Η Τριαδικότητα μέσα στο Θεό και στον

Ανθρωπο

Οι-. Εν. Joh. V111/24 (1, 4-14); 25 (1-15) (Ο Κύριος προσδιορίζει τους Αποστόλους):

… όλοι εκείνοι που διδάχτηκαν πλήρως τη Διδασκαλία της Ζωής, οι οποίοι με την εναπόθεση των χεριών τους βαπτίζουν, δηλαδή ενδυναμώνουν στο όνομα του Πατρός, που είναι η Αγάπη, στο όνομα του Λόγου, του Υιού ή της Σοφίας του Πατρός, και στο όνομα του Αγίου Πνεύματος, που είναι η Παντοδύναμη Θέληση του Πατρός και του Υιού.

Με τις τρεις αυτές έννοιες εξηγείται εντελώς και φανερώνεται στους ανθρώπους η Θεία “Υπαρξη.

Είναι αλήθεια, πως για έναν άνθρωπο με αδύνατη ικανότητα σύλληψης, εμφανίζεται ένα είδος Θέίκής τριπλής Προσωπικότητας.

Κι όμως, για να μείνει κανείς πιστός πλήρως στην εσωτερική και βαθιά Αλήθεια, δεν μπορεί παρά να παρουσιάσει τα πράγματα όπως ακριβώς είναι!

Ο άνθρωπος πλάστηκε σε όλα σύμφωνα με τη συμμετρία του Θεού και όποιος Θέλει να γνωρίσει πλήρως τον εαυτό του, Θα πρέπει να γνωρίσει και να αναγνωρίσει μέσα του, πως αυτός ο ίδιος, σαν ένας και μοναδικός άνθρωπος, δεν παύει να αποτελείται από τρεις προσωπικότητες!

“Εχει αρχικά ένα σώμα, εξοπλισμένο με όλες τις απαραίτητες αισθήσεις και όλα τα άλλα μέλη που του χρειάζονται για μια ελεύθερη και αυτεξούσια ζωή, από το μεγαλύτερο μέχρι το ασύλληπτα μικρότερο.

Αυτό το σώμα διαθέτει για τις ανάγκες της εκπαίδευσης της Πνευματικής Ψυχής μέσα του, μια εντελώς δική του φυσική ζωή, που ξεχωρίζει σε όλα από την Πνευματική ζωή της Ψυχής του. Το σώμα ζει από την υλική τροφή, από την οποία δημιουργούνται το αίμα και όλοι οι άλλοι Θρεπτικοί χυμοί για τα διάφορα μέλη που το αποτελούν.

Η καρδιά έχει μέσα της έναν αυτοτροφοδοτούμενο μηχανισμό για να αναγκάζεται συνεχώς να διαστέλλεται και να συστέλλεται, ώστε το αίμα μαζί με τους άλλους χυμούς που προέρχονται από αυτό να δίνουν ζωή σ’ ολόκληρο το σώμα, μεταφερόμενα σε κάθε του μέλος.

Χωρίς αυτόν το μηχανισμό της συνεχούς λειτουργίας της καρδιάς ο άνθρωπος δεν Θα μπορούσε να ζήσει ούτε για μια ώρα.

Με αυτή τη δραστηριότητα της ζωής της καρδιάς, όπως επίσης και με τη δραστηριότητα των πνευμόνων, του συκωτιού, της σπλήνας, του στομαχιού, των εντέρων, των νεφρών και τόσων άλλων αμέτρητων μελών του σώματος, δεν έχει να κάνει τίποτα η Ψυχή.

Και παρ όλα αυτά, ενώ το σώμα αποτελεί μια εντελώς ξεχωριστή προσωπικότητα του ανθρώπου, ενεργεί με τέτοιο τρόπο, σαν να είναι και τα δυο (Ψυχή και σώμα) η ίδια προσωπικότητα.

Αν δούμε όμως τώρα την Ψυχή ξεχωριστά, Θα διαπιστώσουμε πως κι αυτή είναι από μόνη της ένας εντελώς ολοκληρωμένος άνθρωπος, που αποτελείται από τα ίδια μέλη όπως και το σώμα, σε Πνευματική όμως ουσία και σε ανώτερου βαθμού Πνευματική αντιστοιχία.

Η Ψυχή χειρίζεται λοιπόν τα μέλη της όπως το σώμα χειρίζεται τα δικά του.

Παρόλο που θάλεγε κανείς πως Ψυχή και σώμα αποτελούν δυο ξεχωριστούς ανθρώπους ή πρόσωπα και το καθένα απ’ αυτά έχει το δικαίωμα να ενεργεί αυθαίρετα χωρίς να είναι υπόλογο στο άλλο για το πώς και το γιατί, δεν παύουν να αποτελούν – όσον αφορά τον πραγματικό σκοπό της ζωής τους – έναν και μοναδικό άνθρωπο. Είναι μάλιστα τόσο απόλυτα ενωμένα, που να μην μπορεί κανείς να πει πως είναι ένας άνθρωπος σε δυάδα, αλλά σε μονάδα.

Για το σώμα πρέπει να υπηρετεί την Ψυχή και η Ψυχή είναι συνυπεύθυνη όσον αφορά τις πράξεις του υλικού σώματος που χειρίζεται, όπως ακριβώς είναι και υπεύθυνη για το δικό της ψυχικό σώμα. Το σώμα αυτό αποτελείται από όλων των ειδών τις σκέψεις, επιθυμίες και πόθους.

Αν όμως παρατηρήσουμε ξεχωριστά και από πολύ κοντά τη ζωή και το είναι της Ψυχής, Θα διαπιστώσουμε εύκολα πως κι αυτή, σαν μια ουσιοσωματική ανθρώπινη φύση, δεν Θα βρισκόταν καθόλου ανώτερη από την Ψυχή π.χ. ενός πιθήκου.

Θα παρουσίαζε φυσικά μια πολύ ψηλότερη ενστικτώδη λογική από ένα κοινό ζώο, δεν θα μπορούσε όμως να γίνει ποτέ λόγος ούτε για νόηση, ούτε για οποιοδήποτε άλλο είδος ανώτερης ελεύθερης κρίσης των πραγμάτων και καταστάσεων.

Αυτή η ανώτερη και πραγματικά ύψιστη ικανότητα, που την κάνει να βρίσκεται σε ομοίωση με το Θεό, προκαλείται από έναν τρίτο άνθρωπο που κατοικεί μέσα της, καθαρά Πνευματικής ουσίας.

Μέσω του ανθρώπου αυτού μπορεί η Ψυχή να ξεχωρίζει την Αλήθεια από το ψέμα και το Καλό από το κακό, μπορώντας έτσι ελεύθερα να Θέλει και να σκέφτεται προς όλες τις πιθανές κατευθύνσεις.

“Ετσι, μπορεί να ταυτίζεται με το Πνεύμα που κατοικεί μέσα της, ανάλογα με το βαθμό που η ίδια με την ελεύθερή της Θέληση (που παίρνει από το Πνεύμα), το υποστηρίζει στο Καλό και στην Αλήθεια. Με τον τρόπο αυτό γίνεται σταδιακά εντελώς όμοια με αυτό, ισχυρή, δυνατή, σοφή και εντελώς αναγεννημένη μέσα στο ίδιο της το Πνεύμα’ γίνεται ταυτόσημη με το Πνεύμα της!

‘Οταν γίνει αυτό, τότε η Ψυχή είναι κατά κάποιο τρόπο ίδια σε φύση με το Πνεύμα της.

Με τον ίδιο τρόπο μεταβάλλονται εντελώς τα πιο εξευγενισμένα μέρη του σώματος μιας τελειοποιημένης Ψυχής σε ουσιοπνευματικό σώμα, το οποίο μπορεί κανείς να ονομάσει «η σάρκα της Ψυχής» και τέλος να μεταβληθούν ακόμα σε Πνευματική ουσία.

Τα εξευγενισμένα αυτά μέρη, αποτελούνται από τις ποικίλες φυσικές πνευματικές ουσίες του σώματος. Με τη φάση αυτή γίνεται η ονομαζόμενη «Ανάσταση της σάρκας» κατά την έσχατη και αληθινή μέρα ζωής της Ψυχής. Η «έσχατη μέρα» φθάνει όταν ο άνθρωπος αναγεννηθεί πλήρως στο Πνεύμα. Αυτό μπορεί να γίνει σ αυτή τη ζωή ή στη μετά Θάνατο ζωή, κάπως πιο κοπιαστικά και μακροχρόνια.

Παρόλο όμως που ο πλήρως αναγεννημένος άνθρωπος αποτελεί έναντέλειο άνθρωπο, δεν παύει να αποτελείται στη φύση του αιώνια από μια καθαρά διακρινόμενη τριάδα.

Σε κάθε πράγμα που υπάρχει μπορείτε να διακρίνετε μια τριπλή υπόσταση:

Η πρώτη, αυτή που διακρίνεται εύκολα με το μάτι, είναι η εξωτερική μορφή.

Χωρίς αυτή τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι νοητό και αντιληπτό και ούτε Θα είχε ύπαρξη.

Η δεύτερη είναι φυσικά το περιεχόμενο της μορφής.

Γιατί τίποτα δεν θα υπήρχε χωρίς αυτό και δεν Θα μπορούσε να έχει ούτε μορφή, ούτε σχήμα.

Η τρίτη, που είναι απαραίτητη για την ύπαρξη κάθε πράγματος, είναι μια εσωτερική δύναμη που κατοικεί μέσα του.

Η δύναμη αυτή είναι εκείνη που κατά κάποιο τρόπο συγκρατεί το περιεχόμενο των πραγμάτων και αποτελεί στην πραγματικότητα τη φύση κάθε πράγματος.

Και επειδή αυτή ακριβώς η δύναμη προμηθεύει σε όλα τα πράγματα τόσο το περιεχόμενο, όσο και τη μορφή, είναι η βασική φύση όλων των ποικιλόμορφων υπάρξεων.

Χωρίς αυτή δεν Θα μπορούσε να υπάρχει καμιά ύπαρξη ή πράγμα, όπως επίσης δεν Θα μπορούσε να υπάρχει χωρίς περιεχόμενο ή εξωτερική μορφή.

Βλέπετε λοιπόν τώρα, τα τρία μέρη είναι ξεκάθαρα διαχωρισμένα, γιατί η εξωτερική μορφή δεν είναι το περιεχόμενο και το περιεχόμενο δεν είναι το ίδιο με τη δύναμη που κατοικεί μέσα του.

Και όμως,είναι και τα τρία εντελώς ένα.

Ας πάμε τώρα πίσω στην Ψυχή. Για να έχει η Ψυχή μια σίγουρη και συγκεκριμένη ύπαρξη, πρέπει να έχει κατ αρχή, μια εξωτερική μορφή, ένα σχήμα, δηλαδή το ανθρώπινο.

Η εξωτερική λοιπόν μορφή είναι αυτό που ονομάζουμε σώμα ή σάρκα και δεν έχει σημασία στον όρο, αν η σάρκα αυτή θα είναι υλική ή ουσιοπνευματική.

Αφού λοιπόν υπάρχει η μορφή της Ψυχής σαν άνθρωπος, Θα πρέπει να έχει ένα εσωτερικό περιεχόμενο που να αντιστοιχεί στην εξωτερική της μορφή. Αυτό το περιεχόμενο ή εσωτερικό σώμα της Ψυχής είναι η ίδια η φύση της ζωής της, δηλαδή η Ψυχή.

Αφού όμως τώρα υπάρχουν μορφή και περιεχόμενο, υπάρχει και η δύναμη που προσδιορίζει ολόκληρη την Ψυχή. Αυτή είναι το Πνεύμα, το οποίο τελικά είναι τα πάντα μέσα στα πάντα, γιατί χωρίς αυτό δεν μπορεί να υπάρχει καμιά γνήσια ουσία και χωρίς την ουσία δεν Θα υπήρχε επίσης ούτε σώμα, ούτε δηλαδή εξωτερικό σχήμα. Παρόλο λοιπόν που οι τρεις καθαρά διαχωρισμένες προσωπικότητες είναι στη γενική τους φύση μία, θα πρέπει η καθεμιά να μπορεί να ονομάζεται και να αναγνωρίζεται ξεχωριστά.

Στο Πνεύμα ή την αιώνια ουσία, κατοικεί η Αγάπη, σαν η Δύναμη που δημιουργεί τα πάντα, η ύψιστη Ευφυΐα και ζωντανή σταθερή Θέληση. “Ολα αυτά μαζί, γεννούν την ουσία της Ψυχής και της δίνουν τη μορφή ή τη φύση του σώματος.

“Οταν σύμφωνα με τη Θέληση και την Ευφυΐα του Πνεύματος παρουσιασθεί η Ψυχή ή ο άνθρωπος, τότε το Πνεύμα αποσύρεται στο εσωτερικό και δίνει στην Ψυχή, που ήδη υπάρχει, μια διαχωρισμένη από τη δική του, ελεύθερη θέληση και μια ελεύθερη και κατά κάποιο τρόπο αυτεξούσια ευφυΐα.

Αυτή η Θέληση και Ευφυΐα Θα αφομοιώσουν την Ψυχή σταδιακά στο Πνεύμα, χρησιμοποιώντας τα εξωτερικά αισθητήρια όργανα αλλά και με την εσωτερική αυτογνωσία. Με τον τρόπο αυτό η Ψυχή Θα τελειοποιηθεί και Θα αποκτήσει την τέλεια και ελεύθερη Ευφυϊα, βλέποντάς την σαν δικό της έργο.

Η συνέπεια αυτής της κατ’ ανάγκη διαμορφωμένης κατάστασης, στην οποία η Ψυχή νιώθει και αισθάνεται σαν εντελώς ξεχωριστή από το Πνεύμα της, είναι το να γίνεται ικανή να παίρνει αποκαλύψεις τόσο από τον εξωτερικό, όσο και από τον εσωτερικό της κόσμο.

Δέχεται λοιπόν αυτές τις αποκαλύψεις, τις κάνει δικές της και τις εφαρμόζει, και έτσι αρχίζει να ενώνεται με το Πνεύμα της.

Σταδιακά μετατρέπεται όλο και περισσότερο μέσα στην απεριόριστη ελευθερία, τόσο όσο αφορά την ευφυία και την ελευθερία της Θέλησης, όσο επίσης και τη δύναμη και εξουσία να μπορεί να ενεργεί όλα εκείνα που αναγνωρίζει και Θέλει.

Απ’ αυτά όλα μπορείτε πάλι να αναγνωρίσετε πως η Ψυχή, σαν η αμετάβλητη σκέψη του Πνεύματος μέσα στη ζωντανή ουσία, η οποία βασικά είναι το ίδιο το πνεύμα, μπορεί παρόλα αυτά να Θεωρηθεί σαν κάτι το δεύτερο, το οποίο προέρχεται από το Πνεύμα, χωρίς όμως να είναι κάτι το διαφορετικό από το ίδιο το Πνεύμα.

Το ότι τελικά η Ψυχή σαν ένα ξεχωριστό άτομο φαίνεται να είναι ντυμένη με το εξωτερικό σώμα σαν κατά κάποιο τρόπο μια τρίτη προσωπικότητα, είναι κάτι που μας το δείχνει η καθημερινή εμπειρία. Το σώμα υπηρετεί την Ψυχή σαν η εξωτερική αποκάλυψη του εσωτερικού της Πνεύματος και έχει σαν σκοπό να στρέψει προς τα έξω την ευφυία και την ελεύθερη θέληση της Ψυχής, να την περιορίσει, για να αναζητήσει τότε η Ψυχή την εσωτερική, χωρίς όρια ευφυία και θέληση, την πραγματική της δύναμη και να μπορέσει να τη βρει.

Με αυτό τον τρόπο Θα μπορέσει η Ψυχή να γίνει ένα με το εσωτερικό της Πνεύμα, που είναι το μόνο «κάτι» που διαπερνά το ανθρώπινο είναι, δοξάζοντας έτσι τον εαυτό της ατέλειωτα και με πλήρη ατομική ανεξαρτησία.

Στο τέλος αυτής της πολύ σημαντικής διαφώτισης θα ήταν καλά να μεταφερόμαστε στην τριαδική φύση του ίδιου του Θεού, για να μπορέσετε να αντιληφθείτε καθαρά γιατί, λόγω της ύψιστης εσωτερικής Αλήθειας, έπρεπε να σας δώσω την εντολή να βαπτίζετε τους ανθρώπους που πιστεύουν σε Μένα και έχουν πραγματικά δεχθεί τη Διδασκαλία Μου, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και να τους ενδυναμώνετε.

Κοιτάξτε, τα γραφόμενα των Προφητών λένε και φανερώνουν πως Εγώ, ο Ιησούς Χριστός -που αναφέρομαι σαν Υιός του ανθρώπου— είμαι ο αληθινός Θεός, παρόλο που τον αναφέρουν και τον ονομάζουν με διάφορα ονόματα, όπως Πατέρα, Υιό και Πνεύμα! Και παρόλα αυτά, ο Θεός είναι μία και μόνο προσωπικότητα στη δόξα της, στην τέλεια μορφή του ανθρώπου.

“Οπως όμως η Ψυχή, το εξωτερικό της σώμα και το εσωτερικό της Πνεύμα είναι με τέτοιο τρόπο ενωμένα που να αποτελούν μία “Υπαρξη ή μία ουσία του ατόμου και δεν παύουν να είναι μεταξύ τους διαχωρισμένα σε τρία, έτσι είναι ενωμένα ο Πατέρας, ο Υιός και το Πνεύμα σύμφωνα με τα γραμμένα των παλαιών Πατέρων και Προφητών.

Ηι Ι/3.55 (12-13) 0 Κύριος:

Και κοιτάξτε, δεν έχει καμιά σημασία σε ποια κατάσταση βρίσκεται κάτι μέσα στο χώρο και το χρόνο.

Η όλη σημασία όμως βρίσκεται στο πώς βρίσκεται η ζωή σας έξω από αυτά τα δύο (χώρο και χρόνο), δηλαδή στο αιώνιο Είναι.

Με τα μάτια της σάρκας μπορείτε να βλέπετε όσα βρίσκονται έξω από σας, μετα μάτια της Ψυχής όσα είναι μέσα σας και μετα μάτια του Πνεύματος κοιτάζετε από το κέντρο των πραγμάτων και έτσι της ίδιας σας της ύπαρξης.

Αλλά μόνο με το πλησίασμα του δικού Μου Πνεύματος θα μπορούν να γίνουν τα πάντα πέρα για πέρα ζωντανά και να σας αποκαλυφθούν.

Κοιτάξτε, Εγώ, ο Άγιος Πατέρας σας, σας φανερώνω πολλά! Γι’ αυτό ας είστε δραστήριοι στην Αγάπη, για να μπορεί η Χάρη Μου να έρχεται και να μένει σε σας! Αμήν.

Η Ανάσταση της Σάρκας

(Βλέπε επίσης πιο πάνω στο γ) στο Οι-. Εν. Joh. ν111/24 (13) Οι-. Εν. Joh. ν/238 (1,3,6) (0 Κύριος στους μαθητές Του):

Κάτω από τη φράση «Ανάσταση της σάρκας» να αντιλαμβάνεσθε τα καλά έργα της αληθινής Αγάπης προς τον πλησίον!

Αυτά Θα αποτελούν τη σάρκα της Ψυχής και Θα αναστηθούν μαζί της σαν το αληθινό αιθερικό της σώμα στην έσχατη μέρα του πνευματικού της κόσμου, όταν Θα ακουστεί το αληθινό κάλεσμα της σάλπιγγας της Διδασκαλίας Μου για ζωή αιώνια.

Κι αν ακόμα είχες φορέσει εκατό φορές σάρκα σ αυτή τη γη, στον άλλο κόσμο η Ψυχή σου Θα έχει μόνο το σώμα που σας περίγραψα πιο πάνω.

«Μέσα στη σάρκα σου θα δεις το Θεό» σημαίνει: Θα δεις το Θεό σου, μέσα στα καλά σου έργα που πραγματοποίησες με βάση τη Θέλησή Του που αναγνώρισες.

Γιατί μόνο τα έργα είναι αυτά που πραγματοποιεί η Ψυχή με το σώμα της, το οποίο της δόθηκε μόνο σαν εργαλείο.

Και τα έργα αυτά είναι που θα της δώσουν το αρχοντικό παρουσιαστικό απέναντι στο Θεό ή το αντίθετο.

Τα καθαρά έργα δίνουν καθαρότητα, τα ακάθαρτα ακαθαρσία.

Η σκέψη, σύμφωνα με την καθαρή επιστήμη και ακόμα επιπλέον την κατά τα άλλα αγνή και καθαρή συμπεριφορά, από μόνα τους, χωρίς έργα της αληθινής αγάπης προς τον πλησίον ή με πολύ λίγα, βρίσκονται πολύ μακριά από το να δημιουργήσουν για την Ψυχή ένα πνευματικό σώμα, όπως επίσης και από το να μπορέσει να δει το Θεό.

Ναι, αγαπημένοι μου. Ακόμα και η πιο καθαρή γνώση και πίστη δεν έχουν σταθερά τείχη που να μπορέσουν να σας προστατεύσουν στον καιρό των καταιγίδων.

Αυτό όμως μπορούν πραγματικά να το κάνουν τα έργα της πραγματικής αγάπης. Αυτά είναι το αληθινό, μόνιμο σώμά της Ψυχής, η κατοικία της, η πατρίδα της και ο πραγματικός της κόσμος. Αυτά προσέξτε τα καλά, όχι μόνο για σας, αλλά προ πάντων γι’ αυτούς στους οποίους θα κηρύξετε το Ευαγγέλιο μετά από Μένα!

“Οταν φθάσουν στο σημείο να γνωρίζουν και να πιστεύουν το Λόγο της Σωτηρίας, τότε να τους προτρέψετε να κάνουν αληθινά έργα της Αγάπης προς τον Πλησίον. Της αγάπης εκείνης για την οποία τόσο συχνά σας έδωσα εντολή να εφαρμόζετε έμπρακτα!

Το Βασίλειο του Θεού στην Ανθρώπινη Καρδιά

(Βλέπε επίσης στο ΙΙΙ/b: Οι-. Εν. Joh. 111/241 (8-10) Οι-. Εν. ]οι. ΙΧ/72 (11-15) 0 Κύριος:

Οταν ο άνθρωπος αρχίσει να πιστεύει χωρίς πια αμφιβολίες και ζωντανέψει την πίστη του με την εφαρμογή της Διδασκαλίας, τότε μόνο αναπτύσσεται μέσα του το Βασίλειο του Θεού.

Κι αυτό γίνεται με τον ίδιο τρόπο που αρχίζει να αναπτύσσεται την άνοιξη η ζωή του φυτού από μέσα προς τα έξω, όταν ζεσταθεί από το φως του ήλιου και εξαναγκαστεί έτσι σε εσωτερική δραστηριοποίηση.

Κάθε ζωή φαίνεται σαν να ξυπνά και ερεθίζεται από έξω, αλλά η προέλευση, η εξέλιξη, η ανάπτυξη, η διαμόρφωση και η σταθεροποίησή της, γίνονται πάντα από μέσα προς τα έξω. Με τον ίδιο τρόπο, τόσο τα ζώα όσο και ο άνθρωπος, πρέπει να δέχονται μέσα τους τα όσα τρώνε και πίνουν κατά πρώτο λόγο από έξω.

Αυτός ο τρόπος όμως αποδοχής της τροφής, πολύ απέχει από την πραγματική διατροφή του σώματος. Η πραγματική διατροφή γίνεται πρώτα από το στομάχι προς όλα τα μέλη του σώματος. “Οπως όμως το στομάχι είναι κατά κάποιο τρόπο η «καρδιά» της διατροφής για τη ζωή του σώματος, έτσι και η καρδιά του ανθρώπου είναι κατά κάποιο τρόπο το «στομάχι» διατροφής της Ψυχής για το ξύπνημα του Πνεύματος του Θεού μέσα της.

Και η Διδασκαλία Μου είναι η πραγματική τροφή και το πραγματικό ποτό της ζωής για το «στομάχι» της Ψυχής.

Και έτσι Εγώ Είμαι μέσω της Διδασκαλίας Μου στους ανθρώπους ο πραγματικός Άρτος της Ζωής από τον Ουρανό και οι πράξεις, σύμφωνα με τη Διδασκαλία αυτή, είναι το πραγματικό ποτό, ένα πολύ καλό και δυνατό κρασί, που με το Πνεύμα του αναζωογονεί ολόκληρο τον άνθρωπο και με τη ζωντανή και λαμπρή φλόγα και φωτιά της Αγάπης, τον φωτίζει πέρα για πέρα.

Αυτός που τρώει τον Άρτο Μου και πίνει το Κρασί Μου, ούτε θα δει, ούτε θα νιώσει αλλά ούτε και Θα γευθεί σε όλους τους αιώνες το Θάνατο.

Ζήστε σύμφωνα με τα όσα σας είπα. Και τα Λόγια Μου Θα γίνουν μέσα σας η πιο ζωντανή Αλήθεια!

GS ΙΙ/10 (14):

Γνωρίζετε πως το Πνεύμα του ανθρώπου περιέχει μια πλήρη και ζωντανή απεικόνιση του Κυρίου και έχει μέσα του τη σπίθα ή την εστία της Θείας Φύσης.

“Οποιος όμως μπορεί να αντιλαμβάνεται κάτι τέτοιο αδιάψευστα μέσα του, μπορεί επίσης να αντιλαμβάνεται μέσα του και την Ολότητα του Κυρίου.

Φέρει δηλαδή μέσα του με ένα θεϊκό τρόπο ολόκληρο το άπειρο, από τη μικρότερη μέχρι και την πιο μεγάλη του ύπαρξη, ή ακόμα, έχει συγκεντρώσει μέσα του με τη δύναμη της Αγάπης του προς τον Κύριο, την Πληρότητά Του.

Ed 70 (2-4, 13, 15, 21, 24-25):

Το Βασίλειο του Θεού βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο.

Ο θεμέλιος λίθος του είναι ο Χριστός, ο μόνος και μοναδικός Θεός και Κύριος Ουρανού και γης, τόσο χρονικά όσο και αιώνια, τόσο στο χώρο όσο και στο άπειρο.

Σ’ Εκείνον πρέπει να πιστεύει η καρδιά, Εκείνον να αγαπά πάνω απ’ όλα και τον πλησίον, όπως τον ίδιο τον εαυτό της.

“Οταν ο άνθρωπος έχει εκπληρώσει πλήρως αυτές τις απλές προϋποθέσεις μέσα στην καρδιά του, τότε έχει ήδη βρει τη Βασιλεία του Θεού.

Για όλα τα άλλα δεν είναι πια ανάγκη να νοιάζεται. Αυτά Θα του δωρίζονται επιπλέον, κάθε φορά που χρειάζεται κάτι.

Γιατί ο πνευματικά αναγεννημένος ζει συνεχώς μέσα στο Πνεύμα και τόσο μόνο Θεωρεί την εγκατάλειψη του σώματος σαν Θάνατο, όσο κάποιος που ξεντύνεται το βράδυ το μανδύα του, ή όσο ένας αχθοφόρος που κουράζεται συνεχώς από το φορτίο του μέχρι τελικά να το αφήσει στον προορισμό του.

Τέτοιου είδους είναι και όλα τα υπόλοιπα σημάδια της Πνευματικής Αναγέννησης. Βρίσκονται μόνο μέσα στον άνθρωπο και γίνονται ορατά προς τα έξω μόνο όταν υπάρχει ανάγκη.

Αυτό είναι και ένα χαρακτηριστικό σημάδι της πραγματικής Πνευματικής Αναγέννησης.

Γι’ αυτό δεν πρέπει να περιμένει κανείς σαν συνέπειες της Πνευματικής Αναγέννησης οποιουδήποτε είδους ανούσιες θαυματουργικές πράξεις, παρά μόνο εντελώς φυσικούς καρπούς ενός υγιούς Πνεύματος και μια Ψυχή που έγινε μέσα στο Πνεύμα αυτό υγιής.

Η Αγάπη προς Εμένα, η μεγάλη καλοσύνη της καρδιάς, η αγάπη για όλους τους ανθρώπους, αυτά είναι μαζεμένα σε μια δέσμη όλα μαζί τα σωστά σημάδια της Πνευματικής Αναγέννησης.

Εκεί όμως που η Αγάπη αυτή απουσιάζει και όπου η Ταπείνωση δεν έχει ακόμα γίνει αρκετά δυνατή, δεν ωφελούν σε τίποτα ούτε τα αποδεικτικά αγιοσύνης από τους ανθρώπους, ούτε το ράσο, ούτε τα οράματα στον κόσμο του Πνεύματος. Τέτοιοι άνθρωποι είναι συχνά πιο απομακρυσμένοι από το Βασίλειο του Θεού, παρά ορισμένοι άλλοι που φαίνονται να έχουν πολύ πιο εγκόσμια όψη.

Γιατί η Βασιλεία του Θεού δεν έρχεται ποτέ με εξωτερικές πομπώδεις επιδείξεις, παρά μόνο εσωτερικά, μέσα στη σιωπή και την αφάνεια της ανθρώπινης καρδιάς.