Η ΛΥΤΡΩΣΗ

Η ΛΥΤΡΩΣΗ

(15 Ιουνίου 1840)

Αυτή είναι μια ερώτηση που απευθύνεται στα παιδιά Μου* και θα πρέπει να την απαντήσουν αφού προηγουμένως εισέλθούν στην αδιατάρακτη γαλήνη της καρδιάς τους, ώστε έτσι να τους διανοιχθεί μια μικρή δίοδος προς τους μυστικούς χώρους της αγάπης τους και να γνωρίσούν τόσο τη δική τους υπόσταση, όσο και τη δική Μου Αγάπη.

‘Ετσι θα ανάψει μέσα τους σαν ισχυρή φωτιά η αγάπη για Εμένα, ο οποίος είμαι ο μόνος που μπορεί να λυτρώσει την ψυχή μέσα από την αναγέννηση τον πνεύματος και μέσω αυτής, τελικά, ολόκληρο το Ον.

Και η μεγάλη και σημαντική ερώτηση είναι η εξής:

«Για ποιο λόγο ο Μωσαϊκός Νόμος εξαρτάται από την ελευθερία της Θέλησης και αυτή από την αγάπη, γιατί η αγάπη αποτελεί προϋπόθεση για την αναγέννηση και γιατί η αναγέννηση είναι η απαραίτητη προϋπόθεση για την κατάκτηση της αιώνιας ζωής;Εφόσον ο Μωσαϊκός Νόμος προϋπήρχε ήδη, γιατί ήταν απαραίτητη και η Λύτρωση, τη στιγμή που για την αναγέννηση του πνεύματος δεν χρειάζεται τίποτε περισσότερο από την τήρηση του Νόμου, από καθαρή αγάπη για Μένα;

Τελικά, τι είναι η Λύτρωση, τι σημαίνει για τον άνθρωπο και πώς μπορεί να συμμετέχει σ’ αυτήν;

Στον καθένα που Θα προσπαθήσει μόνο με τις σκέψεις του να αμβλύνει πάνω σ’ αυτή την ερώτηση την οξύτητα της διάνοιάς του, η απάντηση θα του φανεί σαν κάτι το εξαιρετικά δύσκολο.

Ενώ αυτός που φλέγεται από αγάπη και ταπεινότητα για Μένα, θα μπορέσει να ανακαλύψει ολόκληρη την απάντηση, μέσα στην καμαρούλα της καρδιάς του.

Όμως Θα μεταδώσω επίσης την ολοκληρωμένη απάντηση στο φτωχό και αδύναμό Μου υπηρέτη Γιάκομπ Λόρμπερ, ώστε ο καθένας να μπορεί να συγκρίνει τη δική του και έτσι να ερευνήσει την καρδιά του και το βάθος της αγάπης τον για Μένα. Αυτά σας τα λέω Εγώ, ο Μεγάλος Διδάσκαλος σε όλα τα Θέματα. Αμήν!

* Σ.τ.μ.: Αναφέρονται τέσσερις φίλοι του Λόρμπερ.

(17 Ιουνίου 1840)

Αυτή λοιπόν είναι ολόκληρη η απάντηση πάνω στο μέγιστο και σπουδαιότατο ερώτημα που τέθηκε από Εμένα τον ‘Ιδιο, του οποίον το μέγεθος και η σημαντικότητα Θα φανεί σε όλο της το μεγαλείο μέσα από το φως της ίδιας της απάντησης.

Για να είναι ωστόσο η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα εντελώς κατανοητή, είναι απαραίτητο να προηγηθεί μια παρουσίαση τόσο της φυσικής, όσο και της πνευματικής σφαίρας της ανθρώπινης οντότητας. Χωρίς αυτήν, ολόκληρο το κήρυγμα θα ήταν εντελώς μάταιο, αφού η όλη υπόθεση απευθύνεται αποκλειστικά στο πνεύμα, που σε εσάς όμως δεν είναι ακόμη ζωντανό, αλλά βρίσκεται στη διαδικασία του να ζωντανέψει ξανά μέσα στον κόλπο της αγάπης, η οποία είναι η μητέρα του.

Ετσι, προκειμένου να δοθεί στο πνεύμα σας μια πρώτη ώθηση, σας έθεσα το ερώτημα από το οποίο εξαρτάται η ζωή του πνεύματος, η αναγέννησή του και τελικά η αιώνια ζωή της ψυχής, μέσα στην ύψιστη ελευθερία.

Κοιτάξτε: ο άνθρωπος αποτελείται από ένα φυσικό σώμα, το οποίο είναι ένα δοχείο που τα όργανά του είναι έτσι φτιαγμένα, ώστε μέσω αυτών να μπορεί να αναπτυχθεί μια ζωντανή ψυχή.

Κατά τη διαδικασία που ακολουθεί τη σύλληψη, δεν αναπτύσσεται παρά μόνο η σωματική τον φύση, ώσπου τελικά, κατά την περίοδο τον έβδομου μήνα, όταν πια μέσα από τη σαρκική ζωή του μητρικού σώματος έχει αναπτυχθεί η οργανική ύπαρξη του ανθρώπου ως προς όλα της τα μέρη (αν και όσον αφορά την εξωτερική τον όψη όχι σε πλήρη βαθμό), τότε στην περιοχή του στομάχού διαρρηγνύεται ένα μικρότατο και αόρατο για τη δική σας όραση φνσαλίδιο, που προέρχεται από το Δημιουργό.

Εκεί μέσα εμπεριέχεται η ουσία της ψυχής και αμέσως μόλις ανοιχτεί το φνσαλίδιο, εξαπλώνεται σ’ ολόκληρο τον οργανισμό, διαμέσού των συνδέσεων του νευρικού συστήματος. Κατά την πορεία της, η ουσία αυτή μετασχηματίζει, σύμφωνα με τη φύση της, ένα μαγνητικό ρευστό που έχει εν τω μεταξύ προσχηματιστεί στα νεύρα.

Κατόπιν, με την ταχύτητα του ηλεκτρισμού εισχωρεί σε όλα τα όργανα, ώσπου στο τέλος καταλαμβάνει και το μυϊκό σύστημα της καρδιάς, γεγονός που συμβαίνει κατά την έβδομη ημέρα, αν και σε μερικούς, κάπως αργότερα.

Η αδιάκοπη ροή ψυχικής ουσίας στην καρδιά, αρχίζει σιγά σιγά να τη γεμίζει και να τη διογκώνει, όπού σ’ αυτήν της την κατάσταση μπορεί να παρομοιαστεί με έναν ηλεκτρικό πυκνωτή, ο οποίος στη συνέχεια εκτονώνει την ενέργειά του μέσα από ένα θάλαμο που βρίσκεται στο πάνω μέρος της καρδιάς, διοχετεύοντάς την στις αρτηρίες.

Το ψυχικό ρευστό που εκτονώνεται μ’ αυτό τον τρόπο, μεταδίδεται στούς χυμούς που βρίσκονται στις αρτηρίες, αναγκάζοντάς τους να εισχωρήσουν σε όλα τα αγγεία, αναγκάζοντας παράλληλα τους χυμούς που βρίσκονται σε αυτά να προωθηθούν προς τις φλέβες.

Στη συνέχεια οι χυμοί αυτοί προωθούνται μέσα από τις φλέβες, επιστρέφοντας και πάλι στην καρδιά, η οποία στο μεταξύ έχει ξαναφορτιστεί και είναι έτοιμη να προωθήσει τους χυμούς που καταφτάνούν σ’ αυτή, σε ένα νέο κύκλο.

Με αυτό τον τρόπο τίθεται σε λειτουργία ο καρδιακός παλμός, ο κύκλος της περιφοράς των χυμών και λίγο αργότερα αυτός τον αίματος, το οποίο αποτελείται από τούς χυμούς που προαναφέρθηκαν.

Μέσα από τη διαδικασία της διαρκώς επαναλαμβανόμενης κίνησης και ανταλλαγής των χυμών, δηλαδή του αίματος, σχηματίζεται στην πορεία αφ’ ενός η σαρκική μάζα του σώματος και με ηλεκτροοργανικό τρόπο, μέσω της ουσίας που εμπεριέχεται στους λεπτούς χυμούς, η στερεότητα της ψυχής.

Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται μέχρις ότού ο σχηματισμός του στομαχιού ολοκληρωθεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορεί να αφομοιώνει και τούς αδρότερούς χυμούς που εισρέουν από το σώμα της μητέρας και συντείνούν στην ενίσχυση τον αίματος και στη δημιουργία της σάρκας.

Όταν η διαδικασία αυτή ολοκληρωθεί, ο άνθρωπος αποδεσμεύεται από το τροφικό σύστημα του μητρικού σώματος και γεννιέται στον εξωτερικό κόσμο, προικισμένος με πέντε φυσικές αισθήσεις, κατάλληλες για την αφομοίωση τον κόσμου των αισθήσεων ή, για να ακριβολογούμε: Για την αφομοίωση των διαφόρων ουσιών, όπως την ουσία του φωτός, τον ήχου, της γεύσης, της μυρωδιάς και τελικά της γενικής αίσθησης, οι οποίες ουσίες έχουν σαν μοναδικό προορισμό, αφ’ ενός τη διαμόρφωση της ίδιας της ψυχής και αφ’ ετέρου την ανάπτύξη του σώματος, σύμφωνα με τις ανάγκες της.

Η διαδικασία αυτή συνεχίζεται για αρκετά χρόνια, με αποτέλεσμα μέσα σε έναν άνθρωπο να σχηματιστούν τελικά δύο άνθρωποι και μάλιστα ο ένας υλικός και μέσα σ’ αυτόν ένας ουσιώδης.

Σ’ αυτό το σημείο προσέξτε το εξής:

Περίπου τρεις ημέρες πριν από τη γέννηση, από την πιο αιθέρια και ταυτόχρονα την πιο σταθερή ουσία της ψυχής, σχηματίζεται στην περιοχή της καρδιάς ένα διαφορετικό, άπειρα μικροσκοπικό φυσαλίδιο.

Στο φυσαλίδιο αυτό τίθεται ένα πνεύμα, που σύμφωνα με τη φύση του αποτελεί ένα σπινθήρα της Θεϊκής αγάπης και το οποίο κάποτε έγινε κακό σαν συνέπεια της πτώσης του.

Είτε το σώμα είναι αρσενικό είτε θηλυκό, το πνεύμα αρχικά δεν έχει φύλο, αλλά με τον καιρό αποκτά κάποιο είδος διάκρισης φύλου, πράγμα που εκδηλώνεται από τις προτιμήσεις του.

Όμως το πνεύμα αυτό εξακολουθεί να παραμένει νεκρό, έτσι όπως ήταν νεκρό για μια πάρα πολύ μεγάλη χρονική περίοδο, κατά την οποία παρέμενε εξορισμένο στον κόσμο της ύλης. Η ψυχή όμως είναι μια αστάθμητη, ουσιώδης οντότητα, η οποία, καθώς είναι μοναδική, είναι και ακατάστρεπτη.

Την τροφή της την προσλαμβάνει μέσα από τις αισθήσεις τον σώματος μέσω των δικών της αισθήσεων οι οποίες ολοκληρώνονται σιγά-σιγά και αντιστοιχούν σε αυτές τον σώματος. Όπου:

– Η ακοή αντιστοιχεί στη λογική.

– Η όραση στη νόηση.

– Η γεύση στην ευχαρίστηση που δημιουργούν οι εντυπώσεις που προσλαμβάνονται από τον ήχο και το φως.

– Η όσφρηση στην αντίληψη τον καλού και τον κακού.

Και, τελικά, η γενική αίσθηση αντιστοιχεί στη συνείδηση της φυσικής ζωής μέσα στον ίδιο της τον εαυτό και προκαλείται από τις συνεχείς εξελίξεις των λεπτεπίλεπτων ουσιών που σχηματίζουν στην ψυχή αυτό που κατ’ αντιστοιχία στο φυσικό σώμα αποτελούν τα ζωτικά όργανα.

Όμως, όπως στην προηγούμενη περίπτωση η κυκλοφορία των χυμών του σώματος προκάλεσε μέσα από τις ουσίες που εισρέουν από τον εξωτερικό κόσμο την ανάπτυξη της οντότη­τας της ψυχής, έτσι και το πνεύμα που είναι κλεισμένο μέσα στο φυσαλίδιο, αναπτύσσεται μέσα από την κυκλοφορία των λεπτοφυέστατων ουσιών μέσα στα όργανα της ψυχής, μέχρι που να έρθει η στιγμή που θα ωριμάσει, να διαρρήξει το φυ­σαλίδιό του και στη συνέχεια να διαποτίσει σιγά-σιγά όλα τα όργανα της ψυχής.

Και έτσι όπως η ψυχή με την ανάπτυξή της σχηματίζει μέσα στο σώμα ένα δεύτερο άνθρωπο, έτσι και το πνεύμα, μέσα από την τροφή που παίρνει από την πνευματι­κότητα της ψυχής, αναπτύσσεται σε έναν ολοκληρωμένο τρί­το άνθρωπο, μέσα στον άνθρωπο.

Η διαδικασία αυτή έχει ως εξής: Όπως το σώμα και η ψυχή έχουν τ’ αντίστοιχα προς τη φύση τούς όργανα, έτσι και το πνεύμα έχει αντίστοιχα τα δι­κά του πνευματικά όργανα, τα οποία, κατ’ αντιστοιχία των προηγουμένων, είναι τα ακόλουθα:

– Σε αντιστοιχία προς την ακοή και αντίστοιχα τη λογική, το πνεύμα διαθέτει την ευαισθησία και την αντιληπτικό­τητα.

– Προς την όραση και αντίστοιχα τη νόηση, τη Θέληση.

– Προς τη γεύση και αντίστοιχα την ευχαρίστηση από τις προσλήψεις τον φωτός και τον ήχου, τη δυνατότητα αντί­ληψης καθετί του εγκόσμιου, μέσα από μορφές αντι­στοιχίας.

– Ως προς την όσφρηση και την αντίληψη του καλού και του κακού, την ορθή κρίση για το αληθινό και το ψεύτι­κο. Και, τελικά,

– Ως προς την αίσθηση και τη γενική συνείδηση της φυσικήςζωής, την αγάπη, η οποία είναι το προϊόν όλων αυτών.

Κατά συνέπεια, όποιας μορφής είναι η τροφή που εισέρ­χεται στο σώμα μέσα από τις αισθήσεις του, τέτοιας μορφής είναι και η τροφή της ψυχής και τελικά και αυτή του πνεύμα­τος.

Αν η γενική τροφή είναι κακή, τότε καταντούν κακά και απορριπτέα τα πάντα. Αν όμως η γενική τροφή είναι καλή και αποδεκτή, τότε τα πάντα γίνονται καλά και αποδεκτά. Και αυτή είναι η φυσική σχέση που υφίσταται ανάμεσα στο σώμα, την ψυχή και το πνεύμα.

Οπότε, το σημαντικό ερώτημα που προκύπτει απ’ όλα αυτά, είναι ποια τροφή μπορεί να Θεωρηθεί σαν καλή και ποια όχι;

Το καθετί που ανήκει σε αυτό τον κόσμο είναι κακό, γιατί ξαναστρέφει την προσοχή του πνεύματος προς τα πράγματα αυτού του κόσμου, από του οποίον τη δύναμη και τα νύχια του Θανάτου το απέσπασα, βάζοντάς το στην καρδιά της ψυχής, ώστε να εξαγνιστεί απ’ όλο το φυσικό αισθησιασμό και γενικότερα από την αγάπη του γι’ αυτόν το φυσικό-υλικό κόσμο, με σκοπό να ξαναζωντανέψει και να αποκτήσει έτσι την ικανότητα να δεχτεί από Μένα τη Ζωή.

Όμως, όταν η τροφή που του δίδεται είναι κακή, το πνεύμα στρέφεται ξανά προς αυτό τον κόσμο, γίνεται αισθησιακό και τελικά υλικό, οπότε αναγκαστικά νεκρό, ακριβώς έτσι όπως ήταν και πριν από τη γέννηση. Την ίδια μοίρα μοιράζεται μαζί του και η ψυχή μαζί με το σώμα της, αφού κι αυτή κατάντησε να γίνει υλική.

Αντιθέτως, αν στο πνεύμα δοθεί μια καλή τροφή, όπου καλή τροφή για το πνεύμα είναι η αποκαλυμμένη θέλησή Μου και τα ελέη από τα έργα της Λύτρωσης ή της Αγάπης Μου στον ολοκληρωτικό της βαθμό, όταν ο άνθρωπος τα αποδέχεται μέσω της ζωντανής πίστης, τότε στην καρδιά του πνεύματος σχηματίζεται ένα νέο φυσαλίδιο, στο οποίο εσωκλείεται ένας καθαρός σπινθήρας της δικής Μου Αγάπης.

Το αποτέλεσμα στη συνέχεια είναι, όπως συνέβη και με τη σύλληψη της ψυχής και, μέσω αυτής, με τη σύλληψη του πνεύματος, να συμβεί ακριβώς το ίδιο και με τη νέα δημιουργία αυτού του ιερού σπόρου.

‘Ετσι, μόλις ο σπόρος αυτός φτάσει στην πλήρη ωρίμανσή του, τότε η Θεϊκή αγάπη, που εσωκλείεται μέσα του, διαρρηγνύει τα χαλαρά δεσμά του δοχείού της και αρχίζει να ρέει όπως και το αίμα του σώματος και να διαποτίζει όλα τα όργανα του πνεύματος, με τον ίδιο τρόπο όπως ρέουν και οι λεπτότατες ουσίες της ψυχής, ή, όπως ρέει η αγάπη τον πνεύματος.

Και αυτή είναι η κατάσταση που ονομάζεται «η νέα γέννηση»,όπως και η σπορά αυτού του ζωντανού φυσαλίδιου ονομάζε­ται «ενδογέννηση» ταυτόχρονα με τη σύλληψη, εμφυτεύεται στον άνθρωπο ένας μεγάλος αριθμός από φυσαλίδια σατανικής αγάπης, με επίκεντρο την περιοχή της κοιλιάς και των γεννητικών οργάνων.

Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα τότε, όταν με την πράξη της σύλληψης οι μελλοντικοί γονείς αποσκοπούν βασικά στην αμαρτωλή και καθαρά ζωώδη ικανοποίησή τούς.

Πρέπει να σημειωθεί δε, ότι αυτά τα φυσαλίδια της κόλασης προβάλλούν στο φως σχεδόν την ίδια χρονική περίοδο μαζί με το σπόρο της δικής Μου αγάπης, παρόμοια όπως και οι κάμπιες προβάλλουν την άνοιξη, μόλις ο φυσικός ήλιος αρχίσει να ζεσταίνει τη γη.

Και έτσι, το αποτέλεσμα είναι αυτή η σπορά να γεννάται και να αναπτύσσεται παράλληλα με τη θεϊκή Μου αγάπη που θερμαίνει τ’ ανθρώπινο πνεύμα.

Βλέπετε, έτσι εξηγούνται οι πειρασμοί που ακολουθούν στη συνέχεια, καθώς το καθένα από τα όντα που γεννά ο κάτω κόσμος, καταβάλλει κάθε νοητή προσπάθεια, προκειμένού να επέμβει στη ζωή της ψυχής, με οποιονδήποτε τρόπο. Και έτσι, αν ο άνθρωπος δεν αντιπαλέψει αυτές τις ζωώδεις τάσεις με την ίδια τον τη θέληση και με μοναδικό του όπλο την αγάπη τον Θεού που μόλις γεννήθηκε μέσα του, τότε τα Θηρία αυτά ρέουν προς όλα τα όργανα και ριζώνουν γερά σαν πολύποδες, ακριβώς σε εκείνα τα σημεία από τα οποία το πνεύμα ρέει στην ψυχή.

Σαν αποτέλεσμα η ψυχή εμποδίζεται από το να αφομοιώσει τη ζωή που προέρχεται από το πνεύμα και τη ζωή της Θεϊκής αγάπης.

‘Ετσι, όταν το πνεύμα διαπιστώσει ότι δεν μπορεί πια να επεκταθεί και να αφομοιώσει την πληρότητα της νέας Θεϊκής ζωής, αποσύρεται ξανά στο βουβό του φυσαλίδιο και μαζί με αυτό ακόμη περισσότερο η Αγάπη Μου, η οποία είναι ο Θεός εντός του ανθρώπου.

Μόλις δε συμβεί αυτό, ο άνθρωπος γίνεται και πάλι υλιστής και κατά συνέπεια αισθησιακός, όπου το αποτέλεσμα είναι να χαθεί, γιατί δεν γνωρίζει τι διαδραματίστηκε μέσα του.

Αυτά τα Θηρία εξαπατούν τον άνθρωπο, δελεάζοντας αρχικά τις αισθήσεις του, μέχρι που σιγά-σιγά με αυτή τους τη μεθοδικότητα τον φυλακίζούν εξ ολοκλήρου στη σφαίρα τους, ώστε απ’ όλα όσα αφορούν το πνεύμα, να μη γνωρίζει, να μην ακούει, να μη βλέπει, να μη γεύεται, να μη μυρίζει και τελικά να μην αντιλαμβάνεται απολύτως τίποτα. Αυτή είναι μια κατάσταση Θλίψης και δυστυχίας που παρόμοιά της δεν έχει υπάρξει ξανά από την αρχή μέχρι και εκείνη την ώρα.

Αλλά και δεν πρόκειται να υπάρξει ξανά, αν ο άνθρωπος αναζητήσει το καταφύγιό του στον Θεό και συγκεκριμένα: Μέσω της προσευχής Μου, μέσα από νηστεία και ανάγνωση του γραπτού Μου Λόγου, ώστε ν’ αποκτήσει παράλληλα μια μεγάλη λαχτάρα ν’ απελευθερωθεί από αυτήν τη μεγάλη δυστυχία.

Εφόσον διαπιστώσει λοιπόν ο άνθρωπος ότι μέσα του υπάρχουν αμέτρητες σκοτεινές και αμφίβολες καταστάσεις και αποφασίσει να πάρει την όλη υπόθεση στα σοβαρά, τότε αρχίζω και Εγώ τη δράση Μου εξωτερικά, όπου ως κυρίαρχος του Θανάτού και των κάτω κόσμων, χάρη στα έργα της Λύτρωσης, δίνω στον άνθρωπο κατά τη Σοφία και με όλη την Ευσπλαχνία Μου σταυρό και πάθη.

“Ετσι όμως του φεύγει η όρεξη γι’ αυτό τον κόσμο και τις χαρές του, που τον έχούν γίνει πίκρες, μέχρι που στο τέλος νιώθει πραγματική αηδία για τον κόσμο και αρχίζει πια να νοσταλγεί την απελευθέρωσή του από αυτήν τη ζωή των παθών.

‘Ετσι, καθώς αυτά τα άγρια θηρία δεν βρίσκούν πια στην ψυχή καμία τροφή της αρεσκείας τους, δηλαδή από τον έξω κόσμο, αποδυναμώνονται μέσα στα όργανα της ψυχής και σχεδόν αποξηραίνονται τελείως, με αποτέλεσμα να βρεθούν σε μια κατάσταση, όπού δεν έχουν πια συνείδηση του εαυτού τους.

Όταν η λυτρωτική ευσπλαχνική αγάπη του Χριστού που δρα απ’ έξω αρχίσει να ρέει, φωτίζοντας τα αρρωστημένα όργανα της ψυχής και του σώματος, η δράση της αυτή γίνεται αντιληπτή από την ψυχή σαν προειδοποίηση της συνείδησής της για τον κίνδυνο που την απειλεί από τον τεράστιο αριθμό των Θηρίων της αμαρτίας, πράγμα που της προκαλεί τρόμο και εκδηλώνεται σαν σφίξιμο στην καρδιά, στο στήθος και στο στομάχι.

Αν σε αυτή την κατάσταση του ταπεινωνικού πόνου, η ψυχή στραφεί προς τον Θεό μέσα από μια στάση ειλικρινούς μετάνοιας, παρακαλώντας τη σταυρωμένη Του Αγάπη να της δοθεί χάρη και έλεος, τότε αυτή της η στάση γίνεται αντιληπτή από το πνεύμα της, το οποίο αρχίζει να ξαναδραστηριοποιεί­ται μέσα στο φυσαλίδιο, στο οποίο είχε αποτραβηχτεί.

Σ’ αυτή την κατάσταση, τότε, επεμβαίνει η ευσπλαχνία του Θεού με αυστηρότητα, προειδοποιώντας τον άνθρωπο και ξαναθυμίζοντάς του τις εντολές του Μωυσή, από την πρώτη μέχρι και την τελευταία, παροτρύνοντάς τον να τις τηρεί πιστά, ώστε να ταπεινωθεί και ν’ απαρνηθεί τελείως τον εαυτό του.

Και μάλιστα για τον ίδιο λόγο για τον οποίο μια πλύστρα τρίβει και πιέζει ένα ρούχο μέχρις ότου αποχωρήσούν από αυτό ακόμη και τα τελευταία σωματίδια βρωμιάς, μέσα από τη διεισδυτική δύναμη του νερού, η οποία διαδικασία επαναλαμβάνεται για τόσες φορές, μέχρι που στο νερό να μην παρατηρείται πια ούτε το παραμικρό Θόλωμα.

Και μόνον αφού τελειώσει αυτή η διαδικασία, τότε θα εκθέσει το ρούχο στην ακτινοβολία τον ήλιου, ώστε με την εξάτμιση που προκαλούν οι ακτίνες του να αποχωρήσει από το ρούχο αυτό ακόμη και το τελευταίο ίχνος ακαθαρσίας, το οποίο στη συνέχεια Θα το απομακρύνει η δυνατή πνοή των καθαρών ανέμων.

Κοιτάξτε, οι κατά το Θεϊκό αριθμό δέκα Εντολές που ο Μωυσής έλαβε από τον Θεό, δείχνούν ότι ο άνθρωπος θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να πιστέψει ότι υπάρχω, αν έχει βρεθεί σε αυτή την κατάσταση της οδύνης, και Θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να αναπτύξει για Εμένα τον ύψιστο σεβασμό και παράλληλα να πιστέψει ότι η ευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρέθηκε είναι δική του.

Στη συνέχεια, από τις επτά ημέρες να επιλέξει το συνιστώμενο Σάββατο, καθαγιάζοντάς το μάλιστα σαν ημέρα της Ειρήνης τον Κυρίου, προκειμένου να διδαχτεί την αυταπάρνηση και να διεισδύσει όλο και βαθύτερα μέσα στον ίδιο τον τον εαυτό, ώστε να αντιληφθεί και να αναγνωρίσει τους συγκάτοικούς τον και να στραφεί σε Μένα, για να τους εξουδετερώσω και να τους απομακρύνω από τα όργανα της ψυχής του με τον τρόπο που προαναφέρθηκε.

‘Ετσι, εφόσον ο άνθρωπος Θα έχει ταπεινωθεί βαθιά, κάτω από τη μεγαλοσύνη, την εξουσία και τη δύναμή Μου, ύστερα ακολουθεί η πλύση, η οποία από πνευματική σκοπιά είναι η ακριβής τήρηση των υπόλοιπων επτά εντολών Μου, μέσω των οποίων οφείλει να ταπεινωθεί σε βάθος, υποβιβάζοντας τον εαυτό του κάτω και από τους ομοίους του, ώστε με αυτό τον τρόπο να αιχμαλωτίσει όλες τις κακόβουλες επιθυμίες του, να εκμηδενίσει εντελώς τη Θέλησή του κάνοντας όλους τον τους πόθους, ακόμη και τις πιο αμυδρές επιθυμίες τον, υποταγμένες στη δική Μου Θέληση.

Και τότε πλέον θα έρθω εγώ με την Αγάπη Μου και Θα Θερμάνω την κατοικία τον πνεύματός τον, παρόμοια όπως η κλώσα θερμαίνει τα αυγά, από τα οποία ακόμη δεν έχουν βγει τα κλωσόπούλα. Έτσι, το πνεύμα που ήδη είχε αρχίσει και παλαιότερα να ενεργοποιείται, γεωάται εκ νέον υπό την επίδραση της Θεϊκής θέρμης και ρέοντας και πάλι σε όλα τα μέρη της καθαγιασμένης ψυχής, ρουφάει με βουλιμία από τα απαλλαγμένα από τούς ρύπους όργανά της τη σπλαχνική αγάπη που έρχεται απέξω, πράγμα που το κάνει να δυναμώνει όλο και περισσότερο.

Και όταν η αγάπη της Ευσπλαχνίας Μου εισχωρήσει στο βάθος της καρδιάς τον, εκεί όπου εξακολουθεί να αναπαύεται το ιδιαίτερο αυτό πνεύμα της αρχέγονης Θεϊκής Αγάπης, το Θεϊκό φυσαλίδιο, στο οποίο ήταν κλεισμένο το μεγάλο Ιερό της Αγάπης του αιώνιου και Άγιου Πατέρα, ανοίγει εκ νέου, καθώς διεγείρεται από την Αγάπη τον Υιού, η οποία καθάρισε λυτρωτικά την ψυχή: “Ετσι, η αγάπη τον Υιού συνενώνεται με την Αγάπη τον Πατέρα και ανατέλλει στο πνεύμα και μέσω αυτού και στην ψυχή, σαν ένας μεγάλος, λαμπερός’Ηλιος.

Μέσω της ψυχής δε ανατέλλει στη συνέχεια και πάνω από τη σάρκα, ζωντανεύοντας τελικά ταν άνθρωπο σε όλα τα επίπεδα και αυτό το ολοκληρωτικό ζωντάνεμα ονομάζεται η ανάσταση της σάρκας.

‘Ετσι, όταν τα πάντα έχούν διαποτιστεί από τον Πατέρα, ο Υιός γίνεται δεκτός από Αυτόν στον ουρανό, ο οποίος ουρανός είναι η καρδιά του Πατέρα.

Ο δε Υιός τραβά το ανθρώπινο πνεύμα, το πνεύμα την ψυχή και αυτή το σώμα, δηλαδή το γνωστό σας πνεύμα των νεύρων, γιατί όλα τα υπόλοιπα δεν είναι παρά περιττώματά του.

Τη στιγμή λοιπόν που ο Πατέρας, δηλαδή η Αγάπη του, φτάνει να γίνει η δεσπόζουσα αρχή στον άνθρωπο, τότε τα πάντα μέσα του πλημμυρίζουν από φως, καθώς η Σοφία του Πατέρα δεν είναι ποτέ διαχωρισμένη από την Αγάπη Του. Και έτσι, τελικά, ο άνθρωπος γίνεται κατάμεστος αγάπης, σοφίας και δύναμης, με αποτέλεσμα να αναγεωάται μέσα σε πλήρη αγάπη και σοφία.

Βλέπετε, λοιπόν, πόσο πολύς είναι ο κόπος, η μακροθυμία, αλλά και η υπομονή Μου, ώστε από χιλιάδες ανθρώπους να μπορέσω να λυτρώσω έστω και έναν και πόσο συχνά παρανοούνται, περιφρονούνται ή ακόμη αναθεματίζονται και καταπατούνται οι κόποι Μου και από αυτόν τον ένα. Και όμως, Εγώ ποτέ δεν παύω να σας λέω: Ελάτε σε Μένα όλοι εσείς που νιώθετε κούραση και Θλίψη, και Εγώ θα σας αναζωογονήσω!

Όμως είναι πολύ δύσκολο να κηρύττει κανείς σε κούφούς και τυφλούς ανθρώπους, οι οποίοι έχουν βυθιστεί ολοκληρωτικά στη δυστυχία της Γης, ώστε με αυτήν τους τη στάση λερώνούν τη δική τούς γη, που είναι η σάρκα τους με τα δύσοσμα περιττώματα της κόλασης.

Αυτή δε η δυσωδία είναι μια πραγματική πανούκλα για την ψυχή και γι’ αυτό είμαι διαρκώς αναγκασμένος να εξαπολύω από τούς ουρανούς τον έναν κατακλυσμό μετά τον άλλο, όπου βέβαια με τούς κατακλυσμούς εννοούνται οι πικρές λυτρωτικές ενέργειες.

Και όταν πια καθαριστεί και πάλι το ακάθαρτο έδαφος της ψυχής και όταν Θα έχούν ξεραθεί οι βάλτοι από τους ανέμούς τον ελέους, μόνο τότε δίνεται και πάλι η ευκαιρία να σας ξαναδιδάξω τους δρόμούς της Ζωής.

Εφόσον λοιπόν σας διδάσκω εδώ και τόσο πολύ καιρό, ακολουθήστε λοιπόν τη φωνή Μου και επιστρέψτε στην αγέλη των αγαπημένων Μου προβάτων, ώστε ως ο μόνος καλός ποιμένας, να σας οδηγήσω στα λιβάδια της Ζωής Μου και εσείς από την πλευρά σας να Μου αποδώσετε μαλλί που είναι λευκό σαν το χιόνι, για να σας φτιάξω από αυτό ένα φόρεμα, το οποίο Θα σας στολίζει για όλη την αιωνιότητα.

Και τώρα ξαναστρέψτε την προσοχή σας στη συγκεκριμένη διδασκαλία Μου και ακούστε:

Όταν ένας κηπουρός έχει ένα κτήμα με οπωροφόρα δέντρα και βλέπει ότι τα δέντρα που είναι στο κτήμα του είναι στο σύνολό τους άγρια, τότε σίγουρα αναρωτιέται τι είναι προτιμότερο να κάνει. Από τη μια σκέφτεται: αν τα ξεριζώσω, τότε ο κήπος μου Θα είναι πάλι άδειος και ακόμη και αν στη θέση τούς φυτέψω κάποια άλλα, και εκείνα, στην αρχή τουλάχιστον, θα είναι άγρια, εκτός αυτού δε, μπορεί να μην είναι και τόσο ανθεκτικά όπως αυτά που υπάρχουν ήδη.

Γι’ αυτό, από κάθε άποψη είναι προτιμότερο να καθαρίσω από τα σκουλήκια και τα παράσιτα τα ήδη υπάρχοντα δέντρα και τον κατάλληλο καιρό θα τα μπολιάσω με ευγενή κλαδιά, από καλά δέντρα. Με την κατάλληλη βοήθεια από ψηλά, τα αγριόδεντρα αυτά, που κατά τα άλλα είναι και υγιή και νεαρά, θα αναστηλωθούν και Θα έρθει ο καιρός όπου σίγουρα θα μου αποδώσούν πολλούς καλούς, γλυκούς και ευγενείς καρπούς.

Ο έξυπνος αγρότης μας βάζει αυτήν τη σοφή σκέψη σε πράξη και, κοιτάξτε τον, λίγα χρόνια αργότερα, έχει τη χαρά μιας πλούσιας συγκομιδής.

Κοιτάξτε’ εσείς οι γονείς είστε καλλιεργητές, που σαν συνέπεια της απερίσκεπτα βαβυλωνιακής και σοδομικής συμπεριφοράς σας, φύτρωσαν από το γήινο ή σωματικό σας χωράφι ένα σωρό αγριόδεντρα του κάτω κόσμου.

Γι’ αυτό και Θα πρέπει πλέον να καταβάλετε τη διπλή προσπάθεια, ώστε να καθαρίσετε όλούς αυτούς τους αγρtόθαμνονς άπό τα χιλιάδες διαφορετικά ζιζάνιά τους. Αυτό το πράγμα σημαίνει ότι Θα πρέπει να διαθέσετε τη μέγιστη δυνατή φροντίδα για ν’ αντιμετωπίσετε όλες τις επιθυμίες και τούς πόθούς που αναδύονται από όλα αυτά τα ζιζάνια τον κάτω κόσμου και να τα εξοντώσετε, μέσω τον σωστού αυτού τρόπον που σας έδειξα ήδη, κόβοντας από την αρχή ακόμη τις άχρηστες παραφυάδες της ιδιογνωμοσύνης.

Γιατί πολλές φορές μπορεί να φαίνεται ότι είναι καλές, αλλά πάντα αδυνατίζουν τη ζωτικότητα του κεντρικού κορμού κι έτσι σύντομα θα μπορέσετε να καλλιεργήσετε ένα υγιές και δυνατό δέντρο’ και όταν θα πλησιάσει ο καιρός του μπολιάσματος του δέντρου σας με το Μωσαϊκό Νόμο, ο οποίος ξεπήδησε από το απαύγασμα της Αγάπης Μου, τότε, στηριζόμενοι και στη δυναμική βοήθειά Μου, θα μπορείτε να αναμένετε με σιγουριά ότι οι αγριόθαμνοί σας, οι οποίοι προηγουμένως καθαρίστηκαν και καλλιεργήθηκαν με αυτό τον τρόπο, θα ακολουθήσούν τη δική Μου Θέληση με αποφασιστικότητα, μιας και η δική τούς Θέληση τούς έχει αφαιρεθεί εντελώς.

Χάρη δε στη Θέλησή Μου, σε σύντομο χρονικό διάστημα Θα βλαστήσουν οι ωραιότεροι και οι καλύτεροι δυνατοί καρποί όλων των ειδών, ιδιαίτερα αν παράλληλα φροντίζετε να τους ποτίζετε τακτικά με το νερό της ζωής, ώστε οι κορφές τους, καθώς μεγαλώνουν, ν’ ανεβαίνουν προς τον ουρανό, πράγμα που Θα διευρύνει τον πνευματικό τους ορίζοντα, επιτρέποντάς τους να ρουφήξούν όλο και περισσότερο από το φως Μου, που ρέει διαρκώς από τον Ήλιο τον Ελέους Μου.

Ο “Ηλιος αυτός ανέτειλε από το έργο της Λύτρωσης και κάτω από το Φως και τη Θέρμη του μπορούν αρχικά να ξαναγεννηθούν όλα τα όντα και στο τέλος ν’ αναγεννηθούν πλήρως πνευματικά στην αιώνια ζωή. Και η Λύτρωση είναι να αναγνωριστεί ο Άγιος Πατέρας και η Αγάπη, η οποία εξιλέωσε και καθαγίασε ολόκληρο τον κόσμο αιμορραγώντας πάνω στο σταυρό.

Γιατί άνοιξε, ακόμη και για τους κακοποιούς, την άγια πύλη που οδηγεί στο φως και την αιώνια ζωή, μέσα από το τελικό τρύπημα με τη λόγχη στην καρδιά της αιώνιας Αγάπης και όπως ένας μπόρεσε να αποκτήσει την όρασή του, ζωντανεύοντας χάρη στην πίστη και στην αγάπη, έτσι μπορούν όλοι να δουν και να ζωντανέψουν μέσω της πίστης, η οποία είναι το πραγματικό μερίδιο στη Λύτρωση.

‘Ετσι, χάρη στην ακτινοβολία τον “Ηλιου του Ελέους, μπορεί να γονιμοποιηθεί εκ νέου το φυσαλίδιο της αιώνιας Αγάπης και μέσα από τα έργα του Υιού να ανατείλει μέσα σας η παλαιά Αγάπη τον Πατέρα, με όλη τη δύναμη και εξουσία του Παναγίου Πνεύματος και των δύο, μέσα στην καθαρή αγάπη της αναγεννημένης σας καρδιάς.

Και όσον αφορά το τι σημαίνει το λυτρωτικό Μου έργο, σας λέω τα εξής:

Κατά πρώτον είναι το μεγαλύτερο έργο της Ατώντας Αγάπης, καθώς μέσω αυτού του έργου, Εγώ ο “Υψιστος, μέσα σε όλη την πληρότητα της Αγάπης Μου και την άπειρη πληρότητα της Θεϊκότητάς Μου, έγινα άνθρωπος ο ίδιος, γιυόμενος μάλιστα αδελφός προς όλούς σας, φορτώθηκα στον ώμο Μου όλες τις αμαρτίες αυτού του κόσμου και έτσι καθάρισα τη Γη από την παλιά κατάρα της απαραβίαστης Αγιότητας του Θεού.

Κατά δεύτερον είναι η υποταγή της κόλασης κάτω από τη δύναμη της Αγάπης Μου, η οποία πρωτύτερα βρισκόταν μόνο υπό την εξουσία της εξοργισμένης Θεότητας και έτσι ήταν πολύ απομακρυσμένη από κάθε επιρροή της Αγάπης Μου, η οποία όμως αποτελεί το πιο αποτελεσματικό όπλο ενάντια στην κόλαση, αφού αποτελεί την άκρως αντίθετή της ιδιότητα και γι’ αυτό αρκεί και μόνο μια κατανυκτική σκέψη αγάπης προς το όνομά Μου, ώστε η κόλαση να υποχωρήσει απείρως μακριά.

Και τελικά, κατά τρίτον, η λύτρωση σημαίνει το άνοιγμα της πύλης τον Ουρανού κατ της αιώνιας ζωής, αποτελώντας παράλληλα τον πιο σίγούρο οδοδείκτη, καθώς δεν σας επανασυμφιλιώνει απλά με την αγιότητα του Θεού, αλλά γιατί σας δείχνει με ποιον τρόπο Θα πρέπει να ταπεινωθείτε μπροστά στον κόσμο, αν Θέλετε να εξυψωθείτε από τον Θεό.

Εκτός αυτού, σας δείχνει ότι από αγάπη για Εμένα και τους αδελφούς σας, Θα πρέπει να βαστάζετε με υπομονή, πραότητα και πραγματική αυταπάρνηση τής Θέλησής σας, την κάθε προσβολή, τις όποιες ταλαιπωρίες και γενικότερα το φορτίο του σταυρού σας, διδάσκοντάς σας μάλιστα να Θυσιάζεστε για τους φίλους σας και να ευλογείτε τους εχθρούς σας, με τη Θεϊκή αγάπη της καρδιάς σας.

Όμως, τη στιγμή που αυτός ο κόσμος δεν είναι τίποτα άλλο παρά το εξωτερικό περίβλημα της κόλασης και αφού η Γη, η οποία, παρ’ όλο που μέσω της Λύτρωσης ξαναευλογήθηκε, έγινε και πάλι ο φορέας της κόλασης, είναι φανερό ότι ο κόσμος εξυψώθηκε πάνω από τη Γη και διαμένει σε ψηλά παλάτια, στη λάμψη της φιλαυτίας, της αυταπάτης, της εγωπάθειας, της ροπής στην πολυτέλεια, της φιληδονίας, της καλοπέρασης, τον πλούτου, της φιλαργυρίας και της αισχροκέρδειας, καθώς και γενικότερα της ιδιοτελούς αρχομανίας.

“Ετσι, προκειμένού να μη βρωμιστεί αισχρά ξανά η Γη, ξεπλύθηκε και καθαγιάστηκε με το αίμα της αιώνας Αγάπης.

Και ακόμη αν ο όφις εναποθέτει σε κάποιο σημείο τα περιττώματά του, είτε μέσω πολέμων ή μέσα από φιλονικίες, ληστείες, ασέλγειες ή πορνεία, αρνησιθεΐα και μοιχεία, με φυσικό ή και πνευματικό τρόπο, επεμβαίνει άμεσα ο λυτρωτικός κατακλυσμός της σταυρωμένης Αγάπης.

Γιατί αφυπνίζει προφήτες και ανθρώπούς του Θεού, οι οποίοι εξαλείφουν και πάλι από τη Γη τα απόβλητα τον Όφι, τα οποία, αφού τα αναζητήσουν, στη συνέχεια τα ρίχνούν στις αποθήκες των μεγάλων αυτού τον κόσμού.

Τότε η καρδιά αυτών που είναι πολωμένοι προς τα πλούτη αυτού του κόσμού χαίρεται, ενώ αντίθετα, τα παιδιά Μου πρέπει για ένα μικρό διάστημα να υποφέρουν, καθώς γι’ αυτό το μικρό διάστημα η Γη γίνεται άγονη.

Αλλά αν καταφύγουν κάτω από το σταυρό Μου δίνοντας προσοχή στη φωνή Μου, που μέσω του στόματος ή της πένας των προφητών Μου μιλά για τη νέα Ζωή και ποτίσουν με όλο τους το ζήλο το ισχνό τους έδαφος με νερό από το πηγάδι του Ιακώβ, τότε η Γη ευλογείται ξανά, βγάζοντας τούς καλύτερους δυνατούς καρπούς.

Και αυτοί οι καρποί αποτελούν και πάλι το μερίδιο στο μεγάλο έργο της Λύτρωσης, πον ολοκληρώθηκε πάνω στο σταυρό.

Τέλος, Θα πρέπει να προσθέσω, ιδιαίτερα για εσάς τούς γονείς, και τη Θεϊκή-πατρική Μου συμβουλή, συστήνοντάς σας σε καμία περίπτωση να μην παντρεύετε τους γιους σας, έστω και αν διαθέτούν κάθε απαραίτητη εγκόσμια συνθήκη -είτε λόγω επαγγέλματος ή λόγω εισοδήματος προτού να έχουν πετύχει έστω κατά το ήμισυ την αναγέννησή τους.

‘Ετσι και οι γυναίκες τους Θα εξαγιαστούν μέσω αυτών, ώστε Θα φέρουν στον κόσμο ευλογημένους καρπούς, οι οποίοι με τη σειρά τους θα γίνούν εύκολα μια ουράνια ευλογία για μια ολόκληρη γενιά, μέσω της οποίας Θα ιδρύσετε στον ουρανό ένα ολόκληρο βασίλειο παρόμοιο με αυτό τον Αβραάμ, που Θα σας προσφέρει μια όλο και μεγαλύτερη χαρά, μέσα από τα Θαυμαστά έργα που Θα προκύπτουν από αυτό το ευλογημένο σπέρμα σας.

Τις κόρες σας όμως να τις δώσετε στους γιους Μου, οι οποίοι έρχονται σε εσάς από την αγάπη Μου και οι οποίοι, έχοντάς Με αναγνωρίσει σ’ αυτό τον κόσμο, δέχθηκαν να τους ελκυσει η Αγάπη Μου και να τους καθοδηγήσει η Σοφία Μου και ακούν πάντοτε τη φωνή Μου, έχοντας στραμμένα τα μάτια τούς διαρκώς προς την καρδιά Μου.

Και έτσι Θα γίνω ο πεθερός πον Θα ευλογήσει τις κόρες σας και όπως καταλαβαίνετε, κερδίζοντάς Με έτσι ως στενό συγγενή σας, είναι προφανές ότι σαν συμπεθέρους Μου δεν πρόκειται να σας αφήσω να χαθείτε.

Ετσι, όταν σας δηλώνω ότι οι συμπέθεροί Μου Θα μένουν στο σπίτι Μου και Θα τρώνε πάντοτε από το τραπέζι Μου και ότι σίγουρα Θα νιώθουν μια πάρα πολύ μεγάλη χαρά για τα πανέμορφα εγγόνια που προήλθαν από τους αγαπημένούς Μου γιους και από τις κόρες τούς που ευλογήθηκαν μέσω αυτών και όταν με την καθοδήγηση τον πατρικού χεριού Μου οδηγηθούν σε όλα τα βασίλειά Μου, βλέποντας τα Μεγαλουργήματά Μου, θα αντιληφθούν τότε τι σημαίνει να Με έχει κανείς για συμπέθερό του! ! !

Αυτή λοιπόν είναι μια ολοκληρωμένη απάντηση, πάνω στο ερώτημα που σας έθεσα στην αρχή.

Η απάντηση αυτή δεν είναι βέβαια επιστημονική, αλλά, πράγμα που είναι πολύ σημαντικότερο, σας έχει δοθεί από την πηγή της αιώνιας Αγάπης και της Σοφίας τον Άγιου Πατέρα σας και μοιάζει με ένα μεγάλο ρεύμα φωτός που ρέει από ένα μεγάλο Ήλιο, την αυγή ενός μεγάλού πρωινού.

Και, αν το αποδεχθείτε με την καρδιά σας, στην οποία εξακολούθεί να επικρατεί τό σκοτάδι, το φως αυτό με τον καιρό Θα σας φωτίσει ολοκληρωτικά. Το ότι στην καρδιά σας εξακολουθεί να επικρατεί σκοτάδι, Θα το καταλάβετε αν αντιπαραθέσετε τις δικές σας αδύναμες απαντήσεις απέναντι στη δική Μου και έτσι Θα δείτε ξεκάθαρα πόσο μεγάλο είναι το κομμάτι που σας λείπει και ποιο είναι τελικά το βάθος στο οποίο έχετε ήδη εισχωρήσει μέσα σας.

Ολοκληρώνοντας, έχω να προσθέσω ότι οι απαντήσεις σας είναι βαθύτερες απ’ ό,τι οι καρδιές σας, γιατί τις απαντήσεις σας τις έθεσα Εγώ ο ίδιος στην καρδιά σας, ώστε να είναι αντίστοιχες με το καλύτερο μέρος της ψυχής σας.

Στη δική Μου απάντηση Θα βρείτε δε το κριτήριο της αλήθειας, αν μέσω αυτού ανακαλύψετε, στην απάντηση που δώσατε εσείς, μια βαθύτερη σημασία απ’ αυτήν τη ρηχή που φανταστήκατε να της αποδώσετε αρχικά.

‘Ετσι αυτό Θα αποτελεί για εσάς ένα σίγουρο σημάδι για το πόσο βαθιά γνωρίζω Εγώ εσάς και πόσο ελάχιστα έχετε εσείς εισχωρήσει σε Εμένα.

Γι’ αυτό, όλοι εσείς που νιώθετε κούραση και Θλίψη, ελάτε σε Μένα και Εγώ Θα σας αναζωογονήσω και Θα σας πλημμυρίσω με το’Ελεός Μου. Αμήν.

Αυτά σας τα λέω Εγώ, η αιώνια Αγάπη και Σοφία. Αμήν, Αμήν, Αμήν.