίζούν δηλαδή ότι μπορούν να δίνουν σύμφωνα με την κρίση τούς το Λόγο του Ευαγγελίου, να τον ακρωτηριάζούν, να τον στερούν από κάποιους, να τον απαγορεύουν, να τον αντικαθιστούν με δικές τους εντολές που η παράβασή τους θα επισύρει τις αιώνιες τιμωρίες.

Ακόμη, ότι μπορούν να παρασύρουν με τέτοιες εντολές τους ανθρώπους σε όσο το δυνατόν περισσότερες αμαρτίες, ύστερα να τις συγχωρούν αυθαίρετα ή να τις καταλογίζουν, και μάλιστα να δίνουν τέλεια ή μερική άφεση για όλες τις αμαρτίες που διέπραξε το άτομο, με αντάλλαγμα κάποιες πράξεις μετάνοιας, ή πάλι ν’ αρνούνται την άφεση αυτή!

Αν κανείς είχε έναν κόκκο καθαρής λογικής, θα έπρεπε βέβαια να καταλαβαίνει, γνωρίζοντας τη Θεϊκότητά Μου, ότι είναι αδύνατον Εγώ, που δεν κήρυξα άλλον από το νόμο της καθολικής αδελφικής αγάπης, να είχα δώσει στον Απόστολο Πέτρο και στούς άλλους Αποστόλους μία τέτοια εξουσία κι έναν τέτοια προορισμό, που είναι φανερό ότι η σχέση του με την αγάπη για το συνάνθρωπο είναι η ίδια με τη σχέση κόλασης και παράδεισου!

Αυτός που δίνει τους νόμους, δίνει και την καταδίκη. Αποτελεί η καταδίκη αγάπη; Μα Εγώ γι’ αυτό πήρα πάνω Μου στο σταυρό κάθε καταδίκη, ώστε να μείνει στους ανθρώπους μονάχα η αγάπη αλλά πώς μπορεί κανείς να σκεφτεί πια την αγάπη, όταν έχουν στηθεί ένα δισεκατομμύριο δικαστικές έδρες ανάμεσα σ’ εκείνους που Θα ‘πρεπε να είναι αδέλφια, κι όταν δεν βλέπεις, όπου και να κοιτάξεις, παρά νόμους;

Αυτός είναι ο Πέτρος, ο βράχος πάνω στον οποίο έπρεπε να χτιστεί η εκκλησία Μου, η οποία δεν είναι ούτε πρέπει να είναι άλλο από αγάπη και πάλι αγάπη; Όποιος Με γνωρίζει και Μ’ αγαπά όπως ο Πέτρος, είναι ένας σωστός βράχος, πάνω στον οποίο μπορώ να χτίσω και χτίζω στ’ αλήθεια και με κάθε σοβαρότητα την αληθινή εκκλησία Μου, την αληθινή αγάπη και σοφία που πηγάζουν από Μένα.

Τότε όμως, πώς μπορεί οποιαδήποτε μικρή ή μεγάλη κοινότητα με κάποιον αρχηγό να είναι βράχος, αφού ο καθένας σκέφτεται και πιστεύει ό,τι Θέλει; Ο ένας μουρμουρίζει ακατανόητα λόγια και τα πουλάει ως χρήσιμη προσευχή, ο άλλος τα καταριέται, ειρωνεύεται και τα περιγελά, κάποιος τρίτος παρουσιάζεται σαν δικαστής και καταδικάζει τα πάντα, στέλνοντάς τα στα βάθη της κόλασης!

Μπορεί μια τέτοια κοινότητα ή ο αρχηγός της να είναι ο βράχος που πάνω του είναι χτισμένη η εκκλησία Μου, την οποία ποτέ δεν πρόκειται να νικήσουν οι πύλες της κόλασης; Σας είπα ότι, αν αγαπιόσαστε όπως Εγώ σας αγαπώ, από αυτή την αγάπη θα γίνει φανερό ότι είσαστε πραγματικοί μαθητές Μου! Σας έδωσα, λοιπόν, την αγάπη σαν το μοναδικό φανερό σημάδι που Θα δείχνει αν κάποιος είναι ένας βράχος που πάνω του είναι χτισμένη η εκκλησία Μου.

Τότε όμως, πώς μπορεί αυτοί οι άπειροι δικαστές ανάμεσα σ’ εκείνους που έπρεπε να είναι αδέλφια να είναι χαρακτηριστικό του βράχου Πέτρου, που δεν τον νίκησε η κόλαση, και της εκκλησίας Μου, που Θεμελιώθηκε πάνω σ’ αυτόν;

Τι φρικτά τυφλή που είναι η βλακεία των ανθρώπων αυτής της εποχής, που Θεωρεί ότι δεν μπορεί να τη νικήσει η κόλαση, ενώ σύμφωνα με όλες της τις πράξεις βρίσκεται από πολύ-πολύ καιρό καταμεσίς της κόλασης αυτής! Αν ήθελα να ιδρύσω μία ορατή εκκλησία, θα είχα πει σε όλους τους Αποστόλους και μαθητές: Εσείς όλοι είσαστε ο Πέτρος.

Όμως είναι προφανές ότι το είπα ξεκάθαρα μόνο στον Πέτρο, επειδή εκείνος ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε τη Θεία φύση Μου!

Επομένως, ήταν επίσης ο πρώτος που τον έδωσα εξαιτίας της πίστης του και της εμπιστοσύνης του το κλειδί του ουράνιου βασιλείού, που είναι ένα βασίλειο της αγάπης για τον Θεό μέσα στην καρδιά του ανθρώπού. Απ’ αυτήν και μόνο προκύπτει ύστερα η αληθινή αγάπη για το συνάνθρωπο, σ’ αυτήν όμως δεν μπορεί να φθάσει κανείς χωρίς να έχει προηγουμένως γνωρίσει τον Θεό, αφού ασφαλώς πρέπει πρώτα να τον γνωρίσει, για να μπορέσει εν συνεχεία να τον αγαπήσει.

Αυτή η αγάπη για τον Θεό και τον πλησίον είναι, λοιπόν, το αληθινό βασίλειο του Θεού, η μοναδική αληθινή, ζωντανή εκλησία, που είναι χτισμένη πάνω στο βράχο της σωστής γνώσης και της σταθερής κι ακλόνητης πίστης κι εμπιστοσύνης που προέρχεται απ’ αυτήν, την οποία φυσικά καμία κόλαση δεν μπορεί πλέον να καταλύσει.

Όμως, μία εκκλησία που Θα έπρεπε να είναι ακατάλυτη, ενώ είναι γεμάτη εξωτερικές, πολυτελείς και πομπώδεις τελετουργίες και Θεμελιωμένη πάνω σε κάποιον χρυσό κι ασημένιο βράχο του Πέτρου, είναι τόσο λίγο εκκλησία και βράχος του Πέτρου, όσο λίγο είναι η κόλαση παράδεισος ή τα περιττώματα ενός γουρουνιού διαμάντια.

‘Η μήπως έχω πει ποτέ: Το ότι είσαστε μαθητές Μου θα αναγνωρίζεται από τον χρυσό, το ασήμι, τους πολύτιμούς λίθους, τα βαρύτιμα άμφια, τη μεγάλη επίγεια εξουσία και γόητρο, τα πολυτελή εκκλησιαστικά κτίρια, τις καμπάνες και τα εκκλησιαστικά όργανα, τη λατινική γλώσσα και πολλά άλλα παρόμοια; Στ’ αλήθεια, ποτέ δεν προκαθορίστηκε, ούτε προβλέφθηκε κάτι τέτοιο από Μένα ως γνώρισμα της αληθινής Εκκλησίας Μου.

Βέβαια, ο Ιωάννης μιλά στην Αποκάλυψη για τη μεγάλη πόρνη αλλά αυτή δεν μπορεί να είναι ο βράχος του Πέτρου; Ο Σίμων του Ιωνά, που ήταν ένας αληθινός Πέτρος, είπε σε κάποιον που τον θεράπευσε με το πραγματικό πνεύμα Μου:

«Δεν έχω χρυσάφι, ούτε ασήμι, μα ό,τι έχω, Θα σου το δώσω!» Άραγε Θα μπορούσαν να ισχυριστούν το ίδιο για τον εαυτό τους με ήσυχη τη συνείδηση, χωρίς να γελοιοποιηθούν μπροστά σ’ ολόκληρο τον κόσμο, εκείνος που Θέλει να είναι και θα έπρεπε να είναι ο διάδοχος του Πέτρου στη Ρώμη, οι Επίσκοποι της Αγγλίας, κάποιοι έφοροι στη Γερμανία και ο ισχυρός Πατριάρχης όλων των Ελλήνων; Άραγε ούτε εκείνοι έχουν σάκους, παπούτσια και μπαστούνια;Κοιτάξτε λοιπόν πώς ήταν ο Πέτρος, πώς η εκκλησία αγάπης του ήταν Θεμελιωμένη στο βράχο της καρδιάς του, τι αποτελούσε το Θεμέλιό της και πώς είναι χτισμένες τώρα όλες οι σημερινές εκκλησίες, πάνω σε ποια Θεμέλια!

Νομίζω ότι ακόμα κι ένας τυφλός Θα έπρεπε να το καταλαβαίνει, αλλά και να το βλέπει αυτό, πόσο μάλλον κάποιος που τον έχουν ανοιχτεί αρκετά τα μάτια. Πλησιάζει ο καιρός όπου παντού θα λατρεύουν τον Θεό εν πνεύματι και εν αληθεία, κι όχι στην Ιερουσαλήμ, ούτε στο όρος Γαριζίμ! Το ίδιο διαβάζετε και στη Γραφή.

Συνεπώς, το πνεύμα, η αλήθεια, η ορθή γνώση, η πίστη, η εμπιστοσύνη και η αληθινή αγάπη προς τον Θεό και τον πλησίον είναι, μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπού, ο μοναδικός αληθινός βράχος, η δε ζωντανή Εκκλησία πού Εγώ οικοδομώ ο ίδιος τότε πάνω του, είναι η μόνη πού μπορεί αιώνια ν’ αντιστέκεται στην Κόλαση.

Όλα τ’ άλλα, όμως, δεν είναι παρά ματαιόδοξα έργα των ανθρώπων, χωρίς καμία ισχύ, δεν παρέχουν δε την παραμικρή προστασία απέναντι στην Κόλαση αν λείπει ο αληθινός βράχος και η αληθινή, ζωντανή εκκλησία πού είναι χτισμένη στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

Άρα και η ερώτηση ποια εξωτερική, ορατή εκκλησία από τις πολλές που φέρούν το όνομά Μου είναι η σωστή, είναι μια μάταιη ερώτηση. Η απάντηση είναι και Θα είναι αιώνια: Καμία!

Η μόνη σωστή και αιώνια ασφαλής από την Κόλαση εκκλησία είναι η εκκλησία πού βρίσκεται στην καρδιά, την οποία Εγώ δημιούργησα. Όλα τ’ άλλα τα έχει φτιάξει ο κόσμος. Σ’ αυτόν ανήκούν, και για Μένα δεν έχουν αιώνια καμιά αξία! Συνεπώς, τα κλειδιά του βασιλείου Μου βρίσκονται επίσης μόνο στη ζωντανή, τη μόνη αληθινή Εκκλησία, ποτέ όμως σε κάποιο εκκλησιαστικό σώμα ή στον προκαθήμενό της.

Το τι Θα θελήσει ύστερα ο καθένας να λύσει ή να δέσει για τον εαυτό του ή και για τους αδελφούς του από αυτήν τη δική του Εκκλησία, που Εγώ έχτισα στην καρδιά του, είναι ήδη και στον Ουρανό λυμένο ή δεμένο, επειδή αυτή η μόνη αληθινή εκκλησία είναι ήδη ο ίδιος ο Ουρανός ή, για να το πούμε ακόμη καθαρότερα: Ό,τι κάνει ο καθένας μέσα στην ισχυρή του εκκλησία αγάπης ή εμφυσούμενος από αυτήν, θα είναι επίσης αιώνια τετελεσμένο στον Ουρανό.

Συνεπώς, αυτά είναι τα σωστά κλειδιά του ουράνιού βασιλείού, δηλαδή να Με αναγνωρίζετε ως τον άγιο, αληθινό Θεό και Πατέρα σας, να Μ’ αγαπάτε πάνω απ’ όλα και ν’ αγαπάτε τους αδελφούς σας σαν τον εαυτό σας. Αν ισχύει αυτό για σας, τότε έχετε χτίσει τον Πέτρο, την αληθινή εκκλησία, και κατέχετε τα σωστά κλειδιά του ουράνιού βασιλείού. Όλα τ’ άλλα, όμως, είναι μηδέν! Αυτό λοιπόν να το καταλάβετε καλά και να ζείτε σύμφωνα μ’ αυτό αμήν, αμήν, αμήν.

(29 Μαϊου 1847)

Αν όμως κάποιος από σας θέλει να ρωτήσει για το βράχο Πέτρο: Αν λοιπόν πρέπει αυτός ο βράχος να εννοηθεί καθαρά πνευματικά και να αναζητηθεί μόνο μέσα στον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά, όχι όμως στον προκαθήμενο μίας εκκλησίας ούτε στην εκκλησία σαν σύνολο, γιατί τότε ο Κύριος επιτρέπει να ερίζούν αιώνες ολόκληρούς οι εκκλησίες και να ξεσκίζουν η μια την άλλη για το ποιος είναι ο πραγματικός βράχος-Πέτρος, επειδή καθεμιά τούς πιστεύει ότι αυτός βρίσκεται σ’ αυτήν; Ο λόγος πού αυτό επιτρέπεται είναι πολύ βαθύτερος απ’ ό,τι μπορεί να φανταστείτε με τήν πρώτη ματιά.

Φυσικά δεν πρέπει τα πράγματα να είναι όπως είναι κι όμως, πάλι, πρέπει να είναι έτσι, επειδή όλα τα υπόλοιπα είναι ακόμη έτσι! Ο Αβραάμ απέκτησε έναν καλό απόγονο πνευματικά, χωρίς σαρκική επαφή, παρόμοια συνελήφθη ο Ιωάννης, η Μαρία, στους παλιούς καιρούς δε συνέβαιναν συχνά τέτοιες συλλήψεις και έτσι συνελήφθησαν επίσης πολλοί προφήτες.

Αυτή είναι, βέβαια, η σωστή σύλληψη, συμβαίνει δε ακόμη συχνά χωρίς να το ξέρούν οι γονείς. Μα ο τρόπος αυτός είναι του Ουρανού και δεν κάνει για τον κόσμο, πρέπει ωστόσο να υφίσταται ώστε να υπάρχει η δυνατότητα συμμετοχής στη λύτρωση.

Τότε, όμως, τι άλλο απομένει από το ν’ αφεθεί στον κόσμο ο αισθησιακός τρόπος σύλληψης, πράγμα πού έχει ως συνέπεια να εξακολουθήσει να υπάρχει, παράλληλα με την πλήρη λύτρωση, η παλιά αμαρτία, έτσι ώστε κάθε δέσμια φυσική ψυχή να μπορεί να βαδίσει ανεμπόδιστα, με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, προς το βασίλειο του ελέους και της ευσπλαχνίας; Συνεπώς, πρέπει να υπάρχούν και εξωτερικοί Πέτροι, στούς οποίούς μπορούν να προσανατολιστούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα παιδιά του κόσμού. Όπως στο πνεύμα είναι ευχάριστο μόνον ό,τι είναι σύμφωνο με τη φύση του, έτσι και στον κόσμο αρέσει μόνον ό,τι συμφωνεί με τη δική του φύση.

Εδώ ταιριάζει η παροιμία που λέει: όμοιος ομοίω αεί πελάζει.

Για τα δέντρα θα ήταν επίσης προτιμότερο να βγάζουν αμέσως ώριμα φρούτα, αντί να προηγείται η ανθοφορία και άλλες κατά κάποιον τρόπο τελετουργικές διαδικασίες.

Όμως δεν γίνεται διαφορετικά αφού όλα εκείνα τα πλάσματα του μεγάλου κύκλου των δημιουργημάτων, που ακόμη βρίσκονται κάτω-κάτω, πρέπει στο τέλος να φθάσουν επάνω για ν’ αποκτήσουν εκεί την αιώνια ελευθερία! Άρα πρέπει επίσης να επιτρέπεται παράλληλα με το μονα.. δικό σωστό πνευματικό δρόμο, να αφεθούν στον κόσμο οι διάφοροι παράδρομοί του, μερικές φορές μάλιστα και οι πιο φανεροί λανθασμένοι δρόμοι, γιατί παρ’ όλ’ αυτά, μπορεί κανείς είτε εδώ είτε εκεί να φθάσει μέσω αυτών στο σωστό δρόμο.

‘Η μήπως θα μπορούσαν εκείνοι που για πρώτη φορά έρχονται από κάτω να βαφτιστούν αμέσως στη μοναδική αληθινή, εσωτερική Εκκλησία του πνεύματος; Αυτό Θα ήταν εξίσου αδύνατο, όπως το να δημιουργηθεί αμέσως ένα ώριμο φρούτο, χωρίς να προηγηθεί η ανθοφορία του δέντρου.

Φανταστείτε όμως τη Μαρία ως τη σωστή Εκκλησία και τη Μάρθα ως την εκκλησία του κόσμού, που κάνει πολύ θόρυβο για τα καθαρά εγκόσμια πράγματα, ενώ η Μαρία ριγμένη στα πόδια Μου αφουγκράζεται τη διδασκαλία Μου, που αυτή μόνη είναι το φως και η ζωή, και τη δέχεται μέσα στην καρδιά της!

Μα όταν ο αδελφός της βρέθηκε στον τάφο, και οι δυο τούς έκλαψαν το ίδιο, ήρθαν δε κι οι δυο σε Μένα για να τον αναστήσω, εκείνον που βρισκόταν νεκρός, δεμένος -στον τάφο – γεμάτος σαπίλα και βρώμα!!! ‘Ομως, δεν θα πω άλλα γι’ αυτό.

Πιστεύω ότι από όσα είπα μπορείτε πολύ εύκολα να καταλάβετε γιατί επιτρέπονται και εξωτερικές εκκλησίες εκτός από τη σωστή εκκλησία του Πέτρου μέσα στην καρδιά. Επομένως, Θα ήταν εντελώς περιττό να πω κι άλλα σχετικά. Γι’ αυτό, προσέξτε τα αυτά μέσα στην καρδιά σας αμήν.