Ο Αιθέρας – Η Μύγα “Ενα Θαύμα της Δημιουργίας”

Ο Αιθέρας- Η Μύγα “Ενα Θαύμα της Δημιουργίας”

Κάθε αιθέρας, που είναι σαν ένα υγρό πνευματικό, ειδικό, ποιοτικά καθαρό, (χημικώς είναι ανυδρίτης της αλκοόλης, προϊόν απόσταξης) αναισθητοποιεί το πνεύμα των νεύρων.

Με τον ίδιο τρόπο επιδρούν το κρασί, η μπύρα, ο μούστος και παρόμοια υγρά, γιατί εδώ τα ψυχικά χαρακτηριστικά κάτω από μια τέτοια επίδραση γίνονται πιο ελεύθερα και αδέσμευτα από ό,τι είναι στο νερό ή σε άλλα υγρά που δεν έχουν υποστεί ζύμωση. Στον καθαρό αιθέρα είναι σχεδόν απόλυτα ελεύθερα και μπορούν μόνο σε κάποιο στεγανό δοχείο να φυλαχθούν. Αν με την εισπνοή αυτός ο αιθέρας έρθει σε επαφή με τον οργανισμό, στον οποίο κυριαρχεί το πνεύμα των νεύρων, τότε σαν συγγενικό του απορροφάται με βουλιμία από τον οργανισμό και χρησιμοποιείται για τον κορεσμό των εσωτερικών νευρικών κυττάρων.

“Οταν τα κύτταρα εμπλουτιστούν απότομα διογκώνονται από τον κορεσμό. Σε αυτή την κατάσταση δεν μπορούν να αντιδράσουν, ούτε σ ένα εξωτερικό ερέθισμα, αλλά ούτε αντιλαμβάνονται αυτά που τους μεταδίδει το πνεύμα των νεύρων εσωτερικά.

Αυτή είναι η βάση της αναισθησίας κατά τη νάρκωση! Το ότι παραλύει ακόμα και το πνεύμα των νεύρων είναι κατανοητό, αφού με τον ξαφνικό υπερκορεσμό των νευρικών κυττάρων ο δεσμός μεταξύ τους κόβεται.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο απελευθερώνεται η ψυχή, γιατί αυτή δεν Θέλει να δένεται με το πνεύμα των νεύρων σε μια τέτοια κορεσμένη κατάσταση των νευρικών κυττάρων.

“Οταν όμως η ψυχή είναι προσωρινά απελευθερωμένη από το σώμα, τότε στο σύντομο διάστημα που τα νεύρα είναι αναισθητοποιημένα, η συνείδηση του σώματος βρίσκεται σε εκείνη τη σφαίρα του πνευματικού κόσμου που αντιστοιχεί στην καρδιά ή στα συναισθματα του ανθρώπου.

Στην αναισθητοποιημένη κατάσταση της νάρκωσης, η ψυχή παραμένει λοιπόν σε μια τέτοια εσωτερική ενόραση, ανάλογα με το αν είναι καλή ή κακή.Επειδή όμως εδώ η ψυχή και το πνεύμα των νεύρων βρίσκονται σε πλήρη σύνδεση, όπως στο φυσιολογικό ύπνο (μόνο η ψυχή και τα νευρικά κύτταρα είναι χωρισμένα) θέλει η ψυχή να μεταφέρει αυτά που αντιλαμβάνεται στο πνεύμα των νεύρων με το οποίο είναι ακόμα συνδεδεμένη.

“Ετσι λοιπόν θυμάται με ακρίβεια το τι είδε στον πνευματικό κόσμο της ψυχής, ενώ δεν αντιλαμβάνεται τί συνέβη στο μεταξύ με το σώμα.

Από μία κατάσταση καθαρά υπνοβατική (σήμερα ονομάζεται στην παραψυχολογία trance), καθώς και όταν ονειρεύεται βαθιά, η ψυχή δεν διατηρεί καμία ανάμνηση, όταν πάλι βρεθεί στη φυσιολογική κατάσταση δηλαδή όταν ξυπνήσει, εφόσον συνήθως σε μια τέτοια κατάσταση δεν συνδέεται με το πνεύμα των νεύρων.

Γιατί αυτό παραμένει στενά συνδεδεμένο με τα νεύρα ειδάλλως δεν θα έφταναν σε κορεσμό και Θα εξασθενούσαν  χωρίς αυτό το πνεύμα σύντομα Θα πέθαιναν και Θα διαλύονταν, πράγμα που Θα είχε σαν συνέπεια το σωματικό Θάνατο.

Στη νάρκωση με αιθέρα, ο αιθέρας αντικαθιστά το πνεύμα των νεύρων, όπως στον φυσιολογικό ύπνο ο αιθέρας του στομάχου που προέρχεται από τις τροφές αναλαμβάνει αυτή τη λειτουργία. Εδώ το πνεύμα των νεύρων μπορεί να απελευθερωθεί χωρίς το φόβο να μείνουν ακόρεστα τα νευρικά κύτταρα.

Επειδή το πνεύμα βρίσκεται εντελώς μόνο στην υπηρεσία της ψυχής, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να επανέλθει η μνήμη της ψυχής και να Θυμηθεί ό,τι έβλεπε στις σφαίρες του πνευματικού κόσμου. (Παρατήρηση: αυτή η επαναφορά της μνήμης αναφέρεται σε αυτά που προσλαμβάνει ο ψυχικός εγκέφαλος.

Σπάνια όμως αυτές οι εντυπώσεις μεταφέρονται στον φυσικό εγκέφαλο για να θυμηθούμε συνειδητά τι είδαμε στον ύπνο μας). Εδώ βρίσκεται η μεγάλη διαφορά μεταξύ της κατάστασης που υπάρχει κατά τη νάρκωση με αιθέρα και στο λεγόμενο μαγνητικό ύπνο (trance δηλαδή ύπνωση), όπου η ψυχή μπορεί να βλέπει το σώμα, γιατί το πνεύμα των νεύρων είναι συνδεδεμένο με το σώμα.

Τουναντίον κατά τη νάρκωση και τα δύο είναι αποσυνδεδεμένα από αυτό. μερικές φορές παρουσιάζονται και κάποιες παρενέργειες της νάρκωσης, σαν σπασμωδικές καταστάσεις. Αυτές παριστάνουν μια «δίψα της ψυχής» να διαφύγει από τα υλικά δεσμά της, που τις εμφυτεύτηκαν στη διάρκεια της αναισθησίας.

Η μύγα “Ενα Θαύμα της δημιουργίας”

Μέσα στην τάξη του σύμπαντος η μύγα δεν είναι τόσο ασήμαντη αλλά ούτε και ανώφελη, όπως νομίζουμε ότι είναι. Για να το καταλάβουμε αυτό, ας παρατηρήσουμε πρώτα τη φυσιολογική σύσταση αυτού του ζωυφίου.

Από πού προέρχεται ουσιαστικά η μύγα; Γνωρίζουμε βέβαια ότι η μύγα γεννά τόσο μικρά αυγά που σχεδόν δεν είναι ορατά με το γυμνό ανθρώπινο μάτι. Επίσης το βάρος της είναι τόσο μικρό που αιωρείται στον αέρα, όπως ακριβώς η σκόνη.

Πού γεννά η μύγα τα αυγά; Πού και πώς επωάζει; Η ώριμη μύγα γεννά παντού τα αυγά της και τα εγκαταλείπει. Εκατομμύρια από αυτά εξανεμίζονται προς κάθε κατεύθυνση, αλλά πάλι καταλήγουν στο νερό.

“Οταν ο ήλιος ζεστάνει αρκετά τη γη τα αυγά αυτά αρχίζουν να μεγαλώνουν τόσο ώστε είναι θεατά σαν μια γκριζόασπρη σκόνη, ακόμα και σε ένα κοινό μάτι. Αυτή είναι η περίοδος της επώασης που γίνεται με τον ακόλουθο τρόπο: τα αυγά σπάζουν και το ζωτικό δυναμικό τους συγκεντρώνεται σε μία ζωή υπό την μορφή μιας σχεδόν αόρατης άσπρης νύμφης.

Η νύμφη αυτή τρέφεται για μερικές μέρες από την υγρασία του τόπου όπου έγινε η επώαση. Κανένας μέχρι σήμερα δεν έχει δει μια νεογέννητη μύγα και εδώ ακριβώς βρίσκεται το βασικό Θαύμα αυτού του ζωυφίου: ότι δηλ. ξαφνικά εμφανίζεται εδώ, τελείως διαμορφωμένο και κανένας δεν γνωρίζει από που ήλθε. Πώς συμβαίνει αυτό το θαύμα; Όταν ωριμάσει το σκουλήκι και γίνει σαν ένα κόμμα περίπου, σκάει και η εσωτερική του πλευρά γυρίζει προς τα έξω.

Συγχρόνως διαστέλλεται το δέρμα, που πριν αποτελούσε την εξωτερική επιδερμίδα και σχηματίζει το κυρίως σώμα της μύγας εφοδιασμένο βέβαια με όλα τα πεπτικά όργανα. Η δε άλλοτε εσωτερική πλευρά συνθέτει τώρα τα εξωτερικά μέρη της μύγας. Μόλις τελειώσει αυτή η ανατροπή, η μύγα είναι μέσα σε 5-7 δευτερόλεπτα ένα τέλειο έντομο.

 Τα πόδια της μύγας

Δεν Θα έχει διαφύγει την προσοχή σας το πώς η μύγα μετα έξι ποδαράκια της τρέχει το ίδιο γρήγορα σε μία κάθετη, καλογυαλισμένη επιφάνεια όσο και πάνω σε ένα τραπέζι σε οριζόντια Θέση. Πως είναι αυτό δυνατόν, όταν τα πόδια της που απολήγουν σε δύο αγκιστροειδείς αποφύσεις είναι τόσο λεία; Οι επιστήμονες με πολύ ευαίσθητους μεγενθυτικούς φακούς ανακάλυψαν, ότι η μύγα ανάμεσα στις δύο αποφύσεις φέρει ελαστικές διογκώσεις που τις χρησιμοποιεί σαν μια μικρή αντλία για να αραιώνει τον αέρα.

Και εξηγούν: όταν η μύγα τοποθετήσει το ένα ή το άλλο πόδι της πάνω σε κάθετη γυάλινη επιφάνεια, ρουφάει αμέσως τον αέρα και έτσι με το άλλο πόδι, που δεν περιέχει αέρα, κρατιέται από το βάρος του αέρα που περιβάλλει την επιφάνεια. Αυτή η εξήγηση είναι λανθασμένη αν και στην πραγματικό-τητα η μύγα έχει αυτές τις διογκώσεις.

Αν λοιπόν η μύγα δεν κρατιέται σε μια επιφάνεια κατ αυτόν τον τρόπο που υποστηρίζουν οι φυσιοδίφες, τότε με ποιον τρόπο κρατιέται; Αν παρατηρήσατε κάποια φορά επισταμένα μια μύγα, Θα πρέπει να προσέξατε ότι όλο της το σώμα είναι σκεπασμένο με λεπτές τριχίτσες και με άλλες κερατοειδείς διογκώσεις.

Ακόμα και τα πτερύγιά της στις εξωτερικές τους άκρες καταλήγουν σε πολλές ακτινωτές επιμήκεις νευρώσεις. Αυτά τα τριχίδια και οι διογκώσεις απορροφούν ηλεκτρισμό. Ο ηλεκτρισμός αυτός ρέει αδιάκοπα προς το αρνητικό μέρος της μύγας που αποτελεί συγχρόνως και τον ελκτικό πόλο.

Και μάλιστα ρέει προς τις διογκώσεις. “Ετσι, λοιπόν, αυτά τα μέρη της μύγας αναζητούν συνέχεια τον Θετικό ηλεκτρισμο. Επειδή αυτός ο ηλεκτρισμός συσσωρεύεται στις λείες επιφάνειες κυρίως, είναι φυσικό ότι για να περπατήσει η μύγα πρέπει να γαντζώνεται στην κάθε λεία επιφάνεια, γιατί όπως γνωρίζουμε οι αντίθετα φορτισμένοι πόλοι έλκονται.

 Η μύγα αντισταθμίζει τον ηλεκτρισμό του ατμοσφαιρικού αέρα

Ενα από τα πιο μεγάλα θαύματα αυτού του ζωυφίου είναι ο προορισμός του και ο τρόπος που τον εκπληρώνει. Σε όλη την πλάση δεν υπάρχει πουθενά κανένα υλικό πράγμα που να έχει περισσότερες από δύο πολικότητες, δηλ. μία θετική και μία αρνητική.Μ’ αυτή τη λογική λοιπόν υπάρχει μόνο ένα πάνω κι ένα κάτω που βρίσκονται σ’ αντίθετη διάταξη  το μέσο δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο σύνδεσμος ανάμεσα στο πάνω και στο κάτω.

“Οπως υπάρχει μια εξωτερική και μία εσωτερική πλευρά, μια υλική και μια πνευματική, το καλό και το κακό, η αλήθεια και το ψέμμα. “Οταν λοιπόν μιλάμε γιατο σκοπό ύπαρξης ενός όντος, αυτός θα πρέπει να περιορίζεται σε μία από τις δύο αυτές πολικότητες. Και τώρα με αυτήν την έννοια, ας δούμε γιατί αξίζει η μύγα!

Ας δούμε πρώτα τον αρνητικό πόλο. Σίγουρα Θα σας έχει κάνει εντύπωση το γεγονός ότι το χειμώνα σπάνια συναντάμε ένα τέτοιο ζωύφιο, ενώ το καλοκαίρι πετάνε παντού αυτά τα μικρά φτερωτά κατοικίδια του αέρα. Θα ανακαλύψουμε και πάλι ένα Θαύμα σ’ αυτά τα μικρά ζωύφια.

Εξηγήσαμε ήδη το γιατί η μύγα είναι γεμάτη με τριχίτσες και κερατοειδείς μύτες. Βέβαια αυτή δεν είναι και η μοναδική αιτία. Με το να ρουφά, κατά το γνωστό τρόπο τον ηλεκτρισμό, γίνεται τόσο ελαφριά, ώστε δεν έχει ούτε το απαιτούμενο για την έλξη της βαρύτητας βάρος και γι’ αυτό ακριβώς τα πτερύγιά της την παρασύρουν πέρα δώθε στον αέρα.

Γιατί όμως, όσο περισσότερη ζέστη κάνει τόσο γρηγορώτερα πετά η μύγα; Αυτές οι αμέτρητες σε αριθμό μύγες προορίζονται στο να καταναλώνουν την ηλεκτρική ενέργεια που διαχέεται σε μεγάλες ποσότητες από τον ήλιο, να την εξασθενούν και έτσι να μην απελευθερώνεται από την υπερφόρτιση τόσο πολλή ηλεκτρική ενέργεια που Θα μπορούσε να εξαφανίσει έναν κόσμο ολόκληρο!

Γιατί αυτό το ηλεκτρισμένο ρευστό έχει στο θετικό του πόλο μια έντονη φλόγα. “Οσο χρόνο ο αρνητικός ηλεκτρισμός ενός γήινου σώματος βρίσκεται σε πλήρη ισορροπία με τον θετικό ηλεκτρισμό που παράγουν οι ακτίνες του ήλιου, είναι αδύνατον να απελευθερωθεί Θετικός ηλεκτρισμός. Αν όμως αυτός υπερβεί έστω και κατά ένα χιλιοστό τον αρνητικό, τότε δεν μπορούμε πια να εμποδίσουμε την απελευθέρωσή του. Πώς Θα προλάβουμε λοιπόν μια τέτοια καταστροφή;

Αν παρατηρήσετε τις μύγες Θα δείτε με πόση επιμέλεια κινούνται πέραδώθε προς όλες τις κατευθύνσεις· κατά το γρήγορο πέταγμά τους ρουφούν την πλειονότητα του Θετικού ηλεκτρισμού όπου και συγχρόνως αντιστρέφεται η πολικότητά τους.

Γιατί αυτά τα ζωύφια καταναλώνουν τον Θετικό ηλεκτρισμό, που εδώ είναι το οξυγόνο της ατμόσφαιρας. Ομως και ο αρνητικός ηλεκτρισμός εκπνέεται πάλι μόλις οι πνεύμονες πάρουν το απαραίτητο για τη συντήρησή τους οξυγόνο, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ο άνθρωπος εκπνέει το άζωτο του ατμοσφαιρικού αέρα.

“Ετσι μια μύγα σε μία ζεστή καλοκαιρινή μέρα αντιστρέφει τόση μεγάλη ποσότητα θετικού ηλεκτρισμού, που αν ήταν δυνατόν να την μαζέψουμε σε ένα δοχείο,Θα μπορούσε μέσα σε ένα λεπτό να μετατρέψει σε σκόνη ένα ολόκληρο βουνό.

Για να μην ακούγονται όλα αυτά σαν παραμύθι, σκεφτείτε την ασήμαντη αιτία ενός μεγάλου σεισμού που ακολουθεί τους νόμους της φύσης. “Ενας τέτοιος σεισμός γίνεται αντιληπτός στο μισό σχεδόν ημισφαίριο της γης. Αιτία αυτού του σεισμού είναι τα περίπου χίλια κυβικά πόδια εγκλωβισμένου αέρα που άναψαν από τις εξωτερικές διαφορές της πίεσης.

Δεν πρέπει λοιπόν να σας εκπλήσσουν τα όσα είπαμε για την ποσότητα ηλεκτρισμού που η μύγα αντιστρέφει καθημερινά. Αν μία και μόνο μύγα πραγματοποιεί τόσα πολλά, τί Θα κάνουν τότε λοιπόν τα τόσα εκατομμύρια μύγες;Και όμως όλα αυτά δεν είναι παρά ένας δευτερεύων σκοπός αυτού του ζωύφιου και ούτε καν το μεγαλύτερο Θαύμα της ύπαρξής του.

Ο ρόλος της μύγας για τη σωτηρία της ανθρώπινης ζωής

Πριν περάσουμε σ ένα άλλο πολύ σημαντικό προορισμό αυτού του ζωυφίου, ας γνωρίσουμε μερικές ακόμα δευτερεύουσες ασχολίες του. Θα έχετε ενοχληθεί συχνά τα καλοκαίρια από το βούισμα της μύγας μέσα σ’ ένα δωμάτιο. Κυρίως αυτές τις ζεστές μέρες οι μύγες εκτελούν σπουδαίο έργο και μάλιστα πολύ ωφέλιμο τόσο για τον άνθρωπο όσο και για τα κατοικίδια. Μια τέτοια ζεστή καλοκαιρινή μέρα -ιδίως όταν το βαρομετρικό είναι χαμηλό- γεννιούνται από τα χαμηλά στρώματα του αιθέρα δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων ατομικές ζωικές μορφές* στην ατμόσφαιρα.

Σαν συνέπεια ο αέρας συχνά γίνεται γκριζογάλανος και πυκνός. Γι’ αυτόν το λόγο διακρίνετε δύσκολα ακόμα και περιοχές που βρίσκονται πολύ κοντά σας. Με μια ανάσα που παίρνετε εισπνέετε τρισεκατομμύρια τέτοια «ζωάρια». Αυτές οι ατομικές ζωικές μορφές είναι τόσο μικρές που και ένα πλήθος από χίλια εκατομμύρια παραμένει αόρατο.

Παρόλα αυτά το άθροισμα από πολλά δεκάκίς εκατομμύρια τέτοια «ζωάρια» που εισπνέει ο άνθρωπος αυτές τις ζεστές μέρες, έχεί σημαντικές επιπτώσεις. “Ενας τέτοιος αριθμός θα αρκούσε ακόμα και για να χάσει ένας άνθρωπος τη ζωή του.

Γιατί αυτές οι ατομικές ζωικές μορφές είναι τόσο επικίνδυνες για το σώμα όσο και το κυάνιο που δρά θανάσιμα. Ο άνθρωπος δεν εισπνέει το πλέον επικίνδυνο μέρος από αυτά τα «ατομικά αιθερικά ζωάρια» γιατί το αίμα του που περιέχει εκείνη τη στιγμή πολύ λίγο οξυγόνο, απορροφά με βουλιμία το ακίνδυνο μέρος. Διαφορετικά όμως αντιδρούν τα ζωάρια που κατακάθονται επάνω στο δέρμα του ανθρώ που, ιδίως όπου υπάρχουν ανοικτοί πόροι. Εκεί τα «ζωάρια» αυτά παίρνουν ένα θετικό χαρακτήρα και όσο χρόνο αυτός ο εξωτερικός πόλος δεν υπερισχύει απέναντι στον εσωτερικό δεν υπάρχει και κανένας κίνδυνος, πράγμα που συμβαίνει όσο π.χ. επικρατούν μέτριες θερμοκρασίες.

Αν όμως ο εξωτερικός πόλος υπερισχύσει έστω και κατά ένα εκατομμυριοστό, τότε παρουσιάζεται και ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη ζωή. Σε μια τέτοια περίπτωση Θα γινόταν μια αντιστροφή των πόλων στον άνθρωπο, η δε επίπτωση για τον οργανισμό θα ήταν τόσο οδυνηρή όσο οδυνηρό είναι και το τσίμπημα μιας βελόνας βουτηγμένης σε κυάνιο.

Μια αναπάντεχη ποσοτική υπεροχή του εξωτερικού Θετικού πόλου, έστω και κατά ένα εκατοστό, Θα επέφερε μια ξαφνική ηλεκτρική εκφόρτιση που Θα εξαφάνιζε τον άνθρωπο μέσα σε λίγα λεπτά και Θα τον μετέτρεπε σε στάχτη με δυσάρεστη οσμή. “Οσον αφορά την πρώτη περίπτωση δηλ. κατά την αντιστροφή των πόλων στον άνθρωπο, αναλογιστείτε την πανώλη που είναι και το επακόλουθο αυτού του συμβάντος.

Όσο για τη δεύτερη που συμβαίνει και πιο σπάνια αναλογιστείτε τη «Θερμοπληξία» που συναντάται κυρίως στις νότιες χώρες. Και τώρα ας δούμε τους «μικρούς οικιακούς βοηθούς» και ας παρατηρήσουμε τι κάνουν! Η μύγα έχει ένα ζευγάρι σύνθετα μάτια που αποτελείτο 1/7 περίπου του σώματός της.

Το κάθε μάτι αποτελείται από χιλιάδες πολυγωνικά «ματάκια» που καταλήγουν σε κωνοειδείς άκρες και συνδέονται μεταξύ τους όπως τα κελιά της κερήθρας, όλα αυτά μαζί δε, συγκεντρώνονται σε ένα οπτικό σημείο. “Ετσι χρησιμεύουν στη μύγα σαν μεγεθυντικοί φακοί και παρακολουθούν το γύρω χώρο, γι αυτό και η μύγα βλέπει το κάθε ένα από αυτά τα ατομικά ζωάρια που προαναφέραμε.

Επιπλέον το στομάχι τους είναι κατά τέτοιον τρόπο ρυθμισμένο, ώστε να μπορούν να συνθέτουν από μόνες τους τη βασική τροφή τους. “Οταν η μύγα δει πάνω στο δέρμα του ανθρώπου τέτοια «ατομίδια» πάει και τα τρώει.Η μύγα έχει και μικρές κεραίες που της χρησιμεύουν σαν μύτη.

Τα μάτια πης Χρησιμεύουν για κοντινά αντικείμενα, ενώ αυτές οι κεραίες για μακρινά. Υπάρχουν και μερικά είδη μύγας που με αυτές τις κεραίες αντιλαμβάνονται κάποια τροφή ποθ τους αρέσει και που μπορεί να βρίσκεται πολύ μακριά. αυτό Μερικές φορές το καλοκαίρι οι μύγες εξαφανίζονται, αυτό μας επιβεβαιώνει ότι κάπου κοντά έχουν ανακαλύψει μια μεγάλη λεία.

Με παρόμοιο τρόπο αυτά τα ζωάκια εκτελούν και πολλές άλλες ωφέλιμες εργασίες. Τα πάντα που υπάρχουν στη φύση εξυπηρετούν όχι μόνο ένα σκοπό αλλά πολλούς.

Σ.τ.μ.: Βλέπε σχετικά: «Μυστήρια της ζωής» Π. Κόσμος 1996.

 Η μύγα διατηρεί την ατμόσφαιρα καθαρή

Είναι γνωστή η τάση για ύπνο που καταλαμβάνει τον κουρασμένο άνθρωπο τις ζεστές καλοκαιρινές ημέρες, ιδίως τα αποπνικτικά απογεύματα. “Οταν ο οργανισμός είναι νέος διώχνει την υπνηλία αυτή με το να κινείται. Η αντίδραση όμως του ηλικιωμένου οργανισμού, του οποίου τα μέλη είναι δυσκίνητα, είναι διαφορετική.

Μια τέτοια λοιπόν αποπνικτική μέρα ο αέρας είναι πνιγηρός, τον άνθρωπο τον καταλαμβάνει υπνηλία και ξαπλώνει να ξεκουραστεί. Για να καταλάβετε τα μειονεκτήματα που έχει ένας μεσημεριανός ύπνος πρέπει να δείτε πρώτα πώς είναι ο φυσιολογικός ύπνος του ανθρώπου.

Γιατί ο υγιής άνθρωπος νυστάζει κατά βάση μόνο τις βραδυνές ώρες και όχι την ημέρα; 0 Θετικός πόλος της φυσιολογικής ζωής είναι το φως του ήλιου. Οταν λοιπόν οι ακτίνες στέλνουν το φως στο ένα ή στο άλλο ημισφαίριο της γης αλλάζει πάντα και η πολικότητα στη γη.

“Οταν δύει ο ήλιος σε ένα τμήμα της γης αμέσως αλλάζει η πολικότητα, δηλ. γίνεται αρνητική. 0 αρνητικός πόλος της ζωής ισοδυναμεί πλήρως με αυτό της γης. Όπως ο αρνητικός πόλος από τη φύση του είναι αντίθετος στη φυσιολογική ροή της ζωής, έτσι ακριβώς και ο αντίστοιχος πόλος του ανθρώπου καταναλώνει όλο και πιο πολύ τον Θετικό του ηλεκτρισμό και έτσι σιγά-σιγά χάνεται η εξωτερική ενέργεια.

Σαν αποτέλεσμα φαίνεται αρχικά στα ευαίσθητα κινούμενα σημεία του σώματος π.χ. στα βλέφαρα που χαλαρώνουν. Σιγά-σιγά η χαλάρωση μεταδίδεται και στο υπόλοιπο σώμα και έτσι φτάνουμε στον φυσιολογικό ύπνο της νύχτας. Με την ανατολή του ήλιου ο θετικός πόλος δυναμώνει όλο και πιο πολύ και μειώνεται ο αρνητικός.

Αυτή η αύξηση θετικής πολικότητας είναι που ξυπνάει τον άνθρωπο’ε τον φυσικό ύπνο της νύχτας είναι ο Σε αντι διαστολή με ύπνος της ημέρας. 0 ύπνος της ημέρας δεν προέρχεται από μείωση θετικού ηλεκτρισμού αλλά από το πλεόνασμά του.

Το περίσσευμα, δηλ. ο κορεσμός αυτός, δημιουργείται όταν ένα σώμα που δεν κινείται δεν έχει πια τη δυνατότητα να ανταλλάξει την ποσότητα του ηλεκτρισμού που απορρόφησε με αντίστοιχη ποσότητα αρνητικού ηλεκτρισμού! “Ετσι αρχίζει να υπερισχύει ο Θετικός, ενώ ταυτόχρονα ελαττώνεται ο αρνητικός.

Ποια είναι η συνέπειά αυτού του φαινομένου; Ας δούμε με ποιόν τρόπο παλεύουν δύο άνθρωποι που δεν έχουν τις ίδιες δυνάμεις. “Οσο ο αδύναμος άνθρωπος χάνει τις δυνάμεις του τόσο περισσότερο υπερισχύει ο δυνατός πάνω του.

“Οταν λοιπόν νικηθεί ο αδύναμος τότε σταματά και η δύναμη του δυνατού, γιατί δεν βρίσκει αντίσταση να στηρίξει τις υπερισχύουσες δυνάμεις του. Κάθε δύναμη που δεν έχει ένα σημείο στήριξης είναι σαν να μην υπάρχει. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τον άνθρωπο. Καταλαμβάνεται από υπνηλία γιατί η αποπνικτική καλοκαιρινή μέρα είναι παραφορτωμένη από ηλεκτρισμό. Είναι λοιπόν φανερό, το πόσο ωφέλιμος είναι ο δευτερεύων ρόλος της μύγας!

Γιατί η μύγα τη μέρα βουίζει και πετά επίμονα γύρω από έναν κοιμισμένο άνθρώπο και με τα πόδια της, τα τριχίδια και τις άκρες της ρουφά το πλεόνασμα του Θετικού ηλεκτρισμού! “Ετσι ο κοιμισμένος κατορθώνει να διατηρήσεί τη φυσιολογική του ζωή, αφού η μύγα είναι αυτή που προσπαθεί συνέχεια να ισορροπήσει τον ηλεκτρισμό.

Διαφορετικά, αν δηλ. δεν διατηρείτο η φυσιολογική ισορροπία, θα τελείωνε και η ζωή του ανθρώπου μόλις υπερίσχυε ο αρνητικός ηλεκτρισμός. για τη ζωή του Δεν υπάρχει κανένας απολύτως κίνδυνος γ ανθρώπου, όσο αυτός μπορεί και αμύνεται κατά των ενοχλητικών αυτών ζωυφίων. “Οταν όμως ο ύπνος τον παραλύσει τελείως, αυτοί οι «βοηθοί» έχουν ελεύθερο πεδίο δράσης και προφυλάσσουν τη ζωή του ανθρώπου από τον κίνδυνο.

Με τη δραστήρια σύμπραξή τους ισορροπεί η πολικότητα και τότε ξυπνά ο κοιμισμένος και διώχνει αυτά τα φυσική πνεύματα που προστάτεψαν τη ζωή του. Τώρα πια αφού ξυπνησε μπορεί να τα διώξει χωρίς φόβο, γιατί ξεπέρασε π α τον κίνδυνο.

η μύγα σαν χημικός και κατανεμητής ηλεκτρισμού

Πολλές φορές Θα έχετε αγανακτήσει από την παρουσία της ενοχλητικής μύγας που πετά γύρω σας την ώρα του φαγητού, πολύ δε μεγαλύτερη οργή Θα νιώσατε όταν αυτή επιτίθεται με μεγάλη βουλιμία στο φαγητό σας.

Αυτός ο μικρός απρόσκλητος επισκέπτης παρουσιάζεται μπροστά σας όταν οι ζεστές μέρες γίνονται αποπνικτικές και οι χώροι δεν αερίζονται και είναι χαμηλοτάβανοι. Πολλοί άνθρωποι βέβαια Θα αναρωτηθούν αν πρέπει ακόμα και να επαινούμε αυτά τα παράσιτα που μολύνουν το φάί και μας ενοχλούν καθώς τρώμε; Τέτοιες σκέψεις κάνει μόνο ένας αδαής άνθρωπος.

Γιατί αν ήταν σε Θέση να αντιληφθεί τί ωφέλιμη πράξη προσφέρει πότε-πότε η μύγα με το να κάθεται, έστω και για μια στιγμή, πάνω στη μπουκιά του δεν Θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι ακόμα και χρυσή θα την έκανε γι αυτήν της την πράξη. Ολα τα τρόφιμα, με λίγες εξαιρέσεις, περιέχουν σάκχαρα.

Γι’ αυτό έχουν και την ιδιότητα να προσελκύουν το άζωτο του μολυσμένου αέρα. Αν λοιπόν το φαγητό μείνει εκτεθειμένο στον αέρα, έστω και για λίγη ώρα, η επίδρασή του είναι εμφανής δηλ. ξυνίζει.

Μερικές φορές βλέπουμε και μούχλα ή ακόμα και ένα θαμπό μπλε χρώμα στις άκρες του φαγητού. Ολα αυτά είναι οι επιπτώσεις του μολυσμένου αέρα. Σ’ αυτή την περίπτωση τι κάνουν οι μύγες; Η διαμόρφωση των οργάνων της τη μετατρέπει σε ένα μικρό πετούμενο ηλεκτρικό φορέα που διαρκώς αναζητά με βουλιμία κάθετι αρνητικά φορτισμένο.

Ο μολυσμένος αέρας είναι αρνητικά φορτισμένος και γι’ αυτό απορροφά όλο τον Θετικό ηλεκτρισμό που συναντά και μάλιστα σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε συχνά μέσα σε ένα δωμάτιο και ακόμα περισσότερο στα φαγητά που βρίσκονται εκεί δεν απομένει ούτε μια σπίθα Θετικά ηλεκτρισμένη, Αν λοιπόν δεν υπήρχαν σε ένα τέτοιο δωμάτιο αυτοί οι ηλεκτρικοί φορείς, σε ποια κατάσταση Θα κατέληγε μετά από λίγο η σωματική υγεία του ανθρώπου; Αυτό είναι το μικρότερο κακό που κάνει ο μολυσμένος αέρας.

Γιατί όσο χρόνο παραμένει μέσα σ ένα χώρο έχει μια τέτοια ένταση που μπορεί να γεμίσει ακόμα και τα πνευμόνια ενός ανθρώπου.

‘Οταν, σε μια δεδομένη στιγμή χάσει πια την έντασή του τότε επικάθεται σαν μια βρώμικη και αραιή πάχνη πάνω στα φαγητά. Πάνω σε μία μπουκιά που έχει υποστεί τέτοια αλλοίωση, κάθονται οι μύγες και αποθέτουν το πλεόνασμα του θετικού ηλεκτρισμού τους.

Τι συνεπάγεται από το γεγονός αυτό; Ούτε λίγο ούτε πολύ ότι αυτός ο υπό μορφή πάχνης μολυσμένος αέρας ζωντανεύει πάλι και διαφεύγει εγκαταλείποντας το φαγητό και έτσι η τροφή γίνεται και πάλι αβλαβής και βρώσιμη.

Επιπλέον Θα έχετε παρατηρήσει ότι οι χορτάτες μύγες πετούν κατά προτίμηση πάνω σε γυαλιστερές επιφάνειες και συχνά τις λερώνουν. Ακόμα και αυτό είναι ωφέλιμο και μάλιστα όλη αυτή η προαναφερόμενη χημική διεργασία των ζωυφίων δεν Θα ωφελούσε παρά μόνο κατά το ήμισυ αν δεν ακολουθούσε αυτό το δεύτερο γεγονός.

Γνωρίζουμε ήδη ότι η μύγα απορροφά αρνητικά φορτισμένες τροφές, δηλ. απορροφά δηλητήριο τόσο από τον αέρα, όσο και από τον άνθρωπο, τα ζώα, καθώς επίσης και από τα τρόφιμα που καταναλώνει ο άνθρωπος, δηλαδή και οι ακαθαρσίες της είναι αρνητικά ηλεκτρισμένες. Εξάλλου ξέρουμε ότι ο θετικός ηλεκτρισμός συγκεντρώνεται περισσότερο στις γυαλιστερές επιφάνειες.

Για να κατανεμηθεί σωστά και επωφελώς ο λίγος Θετικός ηλεκτρισμός που υπάρχει στις γυαλιστερές επιφάνειες μέσα σε σκοτεινά και μη” αεριζόμενα δωμάτια, οι μικροί αυτοί «χημικοί» κολλούν με επιμέλεια πάνω σ’ αυτές τις επιφάνειες και έτσι χάνουν όλο και περισσότερο τη δύναμη να προσελκύσουν τον απαραίτητο για τον αέρα του δωματίου Θετικό ηλεκτρισμό.

Αν δεν μπορείτε να πιστέψετε κάτι τέτοιο, δεν έχετε παρά να τοποθετήσετε επιχρυσωμένα αντικείμενα σε ένα τέτοιο δωμάτιο! Να είστε σίγουροι ότι μετά από λίγο χρόνο ο χρυσός Θα έχει τόσο πολύ λερωθεί από τις μύγες ώστε δεν Θα διακρίνεται πια η γυαλάδα του.

Γιατί όμως αυτά τα έντομα αποβλέπουν ειδικά στο χρυσό; Εδώ όμως υπάρχει ο αντίλογος: «Γιατί επιχρυσώνονται τα αλεξικέραυνα;» «Επειδή ο χρυσός είναι αυτός που έλκει με ιδιαίτερη δύναμη τον Θετικό ηλεκτρισμό!» ‘Ομως οι μύγες λερώνουν και τα τζάμια αν και το γυαλί δεν έλκει τον ηλεκτρισμό! Αυτό αληθεύει, όμως γιατί χρησιμοποιείται το γυαλί σαν κατάλληλο μέσον για να δείχνει τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και μάλιστα με την ελάχιστη τριβή; Επειδή ο ηλεκτρισμός αυτός συγκεντρώνεται κατά προτίμηση στα τζάμια.

Γι’ αυτό ας αφήσουμε τους μικρούς «χημικούς» να λερώνουν τα τζάμια και να κάνουν τις λείες επιφάνειες τραχιές και ακατάλληλες να δεσμεύουν τον ηλεκτρισμό. Μ’ αυτόν τον τρόπο ο ηλεκτρισμός αναμιγνύεται ευκολότερα με τον αέρα του δωματίου. Βλέπουμε λοιπόν, ότι οι μύγες δεν αποθέτουν τις ανάξιου λόγου ακαθαρσίες τους χωρίς σοφία και πρόνοια, αν και δεν είναι τίποτ’ άλλο παρά ακαθαρσίες ενός ασήμαντου ζωυφίου.

Η μύγα, ένα σημείο συγκέντρωσης της ζωής

Οποιος παρατηρήσει με προσοχή μια μύγα θα αναγνωρίσει ότι, από βιολογικής πλευράς, αυτό το ζωύφιο έχει μια πιο τελειοποιημένη ζωή από ό,τι άλλα ζώα που βρίσκονται σε ψηλότερη βαθμίδα. Η μύγα είναι ένας φορέας ζωής με κάθε σημασία της λέξης και για να το κατανοήσουμε ας ρίξουμε πρώτα μια ματιά στην ίδια τη ζωή.

Η πραγματικά ελεύθερη ζωή υπάρχει μόνο μέσα σε Μένα. Αυτή τη ζωή τη χαρακτηρίζει μια τέτοιά απόλυτη τελειότητα ώστε ποτέ ένα δημιούργημα δεν μπορεί στη σφαίρα της γνώσης του να την κατανοήσει. Γιατί αυτή η ζωή είναι άγια, αιώνια και χωρίς τέλος.

Φανταστείτε το άπειρο σαν έναν χώρο μέσα στον οποίο υπάρχει ένα κεντρικό σημείο από το οποίο ξεκινούν ακτίνες προς κάθε κατεύθυνση έχοντας σαν αρχή το κεντρικό αυτό σημείο, αλλά τέλος δεν υπάρχει πουθενά. Στο σημείο αυτό συγκεντρώνεται η Δύναμη Ζωής ολόκληρου του άπειρου και από ‘κει διαχέεται στην απεραντοσύνη.

Για να μη διασκορπίζεται όμως υπερβολικά αυτή η Δύναμη Ζωής με συνέπεια την εξασθένισή της, έχουν δημιουργηθεί στον απέραντο χώρο αναρίθμητα σημεία συγκέντρωσης που σ αυτά αιχμαλωτίζεται η ζωή και επιστρέφει στο προαιώνιο κέντρο της.

Δίκαια προκύπτει το σημαντικό ερώτημα γιατί συμβαίνει αυτό και αν είναι δυνατόν να εξασθενίσει η Δύναμη Ζωής του Θεού;

Λογικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, όσο ο Θεός Θέλει να μείνει κλεισμένος στον εαυτό Του και να μη δημιουργήσει αλλά ούτε και να πλάσει κάτι από τον εαυτό Του. “Οταν όμως, εξαιτίας της απέραντης αγάπης Του, δημιούργησε πριν από αιωνιότητες τα κάθε είδους πλάσματα -από το πιο τελειοποιημένο πνεύμα μέχρι την πιο ασήμαντη ατομική ζωική μορφη- από ποια ζωή τα δημιούργησε και Θα τα δη­μιουργεί αιώνια; Πιστέψτε ότι Αυτός ζωογόνησε όλα τα δη­μιουργήματα από τον εαυτό Του.

Αν όμως αυτές οι υπάρξεις που κρατιούνται στη ζωή απο­μακρύνονταν συνεχώς από το κέντρο προς τα έξω, Θα έπρε­πε η Δύναμη Ζωής διαρκώς να εξασθενεί. Η ζωή, σαν τέτοια, δεν θα μπορούσε να χαθεί γιατί δεν καταστρέφεται, Θα μπο­ρούσε όμως να εξασθενίσει αν κομματιαζόταν συνέχεια.

Για να εμβαθύνετε στην έννοια μιας τέτοιας εξασθένισης, σας εφιστώ την προσοχή στην απεριόριστη διαιρετότητα της ύλης. Με βάση αυτήν μπορείτε να συλλάβετε το πώς ένα ά­τομο διαιρείται σε απειράριθμα μέρη. “Ομως το άτομο δυνα­μώνει όσο διαιρείται ή συμβαίνει το αντίθετο; Λογικό είναι να μην έχει την ίδια δύναμη που είχε πριν το διαχωρισμό του.

Αφού είναι έτσι, τότε θα ήταν καλύτερα να μην είχε φτιάξει τίποτα εξαρχής ο Δημιουργός. Αντί για απάντηση Θα παραθέ­σουμε μερικά παραδείγματα, όπως:

«Γιατί οι άνθρωποι που δουλεύουν σκληρά από τα νιάτα τους γίνονται συνήθως δυνατότεροι;»

«Γιατί ένας μαγνήτης μπορεί να σηκώσει όλο και μεγαλύ­τερα βάρη;»

«Με ποια μέσα ο άνθρωπος εξελίσσεται σε βιρτουόζος στη μια ή στην άλλη τέχνη;»

«Γιατί το σφυρηλατημένο μέταλλο δυναμώνει και αποκτά μεγαλύτερη δύναμη τάνυσης από το μη σφυρηλατημένο;»

«Γιατί ένα δέντρο όταν μαστιγώνεται από τις καταιγίδες έχει πιο σκληρό και τραχύ ξύλο σε σύγκριση με κάποιο άλλο που προστατεύεται από την κακοκαιρία;»

Καταλαβαίνετε τώρα γιατί τοποθετήθηκαν στο άπειρο τόσα πολλά σημεία που συγκεντρώνουν τη Ζωή; Για να εξασκείται όλο και πιο πολύ η προαιώνια Ζωή και με την άσκηση να με­γαλώνει η δύναμή της! Και αυτό συμβαίνει γιατί η Ζωή που πηγάζει από το κεντρικό σημείο ξαναγυρνά με μεγαλύτερη ένταση και πιο τελειοποιημένη στη βάση της.

Αφού γνωρίσαμε με ποιον τρόπο η Ζωή αποκτά όλο και περισσότερη δύναμη, μπορούμε και να καταλάβουμε πώς και γιατί η μύγα είναι φορέας ζωής. Στο ερώτημα πώς ζει απαντάμε ότι και αυτή είναι ένα σημείο συγκέντρωσης εκείνης της Ζωής που βγαίνει από το Κέντρο, αφού και αυτή συγκεντρώνει μέσα της πολυάριθμα πρωτόγονα ζωάρια.

Στο ερώτημα γιατί ζει δεν είναι δύσκολο να απαντήσουμε: Ζει για να περάσει το χρόνο που της αντιστοιχεί σαν μύγα και έτσι να μπορέσει να επιστρέψει σε μια ανώτερη ζωή όπου θα έχει να προσφέρει πιο πολλά. “Ετσι λοιπόν συνεχίζει την πορεία της προς τα πάνω μέχρι να καταλήξει να γίνει μέρος της ψυχής ενός ανθρώπου. Αυτή η ανθρώπινη ψυχή έχει τη δυνατότητα να δεχτεί από Εμένα την πιο ισχυρή ζωή. Χάρη στην αγάπη, η ζωή ενός ανθρώπου μπορεί να ενωθεί ολότελα με Εμένα και να γίνουμε μία δύναμη.

“Ολα αυτά που αναφέραμε για τη Θετική πολικότητα της μύγας χρησιμεύουν σαν μία εισαγωγή για να κατανοήσουμε σε βάθος τα επόμενα”

Η μύγα και πως γεννιούνται οι κομήτες

Ας ρίξουμε μια ματιά στον ήλιο! Ποιος μπορεί να υπολογίσει πόσο μακριά φτάνουν οι ακτίνες του; Η απόσταση αυτή είναι σίγουρα πολύ μακρινή αν λάβουμε υπόψη μας ότι η ηλικία του ήλιου είναι πάνω από εκατό χιλιάδες δωδεκάκις εκατομμύρια χρόνια.

Σ αυτό το αφάνταστα μακρινό για τον άνθρωπο χρονικό διάστημα, ο ήλιος έστειλε τις ακτίνες του έξω στο απέραντο διάστημα έτσι ώστε οι πρώτες ακτίνες που διοχετεύτηκαν να βρίσκονται ακόμα και τώρα καθ’ οδόν στο μακρινό άπειρο. Υπάρχουν όμως και αμέτρητες ακτίνες που επέστρεψαν στα σημεία απ’ όπου είχαν περισυλλεγεί.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο Θα κατανοήσουμε ευκολότερα τα σημεία συγκέντρωσης της ζωής, αν σκεφτούμε ότι ο ήλιος που λάμπει καθημερινά μας λέει:

«Εγώ στέλνω τις ακτίνες μου τόσα πολλά χρόνια στο μακρινό άπειρο και όμως το φως μου δεν εξασθένισε καθόλου. Είναι και τώρα όπως ήταν πάντα».

Και πάλι Θα αναρωτηθείτε:

«Πώς είναι δυνατόν να περισυλέξει ο ήλιος και πάλι τις ακτίνες εκείνες που από την πρώτη περίοδο της γένεσής τους είναι ακόμα καθ’ οδόν στο ατέλειωτο διάστημα;» Και απαντώ: «Ακόμα και αν οι ακτίνες απομακρυνθούν πάρα πολύ, σίγουρα κάποια στιγμή Θα συναντήσουν ένα σημείο που θα τους φράξει το δρόμο και Θα τις αναγκάσει να επιστρέψουν».

Οι ακτίνες που ξέφυγαν από τον ήλιο επιστρέφουν πολύ καθυστερημένα, όμως ο ίδιος ο ήλιος είναι ένα σημείο συγκέντρωσης. Και σαν τέτοιο σημείο απορροφά τις ακτίνες δισεκατομμυρίων άλλων ήλιων, τις αφήνει μέχρι να αποκτήσουν μεγαλύτερη ένταση και μετά τις σκορπά σαν μια πυκνή μάζα.

Παρατηρώντας αυτό το φαινόμενο Θα καταλάβετε με πόση επιμέλεια φρόντισα, σαν Δημιουργός, να διατηρείται το φως από τη μία αιωνιότητα στην άλλη. Τίποτα δεν πάει χαμένο, ακόμα και το μικρότερο άτομο δεν κολυμπά άσκοπα στον αιθέρα της απεραντοσύνης.

Στα εκτεταμένα μεσοδιαστήματα όπου συναντώνται οι ακτίνες δύο ήλιων, η μία συλλαμβάνει την άλλη. Γιατί η ακτίνα που φεύγει, επειδή διατηρείται στο χρόνο και στο χώρο, αν και είναι τόσο λεπτή είναι παρόλα αυτά υλική. “Οταν συναντηθούν ακτίνες δύο ήλιων έχουν την ίδια βέβαια πολικότητα.

Και επειδή ομώνυμοι πόλοι απωθούνται, είναι επόμενο ότι η μία Θα στείλει την άλλη στο δρόμο της επιστροφής. Τι συμβαίνει όμως, όταν συναντηθούν ακτίνες πολλών ήλιων σε ένα μεσοδιάστημα που απέχει εξίσου από όλους αυτούς τους ήλιους; Τότε οι ακτίνες συγκρούονται επειδή το ένα μέρος των ακτίνων κόβει στη μέση το άλλο. Οι ακτίνες που συνεχίζουν την πορεία τους εμποδίζουν τις κάθετες ακτίνες, που έρχονται από κάθε κατεύθυνση, να πάρουν το δρόμο της επιστροφής.

Συν τω χρόνω σχηματίζεται ένα φωτεινό νεφέλωμα που ανάλογα με το πόσο διαρκεί αυτή η σύναξη ακτίνων πυκνώνει και γίνεται βαρύτερο. Επειδή οι ήλιοι καθώς και οι πλανήτες κινούνται γύρω από ένα άλλο κεντρικό σώμα, εξαρτάται λοιπόν από το ποιός ήλιος πλησιάζει γρηγορότερα αυτό το φωτεινό νεφέλωμα και τραβώντας το στην περιοχή του το απορροφά.

Αυτός είναι ο συνηθισμένος τρόπος γένεσης των κομητών. Πώς είναι δυνατόν να εξακολουθούν να υπάρχουν τέτοιοι κομήτες χωρίς να αφομοιώνονται από τον ήλιο; Η αιτία βρίσκεται στην εξουδετέρωση των ακτίνων που προαναφέραμε.

Με την αποφόρτιση οι συγκεντρωμένες ακτίνες παίρνουν αρνητικό χαρακτήρα και σχηματίζουν έναν αντίθετο από τον ήλιο πόλο. Σύμφωνα με την Τάξη που έχω ορίσει ένας τέτοιος πόλος είναι σε Θέση να απορροφά τις Θετικές ηλιακές ακτίνες που συναντά, να τις εξασθενεί και να τις χρησιμοποιεί σαν «τροφή» του.

Το ότι ένας κομήτης συμπεριφέρεται κατ αυτόν τον τρόπο, το επιβεβαώνει η πολύ εκτεταμένη νεφελώδης ατμόσφαιρα που τον περιβάλλει και που εκτείνεται σαν μια φαρδία ουρά στιν αντίθετη πλευρά του ήλιου.Αυτή η ουρά είναι η επιβράδυνση των ακτίνων που εξέρχονται από τον ήλιο και που οφείλεται στιν αρνητική τους πολικότητα.

Αυτή η πολικότητα αναστέλλει την αρχική ορμή των ακτίνων και επιστρέφοντας γίνονται ορατές σαν μια αραχνούφαντη ατμώδης μάζα.Κατ΄ ‘αυτόν τον τρόπο ο ήλιος απόκτησε τώρα έναν καινούργιο <<Οικότροφο>> που καταναλώνει πολλές από τις ακτίνες του μέχρις ότου γίνει πυκνός σαν ένας πλανήτης.

Αφού πια πυκνώσει,η κεντρική βαρύτητά του τον αναγκάζει να επιστρέψει στον ήλιο τις ακτίνες του,χωρίς βέβαια να χάσει τίποτα από την πυκνότητά του.

Γιατί κατά το πλανητικό του ταξίδι δεν απορροφά μόνο τις ακτίνες του ήλιου,στον οποίου την περιοχή βρίσκεται,αλλά απορροφά και τις ακτίνες άλλων ήλιων και τις δίνει στον ήλιο του.

Θα αναρωτηθείτε βέβαια τι σχέση έχει η μικροσκοπική μύγα με το σχηματισμό των κομητών και τις ανακλάσεις των ηλιακών ακτίνων; Πριν δούμε τη μύγα να πετάει βουίζοντας πίσω από τον εκκωφαντικό βόμβο ενός ουράνιου σώματος που μόλις δημιουργήθηκε,ας ρίξουμε μια ματιά στις ηλιακές ακτίνες να δούμε τι ακριβώς είναι.

Οι ηλιακές ακτίνες αποτελούνται από φωτεινά άτομα και παριστάνουν την πρώτη βαθμίδα των φωτεινών ζωικών μορφών,που ήδη γνωρίσαμε,καθώς και την αίτια σχηματισμού τους.’Οπου συσσωρεύονται τέτια φώτεινα άτομα,που αργότερα μετατρέπονται σε πλανήτες, εκει συσσωρεύται συγχρόνως και ζωική ζωή.

Η ζωή πάνω σε έναν καινούργιο πλανήτη φανερώνεται διπλά.Πρώτα φανερώνεται σαν μια αρνητική πολικότητα,δηλ. η φυτική ζωή. Οταν αυτή  η ζωή μεγαλώσει και φτάσει στα όρια κορεσμού και ανάπτυξής της, τότε αναγκαστικά σχηματίζεται μιας θετικής πολιτικότητας ζωή και διαθέτει -απο τον κορεσμό της αρνητικής ζωής- αρκετή <<Τροφή>> για τον εαυτόν της.

Με ποιον τρόπο παρουσιάζεται η πρώτη ζωή με θετική πολικότητα;Παρατηρειστε με το μικροσκόπιο μια σταγόνα νερού,που έχει πια αλλοιωθεί από την ανάμειξεί της με κάποιο φυτο, ή παρατηρείστε το χυμό φυτών που έχετε στύψει. Θα εκπλαγείτε όταν αντικρύσετε ολόκληρες στρατιές από μικρά ζωάρια και Θα καταλάβετε το πως αντιστρέφεται ο αρνητικός πόλος σε ζωή με Θετική πολικότητα.

Οταν αρχίσει ο σχηματισμός των ζώων, η ζωή δεν μπορεί πια να μείνει στάσιμη αλλά παίρνει πάλι σιγά-σιγά το δρόμο επιστροφής προς το αρχέγονο κέντρο όλης της ζωής. Σύμφωνα με την Τάξη του σύμπαντος παρατηρείται μια ανοδική πορεία, κατά την οποία η ζωή πυκνώνει και διαρκώς τελειοποιείται.

“Οπως οι ακτίνες που επιστρέφουν προς το κέντρο γίνονται όλο και πιο ισχυρές όσο πλησιάζουν το αρχικό σημείο εκκίνησης, έτσι και η ζωή συγκεντρώνεται σε πυκνότερες μορφές έως ότου επιστρέψει στην αιώνια Αρχή της.

Συνεπώς ποιά είναι η επόμενη βαθμίδα που εδραιώνει αυτή την πρώτη ζωή με θετική πολικότητα; Εδώ είναι οι μύγες που πρωταγωνιστούν αφού είναι οι πρώτοι κάτοικοι σε ένα νεοσύστατο πλανήτη. Και αυτό γιατί η μύγα αφομοιώνει τόση τροφή ώστε τρισεκατομμύρια ζωές μέσα της μπορούν να μετατραπούν σε μία ζωή.

Επιπλέον σαν ένα σημείο συγκέντρωσης της ζωής που είναι, μία και μοναδική μύγα αξίζει πολύ περισσότερο από ολόκληρες πλανητικές μάζες. “Ετσι λοιπόν, καταλαβαίνετε το πόσο πολύ υπερέχει η ίδια η ζωή σαν μία πρώτη σπίθα απέναντι στην ύλη. Ακόμα πόσο ανώτερη είναι η ζωή ενός μόνο ανθρώπου σε σχέση με όλους τους ήλιους και τους πλανήτες ενός ολόκληρου σφαιρικού περιβλήματος.

Δεν Θα είναι λοιπόν δύσκολο να κατανοήσετε το γιατί Εγώ, σαν Πηγή όλης της Ζωής, σαν Πατέρας και Λυτρωτής, ήλθα εδώ στη γη και έκανα τον Άνθρωπο παιδί μου και του άνοιξα έναν δρόμο προς την καρδιά Μου.

Αιτία και ουσία του φωτός

Τι είναι φως; Αν Θελήσετε να καταλάβετε το πως παρουσιάζεται στο χρόνο και στο χώρο δεν Θα πρέπει να το βλέπετε σαν κάτι το ολοκληρωτικά υλικό αλλά ούτε και ολοκληρωτικά πνευματικό, παρά σαν μία υλική και πνευματική σύνδεση, δηλ. σαν μία πολικότητα με Θετικό πόλο το πνευματικό μέρος και με αρνητικό το υλικό μέρος. Η πολικότητα αυτή συμπεριφέρεται σαν εσωτερική και εξωτερική πλευρά, όπου η εσωτερική πλευρά είναι ο Θετικός και η εξωτερική ο αρνητικός πόλος.

Πώς φανερώνονται όμως σαν φως αυτές οι πολικότητες; Αν τρίψετε πυρόλιθο με σίδηρο σύντομα Θα παρατηρήσετε ότι πετάγονται σπίθες στο σημείο τριβής. Από πού προέρχονται αυτές οι σπίθες; Από την πέτρα, από το σίδηρο ή και από τα δύο; Αυτές οι σπίθες προέρχονται από το σίδηρο.

Με την τριβή Θρυμματίστηκε ο σίδηρος και αυτά τα κομμάτια πύρωσαν επειδή ο εγκλωβισμένος στους πόρους του σιδήρου αέρας δημιούργησε κάποια πίεση που ανάγκασε το σίδηρο να πυρώσει και να μετατραπεί σε μια κιτρινωπή λάμψη.

“Ομως με ποιον τρόπο «ανάβει» ο αέρας που βρίσκεται υπό πίεση και τι είναι αυτό που λάμπει κατά την ανάφλεξη του αέρα; 0 αέρας κατά το ήμισύ του είναι ένα υλικό σώμα που περιέχει ευφυή πνεύματα. Οι φυσικοί επιστήμονες θα προτιμούσαν να έλεγα «ελεύθερες, αδέσμευτες δυνάμεις» αντί για πνεύματα. Ωστόσο, επειδή Θέλουμε να εμβαθύνουμε ουσιαστικά το Θέμα ας ασχοληθούμε με το ίδιο το πράγμα, που εδώ είναι τα πνεύματα, αντί της ιδιότητας που τα χαρακτηρίζει.

Επειδή το πνεύμα είναι μία δύναμη Θετικής πολικότητας,

στρέφεται διαρκώς προς την απόλυτη ελευθερία και όταν είναι «υπό περιορισμό» παραμένει ήρεμο όσο χρόνο η αρνητική πολικότητα που το περιβάλλει -αυτή προέρχεται από το περίβλημά του- δεν δέχεται κάποιο ασυνήθιστο ερεθισμό. Αν όμως δεχτεί κάποια εξωτερική πίεση, τότε ξυπνά το πνεύμα από τον περιορισμό του, αντιδρά με το φαινόμενο της διαστολής και παρουσιάζεται σαν λάμψη.

Τί είναι λοιπόν αυτή η λάμψη; Ας αναρωτηθούμε: Πώς αντιδρά ένας άνθρωπος με καρδιά γεμάτη περηφάνεια όταν δεχτεί ένα προσβλητικό κτύπημα; Δεν Θα εξοργιστεί τόσο πολύ, ώστε να τρέμει από οργή και να βγάζουν σπίθες τα μάτια του;

Αν τώρα το περιβάλλον του έχει την ίδια ψυχολογική κατάσταση με αυτόν, δεν Θα εξοργιστεί και αυτό λίγο ή πολύ ανάλογα με το βαθμό της φιλίας τους; Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε αν στρέψουμέ το βλέμμα μας σε ένα στρατό από χιλιάδες και χιλιάδες εξαγριωμένος ανθρώπους· θα δούμε το πως παρασύρονται σ έναν αιματηρό αγώνα μέχρι τελευταίας ρανίδος.

Με αυτό το παράδειγμα εξηγήσαμε και το φαινόμενο της λάμψης. Γιατί το Θετικό πνεύμα που είναι εγκλωβισμένο στην αρνητική πολικότητα εξοργίζεται τόσο πολύ με κάποιο κτύπημα που δέχεται αφού συνειδητοποιεί ότι είναι αιχμάλωτο ώστε ξυπνάει μέσα του η βαθιά επιθυμία να διασταλεί και να απελευθερωθεί.

Η εξωτερική αρνητική πολικότητα που περιβάλλει το πνεύμα είναι κατά τέτοιον τρόπο πλασμένη, ώστε ναι μεν να διαστέλλεται μέχρι ενός σημείου αλλά να παραμένει άθραυστη. Γι’ αυτόν το λόγο το πνεύμα που ζητά την απελευθέρωσή του διαστέλλεται στο περίβλημά του όσο μπορεί. Επειδή δεν μπορεί να το διαρρήξει, υποχωρεί γρήγορα και προσπαθεί με νέα δύναμη.

Σε πολλά πνεύματα αυτό το φαινόμενο επαναλαμβάνεται χιλιάδες φορές το δευτερόλεπτο και συνοδεύεται από μια διαρκώς αυξανόμενη οργή.

Ποια μπορεί να είναι η περαιτέρω συνέπεια αυτού του γεγονότος που αποκαλείται «πυρετός οργής»; Δεν είναι τίποτα άλλο παρά ότι τα γαλήνια πνεύματα που βρίσκονται κοντά σε ένα εξαγριωμένο πνεύμα παρακινούνται να μετατρέψουν την εξωτερική τους πολικότητα σε μια παρόμοια «πυρετώδη» κατάσταση. Η αναπαραγωγή αυτής της «πυρετώδους» κατάστασης μπορεί ταχύτατα να μεταδοθεί, γιατί τα αρνητικά περιβλήματα των πνευμάτων, από τα οποία αποτελείται βασικά ο αέρας, εφάπτονται το ένα με το άλλο.

Αυτή την «πυρετώδη» κατάσταση του πνεύματος την αντιλαμβάνεται το μάτι του ζώου και του ανθρώπου σαν μία «λάμψη».

Γιατί το μάτι είναι κατά τέτοιον τρόπο ρυθμισμένο ώστε να αντιλαμβάνεται αυτές τις αμυδρές δονήσεις, εφόσον κάθε μάτι είναι κατά το ένα ήμισυ πνευματικό και κατά το άλλο ήμισυ υλικό. “Εχει την ίδια ακριβώς πολικότητα με αυτό που ονομάζεται «φως».

Επειδή δεν συγγενεύει με αυτό μπορεί να το δέχεται και να το αισθάνεται.

“Οταν λοιπόν, μια τέτοια πολικότητα αναφλέγεται με τον τρόπο που περιγράψαμε, κάθε φορά επαναλαμβάνεται και το φαινόμενο της λάμψης. Αυτό δείχνει ότι οι γειτονικές πνευματικές πολικότητες αντιλήφθηκαν το γεγονός αυτό.

Τα φωταγωγημένα αντικείμενα τα αναγνωρίζουμε από τη μορφή τους γιατί η υλική μορφή ενός αντικειμένου βάζει όρια στη διάδοση του φωτός δηλ. αντανακλά τις προσπίπτουσες ακτίνες.

Ακόμα και το φως του ήλιου είναι όμοιο με τη λάμψη ενός σπινθήρα. Υπάρχει όμως μια μεγάλη διαφορά.

Το άσπρο φως του ήλιου πηγάζει από τον παλμό της Αγάπης, ενώ το κοκκινωπό της φωτιάς από την ταραχή της οργής. Γι’ αυτό και το φως του ήλιου διαδίδεται διαφορετικά από το φως που προέρχεται από την ταραχή της οργής. Τη διαφορά αυτή Θα τη δούμε παρακάτω.

Το είναι του αιθέρα και του ηλιακού φωτός

Οσο χαμηλότερα πάνω στη γη βρίσκεται μία περιοχή, τόσο πυκνότερος είναι ο αέρας στην περιοχή αυτή.

Αυτό είναι ένα φυσικό επακόλουθο όχι μόνο για τον αέρα αλλά και για όλα τα φαινόμενα στη φύση. “Οσο περισσότερο πλησιάζουν στο κοινό κέντρο τόσο περισσότερο πυκνώνουν και όσο απομακρύνονται από αυτό τόσο αραιώνουν.

Ο αέρας, όπως και κάθε ύλη, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία σύγκρουση ύλης και πνεύματος.

“Οσο πιο βαθιά βρίσκονται οι πνευματικές δυνάμεις τόσο πιο κακόβουλες είναι, ενώ όσο περισσότερο απέχουν από τους πλανήτες τόσο πιο ειρηνικές και σταθερές είναι. “Ολα τα όντα ενός πλανήτη μαζί με τον αέρα που τα περικλείει δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια διαβάθμιση των πνευμάτων που εγκαταστάθηκαν σ αυτούς τους πλανήτες για να πάρουν το δρόμο της Επανόδου για τον οποίο έχουμε ήδη μιλήσει. Τί είναι αυτό που γεμίζει το εκτεταμένο διάστημα μεταξύ ήλιου και πλανητών;

Οι ερευνητές της φύσης υποθέτουν έναν πολύ ελαφρύ και υποχωρητικό αιθέρα. Τί Θα έλεγαν όμως οι φυσικοί αν Θα έπρεπε να αποδείξουν τι είναι στην ουσία του ο αιθέρας; 0 αιθέρας δεν είναι ορατός στο μικροσκόπιο, αφού ακόμα και ο αέρας, που είναι πιο πυκνός, δεν γίνεται αντιληπτός στο μικροσκόπιο.

Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι και ο αιθέρας είναι μια πνευματική οντότητα που συμπεριφέρεται Θετικά προς όλους τους πλανήτες και αρνητικά προς τους ήλιους. Ο αιθέρας αποτελείται από αγνά, ειρηνικά και υπομονετικά πνεύματα. Αν δεν ήταν έτσι αυτά τα πνεύματα, τότε δύσκολα Θα περιστρέφονταν τα ουράνια σώματα γύρω από τον ήλιο!

Επειδή όμως αυτά τα αιθέρια πνεύματα είναι πολύ αγνά και υποχωρητικά δεν δημιουργούν κανένα απολύτως εμπόδιο.

Δεν Θα είναι δύσκολο να ερμηνεύσουμε τη λάμψη ενός ήλιου και το πώς διαδίδεται το φως του. Εντούτοις πρέπει πρώτα να αφιερώσουμε λίγο χρόνο στον ίδιο τον ήλιο και να αναρωτηθούμε τι συμβαίνει εκεί. Το ότι ο ήλιος είναι ένα ουράνιο σώμα που λάμπει πολύ δεν χρειάζεται εξήγηση. Πώς γίνεται όμως και λάμπει τόσο δυνατά; Και πώς είναι φτιαγμένος από την επιφάνεια μέχρι το κέντρο του; Ο ήλιος σαν ήλιος, βρίσκεται σε τέλεια κατάσταση και οι πλανήτες είναι δορυφόροι αυτού του μεγάλου και τέλειου ουράνιου σώματος.

Το εξαιρετικά δυνατό φως ενός τέτοιου ήλιου οφείλεται στα πνεύματα που περιβάλλουν αυτόν τον πλανήτη και χαίρονται πραγματικά την πνευματική αγάπη.

Είναι άραγε αυτά τα πνεύματα ήδη τελειοποιημένα; Αυτή την ερώτηση πρέπει να την απαντήσουμε από επτά διαφορετικά σημεία, γιατί υπάρχουν επτά διαφορετικά είδη πνευμάτων που παράγουν τη δυνατή λάμψη του ήλιου.

Αν θέλετε να γνωρίσετε από κοντά την εσωτερική φύση αυτών των πνευμάτων τότε ρίξτε μια ματιά στις επτά εντολές για την αγάπη προς τον συνάνθρωπο και τις τρεις βασικές εντολές βάσει των οποίων ο άνθρωπος πρέπει να γνωρίσει τη σχέση του με τον Θεό, το Δημιουργό του.

“Ετσι έχετε τον τέλειο κύκλο της διασύνδεσης των πνευμάτων σε ένα ουράνιο σώμα. Ακόμα και τα χρώματα του ουράνιου τόξου φανερώνουν αυτή τη διάταξη.

Ποιο είναι λοιπόν το συμπέρασμα; Τίποτε άλλο παρά ότι ο ήλιος στην εσωτερική του πλευρά είναι ένας χώρος συγκέντρωσης από επτά είδη πνευμάτων. Μερικά από αυτά τα στέλνει ο ήλιος έξω στους πλανήτες για να τα δοκιμάσει. Τα υπόλοιπα είναι εκείνα που ξαναγύρισαν τελειοποιημένα πια πίσω.

Η πρώτη ομάδα, δηλ. αυτή που πρέπει να τελειοποιηθεί ακόμα σχηματίζει το εσωτερικό του ηλιακού σώματος. Η δεύτερη ομάδα, η τελειοποιημένη, σχηματίζει το φωτεινό εξωτερικό περίβλημα της ηλιακής οντότητας. Αυτά τα πνεύματα λοιπόν με το να πάλλονται από αγάπη και ευχαρίστηση δημιουργούν αυτήν καθαυτή τη λάμψη του ήλιου.

Για τη διάδοση του φωτός ας παρατηρήσουμε τα πνεύματα ιδιαίτερα της πρώτης ομάδας, δηλ. τα μη τελειοποιημένα, τα οποία πρέπει να απομακρυνθούν από τον ήλιο. Μ αυτόν τον τρόπο εξηγείται εκείνη η διάδοση του φωτός που αναφέραμε παραπάνω κατά το σχηματισμό των κομητών.

Με τον ίδιο τρόπο ερμηνεύονται και οι ατομικές ζωικές μορφές που ξεκινούν από τον ήλιο. Αυτές οι μορφές παίρνουν από τα τέλεια πνεύματα τις δονήσεις τους και τις δίνουν σαν «δυναμωτικό δώρο» στα μη τελειοποιημένα πνεύματα στο ταξίδι τους προς την τελειοποίηση.

Η μύγα συγκεντρώνει φως και ζωή

Τι είναι αυτό που παρακινεί τα πνεύματα της πρώτης ομάδας, δηλ. της μη τελειοποιημένης, να εγκαταλείψόυν τον ήλιο και να βγουν στο αχανές διάστημα; Δεν είναι τίποτε άλλο από τη δική μου Τάξη, σύμφωνα με την οποία τα πνεύματα που πορεύονται έξω από τον ήλιο ναι μεν έχουν Θετική υπερφόρτιση, όμως είναι από μόνα τους αρνητικά.

“Οταν πλησιάσουν δύο όμοιοι πόλοι απωθούνται τόσο πολύ μέχρις ότου ο Θετικά φορτισμένος -στην ουσία αρνητικός πόλος- επιστρέψει όλο το Θετικό του φορτίο.

Ετσι αυτά τα ατομικά όντα είναι βασικά αρνητικά και παραμένουν τόσο χρόνο μόνο μέσα στον ήλιο όσο διατηρούν αυτόντο χαρακτήρα. Όταν όμως ρουφήξουν με βουλιμία φως από το θετικό πόλο των ηλιακών πνευμάτων, έτσι ώστε λίγο να διαφέρουν από τα κατ’ ουσία Θετικά πνεύματα, δηλ. τα τελειοποιημένα, τότε απωθούνται από αυτά με μεγάλη ταχύτητα.

Αυτά τα εκδιωγμένα πνεύματα είναι το φως του ήλιου που ακτινοβολεί και όταν πέσει σε κάποιο ουράνιο σώμα του μεταδίδει το Θετικό του μέρος. Αυτό λοιπόν το φως που πήρε το ουράνιο σώμα είναι ο ακατάπαυστος παλμός αγάπης και χαράς των τελειοποιημένων πνευμάτων.

Τα εξερχόμενα ατομικά όντα επιστρέφουν στον ήλιο το αρνητικό τους μέρος -επειδή είναι αντίθετης πολικότητας- ιδίως όταν πλησιάσουν κάποιο ουράνιο σώμα. Αυτή είναι η αντανάκλαση του φωτός. Εξαιτίας της μεγάλης ταχύτητας που έχουν αυτά τα πνεύματα κινούνται πάντα σε ευθεία γραμμή.

Γι’ αυτό το λόγο εξηγείται εύκολα το γιατί τα αντικείμενα που φωτίζονται από τον ήλιο διακρίνονται πολύ καθαρά.

Ολα τα σημεία μιας μορφής που φωτίζεται από τον ήλιο μπορούν να γίνουν ορατά και αυτό στηρίζεται στο ότι η κάθε διαμορφωμένη ύλη είναι μία σύγκρουση πνευματκών δυνάμεων. “Οταν λοιπόν αυτοί οι γρήγοροι φορείς φωτός προσκρούσουν σε μια μορφή, τότε η μορφή αυτή -ανάλογα βέβαια με το περιεχόμενό της- αποσπά τα μέρη που της ταιριάζουν, ενώ τα υπόλοιπα τα διώχνει με μεγάλη ταχύτητα προς όλες τις κατευθύνσεις.

Συνεπώς τα μάτια είναι ένα όργανο που προσλαμβάνει τις διαφορές του εισερχόμενου και του ανακλώμενου φωτός.Αυτές οι διαφορές επιτρέπουν και τις απεικονίσεις των πραγμάτων στο μάτι που είναι κατάλληλα εξοπλισμένο να τις αντιλαμβάνεται.

Είναι πια σαφές ότι το κάθετι που παρουσιάζεται σαν υλικό στη βάση του δεν είναι υλικό αλλά κάτι το πνευματικό.

Μόνο που αυτό το πνευματικό δεν είστε εσείς σε Θέση να το δείτε γιατί δεν βρίσκεστε στην πνευματική πολικότητα. “Οταν κάποτε βρεθείτε εκεί, τότε θα σας παρουσιαστεί η αντίθετη μορφή και έτσι Θα βλέπετε μόνο το πνευματικό.

Καθετί το υλικό θα το φαντάζεστε όπως κάνετε τώρα για το πνευματικό. Γι’ αυτό μην εκπλαγείτε όταν στα πλαίσια αυτής της περιγραφής, συναντάτε ορισμένα σημεία που δεν πολυ καταλαβαίνετε.

Για να μπορέσετε να καταλάβετε με σαφήνεια όλες αυτές τις καταστάσεις, Θα πρέπει να περάσετε από το υλικό στο καθαρά πνευματικό επίπεδο, πράγμα για το οποίο δεν ήλθε ακόμα η ώρα. Αφού περιγράψαμε με λίγα λόγια τις διαφορές ανάμεσα στο ένα Φως και στο άλλο, στη μία Λάμψη και στην άλλη και προσπαθήσαμε να τα κάνουμε όσο πιο κατανοητά για σας, ας γυρίσουμε πάλι στη μύγα μας, τη φαινομενικά ξεχασμένη.

“Ομως βλέπω και πάλι να αναρωτιέστε: «Ανάμεσα στα πνεύματα που παράγουν φως και σ εκείνα που τα μεταφέρουν τι σχέση έχει η μύγα;». Η μύγα εδώ είναι ένας μεσολαβητής και Θα πρέπει να γίνει ένα πνεύμα που συσσωρεύει.

Εδώ βρίσκεται το μεγάλο μυστικό! Στ’ αλήθεια υπάρχει μικρή μόνο διαφορά ανάμεσα στο πως βλέπετε εσείς τη μύγα και στο πως τη βλέπει κάποιο άλλο ζώο.

Εσείς το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να την κατονομάσετε και να διαπιστώσετε ότι έχει έξι πόδια, δύο πτερύγια, ένα σώμα, ένα κεφάλι και ότι ανήκει στα πτερωτά έντομα. Η Θέση του παρατηρητή ενός πράγματος είναι η βάση, μέσα από την οποία του φανερώνεται με όλη του την αλήθεια.

Η πνευματική πλευρά ενός πράγματος είναι η αλήθεια! Παρατηρείστε λοιπόν απ’ αυτήν την σκοπιά και τη μικρή μας μύγα! Κατά ένα μέρος είναι υλική και κατά το άλλο, επειδή ζει, είναι πνευματική. “Οπως και άλλα αναρίθμητα όντα βρίσκεται ανάμεσα σε δύο βασικές πολικότητες, δηλ. μεταξύ της Θετικής ζωντανής πολικότητας του ήλιου και της αρνητικής πολικότητας του πλανήτη που βρίσκεται αντίθετα στον ήλιο.

“Ετσι λοιπόν είναι ουδέτερη, δηλ. ούτε μονόπλευρα Θετική αλλά ούτε και αρνητική. Ούτε παράγει από μόνη της φως αλλά και ούτε είναι από μόνη της φορέας φωτός, παρά μόνο συγκεντρώνει το φως. Ακούσαμε ότι φως εμφανίζεται όπου υπάρχει κίνηση και ζωή.Άρα φως και ζωή είναι ένα και το αυτό.

Το φως είναι λοιπόν μια εμφάνιση ζωής! Αφού η μύγα συγκεντρώνει φως δεν Θα συγκεντρώνει και ζωή;

Πως εξωτερικεύεται λοιπον αυτη η ζωη στη μύγα; Δεν μπορείτε να ισχυριστείτε βέβαια ότι είδατε ποτέ μια μύγα να πετά φέγγοντας, όπως μια πυγολαμπίδα. Η μύγα προστατεύει μέσα της παραδειγματικά τη ζωή και δεν την αφήνει να λάμψει. Είναι δηλ. σαν να φόρεσε ένα σκούρο ρούχο για να αυξάνει όσο μπορεί περισσότερο τη ζωή μέσα της.

Πρέπει να είναι τυφλός όποιος δεν αναγνωριζειπι ταπεινοφροσύνη στη συμπεριφορά της μύγας! Εσείς γνωρίζετε πια την πολύπλευρη ωφέλειά της ενώ ο κόσμος δεν τη γνωρίζει. Και έτσι αυτή η δραστήρια, ωφέλιμη μύγα έχει περιφρονηθεί γιατί προτιμά να αυξάνει τη ζωή μέσα της παρά να την επιδεικνύει.

Παίρνοντας σαν βάση την προέλευση του φωτός πρέπει να καταλάβουμε ότι το δυσκολότερο ερώτημα είναι το πώς συνδέεται η ελεύθερη ζωή και πώς συγκεντρώνεται η ζωή που ήταν διασκορπισμένη εδώ και εκεί.

Κατά το σχηματισμό ενός πλανήτη είδαμε ότι η μύγα είναι το πρώτο ορατό δημιούργημα που κατοικεί πάνω σ αυτό.

Επίσης είδαμε ότι πρώτη η μύγα ρουφά μέσα της τη διασκορπισμένη ζωή. Αναλύοντας το φως βλέπουμε ότι η μύγα συγκεντρώνει τη ζωή ανάμεσα στον ήλιο και στους πλανήτες Ποια διαφορά υπάρχει στον προορισμό της μύγας σήμερα από την αρχέγονη εποχή, όταν ακόμα η μύγα ήταν ο μοναδικός κάτοικος σε ένα ουράνιο σώμα;Αφενός μεν δεν υπάρχει καμία διαφορά γιατί σήμερα όπως και τότε, ανταποκρίνεται ολοκληρωτικά στη φύση και στην τάξη που της δόθηκε τότε.

Αφετέρου δε, υπάρχει μία τεράστια διαφορά γιατί τώρα η μύγα βρίσκεται στη χαμηλότερη βαθμίδα πολικότητας, όχι μόνο ως προς τη συγκέντρωση ζωής αλλά και ως προς την πρόοδο της ίδιας της ζωής, για να αποκτήσει ισχυρότερες δυνάμεις και τελικά να φτάσει στην κορυφή της ίδιας της αρχέγονης ζωής.

Παλαιότερα υπήρχε ένα απέραντο χάσμα μεταξύ τους. Τώρα αυτό το χάσμα έκλεισε με την ύπαρξη του ανθρώπου καθώς και με την ατελείωτη σειρά των υπάρξεων πριν από αυτόν. Η διατήρηση της ζωής είναι η τελειοποίηση του καθήκοντός της.

Πώς προστατεύει και διατηρεί όμως η μύγα τη ζωή; Τη διατηρεί με την υπέρμετρη εργατικότητά της· γιατί η ζωή πρέπει να εξασκείται. Επιπλέον τη διατηρεί με τη βαθειά ταπεινοφροσύνη της, γιατί η ζωή πρέπει να συγκεντρώνεται.

Διαφύλαξε τη ζωή της με πειθήνια υποταγή στην κατεύθυνση που της έδωσε η Θέλησή Μου, γιατί η Ζωή πρέπει να κατευθύνεται αν κάποτε κανείς Θέλει να βρει τον εαυτό του και την αυτοσυνείδησή του. Αν παρατηρήσετε τους νόμους που Εγώ σας φανέρωσα για το πως Θα διατηρήσετε την αιώνια ζωή, θα καταλάβετε ότι και εσείς πρέπει να τους ακολουθείτε υπάκουα για να ζήσετε σύμφωνα με τον προορισμό σας.

Κατ’ αυτόν τον τρόπο Θα έλθετε πιο κοντά Μου και τελικά Θα φτάσετε στην ολοκλήρωση και στη νίκη. Αυτή βρίσκεται στην επανασύνδεση της κάθε ζωής χώρια με τη δική Μου αρχέγονη ζωή.

Η μύγα σύμβολο της ταπεινοφροσύνης

Αναφέραμε με ποιο τρόπο μπορεί κάποιος να γίνει αυτεξούσιος όταν η καρδιά του ενωθεί βαθύτατά με τον Δημιουργό της, δηλ. πώς μπορεί να φτάσει στην τελική νίκη που είναι και η επανασύνδεση της κάθε ζωής χωριστά με τη δική Μου ζωή.

Ωστόσο, πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος -κατά το πνεύμα- να έχει μια απόλυτα ελεύθερη ζωή που να είναι συνδεδεμένη με την αρχέγονη ζωή του Δημιουργού και να σχηματίζει με αυτόν μια ζωή, αφού είναι δύσκολο να υπάρχει απόλυτη πίστη και απόλυτη κατανόηση; Πραγματικά είναι πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό στα πλαίσια της περιορισμένης γήινης αντίληψης.

“Ομως σας λέγω ότι όποιος δεν διδαχτεί από την ταπεινή μύγα ή όποιος δεν διδαχτεί από την αληθινή ταπεινοφροσύνη που έδειξε σηκώνοντας υπομονετικά το σταυρό, ή ακόμα πιο αναλυτικά όποιος δεν διδαχτεί από Εμένα τον Πατέρα, που είμαι η μεγαλύτερη και βαθύτερη ταπεινοφροσύνη, αυτός δεν θα κατανοήσει ποτέ το πως μπορεί Πατέρας και παιδί να είναι “Ενα.

Για να έχετε μια πιο παραστατική εικόνα, ας στρέψουμε τα βλέμματά μας σε δύο ακόμα γεγονότα: πρώτα σε ένα μεγάλο άνθρωπο που εδώ ονομάζεται «Κόσμος» και σε έναν άλλο μεγάλο άνθρωπο, που εδώ ονομάζεται «Ουρανός». Αν αντιμετωπίσουμε αυτόν τον πρώτο άνθρωπο από τυπικά υλικής πλευράς σίγουρα ολόκληρα σφαιρικά περιβλήματα γεμάτα ήλιους και κόσμους δεν αποτελούν παρά μία τελίτσα της ύπαρξής του.

Και αν ο άνθρωπος αυτός, παρόλο το μέγεθός του θεωρεί τον εαυτό του σαν μία τελειοποιημένη ζωή -όπως ακριβώς βλέπετε κι εσείς τον εαυτό σας- αποτελείται στ’ αλήθεια μόνο από μία ζωή;

Για να καταλάβουμε ότι αυτός ο Μεγάλος Κοσμικός Ανθρωπος* έχει μία σύνθετη ζωή μέσα του, δεν χρειάζεται τίποτε άλλο παρά να παρατηρήσετε ένα σμήνος από μύγες, Με το βούισμά τους γνωστοποιούν ότι ακόμα και αυτές, σαν τα πρώτα ζωάκια που είναι, έχουν μία ολοκληρωμένη ζωή.

Φανταζόμαστε λοιπόν πόσο πιο πολύ αναγνωρίζει ο άνθρωπος για τον ίδιο του τον εαυτό αυτή την ολοκληρωμένη ζωή, ακόμα δε πόσο περισσότερο μια ολόκληρη γη με λαούς και αναρίθμητα είδη ζώντων οργανισμών. Και ακόμα περισσότερο πόσο αναγνωρίζουν την ολοκληρωμένη ζωή τους ο ήλιος με τα τελειοποιημένα όντα του και ένας κεντρικός ήλιος με τα δυνατά του πνεύματα και τέλος πόσο πιο πολύ απ όλα ένα τελειοποιημένο σφαιρικό περίβλημα που περιλαμβάνει έναν πολύ μεγάλο αριθμό από ουράνια σώματα, χωρίς να αναφέρουμε καν τα όντα πάνω σ’ αυτό.

Και όμως όλα αυτά τα σφαιρικά περιβλήματα, όλοι οι κεντρικοί ήλιοι, οι μικρότεροι κεντρικοί ήλιοι, όλοι οι πλανητικοί ήλιοι και άλλοι δευτερεύοντες ήλιοι μαζί με τους πλανήτες και τα όντα τους δεν είναι τίποτε άλλο παρά μέρη του σώματος αυτού του Μεγάλου Κοσμικού Ανθρώπου που έχει μια ολοκληρωμένη ζωή πάνω στη γη, όπως ακριβώς και ο κάθε άνθρωπος από σας. Αυτή η παρατήρηση αναφέρεται στην υλική πλευρά. Τώρα ας δούμε τον Ουράνιο Άνθρωπο.

Το μέγεθος του Μεγάλου Κοσμικού Ανθρώπου είναι το τρισάκις εκατομμυριοστό μέρος ενός ατόμου του Ουράνιου Ανθρώπου**. Ο ουρανός -όπως τον αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος- είναι τόσο μεγάλος ώστε τα δισεκατομμύρια σφαιρικά περιβλήματα που αποτελούν και τον Μεγάλο Κοσμικό Άνθρωπο άνετα Θα χωρούσαν μέσα σε ένα τριχοειδές αγγείο του σώματός του.

Και μάλιστα Θα κινούνταν εκεί μέσα ελεύθερα χωρίς ποτέ να ακουμπήσουν τα τοιχώματα του τριχοειδούς αγγείου. Πόση λοιπόν ζωή έχει αυτός ο Ουράνιος Άνθρωπος ακόμα και μέσα σε ένα τριχοειδές αγγείο ή σε κάποιο άλλο εξίσου μικρό μέρος του σώματος!

Φανταστείτε λοιπόν πόση ζωή πρέπει να υπάρχει σε ένα ολόκληρο μέλος του σώματος, πόση στην καρδιά του και πόση σε ολόκληρο το σώμα του! Και όμως σκεφτείτε ότι αυτός ο γιγάντιος Ουράνιος Άνθρωπος υπάρχει αυτούσιος, ενώ στο εσωτερικό του υπάρχουν αναρίθμητα εκατομμύρια ολοκληρωμένοι άγγελοι και πνεύματα.

“Ολοι αυτοί σκέφτονται και ζουν αυτούσια όπως ακριβώς ο Μεγάλος Ουράνιος Άνθρωπος.

Μέσα σ’ αυτόν τον Ουράνιο Άνθρωπο επικρατούν και συνθήκες τέτοιες, με τις οποίες οι υπάρξεις που έχουν ίδιες σκέψεις και δείχνουν την ίδια αγάπη, σχηματίζουν ένα σύνολο. “Ενα τέτοιο σύνολο -από την πλευρά του- παριστάνει σε αναλογία με ένα γήινο ουράνιο σώμα, έναν άνθρωπο.

Αυτός ο άνθρωπος είναι σε Θέση να σκέφτεται και να αισθάνεται για τον εαυτό του, σαν να ήταν ένας μεμονωμένος άνθρωπος.

Εδώ Θα συμπληρώσω ότι στην απεραντοσύνη Μου υπάρχουν και περισσότεροι από έναν ουρανό και ο καθένας τους χωριστά είναι ένας τελειοποιημένος άνθρωπος.

“Ολοι μαζί αυτοί οι ουρανοί σχηματίζουν πάλι έναν απέραντο άνθρωπο που κανένας δεν μπορεί να τον φανταστεί και να τον νιώσει εκτός από Μένα, γιατί αυτός ο απέραντος άνθρωπος είναι το ίδιο Μου το Σώμα.

“Η είναι ο Θεός στην απεραντοσύνη του που σκέφτεται και νιώθει με μεγάλη σαφήνεια τη μοναδικότητα και την αυθυπαρξία του.

Παρόλα αυτά τί πληθώρα ζωής υπάρχει μέσα Του!

Αν συγκρίνετε αυτές τις εικόνες, Θα κατανοήσετε ότι σε μία αιώνια και ατέρμονη ζωή κινούνται ελεύθερα πολυάριθμες άλλες ζωές και είναι σε Θέση να απολαύσουν τη μεγαλύτερη ευδαιμονία παρόλο που είναι ένα μέρος μόνο της μιας και ουσιαστικής ζωής που υπάρχει μέσα στον Θεό.

Αυτό διαλαλεί η μύγα με την ταπεινοφροσύνη της που της επιτρέπει να βγει νικήτρια στη ζωή.

“Ετσι ακριβώς αρχίζει και η ταπεινοφροσύνη στον άνθρωπο, με το να δέχεται δηλ. από τον Θεό την πιο αδέσμευτη ζωή. Πρέπει να την κλείσει μέσα του και με καρτερικότητα και Θάρρος να ανεξαρτητοποιήσει και να δυναμώσει αυτό το αιώνιο «ιερό» που είναι ο ζωντανός Χριστός μέσα σε κάθε αληθινό άνθρωπο.

Οταν δε, η ζωή του φτάσει σε όλα τα μέρη του πνεύματος και της ψυχής και μέσω αυτών ακόμα και στη σάρκα, τότε έχει πραγματικά κατακτήσει τη μεγαλύτερη για τον άνθρωπο νίκηι Γιατί με τη νίκη αυτή συνέλαβε μέσα του την υπέρτατη Ζωή του Θεού, με την αγάπη του την έκανε κτήμα του και έγινε ένα με τον αιώνιο Θεό, τον στοργικό Πατέρα. Όπως η αγάπη είναι ένας καρπός ταπεινοφροσύνης, έτσι ακριβώς και η αιώνια αλήθεια και το φως του Φωτός είναι ένας καρπός αγάπης.

“Οταν δε, η αγάπη φυτρώνει από την ταπεινοφροσύνη και η αλήθεια από την αγάπη, τότε Θα έχουμε μια σωστή ανάπτυξη παροδικά και αιώνια, ένα αληθινό δέντρο της ζωής καθώς και τη γνώση όλων των ιερών πραγμάτων. “Οποιος όμως αναγνωρίζει τα μυστικά της ζωής μόνο με τη δική του εγκόσμια νοημοσύνη, όχι μόνο δεν Θα τα βρει, αλλά επιπλέον θα χάσει και αυτά που είχε αποκτήσει κατά την παιδική του ηλικία.

Αληθινά λέω ότι όποιος πιστεύει με παιδική αφέλεια αυτόν τον εσωτερικό Λόγο, τον οποίον και αντιλαμβάνεται σαν παραίνεση στη συνείδησή του ή σαν ευδιάκριτα λόγια από το στόμα ενός γνώστη και δεν μένει μόνο ένας ακροατής του Λόγου αλλά τον εφαρμόζει και στην πράξη, αυτός Θα κερδίσει τον Ουρανό.

Γιατί μόνο η πράξη που συμμορφώνεται προς το Λόγο ανοίγει την πύλη του. Κανένας δεν μπορεί να κατακτήσει την αλήθεια με απόλυτη βεβαιότητα εκτός και αν ακολουθήσει έκπρακτα το δρόμο του Σταυρού όπως τον διδάσκει ο Λόγος, που το μόνο που διακηρύττει είναι ταπεινοφροσύνη και αγάπη.

Ο απλός ακροατής που δεν κάνει πράξη του το ζωντανό Λόγο δεν θα ενωθεί με τη ζωντανή Θετική δύναμη του Λόγου, αλλά θα παραμείνει στην αρνητική πολικότητα του θανάτου και από εκεί θα είναι δύσκολο να εξελιχτεί και πάλι σε μια πνευματική ζωή Θετικής πολικότητας. Αυτές οι δύο πολικότητες συμπεριφέρονται σαν Πνευματικό και Υλικό, ή αλλοιώς σαν ζωντανός εσωτερικός καρπός και νεκρός εξωτερικός φλοιός. “Οποιος προχωρήσει στον καρπό, αυτός προχωράει και στη ζωή.

“Οποιος προχωρήσει στο φλοιό, αυτός προχωράει στα δεσμά του Θανάτου

Γνωρίζετε ήδη ότι ολόκληρη η Δημιουργία όπως και ο Θεός έχει δύο πολικότητες. Και όπως η Θέίκή ύπαρξη είναι αιώνια έτσι αιώνιες είναι και οι δύο πολικότητες. και έτσι εξ Οποιος ακολουθεί το Λόγο δέχεται τη ζω ή ο μοιώνεται με τη Θέίκή Θετική πολικότητα, που εδώ είναι η πιο ελεύθερη και χωρίς φραγμούς ύπαρξη.

“Οποιος όμως δεν ακολουθεί το Λόγο αλλά τον απορρίπτει με την αρνητική νοημοσύνη, αυτόν ο Λόγος τον στρέφει προς την αρνητική πολικότητα. Αυτός είναι ο Θεμελιώδης κανόνας όλου του Υλικού, επομένως και του θανάτου και όλης της πνευματικής στειρότητας. δεν πρόκειται Από αυτό προκύπτει ότι ο φυσικός κόσμος να έχει ένα τέλος, όπως δεν Θα έχει και ο πνευματικός, αλλά θα παραμείνει αιώνια ένα υπόβαθρο αρνητικής πολικότητας για καθετί πνευματικό και ελεύθερο.

Εσείς αποφασίστε ποια είναι λοιπόν η καλύτερη μοίρα; Να ενσωματωθείτε αιώνια στην αρνητική πολικότητα ή στη Θετική, δηλ. να είστε για πάντα ένα γεμάτο ευδαιμονία, ελεύθερο αγγελικό πνεύμα ή ένας σατανάς φυλακισμένος μέσα σε μια νεκρή πέτρα.

Για τον ζωντανό υπάρχει παντού η αλήθεια, για τον νεκρό όμως δεν υπάρχει πουθενά φως σε ολόκληρη την αιωνιότητα. Τώρα λοιπόν, θα αντιληφθείτε ότι το φως είναι ανάλογο με τη ζωή, ο μισθός ανάλογος με την εργασία, η γνώση και η αυτογνωσία της αιώνιας ζωής ανάλογες με την έμπρακτη εφαρμογή του Λόγου.

Με τον ίδιο τρόπο που διαμορφώνεται η ζωή, διαμορφώνεται και ο πόλος της.

“Οπως η καρδιά έτσι και η φωνή της, όπως η ταπεινοφροσύνη της καρδιάς έτσι και ο ζωντανός Λόγος μέσα στην καρδιά.

Για όποιον πιστεύει στη Θέληση του Θεού, αυτός θα πει όπως ο Δαυίδ:

«Κύριε, Θεέ μου και Πατέρα! Κοίτα την καρδιά μου είναι γεμάτη Αγάπη για Σένα! Από τα βάθη της ταπεινοφροσύνης μου σε Θερμοπαρακαλώ να με βοηθήσεις και να μου δώσει το αληθινό φως της ζωής για να ενωθώ μαζί Σου σε μία μοναδική, τέλεια ζωή! Εισάκουσέ μου, Θεέ μου!»

Αυτή είναι η σωστή παράκληση για τον άνθρωπο που μπορεί να αναρωτηθεί πνευματικά και με όλη την ειλικρίνεια: «Ο Θεός είναι το περιεχόμενο της ζωής μου!» Γιατί αυτός Θα στραφεί ολοκληρωτικά προς τον Θεό και δεν θα κοιτάει με το ένα μάτι τα εγκόσμια και με το άλλο τον Θεό.

Αυτός δεν Θα υψώσει μόνο τα μάτια του στον Θεό αλλά και όλη του την ύπαρξη. Με τις συνθήκες όμως που υπάρχουν σήμερα, λίγοι ασχολούνται σοβαρά με τον Θεό και η ανθρωπότητα πέρασε στη μεγαλύτερη αδιαφορία. Την τελευταία δύναμη που εξουσιάζει τη χρησιμοποιεί για τα εγκόσμια.

Πόση από τη ζωή που επιστρέφει σε Μένα μπορεί να βρει κάποιο διέξοδο, είσαστε σε θέση να το υπολογίσετε χωρίς κόπο. Αλλά παρόλα αυτά όλα τραβούν το δρόμο που υποδεικνύει ο Λόγος μου: προς τα Επάνω ή προς τα Κάτω.

Αν και η γη εξαγοράστηκε με πολλά λύτρα και τοποθετήθηκε στο κέντρο των δύο ατελείωτων πολικοτήτων μου, εντούτοις στην απέραντη αιωνιότητα υπάρχουν ακόμα πολλοί παρόμοιοι πλανήτες, πάνω στους οποίους οδεύουν πιστότερα παιδιά απ ό,τι σ’ αυτή τη γη με τα πιο αγνώμονα. Και όμως για καμιά άλλη δεν έκανα τόσα πολλά, όσο γι’ αυτή τη γη!

Η αιωνιότητα είναι ατελείωτη. Αλίμονο σ’ αυτή τη γη, αν Θά ‘πρεπε να αποστρέψω την καρδιά μου απ’ αυτήν και να τη χαρίσω σε κάποια άλλη!

Προσέξτε λοιπόν, το πόσο ωφεληθήκατε από αυτή τη «μύγα» και κάνετε αυτό που πρέπει! Κρατείστε μακριά τη νοημοσύνη σας αλλά όσο πιο κοντά μπορείτε την καρδιά σας! Τότε θα αναγνωρίσετε την αληθινή νίκη της ζωής μέσα σας και Θα μπορέσετε να ανυψωθείτε εκεί που φέγγουν τα επτά φώτα και από πάνω τους το τριπλό φως! “Οποιος το διαβάσει και το χρησιμοποιήσει σαν οδηγό ζωής και πράξει σύμφωνα με αυτό, αυτός Θα νικήσει πραγματικά.

Αυτό σας εύχεται η μοναδική άγια Θέληση της Αγάπης του Πατέρα σας.

Αμήν.