Για τα Ευαγγέλια

24 Απριλίου 1864

Αλήθεια, αγαπημένε Μου υπηρέτη, η αρκούδα που ήταν κουφή από το ένα αυτί, που είδες στ’ όνειρό σου, σε οδήγησε σε μία μεγαλοπρεπή αντίφαση τον ευαγγελίου, την οποία δεν είχες παρατηρήσει νωρίτερα, από τα παιδικά σου χρόνια, μολονότι διάβασες πολλές φορές προσεκτικά την Καινή Διαθήκη.

Αργότερα θα σου είχα επισημάνει ο ίδιος αυτή την αντίφαση, αλλά καλύτερο είναι και για σένα και για πολλούς άλλους που αυτό ήρθε από τώρα στο φως, για να καταλάβει ο καθένας ότι Εγώ τώρα επανήλθα πνευματικά στη Γη αυτή με τρόπο ιδιαίτερα αντιληπτό, για να προσλάβω καινα δεχθώ τους τελευταίους εργάτες στον αμπελώνα Μου.

Αυτοί οι εργάτες δεν είναι παρά οι σοφοί τον κόσμου και οι φιλόσοφοί του, που ακριβώς αυτό τον καιρό προσπαθούν να Με εξαλείψούν εντελώς, με τη μορφή που τώρα έχω στις αποκαλούμενες χριστιανικές εκκλησίες, και να Με εξαφανίσούν μαζί με εκείνα τα Ευαγγέλια που μόνο δύο ή τρεις αιώνες μετά από Μένα κατέληξαν να γίνουν αυτό που είναι ακόμη σήμερα χάρη σε ιουδαϊκές και ειδωλολατρικές μηχανορραφίες.

Η τυφλή ανθρωπότητα που δεν ελέγχει ούτε έλεγξε ποτέ τίποτα, εν μέρει ακόμη πιστεύει σ’ αυτά τα ως επί το πλείστον καταστροφικά κακοτεχνήματα στο όνομά Μου.

Δεν Θέλω να καταδικάσω γι’ αυτά ούτε το Λουκά, ούτε το Μάρκο ή το Ματθαίο.Γιατί στην εποχή τους έκαναν τουλάχιστον τον κόπο να επιλέξουν τα καθαρότερα και καλύτερα από τα ήδη πολλαπλά νοθευμένα στοιχεία της διδασκαλίας Μου.

Οσον αφορά όμως στα υλικά γεγονότα, εν μέρει τα κατασκεύασαν μόνοι τούς και ως προς τα περισσότερα, τελικά αναγκάσθηκαν να υιοθετήσουν κάποια από τα λεγόμενα των ανθρώπων εκείνων που συχνά ισχυρίζονταν Θρασύτατα ότι ήταν αυτόπτες μάρτυρες κάποιων τέτοιων γεγονότων.

Κατόπιν τα συνέκριναν με τα γνωστά τούς χωρία των παλιών προφητών κι αν έβρισκαν ότι συμφωνούσαν, αυτό αποτελούσε το κριτήριο για το ότι όσα είχαν γράψει ήταν απόλυτα αληθινό. Βέβαια, θα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα αν είχαν μείνει έτσι τα ευαγγέλια αυτά.

Γιατί επειδή εκεί ήταν γραμμένα πολύ λίγα θαυμαστά, αποτρόπαια και ανατριχιαστικά για την ανθρωπότητα, γι’ αυτό αργότερα κρίθηκε αναγκαίο, ιδιαίτερα ανάμεσα στους Ιουδαίους χριστιανούς, τους Έλληνες και τους Ρωμαίους ήδη εκατό χρόνια πριν από τη μεγάλη σύνοδο της Νικαίας, να γίνουν πολλές προσθήκες. Ιδιαίτερα τέτοιες που είχαν έντονο το χαρακτήρα Θαυμάτων και ένα πολύ αυστηρό τιμωρό πρόσωπο, για να μεταβάλούν στο αντίθετο Εμένα, που φέρνω την ευτυχία στούς ανθρώπούς, που ποτέ δεν κήρυξα στους ανθρώπούς τίποτ’ άλλο πιο σημαντικό από την αγάπη και την αλήθεια.

Ποτέ δεν ήμουν ενάντιος στη σωστή επιστήμη των ανθρώπων, παρά με πολλές ευκαιρίες δίδαξα πολλά τους ανθρώπούς, για τα οποία πριν δεν ήξεραν απολύτως τίποτα.

Γι’ αυτό τότε Με μίσησαν πάνω απ’ όλα οι εξαπατητές Φαρισαίοι, επειδή δίδασκα στο λαό όλα εκείνα για τα οποία οι Φαρισαίοι μέχρι τότε προσπαθούσαν να τον κρατήσουν στο σκοτάδι για να τον αποβλακώσουν όσο γίνεται περισσότερο, με σκοπό να τον εκμεταλλεύονται.

Και πραγματικά κατάφεραν τόσα πολλά, ώστε να συμβεί ένας αρχιερέας όπως ο Άννας και ο Καϊάφας, να φωνάξούν Θυμωμένα στο Ναό, προκειμένου να παρακινήσούν το πλήθος σε μεγαλύτερες Θυσίες, ότι στο ποτάμι Κυντρόν δεν πρέπει να ρέει για τρεις ημέρες άλλο από αίμα και ο ήλιος δεν επιτρέπεται να λάμψει για μια ολόκληρη μέρα.

Και ο λαός πίστεψε όλες αυτές τις βλακείες, κρύφτηκε φοβούμενος μια τέτοια τιμωρία στα πιο εσωτερικά του δωμάτια και όταν πέρασε ο καιρός της τιμωρίας, πήγε γεμάτος φόβο και τρόμο να δει τον Κυντρόν, αν έρρεε εκεί ακόμη το αίμα. Κι αν αυτός είχε το κανονικό νερό του, τότε ο λαός δεν έβρισκε τίποτα καλύτερο να κάνει από το να φέρει μεγάλες θυσίες στο Ναό και να τις απο.. θέσει στα πόδια των ιερέων.

Βέβαια, μια μέρα σαν κι αυτήν, ο ήλιος εξακολουθούσε να λάμπει και στον ποταμό δεν υπήρχε σταγόνα αίμα, οι δε έξυπνοι Ιουδαίοι ασφαλώς βεβαιώθηκαν γι’ αυτό και ήθελαν να ενημερώσουν σχετικά και τούς φτωχούς, εξαιρετικά δεισιδαίμονες κοινούς Ιουδαίους, συνήθως όμως δεν είχαν καμιά επιτυχία.

Γιατί εκείνοι μέσα στο φόβο τούς έβλεπαν για μια ολόκληρη μέρα να ρέει το αίμα και τον ήλιο να έχει χαθεί. Και όπως τότε ο λαός ήταν μέσα στην πιο τυφλή δεισιδαιμονία, έτσι είναι ακόμη και σήμερα. Σε τέτοιους ανθρώπους μπορείτε να πείτε τα πιο παράλογα παραμύθια για θαύματα, και Θα τα πιστέψουν.

Κι αν τα διηγηθούν στους γείτονές τους, εκείνοι Θα προσθέσουν κι άλλα σ’ αυτά και Θα γυρίσουν ακόμη περισσότερο προς το Θαυματουργό ό,τι έβρισκαν να υπολείπεται σχετικά. Αλλά δεν μπορεί κανείς να τους κάνει να ενδιαφερθούν για την αλήθεια. Γι’ αυτό και στον καιρό Μου ήταν εξαιρετικά δύσκολο να προσεγγίσει κανείς προς την αλήθεια τους πωρωμένους Ιουδαίούς.

Εκτός κι αν συνέβαινε κάποιο Θαύμα που Θα τους ξυπνούσε και Θα τους έκανε να σκεφτούν λίγο τι εννοούσα λέγοντας το ένα ή το άλλο. Είχα όμως πει επανειλημμένα στους Αποστόλούς στην εποχή Μου ότι καθώς Θα διέδιδαν τη διδασκαλία Μου, Θα έπρεπε να μιλούν και να κηρύσσουν πολύ περισσότερο το εσωτερικό βάθος της αλήθειας της διδασκαλίας Μου από τα Θαύματά Μου.

Αυτό το τήρησε μόνο ένας, ο Ιωάννης, πιστά, οι δε άλλοι πολύ λιγότερο. Προτιμούσαν ν’ αρχίζουν από τα θαύματα και μιλούσαν κατόπιν για το βασίλειο του Θεού και την εσωτερική αλήθεια, έτσι ώστε να έχουν προηγουμένως καθηλώσει το ακροατήριο με τα Θαύματα.

Με την πάροδο των δεκαετιών, η μανία διήγησης θαυμάτων μεγάλωσε τόσο, ώστε ο αριθμός των ήδη γραμμένων, αλλά και προφορικά μεταβιβαζόμενων, ευαγγελίων αυξήθηκε τόσο, που ο καθένας έχανε το λογαριασμό. Ο Λουκάς και ο ψευδοεναγγελιστής Ματθαίος (ο l’Rabbas) άρχισαν να καταγράφουν τα ευαγγέλιά τούς σχετικά σύντομα μετά από την εποχή Μου, παρ’ όλ’ αυτά όμως υπερέβαλαν τόσο, ώστε τελικά φανερώθηκε ανάμεσά τους η μεγαλύτερη αντιφατικότητα για πολλά σημαντικά Θέματα.

Ετσι κι αλλιώς, την εποχή εκείνη δεν γινόταν λόγος για έλεγχο. Γιατί ο κάθε ευαγγελιστής είχε τούς ακροατές και τους αναγνώστες του, και λίγο νοιαζόταν για τους άλλους ευαγγελιστές, ενώ οι ίδιοι οι ευαγγελιστές παρέμεναν προσκολλημένοι σε όσα είχαν γράψει, ορισμένες φορές μάλιστα χαίρονταν αν κάποιος άλλος δεν περιελάμβανε κάτι στο δικό τον ευαγγέλιο.

Ετσι και ο l’Rabbas νοιαζόταν λίγο ή και καθόλου για τον Ιησού και την περιτομή Του στο Ναό οκτώ μέρες μετά από τη γέννησή Του, όπως επίσης και για τούς τρεις μάγους από την Ανατολή, για τη φυγή στην Αίγυπτο και τις σκληρές παιδοκτονίες τον Ηρώδη στη Βηθλεέμ. Ο l’Rabbas (ψενδο-Ματθαίος) είχε πληροφορηθεί σχετικά στην Τύρο και τη Σιδώνα και είχε καταγράψει τις πληροφορίες, αλλά αφού ο ίδιος μέχρι τότε ήταν περισσότερο ειδωλολάτρης παρά Ιουδαίος, δεν νοιάστηκε πολύ για την περιτομή τον Ιησού όταν ήταν παιδί.

‘Ετσι, αυτοί οι δύο Ευαγγελιστές παρουσιάζουν μία πολύ παράξενη αντίφαση, ενώ σε άλλα στοιχεία ταυτίζονται ακόμη και ως προς τα γεωγραφικά και χρονολογικά στοιχεία. Κατά το Λουκά, υπάρχει ένας Ιησούς που είχε κάνει περιτομή σύμφωνα με όλους τους ιουδαϊκούς νόμους και Θεσμούς, που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ σ’ ένα σταύλο, που τον χαιρέτισαν μόνο οι βοσκοί -ενώ δεν αναφέρεται η επίσκεψη των τριών μάγων— που δεν είχε ανάγκη να φύγει στην Αίγυπτο, αλλά αντίθετα γύρισε με την άνεσή του στη Ναζαρέτ για να περιμένει εκεί να γίνει δώδεκα χρονών χωρίς καμία καταδίωξη από τον Ηρώδη κι ύστερα πήγε με τούς γονείς του στην Ιερουσαλήμ.

Στο Ματθαίο βλέπουμε τον Ιησού να γεννιέται σε ένα τακτικό σπιτικό, δεν τον χαιρετούν οι βοσκοί αλλά οι τρεις μάγοι από την Ανατολή, που ο Λουκάς στο δικό του Ευαγγέλιο δεν τους είχε δει ούτε στ’ όνειρό του. Επίσης, δεν αναφέρεται τίποτα για τη φυγή στην Αίγυπτο, τους φόνούς παιδιών από τον Ηρώδη στη Βηθλεέμ, καθώς και την επιστροφή του Ιησού από την Αίγυπτο στη Γαλιλαία όταν βασίλευε ο Αρχέλαος.

Όμως ο Ματθαίος δεν είχε ούτε καν ονειρευτεί την περιτομή του Ιησού στο Ναό οκτώ μέρες μετά τη γέννησή του και διάφορα άλλα που συνέβησαν επίσης. Κι έτσι, με βάση όσα λένε αυτοί οι δυο Ευαγγελιστές, έχετε έναν Ιουδαίο Χριστό με περιτομή και έναν ειδωλολάτρη Χριστό χωρίς περιτομή!

Οι δυο Ευαγγελιστές αρχίζουν και πάλι να συμφωνούν από το δωδέκατο έτος, εκτός από μερικές ασήμαντες λεπτομέρειες. Εδώ ο καθένας αναρωτιέται: Ποιος από τους δύο ευαγγελιστές παρέμεινε κοντά στην αλήθεια; Η απάντηση είναι:

Ουσιαστικά κανένας. Γιατί ο καθένας ανέφερε μόνο όσα είχε ακούσει.

Στην Ιερουσαλήμ, κανείς δεν τολμούσε να πει πολλά για την υπερβολική σκληρότητα τον Ηρώδη, από φόβο μην τιμωρηθεί. Στην Τύρο και τη Σιδώνα όμως ο Ηρώδης ήταν τότε πιο μισητός κι από το Θάνατο και δεν αποσιωπούνταν οι σκληρές του πράξεις, ούτε και η αφορμή που τον είχε οδηγήσει σ’ αυτές.

Αν κάνατε μία προσεκτική αντιπαραβολή των δύο Ευαγγελίων, Θα βρίσκατε πολλές παρόμοιες, σημαντικές διαφορές και ανωμαλίες, που όμως μπορούν πιο εύκολα να εξομαλυνθούν σε κάποιο μέτρο και να διορθωθούν απ’ ό,τι ο Χριστός με ιουδαϊκή περιτομή και ο ειδωλολάτρης Χριστός που δεν την διαθέτει.

Γι’ αυτό όμως πρέπει να απαλειφθούν την τωρινή εποχή από τα ευαγγέλια αυτά τόσο οι παλιές όσο και οι νέες ανοησίες, που είναι σε όλα αντίθετες με όσα έχω πει – κι Εγώ μαζί μ’ αυτές, για να προβληθεί όπως πρέπει το μοναδικό και πάντα αληθινό Ευαγγέλιο τον Ιωάννη.

Γιατί ο καθένας εύκολα καταλαβαίνει ότι Εγώ δεν μπορώ να εξακολουθήσω να υπάρχω για πολύ σύμφωνα με την άποψη αυτών των τεσσάρων υφιστάμενων ευαγγελίων, καθώς και μερικών επιστολών τον Παύλου και άλλων Αποστόλων, γιατί κάθε αντίφαση που υπάρχει εκεί Με κάνει τον ίδιο μια αντίφαση μπροστά στους σοφούς τον κόσμου

όπως δηλαδή συμβαίνει στις σημερινές χριστιανικές εκκλησίες, που καθεμιά τους έχει το δικό της Χριστό, ο οποίος Θεωρεί πως μπορεί να καταδικάζει ολότελα κάθε άλλο Χριστό άλλης εκκλησίας. Όποιος δεν το πιστεύει, ας διαβάσει τουλάχιστον τους τύπούς για την αλλαγή δόγματος της καθολικής εκκλησίας, π.χ. για έναν προτεστάντη που Θέλει να γίνει καθολικός, και Θα πεισθεί απόλυτα γι’ αυτή την αμοιβαία καταδίκη των Χριστών, γιατί εκεί ο μελλοντικός καθολικός πρέπει να καταδικάσει τους προτεστάντες γονείς, τη γέννησή του και όλη την προτεσταντική πίστη του ως τα βάθη της κόλασης.

Μόνο τότε γίνεται δεκτός στην κοινότητα των Πιστών της Ρώμης, με διάφορες τελετουργίες. ‘Ετσι γίνεται συνήθως μεταξύ των κυρίων εκκλησιών.

Πώς μπορεί ποτέ να έχουμε έτσι έναν ποιμένα κι ένα ποίμνιο, όταν οι Χριστοί των διάφορων εκκλησιών βρίσκονται σε μεγαλύτερη έριδα μεταξύ τους από τα πιο άγρια αρπακτικά του δάσους; Όλα αυτά πρέπει λοιπόν να απαλειφθούν, και γι’ αυτό έστειλα ήδη εργάτες στον αμπελώνα Μου, που εργάζονται με ζήλο, σύντομα δε θα προστεθούν κι άλλοι που θα εργαστούν με ακόμη μεγαλύτερο ζήλο και αποτελεσματικότητα, ώστε να μπορώ να έλθω εν αλήθεια στούς ανθρώπους ως αληθινός Χριστός και Θεός από την αιωνιότητα· κι όχι πια όπως τώρα, που, ανάλογα με το τι αρέσει στην κάθε εκκλησία, δεν έχω γενικά τίποτ’ άλλο να κάνω από τον να κρίνω και να καταδικάζω διαρκώς, ενώ επιτρέπεται να κάνω μόνο εκείνους στον ουρανό ευτυχισμένους, που οι αρχηγοί των εκκλησιών τους και αντιπρόσωποι του Θεού έκριναν άξιους και ικανούς. Όποιος π.χ. έχει την εύνοια ενός τέτοιον αντιπροσώπου, ιδίως κάνοντας εξαιρετικές προσφορές, πρέπει σύμφωνα με τη διδασκαλία τους να έχει και τη δική Μου χάρη!

Ασφαλώς παραδέχεστε τώρα ότι μια τέτοια τεράστια ανοησία δεν μπορεί να διατηρηθεί πια, αφού ανέτειλα σαν αστραπή στον ουρανό, παρ’ όλα τα κονκορδάτα.

Γι’ αυτό ας αφήσουμε στην επιστήμη το χώρο της ακέραιο.

Γιατί είναι τώρα ένα σημαντικό μέσο εκκαθάρισης της βρωμιάς από τον κόσμο και συγχρόνως ένας Ηρακλής που ξέρει πώς Θα καθαρίσει την κόπρο τον Αυγεία, όπως λέει ένας πανάρχαιος μύθος των ειδωλολατρών που σήμερα έχει ακόμη μεγάλη εφαρμογή.

Για τα Ευαγγέλια