Άγγελοι και Πνεύματα είναι οι Βοηθοί στο

‘Εργο της Δημιουργίας

Στο όνομα του Δημιουργού

«Κάποιοι Θεοσεβούμενοι στη Γη», διαβάζουμε στο «Γη κ Σελήνη», «Θ’ αναρωτηθούν: “Ολόκληρη την Πλάση τη φροντιζει ο Κύριος και Θεός μας! Σε τι χρειάζονται λοιπόν άλλα πνεύματα; ” Αυτό είναι αλήθεια, γιατί ο Πλάστης λέει:

“Εγώ έχω κάνη Ουρανό και Γη και ό,τι κρύβουν μέσα τους, και τα κάνω ακόμα και τώρα! Αλλά δεν τα κάνω και όλα εντελώς, γιατί κάτι αφήνω στα χέρια των ανθρώπων, για να έχουν κι αυτοί κάτι ν’ ασχολούνται. Οι άνθρωποι βέβαια παίρνουν τη δύναμη από Εμένα για να κάνουν ό,τι κάνουν, δηλαδή είμαι και πάλι Εγώ που ενεργώ έμμεσα, αλλά είναι το ίδιο σαν να το είχα κάνει με τα χέρια Μου Εγώ. “Οπως λοιπόν κάνω αμέτρητα πράγματα στη Γη χρησιμοποιώντας τα ανθρώπινα χέρια, με τον ίδιο τρόπο αφήνω τους αγγέλους και τα πνεύματά Μου να δημιουργούν στο Σύμπαν με τη δύναμη της Αγάπης και της Σοφίας, όσα πράγματα δεν καταφέρνουν οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι είναι μεν ικανοί να κτίζουν σπίτια, να παράγουν υφάσματα κι εργαλεία, αλλά την ύλη που χρειάζεται γι’ αυτά δεν μπορούν να τη φτιάξουν. Δεν μπορούν να κάνουν χόρτα, ούτε λουλούδια, ούτε δένδρα κι ακόμη λιγότερο βέβαια ζώα. “Ομως τα πνεύματα και οι άγγελοι το μπορούν, επειδή τους έχω εξοπλίσει μ’ αυτή τη δυνατότητα για να εκτελούν τούτο το έργο στό όνομά Μου”».

Στο «Γη και Σελήνη», που γράφτηκε το 1847, βρίσκουμε τα πιο κάτω λόγια: «Ουσιαστικά δεν μπορεί να υπάρξει (άψυχη, χωρίς πνεύμα) ύλη, γιατί η ύλη αυτή καθαυτή δεν είναι παρά το αποτέλεσμα δράσης διαφόρων δυνάμεων.

Τούτο το αποτέλεσμα εμφανίζεται με συγκεκριμένο τρόπο, ποιότητα και μορφή, πράγμα που δηλώνει καθαρά πως οι δυνάμεις που δρουν δεν στερούνται ευφύϊας.

Γιατί όταν κάποιο πράγμα ή κάποιο ον παρουσιάζει μία συγκεκριμένη μορφή, συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και ιδιότητες, είναι αυτονόητο πως οι δυνάμεις που ενεργούν εκεί μέσα Θα διαθέτουν μία ορισμένη ευφύία».

Συνεπώς όλη η «κοσμική ύλη» της Δημιουργίας αποτελείται από ευφυείς δυνάμεις, δηλαδή δυνάμεις προικισμένες με ικανότητα γνώσης και Θέλησης.

Αυτό έχει αρχίσει να διαπιστώνει εξάλλου και η επιστημονική έρευνα. “Η, αλλιώτικα ειπωμένο, τα πάντα έχουν πνευματική υφή σε όλο το σύμπαν, από το άτομο ως το ηλιακό σύστημα, από το ορυκτό ως τον άνθρωπο, είναι πνεύματα που συνθέτουν την ύλη.

Υπάρχει ένα Και μοναδικό, ενιαίο βασίλειο της ζωής

«Κατά βάση δεν υπάρχει ορυκτό ούτε φυτικό βασίλειο», διαβάζουμε στον Λόμπερ. «Γιατί τόσο το ένα, όσο και το άλλο, αποτελούν κατ’ ουσία ένα ζωικό βασίλειο. Το κάθε ορυκτό απαρτίζεται από μυριάδες είδη μικροσκοπικότατα εγχυματικά ζωύφια που το καθένα τους χωριστά αποτελεί μια διαίτερη ευφυή ψυχική μικροοντότητα, πράγμα που ένα τισμένο πνεύμα μπορεί εύκολα να διακρίνει».

Μπορούμε να πούμε, σε ομοφωνία με τους πιο προχωρημένους επιστήμονες, πως τα τρία φυσικά βασίλεια, μαζί με τους ανθρώπους και τους αγγέλους, συναποτελούν ένα ενιαίο βασίλειο ζωής.

Μέσα σ αυτό τα ορυκτά, τα φυτά και τα ζώα συνιστούν απλά τις διάφορες βαθμίδες στην όλη εξέλιξη. Από το Δημιουργό τους μαθαίνουμε για την υπόσταση και το σκοπό της ύπαρξης αυτού του Βασιλείου ζωής: «Ο ίδιος ο Θεός μέσα στο κέντρο του είναι ο προαιώνιος αρχέτυπος Άνθρωπος και το αρχέγονο Πνεύμα.

Αυτός γεμίζει την απεραντοσύνη που και τούτη απορρέει από Εκείνον αέναα, με τις μεγαλειώδεις σκέψεις και ιδέες του. Η Αγάπη του πλημμυρίζει αυτές τις σκέψεις και ιδέες; ώσπου παίρνουν φωτιά και γίνονται μία ζωντανή Φωτιά σαν κι Εκείνον η Σοφία του τις συστηματοποιεί και τους δίνει μορφή· χάρη στη Θέλησή του χωρίζουν η μία από την άλλη και γίνονται σαν αυθύπαρκτες οντότητες.

Αυτές οι οντότητες είναι προικισμένες με την ικανότητα να εξελίσσονται και να πολλαπλα-σιάζονται διαρκώς από μόνες τους. Ανεβαίνοντας ένα-ένα τα σκαλοπάτια της εξέλιξης με την Τάξη που έχει ορίσει Αυτός, ενώνονται μεταξύ τους, ώσπου στο τέλος φθάνουν στην κορυφή της κλίμακας, που είναι να γίνουν όμοιες μ’ Εκείνον» («Μ.Ε.Ι.» 7, 72).

Η αμοιβαία υπηρεσία Και βοήθεια είναι η λέξη-κλειδί στη Δημιουργία

Με άλλα λόγια, ο τελικός σκοπός της ζωής όλων των όντων είναι να μοιάσουν όσο γίνεται περισσότερο στη Θεότητα στις βασικές της ιδιότητες: την Αγάπη, τη Σοφία και τη Δύναμη. Ομως υπάρχει η περίφημη ελευθερία της Θέλησης, γι’ αυτό δεν επιτρέπεται στη Θεότητα να επιβάλει αυτές τις ιδιότητες στα δημιουργήματά της.

Το κάθε πλάσμα πρέπει να τις κατακτήσει μόνο του, με τη δική του Θέληση και προσπάθεια, μέσα στην καθημερινή ζωή. Γι’ αυτό σε τελευταία ανάλυση όλη η πλάση δεν είναι παρά ένα μεγάλο σχολείο όπου ο καθένας μαθαίνει να υπηρετεί με αγάπη τους άλλους και να συμβάλλει έμπρακτα στο έργο της Δημιουργίας.

«Άρα η λέξη που μεταμορφώνει τα πάντα σαν μαγικό ραβδί, είναι η υπηρεσία του ενός προς τον άλλον. Κι η δύναμη αυτής της λέξης εκτείνεται σε όλο το άπειρο, τόσο στη φύση, όσο και στο αχανές βασίλειο των πνευμάτων. Η υπηρεσία προς τους άλλους είναι ο καλύτερος τρόπος για να καλλιεργήσει κανείς την ταπεινοφροσύνη μέσα του.

Πολύ συχνά μάλιστα, όσο πιο ταπεινωτική φαίνεται μια υπηρεσία, τόσο πιο πολύ βοηθάει τον άνθρωπο να προχωρήσει αληθινά στη ζωή του. Με την ταπεινοφροσύνη η ζωή συγκλίνει και συγκεντρώνεται όλο και πιο πολύ προς το κέντρο της. Αντίθετα, η περηφάνια σημαίνει πως η ζωή διασκορπίζεται ασταμάτητα και χάνεται άσκοπα.

“Εχω φτιάξει το αιώνιο Νοικοκυριό Μου, έτσι ώστε το κάθε πνεύμα, άγγελος και άνθρωπος είναι αναγκασμένο να υπηρετεί τους άλλους. Μάλιστα η παντοτινή, όλο και πιο πλούσια κι εκτεταμένη δραστηριότητα Αγάπης στην υπηρεσία των άλλων, αποτελεί την υπέρτατη αγαλλίαση και ευδαιμονία.

Στο Βασίλειό Μου δεν υπάρχει ζωή, αν δεν υπηρετεί το ένα πλάσμα το άλλο. Χωρίς αυτό τον όρο δεν υπάρχει διάρκεια, ευτυχία, αληθινή σοφία, δεν υπάρχει μακαριότητα ούτε στη Γη ούτε στον άλλο κόσμο. Οποιος φαντάζεται πως ο παράδεισος σημαίνει απραξία και καλοπέραση, πέφτει πολύ έξω.

“Ισα-ίσα, τα μακάρια πνεύματα που βρίσκονται στην πιο υψηλή σφαίρα του παραδείσου, διαθέτουν δύναμη και εξουσία σχεδόν όμοια με τη δική Μου, ώστε να μπορούν να υπηρετούν όσο γίνεται καλύτερα Εμένα και τους άλλους ανθρώπους. Βλέπετε στο Βασίλειό Μου υπάρχει πολλή δουλειά.

Γι’ αυτό υπάρχουν και πολλές υπηρεσίες, ανάλογα με τις ικανότητες του καθένα. “Οποιος αποκτήσει πολλές ικανότητες σύμφωνα με την Τάξη και το Θέλημά Μου, Θα έχει ανάλογες αρμοδιότητες. “Οποιος πάλι έχει λίγες ικανότητες, θα έχει και λίγες ευθύνες. “Οταν ένα πνεύμα κάνει καλά τη δουλειά του, θα του ανατίθεται μια άλλη πιο σημαντική. Αν δεν εκτελεί όμως καλά την αποστολή του, Θα χάνει κι αυτά τα καθήκοντα που είχε ως τώρα.

Γι’ αυτό αν Θέλετε να μαζέψετε Θησαυρούς που να κρατούν αιώνια, να είστε δραστήριοι και ακαταπόνητοι» («Μ. Ε. Ι.» 4, 95-97).

Οι Πρώτοι Αγγελοι

Τα πρώτα πνεύματα που δημιουργήθηκαν και μπήκαν απ’ την αρχή στην υπηρεσία του Θεού σαν πολύτιμοι βοηθοί του, ήταν οι άγγελοι.

“Ηταν αυτοί που δεν ακολούθησαν το άστρο του Εωσφόρου, αλλά παρέμειναν πιστοί στον Δημιουργό τους και στο νόμο της Αγάπης, γιατί υπερίσχυσε μέσα τους η ταπεινοφροσύνη. 0 Θεός τους δημιούργησε πολύ πριν φτιάξει την υλική κτίση, για να είναι «συλλέκτες» των σκέψεων και ιδεών του κι «εκτελεστές» της βούλησής του.

Παρόλο που είναι απόλυτα αφοσιωμένοι στο Θείο Θέλημα, διαθέτουν ωστόσο και μια δική τους θέληση. “Οπως εξηγεί ένας άγγελος σ ένα μαθητή, «αισθάνομαι πεντακάθαρα τι Θέλω εγώ και τι Θέλει ο Κύριος. Μόνο που αντιλαμβάνομαι ποιο είναι το Θέλημά Του πιο καθαρά και πιο γρήγορα απ’ ό,τι εσείς οι άνθρωποι κι αμέσως υποτάσσω ολοκληρωτικά τη Θέλησή μου στη δική Του.

Ασφαλώς Θα μπορούσα να εναντιωθώ στη Θέλησή Του, όπως κάνουν οι άνθρωποι στην πραγματικότητα όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει, γιατί η σοφία μου είναι πολύ μεγάλη για να μ’ αφήσει να το κάνω.

Αφού και το δικό μου φως προήλθε απ’ το προαιώνιο Φως του Θεού, αναγνωρίζω παρευθύς πως η δική Του Θέληση είναι πάντα δίκαιη. Κι αυτό σημαίνει πως τούτη η Θέληση επιδιώκει πάντα ό,τι είναι το καλύτερο για τον καθένα, είτε είναι άνθρωπος ή άγγελος ή κόσμος.

Γι’ αυτό το λόγο εκτελώ πάντα το Θέλημά Του από καθαρά δική μου απόφαση». Αυτή η άνευ όρων υποταγή της θέλησής τους είναι αυτό ακριβώς που κάνει τους πρώτους αγγέλους να είναι οι πιο άξιοι και κατάλληλοι εργάτες στο έργο της Δημιουργίας.

Σε όλους «χωρίς εξαίρεση επικρατεί η αρσενική-θετική υπόσταση. Ωστόσο και ο θηλυκός-αρνητικός πόλος είναι απόλυτα ανεπτυγμένος μέσα τους». “Ετσι οι πρώτοι άγγελοι συμβολίζουν «τον τέλειο ουράνιο γάμο». Απ’ τη δική τους πρωτοβουλία εξαρτάται αν θα εμφανισθούν με ανδρική ή γυναικεία μορφή.

«Οι δυο πόλοι τους αλληλοσυμπληρώνονται συνέχεια, γι’ αυτό δεν μπορούν να γεράσουν ποτέ». «0 καθένας απ’ αυτούς τους μεγάλους αγγέλους έχει (φτιάξει μόνος του) αμέτρητα υφιστάμενα πνεύματα για να τον υπηρετούν, κι αυτά εξαρτώνται κάθε στιγμή από το θέλημά του.

“Οταν ένας τέτοιος άγγελος Θέλει να κάνει κάτι, επειδή είναι αυτή η επιθυμία του Θεού, αυτή η θέληση περνάει στους υπηρέτες του οι οποίοι διεκπεραιώνουν στο λεπτό την επιθυμητή πράξη».

Το πέρασμα μέσα απ’ την ύλη από το δρόμο της Αγάπης

Ωστόσο αν αυτοί οι άγγελοι Θέλουν να γίνουν απόλυτα ελεύθερα, τέλεια παιδιά του Θεού, πρέπει κι αυτοί να μιμηθούν το παράδειγμα του Χριστού. Πρέπει δηλαδή να ενσαρκωθούν και να δοκιμασθούν σαν άνθρωποι στην αγάπη και στην ταπεινοφροσύνη.

«Ο δρόμος που βάδισε ο ίδιος ο Κύριος, Θα είναι ο δρόμος που Θα πάρουν όλα τ’ αρχέγονα πνεύματα από τους ουρανούς. Βέβαια αυτό δεν Θα γίνει από τη μια μέρα στην άλλη αλλά σταδιακά, στη διάρκεια της αιωνιότητας που δεν έχει πουθενά τέλος.

Γιατί η αιωνιότητα είναι ένας τροχός που γυρίζει ασταμάτητα κι εμείς που προήλθαμε από το Θεό, ανεβοκατεβαίνουμε μαζί του χωρίς ν’ αγγίζουμε ποτέ την εξωτερική γραμμή του» («Μ.Ε.Ι.» 3, 180). Τούτοι οι άγγελοι πρωτοστατούν στη δημιουργία των όντων, από τα φυτά ως τους ανθρώπους.

Οι βοηθοί τους, τα ανώτερα και κατώτερα υπερκόσμια πνεύματα, φροντίζουν και συγκεντρώνουν τα στοιχεία ψυχικής ευφυΐας που είναι απαραίτητα για να γίνει μία ύπαρξη.

Πνεύματα της φύσης

«’Οταν η ψυχή έχει ωριμάσει αρκετά για ν’ αφήσει το σώμα του ορυκτού, του φυτού ή του ζώου, όπου κατοικούσε προσωρινά, και να περάσει σε μία ανώτερη βαθμίδα ζωής, το υπερκόσμιο πνεύμα που την καθοδηγεί, φροντίζει να γίνει αυτή η μετάβαση.

Μαζί μ εκείνα τα στοιχεία της ψυχής που τ’ ακολουθούν, εκαταλείπει το παλιό υλικό σώμα, για να πλουτίσει και να τελειοποιήσει παραπέρα τις ψυχικές ικανότητές του, μεταπηδώντας σε μία ανώτερη μορφή ζωής». 0 Λόρμπερ ονομάζει «πνεύματα της φύσης» τα κατώτερα όντα που προκύπτουν απ’ τις απλούστερες μορφές ζωής στα τρία φυσικά βασίλεια.

“Ενας απλός άνθρωπος που είχε όμως την πνευματική όραση, διηγείται στο «Μ.Ε.Ι.» γι’ αυτά τα όντα, τα οποία συνήθως απορροφούνται αμέσως από κάποιο ορυκτό, φυτό ή ζώο:

«Πολύ συχνά βλέπαμε τον αέρα και τα νερά να είναι γεμάτα με κάθε λογής παράξενες μάσκες και νύμφες, οι οποίες πήγαιναν εδώ κι εκεί με τον αέρα. Άλλοτε πάλι αιωρούνταν πάνω-κάτω, στριφογυρίζοντας πότε αργά, πότε γρήγορα. Μερικές έπεφταν σαν χιονονιφάδές στη γη και τρύπωναν βιαστικά στις σχισμές της.

Άλλες πάλι τις απορροφούσαν τα φυτά, το χώμα και οι πέτρες, σαν να ήταν δροσοσταλίδες. “Οσες κρύβονταν στη γη ή όσες απορροφούσαν τα φυτά κι οι πέτρες, δεν ξαναπρόβαλλαν έξω. “Οπου όμως σάπιζε ένα δένδρο ή ένα χόρτο ή λείψανο ζώου, αναδύονταν νέα σχήματα. Στην αρχή έμοιαζαν με μια γυαλιστερή άχνα. Εκατοντάδες χιλιάδες από αυτά τα σχήματα μαζεύονταν κοντά-κοντά και συγχωνεύονταν, σχηματίζοντας μία νέα, ολοκληρωμένη μορφή.

Μόλις ήταν έτοιμη αυτή η μορφή, άρχιζε να προχωράει, λες κι ήξερε πού να πάει, κάνοντας σαν τον κυνηγιάρικο σκύλο όταν ψάχνει κάτι που ‘χει μυρίσει από μακριά. Βλέπαμε τότε συνήθως αυτά τα όντα να βάζουν πλώρη για όπου υπήρχαν κοπάδια με πρόβατα και μοσχάρια.

“Οταν έφθαναν σ’ ένα κοπάδι, σταματούσαν από κάτω του και φαίνονταν να κεντρίζουν τα ζώα να ζευγαρώσουν. Κι όποτε γινόταν αυτό, τα ζώα που ζευγάρωναν τ’ απορροφούσαν σαν τη δροσιά απ’ το ξερό χορτάρι και δεν τα ξαναβλέπαμε πια. Πολλές απ’ αυτές τις μορφές κατέφευγαν στα νερά και για ένα διάστημα κολυμπούσαν, γλιστρώντας απαλά στην επιφάνεια.

Μερικά βουτούσαν αποφασιστικά μέσα στο νερό άλλα πάλι συμπυκνώνονταν και γίνονταν σαν μία ομιχλώδης μάζα,μέχρι που έπαιρναν μια μορφή, η οποία πολλές φορές έμοιαζε με Θαλάσσιο ζώο, και τότε πια βουτούσαν στο νερό.

Αλλά το πιο παράξενο ήταν που βλέπαμε να ξεπηδούν απ’ το νερό χίλιων λογιών μάσκες και μορφές, που έμοιαζαν στο σχήμα με ιπτάμενα έντομα ή με πουλιά, μικρά και μεγάλα.

Τα φτερά, τα πόδια και τ’ άλλα μέλη τους ήταν ήδη απόλυτα σχηματισμένα. Ωστόσο δεν πετούσαν σαν τα κανονικά πουλιά, αλλά άφηναν τα φτερά τους να κρέμονται παράλυτα κι έμεναν μετέωρα στον αέρα σαν φλόγες ή νιφάδες.

“Οποτε όμως πλησίαζε ένα σμήνος από αληθινά πουλιά, τούτες .οι αχνένιες μορφές και νύμφες φαίνονταν να ζωντανεύουν πετούσαν τότε μαζί με τα πουλιά, που έμοιαζαν να τις καταβροχθίζουν στο άψεσβήσε. Πότε-πότε βλέπαμε να βρέχει από ψηλά μια φωτεινή σκόνη, άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο πυκνή.

Τις πιο πολλές φορές έπεφτε πάνω στο νερό. “Ετσι και την παρατηρούσε κανείς από πιο κοντά, ανακάλυπτε συνήθως κάποια μορφή που θύμιζε μικροσκοπικά αυγουλάκια ή μικρά ζώα του νερού. Συνήθως και αυτή τη σκόνη την κατάπινε το νερό αμέσως».

Ψυχές της φύσης

Οταν κάμποσα, πιο εξελιγμένα, πνεύματα της φύσης συναντηθούν και συγχωνευτούν, προκύπτει μία άλλη, ανώτερη κατηγορία από αυτές τις παράξενες υπάρξεις.

Αυτό συμβαίνει κυρίως όταν κάποια φυσική καταστροφή τα ελευθερώνει βίαια μεμιάς από το υλικό κορμί τους. Τα πνεύματα που απελευθερώνονται μ’ αυτό τον τρόπο από μια φυσική καταστροφή, «σφιχταγκαλιάζονται» από το φόβο τους και σχηματίζουν ένα «κουβάρι από ψυχική ουσία».

Τούτο το «κουβάρι» αιωρείται εδώ κι εκεί για χρόνια ή και για δεκαετίες ακόμα, ώσπου τα καταρχήν διαφορετικά στοιχεία να συγχωνευθούν σε μία νέα πνευματική οντότητα. Τέτοιες ενώσεις από πνεύματα της φύσης συμβαίνουν και από άλλες αιτίες, είτε γιατί υφίσταται μεταξύ τους μία σχέση συγγένειας ή κάποια άλλη έλξη.

Ανάλογα με το τι είδους στοιχεία επικρατούν, αν είναι δηλαδή από ορυκτά, φυτά ή ζώα, προκύπτουν ευγενέστερες φυτικές, ζωικές ή, στην καλύτερη περίπτωση, ανθρώπινες ψυχές.

Ο Λόρμπερ ονομάζει αυτές τις ανώτερες φυσικές οντότητες «ψυχές της φύσης». Αυτά τα πνεύματα, που είναι αόρατα για το ανθρώπινο μάτι, κατοικούν στο χώμα, τα νερά, τα δάση, τα λιβάδια και στον αέρα. Δίνουν μεγάλη αξία στην ελευθερία τους, διαθέτουν σημαντική ευφυΐα ήδη, καθώς και δύναμη θέλησης.

Είναι δε άριστα κατατοπισμένα σε όλα τα πράγματα της φύσης. Ακούν και βλέπουν ό,τι συμβαίνει ή λέγεται στη Γη, επίσης μπορούν να συναναστρέφονται τους ανθρώπους και να τους προσφέρουν τις υπηρεσίες τους.

Μόνο που κανένας πρέπει ν αποφεύγει να πάει πολύ κοντά τους, γιατί Θυμώνουν εύκολα και μπορούν να κάνουν μεγάλη ζημιά σε όποιον τα πειράξει.

Στη μυθολογία και τα παραμύθια των λαών, τα συναντάμε σαν στοιχειά; αερικά, νεράιδες, τελώνια, δαιμόνια κ.λπ. “Οταν αυτά τα πνεύματα έχουν καλές προθέσεις ή τουλάχιστον δεν διάκεινται εχθρικά, παρουσιάζονται στους ανθρώπους σαν νάνοι, και μάλιστα σε γκρι, μπλε ή πράσινο χρώμα.

Για να γίνουν ορατοί, παίρνουν «υλικό» από την αύρα που περιβάλλει φυτά, ζώα κι ανθρώπους, και φτιάχνουν ένα σώμα. Εμφανίζονται σαν νάνοι, γιατί Θέλουν να δείξουν ότι κατεβαίνουν ως το επίπεδο των ανθρώπων για να τους βοηθήσουν, επειδή συμμερίζονται κατά κάποιον τρόπο το πνεύμα που είναι φυλακισμένο μέσα τους.

Αν όμως κάποιος τους φερθεί ανάρμοστα, μπορούν να μεγαλώσουν και να γίνουν σαν γίγαντες. Σ’ αυτή την περίπτωση είναι καλύτερα να μην πολυ μένει κανείς κοντά τους, αν δεν ζητήσει βοήθεια από το Θεό. Ανάλογα με την ευφυΐα και τη δύναμη Θέλησής τους, του αναθέτονται διάφορα σημαντικά καθήκοντα μέσα στο νοίκι κυριό της φύσης.

“Ετσι διακρίνονται σε πνεύματα του ε& φους, της γης και του αέρα, ανάλογα με τον τόπο διαμονή τους, και τις υπηρεσίες που εκτελούν.

Η μετάβαση στο ανθρώπινο επίπεδο

Εστω κι αν χαρούν για μεγάλο διάστημα την ελευθερία τους, κάποια στιγμή όλες οι ψυχές της φύσης πρέπει να ξαναμπούν στην ύλη, για να προχωρήσουν στην εξέλιξή τους.

Το δρόμο που άρχισαν στα προηγούμενα στάδια σαν ορυκτές, φυτικές ή ζωικές μορφές ζωής, πρέπει να τον προχωρήσουν ως το τέρμα και να τον τελειώσουν σαν άνθρωποι. Οπως είδαμε, για να γίνει κανείς παιδί του Θεού πρέπει να υποστεί τη δύσκολη αλλά πλούσια εμπειρία της ανθρώπινης υπόστασης.

Ωστόσο, όταν μια ψυχή της φύσης αποδειχθεί εξαιρετικά δραστήρια και ωφέλιμη υπηρετώντας στη φύση, μπορεί ν’ αποφύγει την ενσάρκωση σ’ αυτή τη Γη, που θεωρείται ιδιαίτερα δύσκολη.

Μια τέτοια ψυχή τότε πηγαίνει στη σελήνη ή σ’ έναν άλλο πλανήτη. Εκεί η ενανθρώπιση είναι ως επί το πλείστον πιο επιθυμητή, γιατί σ’ αυτά τα ουράνια σώματα η ζωή είναι συνήθως πιο εύκολη και αδέσμευτη απ’ ό,τι στη Γη. Αυτά τα πνεύματα ονομάζονται «περιπλανώμενα πνεύματα», γιατί συχνά η περιέργεια τα σπρώχνει από το ένα ουράνιο σώμα στο άλλο για να γνωρίσουν όλη τη δημιουργία.

“Οταν με τον καιρό κουρασθούν από την περιπλάνηση, επιστρέφουν στη Γη και δέχονται πια να ενσαρκωθούν εδώ. Ως επί το πλείστον οι ψυχές που προέρχονται από τη φύση της Γης μας, δύσκολα παίρνουν την απόφαση να ενσαρκωθούν εδώ. Αυτό που κυρίως τις τρομάζει είναι ότι, σύμφωνα με τη Θεία Τάξη, Θα χάσουν τη μνήμη τους με την ενανθρώπιση, και το Θεωρούν σαν ένα είδος Θανάτου της ταυτότητάς τους.

Γι’ αυτό υπάρχουν στη Γη ψυχές της φύσης που κοντεύουν πέντε φορές τα χρόνια του Μαθουσάλα, αλλά δεν έχουν ενανθρωπιστεί ακόμη. Τελικά όμως, χάρη στις παροτρύνσεις και την πείρα που έχουν αποκτήσει, πείθονται να τολμήσουν αυτό το βήμα. Παράλληλα έχουν τη βάσιμη ελπίδα πως η ανθρώπινη εμπειρία δεν μπορεί παρά να τους βγει σε καλό.

Πνεύματα ανθρώπων, άγγελοι και άρχοντες των αγγέλων

Είναι προφανές ότι, σύμφωνα με τη Θεία Τάξη πραγμάτων, τα καθήκοντα που αναλογούν στον άνθρωπο μέσα στα πλαίσια της δημιουργίας, είναι αντίστοιχα με τις δυνατότητές του. Κι αυτό αφορά τόσο τη ζωή στη Γη, όσο και τη ζωή σαν πνεύμα.

Η εντολή της Αγάπης ισχύει σε πρώτη γραμμή για τον άνθρωπο. Σε ένα άλλο κεφάλαιο, θα γνωρίσουμε από πιο κοντά το νόημα, το σκοπό και τα καθήκοντα του ανθρώπου.

Από τον Λόρμπερ μαθαίνουμε επίσης με κάθε λεπτομέρεια πώς διαμορφώνεται η μεταθανάτια ζωή στο Βασίλειο των πνευμάτων και τελικά στις ανώτερες αγγελικές σφαίρες. Αυτές οι πληροφορίες βρίσκονται σε ομοφωνία τόσο με τη Βίβλο, όσο και με τα αποτελέσματα της έρευνας.

Ωστόσο, αυτό που Θα διαπιστώσουμε αργότερα, όταν Θα μιλήσουμε πιο εμπεριστατωμένα για τις υπερκόσμιες συνθήκες, είναι πως το ενιαίο Βασίλειο της Ζωής εκτείνεται και στο λεγόμενο υπερπέραν.

Ισχύουν οι ίδιοι Θέίκοί νόμοι και εξελίσσονται οι ίδιες ευφυείς δυνάμεις. Η ζωή που γεννήθηκε μέσα στο πνεύμα, εξελίσσεται στον ορατό κόσμο της ύλης και συνεχίζεται στον υπεραισθητό κόσμο, ακολουθώντας την ίδια Τάξη.

«Θέλω εσείς που είστε τα παιδιά Μου, να πραγματώνετε όλες τις σκέψεις και τις ιδέες Μου», λέει ο Ιησούς. «Πρώτα-πρώτα εδώ στη Γη, για να ωφελήσετε τ’ αδέρφια σας ψυχικά και πνευματικά.

“Οσο για τον άλλο κόσμο, η επιθυμία Μου είναι να ασχολείσθε με τα μεγάλα πράγματα από τη στιγμή που γεννιούνται στα βάθη του Πνεύματος, μέχρι να ολοκληρωθούν εξωτερικά σαν ύλη.

Κι από εκεί και μπρος να τα συνοδεύετε στο δρόμο της επιστροφής, ώσπου να φθάσουν στην πλουσιότερη, αυθεντική, ανεξάρτητη και πνευματικά τελειωμένη Ζωή».